Ο λόγος προφανής. Μην τυχόν και πληγεί η εικόνα των χορηγών. Όμως, εκ
των πραγμάτων, ό,τι παράγει οικονομικό αποτέλεσμα, είναι πολιτικό. Και
το οικονομικό αποτέλεσμα των Αγώνων είναι κολοσσιαίο. Είτε αρέσει,
λοιπόν, είτε όχι η σχέση των Ολυμπιακών Αγώνων με την πολιτική, την
προβολή ή και την προπαγάνδα είναι στενή, από πολύ παλιά.
Από εκείνες τις Ολυμπιάδες που σημαδεύτηκαν από την παρέμβαση της πολιτικής προπαγάνδας, ξεχωρίζουν αναμφίβολα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Βερολίνου, το 1936. Η Γερμανία και οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου για να προωθήσουν τις ρατσιστικές τους αντιλήψεις περί της ανωτερότητας της Αρείας Φυλής. Επρόκειτο για μία προπαγάνδα που συνέτριψε ο Τζέσσε Οουενς με τα 4 χρυσά μετάλλια. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του άλματος εις μήκος ο Γερμανός αντίπαλος του Οουενς, Λουτς Λονγκ, τον συνεχάρη δημόσια, με αποτέλεσμα να πέσει στη δυσμένεια του ναζιστικού καθεστώτος.
Οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου το 1948 ήταν επίσης σημαντικοί, καθώς η συμμετοχή σε αυτούς μαρτυρούσε την αποδοχή του status quo που προέκυψε μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Στους Αγώνες δεν προσκλήθηκαν η Γερμανία και η Ιαπωνία εξαιτίας του ρόλου τους στον πόλεμο, ενώ η τότε Σοβιετική Ένωση προσκλήθηκε, αλλά δεν εμφανίστηκε.
Οι Ολυμπιακοί του 1952 έγιναν στο Ελσίνκι, τη χρονιά που σηματοδοτεί την έναρξη των αντιπαραθέσεων του ψυχρού πολέμου. Η Δ. Γερμανία παίρνει μέρος για πρώτη φορά, ενώ η Σοβιετική Ένωση, επιστρέφει μετά από απουσία 40 χρόνων. Οι Σοβιετικοί μάλιστα, σχεδίαζαν να έχουν την Ολυμπιακή τους ομάδα στο Λένινγκραντ και να τη μεταφέρουν αεροπορικά κάθε μέρα στη Φινλανδία.
Οι Ολυμπιακοί της Μελβούρνης, σημαδεύτηκαν από αρκετές απουσίες κρατών για διαφορετικούς λόγους. Η Κίνα δεν πήρε μέρος διαμαρτυρόμενη για την ενέργεια της ΔΟΕ να αναγνωρίσει την Ταϊβάν, η Ισπανία, η Ελβετία και η Ολλανδία απείχαν διαμαρτυρόμενες για τη σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία, ενώ η Αίγυπτος, ο Λίβανος και το Ιράκ μποϊκοτάρισαν τους αγώνες διαμαρτυρόμενες για την εισβολή του Ισραήλ στη χερσόνησο του Σινά.
Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960 απαγορεύτηκε η συμμετοχή της Ν. Αφρικής εξαιτίας της ρατσιστικής συμπεριφοράς του καθεστώτος.
Στους Ολυμπιακούς του '68 που έγιναν σε μία ταραγμένη χρονιά με φοιτητικές κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο στην αιχμή του πολέμου του Βιετνάμ, με τις δολοφονίες του Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Σμιθ και ο Κάρλος, Αμερικανοί δρομείς που πήραν την 1η και 3η θέση στα 200 μέτρα, στην απονομή ύψωσαν τη γαντοφορεμένη γροθιά τους (χαιρετισμός των μαύρων πανθήρων).
Το 1972 στο Μόναχο έχουμε το τρομοκρατικό κτύπημα των Παλαιστινίων στο Ολυμπιακό χωριό, που κατέληξε σε αιματοχυσία με 9 νεκρούς Ισραηλινούς αθλητές, τους 5 τρομοκράτες και 1 αστυνομικό.
Το 1976 στο Μόντρεαλ την τελευταία στιγμή 30 αφρικανικές χώρες μποϊκοτάρισαν τους αγώνες, γιατί η ΔΟΕ δεν απαγόρεψε τη συμμετοχή της Ν. Ζηλανδίας, η ομάδα ράγκμπι της οποίας έσπασε το εμπάργκο και έδωσε ένα παιχνίδι στη Ν. Αφρική.
Στην Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980, 60 κράτη δεν πήραν μέρος στους αγώνες, διαμαρτυρόμενες για τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν.
Τέσσερα χρόνια μετa, στο Λος Αντζελες η Σοβιετική Ένωση με άλλες 14 «σοσιαλιστικές» χώρες ανταποδίδουν το μποϊκοτάζ της Μόσχας. Ήταν η τελευταία Ολυμπιάδα όπου υπήρξε κάποιο μποϊκοτάζ και όπου, σε τέτοιον βαθμό, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις επηρέαζαν τους αγώνες. Ήταν ακόμη εποχές που στις διεθνείς σχέσεις, οι στρατιωτικοί ανταγωνισμοί έδιναν τον τόνο.
Τώρα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, οι ανταγωνισμοί είναι οικονομικοί και τα κέρδη μεγάλα. Έτσι, όπως έγινε και στο Πεκίνο, η ΔΟΕ θα σηκώνει το χαλί και θα σπρώχνει από κάτω τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλα ενοχλητικά «ιδεώδη».
Από εκείνες τις Ολυμπιάδες που σημαδεύτηκαν από την παρέμβαση της πολιτικής προπαγάνδας, ξεχωρίζουν αναμφίβολα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Βερολίνου, το 1936. Η Γερμανία και οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου για να προωθήσουν τις ρατσιστικές τους αντιλήψεις περί της ανωτερότητας της Αρείας Φυλής. Επρόκειτο για μία προπαγάνδα που συνέτριψε ο Τζέσσε Οουενς με τα 4 χρυσά μετάλλια. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του άλματος εις μήκος ο Γερμανός αντίπαλος του Οουενς, Λουτς Λονγκ, τον συνεχάρη δημόσια, με αποτέλεσμα να πέσει στη δυσμένεια του ναζιστικού καθεστώτος.
Οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου το 1948 ήταν επίσης σημαντικοί, καθώς η συμμετοχή σε αυτούς μαρτυρούσε την αποδοχή του status quo που προέκυψε μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Στους Αγώνες δεν προσκλήθηκαν η Γερμανία και η Ιαπωνία εξαιτίας του ρόλου τους στον πόλεμο, ενώ η τότε Σοβιετική Ένωση προσκλήθηκε, αλλά δεν εμφανίστηκε.
Οι Ολυμπιακοί του 1952 έγιναν στο Ελσίνκι, τη χρονιά που σηματοδοτεί την έναρξη των αντιπαραθέσεων του ψυχρού πολέμου. Η Δ. Γερμανία παίρνει μέρος για πρώτη φορά, ενώ η Σοβιετική Ένωση, επιστρέφει μετά από απουσία 40 χρόνων. Οι Σοβιετικοί μάλιστα, σχεδίαζαν να έχουν την Ολυμπιακή τους ομάδα στο Λένινγκραντ και να τη μεταφέρουν αεροπορικά κάθε μέρα στη Φινλανδία.
Οι Ολυμπιακοί της Μελβούρνης, σημαδεύτηκαν από αρκετές απουσίες κρατών για διαφορετικούς λόγους. Η Κίνα δεν πήρε μέρος διαμαρτυρόμενη για την ενέργεια της ΔΟΕ να αναγνωρίσει την Ταϊβάν, η Ισπανία, η Ελβετία και η Ολλανδία απείχαν διαμαρτυρόμενες για τη σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία, ενώ η Αίγυπτος, ο Λίβανος και το Ιράκ μποϊκοτάρισαν τους αγώνες διαμαρτυρόμενες για την εισβολή του Ισραήλ στη χερσόνησο του Σινά.
Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960 απαγορεύτηκε η συμμετοχή της Ν. Αφρικής εξαιτίας της ρατσιστικής συμπεριφοράς του καθεστώτος.
Στους Ολυμπιακούς του '68 που έγιναν σε μία ταραγμένη χρονιά με φοιτητικές κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο στην αιχμή του πολέμου του Βιετνάμ, με τις δολοφονίες του Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Σμιθ και ο Κάρλος, Αμερικανοί δρομείς που πήραν την 1η και 3η θέση στα 200 μέτρα, στην απονομή ύψωσαν τη γαντοφορεμένη γροθιά τους (χαιρετισμός των μαύρων πανθήρων).
Το 1972 στο Μόναχο έχουμε το τρομοκρατικό κτύπημα των Παλαιστινίων στο Ολυμπιακό χωριό, που κατέληξε σε αιματοχυσία με 9 νεκρούς Ισραηλινούς αθλητές, τους 5 τρομοκράτες και 1 αστυνομικό.
Το 1976 στο Μόντρεαλ την τελευταία στιγμή 30 αφρικανικές χώρες μποϊκοτάρισαν τους αγώνες, γιατί η ΔΟΕ δεν απαγόρεψε τη συμμετοχή της Ν. Ζηλανδίας, η ομάδα ράγκμπι της οποίας έσπασε το εμπάργκο και έδωσε ένα παιχνίδι στη Ν. Αφρική.
Στην Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980, 60 κράτη δεν πήραν μέρος στους αγώνες, διαμαρτυρόμενες για τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν.
Τέσσερα χρόνια μετa, στο Λος Αντζελες η Σοβιετική Ένωση με άλλες 14 «σοσιαλιστικές» χώρες ανταποδίδουν το μποϊκοτάζ της Μόσχας. Ήταν η τελευταία Ολυμπιάδα όπου υπήρξε κάποιο μποϊκοτάζ και όπου, σε τέτοιον βαθμό, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις επηρέαζαν τους αγώνες. Ήταν ακόμη εποχές που στις διεθνείς σχέσεις, οι στρατιωτικοί ανταγωνισμοί έδιναν τον τόνο.
Τώρα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, οι ανταγωνισμοί είναι οικονομικοί και τα κέρδη μεγάλα. Έτσι, όπως έγινε και στο Πεκίνο, η ΔΟΕ θα σηκώνει το χαλί και θα σπρώχνει από κάτω τα ανθρώπινα δικαιώματα και άλλα ενοχλητικά «ιδεώδη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου