Ήγγικεν η ώρα να επαναδιατυπωθεί: το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που στο
τέλος κερδίζουν πάντα οι Ισπανοί! Και μία ακόμη μικρή διόρθωση, dear
Gary Lineker: ενίοτε οι έντεκα αντιμετωπίζουν δέκα. Οπως χθες το βράδυ
στο Κίεβο...
Κερδiζουν πάντα οι Ισπανοί, διότι: έγιναν η πρώτη ομάδα η οποία κατέκτησε δύο διαδοχικά Euro-στέμματα, το πρώτο εθνικό συγκρότημα με τρεις τίτλους στη σειρά, η πρώτη ενδεκάδα που κέρδισε τελικό Παγκοσμίου ή Ευρωπαϊκού Κυπέλλου με διαφορά τεσσάρων γκολ και -τέλος- οι «φούριας ρόχας» έχουν να δεχτούν γκολ σε νοκ άουτ αγώνα από τον αποκλεισμό τους στο Μουντιάλ του 2006! Κι επειδή... τρόπαια manent, αυτά καταγράφονται και μένουν, η μεγάλη Ουγγαρία του Πούσκας και η σπουδαία Ολλανδία του Κρόιφ θα έχουν... εξαερωθεί ως αναφορές όταν θα έχουν εκμετρήσει το ζην όσοι τις είδαν να παίζουν. Η δε Βραζιλία θα παραμείνει μεν θρύλος, αλλά ως μία μπάντα προικισμένων αγοριών που από καιρού εις καιρόν δίνει μια καλή παράσταση και... τέρμα. Ως «αυτοκρατορία», με διάρκεια ετών και ανθεκτικό «μέταλλο», δεν τα έχει καταφέρει.
Η οποία Ισπανία, πάντως, έχασε στο fair play. Βλέποντας τους Ιταλούς να έχουν πετάξει λευκή πετσέτα όταν έμειναν με παίκτη λιγότερο, έπρεπε να βάλουν το τρίτο ως κερασάκι και να λήξει εκεί η σεμνή τελετή. Η βουλιμία τής αφαίρεσε πόντους στην εκτίμηση πολλών. Αλλά και στην πλευρά της «σκουάντρα ατζούρα» διαπιστώθηκε ένα έλλειμμα σεβασμού απέναντι στον αντίπαλο. Από τον σεσημασμένο, βέβαια, Μάριο Μπαλοτέλι. Στο φινάλε έσπευσε στ' αποδυτήρια χωρίς να δώσει το χέρι στους άξιους πρωταθλητές Ευρώπης. Ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο να σημειώνεις γκολ και μετά να ξεντύνεσαι για να μοστράρεις τις «φέτες» των κοιλιακών σου και τα μούσκουλά σου. Το βλέπεις σ' αυτό το παιδί, ανά πάσα στιγμή έτοιμο να πατήσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής.
Για την ιταλική ομάδα, φυσικά, δεν ήταν ο Μπαλοτέλι το μεγάλο κακό. Η «τεσσάρα» προέκυψε επειδή στέγνωσε το ρεζερβουάρ. Ο,τι καύσιμο είχαν οι παίκτες του Πραντέλι ξοδεύτηκε στα παιχνίδια με την Αγγλία και τη Γερμανία. Πετώντας νοκ άουτ τη νατσιοναλμάνσαφτ, ικανοποίησαν μεν το κοινό περί... Μέρκελ αίσθημα, αλλά ίσως να στέρησαν τον τελικό από μία αμφίρροπη τροπή. Κακά τα ψέματα, οι Γερμανοί πήγαν στο τουρνουά με μεγαλύτερες φιλοδοξίες, με ούριο άνεμο. Ισως αυτοί να μπορούσαν να κοντράρουν την ομάδα του Ντελ Μπόσκε. Του ανθρώπου που μόνο... ταβερνιάρης δεν είναι. Προπονητής είναι, ο οποίος πήρε άριστα στη διαχείριση υλικού και μας παρουσίασε εκτός από τους δοκιμασμένους Ινιέστα και σία και τον Ζόρντι Αλμπα. Κοινώς, η «αυτοκρατορία» έχει και μηχανισμούς ανανέωσης...
ΠΗΓΗ: Sportday
Κερδiζουν πάντα οι Ισπανοί, διότι: έγιναν η πρώτη ομάδα η οποία κατέκτησε δύο διαδοχικά Euro-στέμματα, το πρώτο εθνικό συγκρότημα με τρεις τίτλους στη σειρά, η πρώτη ενδεκάδα που κέρδισε τελικό Παγκοσμίου ή Ευρωπαϊκού Κυπέλλου με διαφορά τεσσάρων γκολ και -τέλος- οι «φούριας ρόχας» έχουν να δεχτούν γκολ σε νοκ άουτ αγώνα από τον αποκλεισμό τους στο Μουντιάλ του 2006! Κι επειδή... τρόπαια manent, αυτά καταγράφονται και μένουν, η μεγάλη Ουγγαρία του Πούσκας και η σπουδαία Ολλανδία του Κρόιφ θα έχουν... εξαερωθεί ως αναφορές όταν θα έχουν εκμετρήσει το ζην όσοι τις είδαν να παίζουν. Η δε Βραζιλία θα παραμείνει μεν θρύλος, αλλά ως μία μπάντα προικισμένων αγοριών που από καιρού εις καιρόν δίνει μια καλή παράσταση και... τέρμα. Ως «αυτοκρατορία», με διάρκεια ετών και ανθεκτικό «μέταλλο», δεν τα έχει καταφέρει.
Η οποία Ισπανία, πάντως, έχασε στο fair play. Βλέποντας τους Ιταλούς να έχουν πετάξει λευκή πετσέτα όταν έμειναν με παίκτη λιγότερο, έπρεπε να βάλουν το τρίτο ως κερασάκι και να λήξει εκεί η σεμνή τελετή. Η βουλιμία τής αφαίρεσε πόντους στην εκτίμηση πολλών. Αλλά και στην πλευρά της «σκουάντρα ατζούρα» διαπιστώθηκε ένα έλλειμμα σεβασμού απέναντι στον αντίπαλο. Από τον σεσημασμένο, βέβαια, Μάριο Μπαλοτέλι. Στο φινάλε έσπευσε στ' αποδυτήρια χωρίς να δώσει το χέρι στους άξιους πρωταθλητές Ευρώπης. Ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο να σημειώνεις γκολ και μετά να ξεντύνεσαι για να μοστράρεις τις «φέτες» των κοιλιακών σου και τα μούσκουλά σου. Το βλέπεις σ' αυτό το παιδί, ανά πάσα στιγμή έτοιμο να πατήσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής.
Για την ιταλική ομάδα, φυσικά, δεν ήταν ο Μπαλοτέλι το μεγάλο κακό. Η «τεσσάρα» προέκυψε επειδή στέγνωσε το ρεζερβουάρ. Ο,τι καύσιμο είχαν οι παίκτες του Πραντέλι ξοδεύτηκε στα παιχνίδια με την Αγγλία και τη Γερμανία. Πετώντας νοκ άουτ τη νατσιοναλμάνσαφτ, ικανοποίησαν μεν το κοινό περί... Μέρκελ αίσθημα, αλλά ίσως να στέρησαν τον τελικό από μία αμφίρροπη τροπή. Κακά τα ψέματα, οι Γερμανοί πήγαν στο τουρνουά με μεγαλύτερες φιλοδοξίες, με ούριο άνεμο. Ισως αυτοί να μπορούσαν να κοντράρουν την ομάδα του Ντελ Μπόσκε. Του ανθρώπου που μόνο... ταβερνιάρης δεν είναι. Προπονητής είναι, ο οποίος πήρε άριστα στη διαχείριση υλικού και μας παρουσίασε εκτός από τους δοκιμασμένους Ινιέστα και σία και τον Ζόρντι Αλμπα. Κοινώς, η «αυτοκρατορία» έχει και μηχανισμούς ανανέωσης...
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου