Είμαι σίγουρος ότι έχουν γραφτεί αρκετές αναλύσεις για το περίφημο FFP
της UEFA, όμως βλέποντας ομάδες να συνεχίζουν να ξοδεύουν τεράστια ποσά
και κάποια σχόλια στο gazzetta.gr τις τελευταίες ημέρες, είπα να
προσπαθήσω να δώσω μία εικόνα για το τι ισχύει και τι θα ισχύει τα
επόμενα χρόνια. Αρκετές ομάδες κατηγορούνται ότι σπάζουν τους κανόνες,
ότι δεν σέβονται τους υπόλοιπους, όμως τελικά είναι έτσι; Μάντσεστερ
Σίτι, Τσέλσι, Παρί και Ανζί βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, χωρίς να είναι οι
μοναδικές.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μιλάμε για ισολογισμούς. Οι ισολογισμοί είναι πάντα ισοσκελισμένοι. Άλλωστε η έννοια ΙΣΟ-λογισμός τα λέει όλα, καθώς περιλαμβάνει είτε την ζημία είτε το κέρδος της εταιρείας στην κατάλληλη κατηγορία (ενεργητικό-παθητικό). Μιλάμε για τα αποτελέσματα χρήσης από τα οποία φαίνεται αν η εταιρεία κατά τη διάρκεια της οικονομικής χρήσης (ημερολογιακό έτος) κατέγραψε ζημίες ή κέρδη. Παρόλα αυτά, το FFP της UEFA δεν εξετάζει καν αυτό, αλλά κάποια επιμέρους στοιχεία.
Η σεζόν που τελείωσε ήταν η πρώτη, στην οποία τα νέα μέτρα εφαρμόστηκαν και μεταξύ άλλων οδήγησαν την ΑΕΚ και την Μπεσίκτας εκτός Ευρώπης. Σε εκείνο που είναι αμείλικτη η UEFA - οι σύλλογοι έχουν συμφωνήσει απόλυτα - είναι να μην υπάρχουν εκπρόθεσμες υποχρεώσεις μεταξύ τους και χρέη στους ποδοσφαιριστές τους. Αυτό σημαίνει ότι, αν σε περίπτωση προβλημάτων ρευστότητας, κάποια ομάδα δεν έχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς άλλες ομάδες και παίκτες και δεν μπορέσει να έρθει σε διακανονισμό μαζί τους, αποκλείεται από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Πάντα υπάρχει η λύση του CAS, όπως έκανε η Μπούρσασπορ, όμως τίποτα δεν είναι εγγυημένο. Λόγω των δυσμενών οικονομικών συνθηκών στην Ευρώπη, η UEFA αποφάσισε να είναι πιο ελαστική, ειδικότερα απέναντι σε ομάδες που προέρχονται από χώρες με τεράστια προβλήματα. Έτσι, επέβαλε ποινές με αναστολή, όπως συνέβη στις περιπτώσεις των ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού.
Ποια είναι, όμως, τα στοιχεία που εξετάζει το FFP; Ας ξεκινήσουμε με αυτά που δεν περιλαμβάνονται στη λίστα. Τα έξοδα για τις ακαδημίες είναι εκτός, όπως και τα έξοδα για εγκαταστάσεις (κατασκευή, αγορά ή ενοικίαση γηπέδου και προπονητικών εγκαταστάσεων), ο εξοπλισμός και τα πάγια της εταιρείας (έπιπλα, γραφεία, ιατρικός εξοπλισμός, αναλώσιμα, παροχές σε παίκτες όπως σπίτια και αυτοκίνητα κλπ) και οτιδήποτε μη αγωνιστικό. Επίσης δεν περιλαμβάνονται οι φόροι που δεν σχετίζονται με το αγωνιστικό (ποδοσφαιριστές και τεχνικό επιτελείο) και το διοικητικό επίπεδο (υπάλληλοι) και οι ρυθμίσεις για εκπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος. Έτσι, για παράδειγμα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τους Γκλέιζερς να την έχουν χρεώσει αυτή τη στιγμή πάνω από 500 εκατ. ευρώ σε δάνεια, προκειμένου να την αγοράσουν, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα ακόμη και αν δηλώσει ζημίες.
Πάμε να δούμε τώρα τι περιλαμβάνεται στα έσοδα που εξετάζει το FFP. Τηλεοπτικά δικαιώματα, έσοδα από τις λίγκες και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εισιτήρια (εξαιρούνται τα διαρκείας), έσοδα από διαφημίσεις και χορηγίες, στα οποία δεν περιλαμβάνονται τα έσοδα από τις εμπορικές χρήσεις των σταδίων (εστιατόρια, μουσεία, τουρ, μπουτίκ) και πωλήσεις ποδοσφαιριστών.
Επίτηδες άφησα για το τέλος τις μεταγραφές και τους μισθούς των ποδοσφαιριστών, καθώς δεν μπαίνουν στα αποτελέσματα χρήσης με τον τρόπο που πολλοί πιστεύουν. Η UEFA έχει δώσει σαφείς οδηγίες για το πώς υπολογίζεται η αποσβεσθείσα αξία των ποδοσφαιριστών, που είναι και το στοιχείο που εξετάζεται. Καταρχήν, υπολογίζονται κανονικά όλες οι προμήθειες των ατζέντηδων. Στη συνέχεια, ας πάρουμε για παράδειγμα τον Αζάρ, που υπέγραψε στην Τσέλσι.
Οι μπλε τον απέκτησαν για περίπου 38 εκατ. ευρώ και για την επόμενη σεζόν η απόσβεση του Βέλγου θα είναι 38 διά 5 (τα χρόνια του συμβολαίου του), δηλαδή 7,6 εκατ. ευρώ. Προσθέτουμε τα χρήματα που θα λάβει για τον επόμενο χρόνο (ας πούμε ότι είναι 9) συν τα χρήματα της ασφάλισής του (ας πούμε ότι είναι 1 εκατ. ευρώ). Η Τσέλσι, λοιπόν, θα χρεωθεί σε ό,τι αφορά το FFP 17,6 εκατ. ευρώ για τον 20χρονο άσο. Ο Ιμπραΐμοβιτς από την άλλη θα κοστίσει 6,7 (20/3 κόστος μεταγραφής) + 19,74 (συμβόλαιο και φορολογία με το υπάρχον σύστημα) + 6,4 (ασφάλιση) = 32,84 εκατ. ευρώ στην Παρί. Πρέπει να τονιστεί ότι τα μπόνους δεν υπολογίζονται στο κόστος της μεταγραφής.
Μπόρεσα σχετικά εύκολα να βρω τα στοιχεία και να υπολογίσω το βάρος της Παρί σε ό,τι αφορά τις μεταγραφές. Στο παρακάτω ποσό θα πρέπει να προστεθούν και οι μισθοί του Αντσελότι (6 εκατ. ευρώ), του τεχνικού επιτελείου και των διοικητικών υπαλλήλων.
Όχι, δεν ξέχασα τους υπόλοιπους. Αυτό, γιατί το πιο σημαντικό μέτρο που αποφάσισε να λάβει η UEFA, είναι ότι όσοι παίκτες αποκτήθηκαν πριν τον Ιούνιο του 2010 δεν μπαίνουν καν στα εξεταζόμενα έξοδα. Ακόμη και αν έχουν ανανεώσει το συμβόλαιό τους τα τελευταία δύο χρόνια. Έτσι, οι Παριζιάνοι θα έχουν έξοδα περίπου 145 εκατ. ευρώ, που με τις προμήθειες των ατζέντηδων θα φτάσουν στα 155 και θα πρέπει να δηλώσουν έσοδα (πάντα σε ό,τι αφορά τα κριτήρια του FFP) ύψους 150 εκατ. ευρώ χωρίς αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Με δεδομένο ότι η Παρί φέτος δήλωσε έσοδα 107 εκατ. ευρώ (συνολικά, για το FFP είναι μειωμένα), ο στόχος μοιάζει εφικτός με τη συμμετοχή στο Champions League, τις χορηγίες να εκτοξεύονται λόγω των μεταγραφών, ενώ σε περίπτωση κατάκτησης της Λιγκ 1, τα τηλεοπτικά και τα μπόνους θα είναι επίσης… φουσκωμένα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η Μαρσέιγ φέτος δήλωσε συνολικά έσοδα 151 εκατ. ευρώ.
Στην Τσέλσι για παράδειγμα τα συμβόλαια των Τσεχ, Λάμπαρντ, Άσλεϊ Κόουλ και Εσιέν δεν λαμβάνονται υπόψη, όπως και οι δόσεις που εκκρεμούν για παίκτες που αποκτήθηκαν πριν τον Ιούνιο του 2010. Οι Λονδρέζοι μπορεί να κάνουν ακριβές μεταγραφές, αλλά όσο ισχύει αυτό το καθεστώς και βρίσκουν χορηγίες (πρόσφατα ανακοίνωσαν συμφωνίες με την GazProm και την Delta Airlines) δε θα έχουν πρόβλημα. Σε αυτό το πλαίσιο στηρίζεται και το νέο αγωνιστικό πλάνο των μπλε με νεαρούς σε ηλικία παίκτες, που θα αποτελέσουν το νέο κορμό. Από την στιγμή που ο παλιός κράτησε περίπου μία δεκαετία, το σχέδιο μοιάζει να στηρίζεται σε σωστές βάσεις...
Η κόκκινη γραμμή που είχε τραβήξει η UEFA στις ζημίες είναι στα 5 εκατ. ευρώ σε ορίζοντα τριετίας. Από τη σεζόν 2011-12 μέχρι και τη σεζόν 2013-14, δηλαδή κατά μέσο όρο περίπου 1,7 εκατ. ευρώ ανά έτος. Αυτό το ποσό αυξάνεται στα 45 εκατ. ευρώ σε περίπτωση που αποφασιστούν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, δηλαδή 15 εκατ. ευρώ ανά σεζόν. Αυτό ήταν το αρχικό πλάνο, όμως στη συνέχεια άλλαξε και πλέον τα 5 και 45 εκατ. ευρώ αντίστοιχα ισχύουν για τις επόμενες δύο σεζόν (μέσος όρος 2,5 και 22,5 εκατ. ευρώ, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να είναι… συμμετρικά κατανεμημένα 50-50). Η Παρί για παράδειγμα μπορεί να δηλώσει ζημίες 45 εκατ. ευρώ για τη σεζόν 2012-13 και 0 για την 2013-14. Αυτό το ποσό για την τριετία 2015-16 μέχρι 2017-18 θα πέσει στα 30 εκατ. ευρώ, ενώ για τη συνέχεια θα αποφασιστεί στο μέλλον.
Η Μάντσεστερ Σίτι και η Ανζί είναι εκείνες που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα. Οι «πολίτες», όμως, σύναψαν χορηγία-μαμούθ με την Etihad. Η UEFA ερεύνησε το αν αποτελεί παράβαση, όμως δεν μπόρεσε να αποδείξει τίποτα. Από τη μία η χορηγία της φανέλας (Etihad Airlines) ύψους 20 εκατ. λιρών τον χρόνο αποφέρει όσα και η αντίστοιχη της Γιουνάιτεντ, ενώ από την άλλη το άλλο σκέλος της χορηγίας, που αποφέρει 40 εκατ. λίρες ετησίως, είναι τόσο για την ονομασία του σταδίου όσο και του Etihad Campus, που βρίσκεται υπό κατασκευή, οπότε δικαιολογήθηκε.
Ένα άλλο δύσκολο σημείο ελέγχου από την UEFA είναι τα λεφτά… κάτω από το τραπέζι σε ατζέντηδες και παίκτες. Επίσης, ενώ τα πράγματα δείχνουν δύσκολα για την Ανζί, που φέτος συμμετέχει στο Europa League, πως μπορεί η UEFA να αποδείξει ότι παραβιάζονται οι κανονισμοί αν για παράδειγμα Ζενίτ και Ανζί αποφασίσουν να ανταλλάξουν χορηγούς με συμφωνίες μαμούθ; Αν δούμε την GazProm να δίνει αρκετά εκατομμύρια στους Νταγκεστανούς και την Polyus Gold (ιδιοκτησίας Κερίμοβ) να γίνεται σπόνσορας της Ζενίτ; Μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι η πρώτη είναι πλέον από τους μεγαλύτερους επίσημους χορηγούς της UEFA…
Το σύστημα στην ουσία αποτελεί από εδώ και πέρα έναν έλεγχο των δαπανών για μεταγραφές. Το FFP βάζει σε τάξη τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, όμως κανένας «μεγάλος» δεν είναι κακοπληρωτής. Κανένας – πλην των ιταλικών ομάδων – δεν… συμμαζεύτηκε από αυτούς που ξοδεύουν υπέρογκα ποσά, αγοράζοντας σε πολλές περιπτώσεις την επιτυχία.
Μελλοντικά το FFP σαφώς και μπορεί να αποδώσει. Κινείται στη σωστή κατεύθυνση, όμως πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι προς το παρόν η ψαλίδα δεν πρόκειται να κλείσει τα αμέσως επόμενα χρόνια και εκείνες που τελικά την πληρώνουν είναι οι μικρότερες ομάδες, από τις οποίες στερείται η δυνατότητα των εσόδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σίγουρα δίκαια από την στιγμή που δεν είναι συνεπείς, όμως δε θα ήταν καλύτερο να υπάρχει ένας οργανισμός – πάντα υπό την αιγίδα της UEFA - που θα της βοηθάει σε τεχνοκρατικό επίπεδο και δε θα τις αφανίζει; Το Financial Fair Play μοιάζει αυτή τη στιγμή να είναι… unfair.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μιλάμε για ισολογισμούς. Οι ισολογισμοί είναι πάντα ισοσκελισμένοι. Άλλωστε η έννοια ΙΣΟ-λογισμός τα λέει όλα, καθώς περιλαμβάνει είτε την ζημία είτε το κέρδος της εταιρείας στην κατάλληλη κατηγορία (ενεργητικό-παθητικό). Μιλάμε για τα αποτελέσματα χρήσης από τα οποία φαίνεται αν η εταιρεία κατά τη διάρκεια της οικονομικής χρήσης (ημερολογιακό έτος) κατέγραψε ζημίες ή κέρδη. Παρόλα αυτά, το FFP της UEFA δεν εξετάζει καν αυτό, αλλά κάποια επιμέρους στοιχεία.
Η σεζόν που τελείωσε ήταν η πρώτη, στην οποία τα νέα μέτρα εφαρμόστηκαν και μεταξύ άλλων οδήγησαν την ΑΕΚ και την Μπεσίκτας εκτός Ευρώπης. Σε εκείνο που είναι αμείλικτη η UEFA - οι σύλλογοι έχουν συμφωνήσει απόλυτα - είναι να μην υπάρχουν εκπρόθεσμες υποχρεώσεις μεταξύ τους και χρέη στους ποδοσφαιριστές τους. Αυτό σημαίνει ότι, αν σε περίπτωση προβλημάτων ρευστότητας, κάποια ομάδα δεν έχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς άλλες ομάδες και παίκτες και δεν μπορέσει να έρθει σε διακανονισμό μαζί τους, αποκλείεται από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Πάντα υπάρχει η λύση του CAS, όπως έκανε η Μπούρσασπορ, όμως τίποτα δεν είναι εγγυημένο. Λόγω των δυσμενών οικονομικών συνθηκών στην Ευρώπη, η UEFA αποφάσισε να είναι πιο ελαστική, ειδικότερα απέναντι σε ομάδες που προέρχονται από χώρες με τεράστια προβλήματα. Έτσι, επέβαλε ποινές με αναστολή, όπως συνέβη στις περιπτώσεις των ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού.
Ποια είναι, όμως, τα στοιχεία που εξετάζει το FFP; Ας ξεκινήσουμε με αυτά που δεν περιλαμβάνονται στη λίστα. Τα έξοδα για τις ακαδημίες είναι εκτός, όπως και τα έξοδα για εγκαταστάσεις (κατασκευή, αγορά ή ενοικίαση γηπέδου και προπονητικών εγκαταστάσεων), ο εξοπλισμός και τα πάγια της εταιρείας (έπιπλα, γραφεία, ιατρικός εξοπλισμός, αναλώσιμα, παροχές σε παίκτες όπως σπίτια και αυτοκίνητα κλπ) και οτιδήποτε μη αγωνιστικό. Επίσης δεν περιλαμβάνονται οι φόροι που δεν σχετίζονται με το αγωνιστικό (ποδοσφαιριστές και τεχνικό επιτελείο) και το διοικητικό επίπεδο (υπάλληλοι) και οι ρυθμίσεις για εκπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος. Έτσι, για παράδειγμα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τους Γκλέιζερς να την έχουν χρεώσει αυτή τη στιγμή πάνω από 500 εκατ. ευρώ σε δάνεια, προκειμένου να την αγοράσουν, δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα ακόμη και αν δηλώσει ζημίες.
Πάμε να δούμε τώρα τι περιλαμβάνεται στα έσοδα που εξετάζει το FFP. Τηλεοπτικά δικαιώματα, έσοδα από τις λίγκες και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εισιτήρια (εξαιρούνται τα διαρκείας), έσοδα από διαφημίσεις και χορηγίες, στα οποία δεν περιλαμβάνονται τα έσοδα από τις εμπορικές χρήσεις των σταδίων (εστιατόρια, μουσεία, τουρ, μπουτίκ) και πωλήσεις ποδοσφαιριστών.
Επίτηδες άφησα για το τέλος τις μεταγραφές και τους μισθούς των ποδοσφαιριστών, καθώς δεν μπαίνουν στα αποτελέσματα χρήσης με τον τρόπο που πολλοί πιστεύουν. Η UEFA έχει δώσει σαφείς οδηγίες για το πώς υπολογίζεται η αποσβεσθείσα αξία των ποδοσφαιριστών, που είναι και το στοιχείο που εξετάζεται. Καταρχήν, υπολογίζονται κανονικά όλες οι προμήθειες των ατζέντηδων. Στη συνέχεια, ας πάρουμε για παράδειγμα τον Αζάρ, που υπέγραψε στην Τσέλσι.
Οι μπλε τον απέκτησαν για περίπου 38 εκατ. ευρώ και για την επόμενη σεζόν η απόσβεση του Βέλγου θα είναι 38 διά 5 (τα χρόνια του συμβολαίου του), δηλαδή 7,6 εκατ. ευρώ. Προσθέτουμε τα χρήματα που θα λάβει για τον επόμενο χρόνο (ας πούμε ότι είναι 9) συν τα χρήματα της ασφάλισής του (ας πούμε ότι είναι 1 εκατ. ευρώ). Η Τσέλσι, λοιπόν, θα χρεωθεί σε ό,τι αφορά το FFP 17,6 εκατ. ευρώ για τον 20χρονο άσο. Ο Ιμπραΐμοβιτς από την άλλη θα κοστίσει 6,7 (20/3 κόστος μεταγραφής) + 19,74 (συμβόλαιο και φορολογία με το υπάρχον σύστημα) + 6,4 (ασφάλιση) = 32,84 εκατ. ευρώ στην Παρί. Πρέπει να τονιστεί ότι τα μπόνους δεν υπολογίζονται στο κόστος της μεταγραφής.
Μπόρεσα σχετικά εύκολα να βρω τα στοιχεία και να υπολογίσω το βάρος της Παρί σε ό,τι αφορά τις μεταγραφές. Στο παρακάτω ποσό θα πρέπει να προστεθούν και οι μισθοί του Αντσελότι (6 εκατ. ευρώ), του τεχνικού επιτελείου και των διοικητικών υπαλλήλων.
Όχι, δεν ξέχασα τους υπόλοιπους. Αυτό, γιατί το πιο σημαντικό μέτρο που αποφάσισε να λάβει η UEFA, είναι ότι όσοι παίκτες αποκτήθηκαν πριν τον Ιούνιο του 2010 δεν μπαίνουν καν στα εξεταζόμενα έξοδα. Ακόμη και αν έχουν ανανεώσει το συμβόλαιό τους τα τελευταία δύο χρόνια. Έτσι, οι Παριζιάνοι θα έχουν έξοδα περίπου 145 εκατ. ευρώ, που με τις προμήθειες των ατζέντηδων θα φτάσουν στα 155 και θα πρέπει να δηλώσουν έσοδα (πάντα σε ό,τι αφορά τα κριτήρια του FFP) ύψους 150 εκατ. ευρώ χωρίς αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Με δεδομένο ότι η Παρί φέτος δήλωσε έσοδα 107 εκατ. ευρώ (συνολικά, για το FFP είναι μειωμένα), ο στόχος μοιάζει εφικτός με τη συμμετοχή στο Champions League, τις χορηγίες να εκτοξεύονται λόγω των μεταγραφών, ενώ σε περίπτωση κατάκτησης της Λιγκ 1, τα τηλεοπτικά και τα μπόνους θα είναι επίσης… φουσκωμένα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η Μαρσέιγ φέτος δήλωσε συνολικά έσοδα 151 εκατ. ευρώ.
Στην Τσέλσι για παράδειγμα τα συμβόλαια των Τσεχ, Λάμπαρντ, Άσλεϊ Κόουλ και Εσιέν δεν λαμβάνονται υπόψη, όπως και οι δόσεις που εκκρεμούν για παίκτες που αποκτήθηκαν πριν τον Ιούνιο του 2010. Οι Λονδρέζοι μπορεί να κάνουν ακριβές μεταγραφές, αλλά όσο ισχύει αυτό το καθεστώς και βρίσκουν χορηγίες (πρόσφατα ανακοίνωσαν συμφωνίες με την GazProm και την Delta Airlines) δε θα έχουν πρόβλημα. Σε αυτό το πλαίσιο στηρίζεται και το νέο αγωνιστικό πλάνο των μπλε με νεαρούς σε ηλικία παίκτες, που θα αποτελέσουν το νέο κορμό. Από την στιγμή που ο παλιός κράτησε περίπου μία δεκαετία, το σχέδιο μοιάζει να στηρίζεται σε σωστές βάσεις...
Η κόκκινη γραμμή που είχε τραβήξει η UEFA στις ζημίες είναι στα 5 εκατ. ευρώ σε ορίζοντα τριετίας. Από τη σεζόν 2011-12 μέχρι και τη σεζόν 2013-14, δηλαδή κατά μέσο όρο περίπου 1,7 εκατ. ευρώ ανά έτος. Αυτό το ποσό αυξάνεται στα 45 εκατ. ευρώ σε περίπτωση που αποφασιστούν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, δηλαδή 15 εκατ. ευρώ ανά σεζόν. Αυτό ήταν το αρχικό πλάνο, όμως στη συνέχεια άλλαξε και πλέον τα 5 και 45 εκατ. ευρώ αντίστοιχα ισχύουν για τις επόμενες δύο σεζόν (μέσος όρος 2,5 και 22,5 εκατ. ευρώ, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να είναι… συμμετρικά κατανεμημένα 50-50). Η Παρί για παράδειγμα μπορεί να δηλώσει ζημίες 45 εκατ. ευρώ για τη σεζόν 2012-13 και 0 για την 2013-14. Αυτό το ποσό για την τριετία 2015-16 μέχρι 2017-18 θα πέσει στα 30 εκατ. ευρώ, ενώ για τη συνέχεια θα αποφασιστεί στο μέλλον.
Η Μάντσεστερ Σίτι και η Ανζί είναι εκείνες που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα. Οι «πολίτες», όμως, σύναψαν χορηγία-μαμούθ με την Etihad. Η UEFA ερεύνησε το αν αποτελεί παράβαση, όμως δεν μπόρεσε να αποδείξει τίποτα. Από τη μία η χορηγία της φανέλας (Etihad Airlines) ύψους 20 εκατ. λιρών τον χρόνο αποφέρει όσα και η αντίστοιχη της Γιουνάιτεντ, ενώ από την άλλη το άλλο σκέλος της χορηγίας, που αποφέρει 40 εκατ. λίρες ετησίως, είναι τόσο για την ονομασία του σταδίου όσο και του Etihad Campus, που βρίσκεται υπό κατασκευή, οπότε δικαιολογήθηκε.
Ένα άλλο δύσκολο σημείο ελέγχου από την UEFA είναι τα λεφτά… κάτω από το τραπέζι σε ατζέντηδες και παίκτες. Επίσης, ενώ τα πράγματα δείχνουν δύσκολα για την Ανζί, που φέτος συμμετέχει στο Europa League, πως μπορεί η UEFA να αποδείξει ότι παραβιάζονται οι κανονισμοί αν για παράδειγμα Ζενίτ και Ανζί αποφασίσουν να ανταλλάξουν χορηγούς με συμφωνίες μαμούθ; Αν δούμε την GazProm να δίνει αρκετά εκατομμύρια στους Νταγκεστανούς και την Polyus Gold (ιδιοκτησίας Κερίμοβ) να γίνεται σπόνσορας της Ζενίτ; Μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι η πρώτη είναι πλέον από τους μεγαλύτερους επίσημους χορηγούς της UEFA…
Το σύστημα στην ουσία αποτελεί από εδώ και πέρα έναν έλεγχο των δαπανών για μεταγραφές. Το FFP βάζει σε τάξη τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, όμως κανένας «μεγάλος» δεν είναι κακοπληρωτής. Κανένας – πλην των ιταλικών ομάδων – δεν… συμμαζεύτηκε από αυτούς που ξοδεύουν υπέρογκα ποσά, αγοράζοντας σε πολλές περιπτώσεις την επιτυχία.
Μελλοντικά το FFP σαφώς και μπορεί να αποδώσει. Κινείται στη σωστή κατεύθυνση, όμως πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι προς το παρόν η ψαλίδα δεν πρόκειται να κλείσει τα αμέσως επόμενα χρόνια και εκείνες που τελικά την πληρώνουν είναι οι μικρότερες ομάδες, από τις οποίες στερείται η δυνατότητα των εσόδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Σίγουρα δίκαια από την στιγμή που δεν είναι συνεπείς, όμως δε θα ήταν καλύτερο να υπάρχει ένας οργανισμός – πάντα υπό την αιγίδα της UEFA - που θα της βοηθάει σε τεχνοκρατικό επίπεδο και δε θα τις αφανίζει; Το Financial Fair Play μοιάζει αυτή τη στιγμή να είναι… unfair.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου