Και στους τέσσερεις προημιτελικούς, προκρίθηκε η καλύτερη ομάδα. Ακόμη
και στον τελευταίο, που χρειάστηκε να κριθεί στα πέναλτυ, δεν υπήρχε
ουδεμία αμφισβήτηση για το ποια ομάδα ήταν ανώτερη και μάλλον από τύχη,
το ματς έφτασε μέχρις εκεί. Η Ιταλία με 35 τελικές προσπάθειες (τις 20
εντός εστίας) κυριάρχησε πλήρως μιας απογοητευτικής Αγγλίας με 9 μόλις
ενέργειες (4 εντός τέρματος).
Είχαμε πει από νωρίς στο τουρνουά, ότι δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο από πλευράς ποιότητας το συγκρότημα του Χοτζσον. Με τόσες απουσίες, και απλά παίζοντας με πάθος και σφιχτή τακτική, κατάφερνε να επιβιώσει. Τώρα όμως που χρειαζόταν να παίξει και μπάλλα, ήταν θλιβερή.
Όχι μόνο κατώτερη των περιστάσεων, αλλά ούτε ικανή να υποστηρίξει, πως θα μπορούσε να «κλέψει» το ματς. Και βέβαια στα πέναλτυ, δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ, (ή τουλάχιστον μέχρι να βγάλει κάποια στιγμή γωνίες η μπάλλα) να κερδίσει διαδικασία, με την «κατάρα» που έχει (ή για να το θέτουμε σε καλύτερη βάση, με την τραγική ψυχολογία, από όλες τις προηγούμενες αποτυχίες, με την οποία ξεκινούν να κτυπούν πέναλτυ οι Άγγλοι).
Αντίθετα η Ιταλία ήταν εξαιρετική. Καλύτερη και από τα ματς του ομίλου, με μια τετράδα χαφ, καταπληκτική: τον Πίρλο να μαγεύει στα 30φεύγα του, τον Μοντολίβο να βάζει πινελιές αλά Μικελάντζελο, τους Ντε Ρόσι και Μαρκίζιο να συμπληρώνουν, όχι μόνο με χαμαλοδουλειά, αλλά και πολλές τελικές. Λείπει ίσως ένας σκόρερ, διότι οι προσπάθειες στην εστία του Χαρτ, είναι υπερβολικά πολλές για να μην γίνουν γκολ. Υπήρχαν βέβαια τα δύο δοκάρια και το ακυρωθέν γκολ, αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται σε αυτό το επίπεδο ομάδων.
Και οι δύο ημιτελικοί τώρα έχουν ασφαλώς φαβορί, αλλά και δύο πολύ ανταγωνιστικούς αντιπάλους, αφού τόσο οι Πορτογάλοι, όσο και οι ατζούρι, θα δυσκολέψουν Ισπανία και Γερμανία. Το αν θα έχουμε τον τελικό, που άπαντες ανέμεναν, θα το ξέρουμε την Πέμπτη το βράδυ.
ΥΓ1 Πίστευα πριν το ματς, ότι πιο δύσκολο για την Αγγλία ήταν να αποκλείσει την Ιταλία, και λιγότερο σε πιθανό ημιτελικό με την Γερμανία, λόγω της ιστορίας των δύο χωρών. Αλλά ειλικρινά, δεν περίμενα με τίποτε αυτή την τραγωδία…Με τον Τζέραρντ αξιοθρήνητο, να είναι ο καλύτερος (!) μεσοεπιθετικός της ομάδας. Που να πήγαινε έτσι…;
Πηγή: pamesports.gr
Είχαμε πει από νωρίς στο τουρνουά, ότι δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο από πλευράς ποιότητας το συγκρότημα του Χοτζσον. Με τόσες απουσίες, και απλά παίζοντας με πάθος και σφιχτή τακτική, κατάφερνε να επιβιώσει. Τώρα όμως που χρειαζόταν να παίξει και μπάλλα, ήταν θλιβερή.
Όχι μόνο κατώτερη των περιστάσεων, αλλά ούτε ικανή να υποστηρίξει, πως θα μπορούσε να «κλέψει» το ματς. Και βέβαια στα πέναλτυ, δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ, (ή τουλάχιστον μέχρι να βγάλει κάποια στιγμή γωνίες η μπάλλα) να κερδίσει διαδικασία, με την «κατάρα» που έχει (ή για να το θέτουμε σε καλύτερη βάση, με την τραγική ψυχολογία, από όλες τις προηγούμενες αποτυχίες, με την οποία ξεκινούν να κτυπούν πέναλτυ οι Άγγλοι).
Αντίθετα η Ιταλία ήταν εξαιρετική. Καλύτερη και από τα ματς του ομίλου, με μια τετράδα χαφ, καταπληκτική: τον Πίρλο να μαγεύει στα 30φεύγα του, τον Μοντολίβο να βάζει πινελιές αλά Μικελάντζελο, τους Ντε Ρόσι και Μαρκίζιο να συμπληρώνουν, όχι μόνο με χαμαλοδουλειά, αλλά και πολλές τελικές. Λείπει ίσως ένας σκόρερ, διότι οι προσπάθειες στην εστία του Χαρτ, είναι υπερβολικά πολλές για να μην γίνουν γκολ. Υπήρχαν βέβαια τα δύο δοκάρια και το ακυρωθέν γκολ, αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται σε αυτό το επίπεδο ομάδων.
Και οι δύο ημιτελικοί τώρα έχουν ασφαλώς φαβορί, αλλά και δύο πολύ ανταγωνιστικούς αντιπάλους, αφού τόσο οι Πορτογάλοι, όσο και οι ατζούρι, θα δυσκολέψουν Ισπανία και Γερμανία. Το αν θα έχουμε τον τελικό, που άπαντες ανέμεναν, θα το ξέρουμε την Πέμπτη το βράδυ.
ΥΓ1 Πίστευα πριν το ματς, ότι πιο δύσκολο για την Αγγλία ήταν να αποκλείσει την Ιταλία, και λιγότερο σε πιθανό ημιτελικό με την Γερμανία, λόγω της ιστορίας των δύο χωρών. Αλλά ειλικρινά, δεν περίμενα με τίποτε αυτή την τραγωδία…Με τον Τζέραρντ αξιοθρήνητο, να είναι ο καλύτερος (!) μεσοεπιθετικός της ομάδας. Που να πήγαινε έτσι…;
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου