Για να κερδίσει κάποιος διαχρονικά την αγάπη του κόσμου δεν αρκεί να
ήταν καλός ποδοσφαιριστής. Δεν αρκούν κάποιες μεγάλες στιγμές με την
μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα. Δεν αρκούν οι τίτλοι, οι διακρίσεις, η
υπερηφάνεια που έχει προσφέρει, το παλικαρίσιο στυλ μέσα στο γήπεδο.
Για να γίνει κάποιος ίνδαλμα πρέπει να το λέει η ψυχή του, πρέπει να είναι... original, πρέπει να είναι πραγματικός, πρέπει να έχει το χάρισμα να μιλάει στην ψυχή του κόσμου, πρέπει να είναι ο εαυτός του.
Και ο Θωμάς Μαύρος, ασχέτως τι πίστευε και τι πιστεύει ο καθένας για αυτόν, έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια να είναι πραγματικός, να βγάζει προς τα έξω τον ίδιο του τον εαυτό, να μην προσποιείται, να μην προσπαθεί να φτιασιδώσει το προφίλ του. Ο Μαύρος θα είναι πάντα ο Μαύρος και σε όσους αρέσει.
Ισως για αυτό ο μεγάλος Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης, πρώτος απ' όλους (οι υπόλοιποι απλώς ακολούθησαν) όταν τον έγραψε για πρώτη φορά... Θ(ε)ωμά στον «Δικέφαλο» είχε καταφέρει να προσθέσει ένα ακόμα μικρό κομμάτι ιστορίας.
Ακούγοντας για λίγο τον Θωμά Μαύρο στο σημερινό του ξέσπασμα στα Σπάτα κατά των μετόχων, το πρώτο που σκέφτηκα για όσους το τελευταίο διάστημα έχουν κακομεταχειριστεί την ΑΕΚ μέχρι αηδίας, παρά τα δεδομένα χρήματα που έχουν βάλει χωρίς να φροντίσουν ώστε να μην τα ρίχνουν σε βαρέλι χωρίς πάτο, ήταν ότι... «με αυτόν μπλέξατε και μπλέξατε πάρα πολύ».
Και αυτό γιατί ο Μαύρος δεν προσφέρεται ούτε για Θανόπουλος, ούτε για Αδαμίδης, ο Θ(ε)ωμάς των ΑΕΚτζήδων δεν προσφέρεται για μαριονέτα, δεν κάνει για το ρόλο του μπροστινού, έστω κι αν ζει το δικό του όνειρο παρά τις δυσκολίες, να πάρει την μεγάλη του αγάπη στα χέρια του και φιλοδοξεί, παρά τις εναντίον του πιθανότητες, να τραβήξει το καράβι από την ξέρα.
Ακόμα και σαν ποδοσφαιριστής ο Θωμάς Μαύρος δεν ενδιαφέρθηκε για το προφίλ του, δεν... έπαιξε με τον Τύπο, μάλλον ως ακοινώνητος μπορεί να κατηγορηθεί, όταν είχε βρεθεί στον κολοφώνα της δόξας του, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις, αλλά ήταν ο Θωμάς.
Ακούγοντάς τον στο ραδιόφωνο να γρονθοκοπεί χωρίς έλεος τους μετόχους της ΠΑΕ και τα ανθρωπάκια που τους εκπροσωπούν, είχα μετά από πολλά χρόνια την ευκαιρία να εξηγήσω γιατί ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου πήρε και τήρησε την απόφαση να κόψει το γήπεδο όταν ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος ακολουθώντας εισήγηση... Αλέφαντου έστελνε τον Μαύρο εκτός ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1987... Ηγέτης άλλωστε γεννιέσαι, δεν γίνεσαι.
Σκεπτόμενος ψύχραιμα τα πράγματα αυτό το καλοκαίρι με την ΑΕΚ στην πιο δεινή θέση της σύγχρονης ιστορίας της είχα πραγματικές αμφιβολίες για το κατά πόσο ο Θωμάς Μαύρος έχει τα φόντα και τις ικανότητες να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη, αφού η αγάπη για την ομάδα, όσο δυνατή κι είναι, δεν αρκεί σε τόσο δύσκολες καταστάσεις.
Το που θα βρει τα χρήματα, ήταν το τελευταίο που με απασχολούσε. Η ΑΕΚ ποτέ δεν εξάρτησε τις αγωνιστικές της επιτυχίες από το βάθος του πορτοφολιού της. Συνήθως, όταν έρεε το χρήμα, άρχιζαν και οι παρεκτροπές... Αλλα με απασχολούσαν, πολύ πιο σοβαρά.
Διαβάζοντας τα όσα δήλωσε στα Σπάτα ο Θωμάς Μαύρος άρχισα πλέον να πιστεύω ότι στην παρούσα συγκυρία, ακόμα κι αν δεν είναι ο πλέον κατάλληλος, ίσως είναι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει τη δουλειά. Φαντάζεστε μία ΑΕΚ με πρόεδρο τον Αδαμίδη (απλό παράδειγμα) και ενδεκάδα με Γροντή, Κουρέλα, Καλογέρη και Αρκούδα; Προσωπικά το μόνο που θα μπορούσα να φανταστώ είναι ότι θα... έπεφτε το ξύλο της αρκούδας και όχι του φιλότιμου Αρκούδα...
Με τον Μαύρο δίπλα σε αυτά τα παιδιά, τα προβλήματα δεν ξεπερνιόνται, η ΑΕΚ δεν γίνεται ανταγωνιστική, οι σφαλιάρες και η γρήγορη προσγείωση, μετά τα θετικά δείγματα γραφής στα φιλικά με Πρέστον και Μπλάκμπερν, είναι πολύ κοντά, αλλά το ταξίδι γίνεται γοητευτικό.
Και η σκληρή εποχή που ζούμε έχουν ή ρομαντισμό ή αυτοκτονίες. Κάθε προσπάθεια να ερμηνευτεί με τα προ 2009 δεδομένα είναι ουτοπική. Η οικονομική κρίση έχει κάτι από επιστροφή στις ρίζες. Και πιο γερή... ρίζα από του Θ(ε)ωμά δεν γίνεται να υπάρξει αυτή τη στιγμή για την ΑΕΚ...
Ας δούμε όμως τα πράγματα ακόμα πιο ρεαλιστικά. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή έχει τρεις επιλογές:
Η πρώτη να βρεθεί άμεσα επενδυτής ή επενδυτές, να βάλουν με το καλημέρα ένα ποσό περί τα 30 εκατ. ευρώ (όπως έλεγε ο Μελισσανίδης στους νυν μετόχους) και η απόδραση από το σημερινό αδιέξοδο να γινόταν πιο γρήγορα. Αποτελεί μάλλον ουτοπία και για τον πιο αισιόδοξο να περιμένει ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Η δεύτερη επιλογή είναι η χρεοκοπία, Δ' Εθνική, σβήσιμο των χρεών και ξεκίνημα από την αρχή. Πιο ρεαλιστική, πιο κυνική, πιο άμεση, αλλά και με σημαντικό στίγμα για την ιστορία της. Χωρίς να αποκλείεται βεβαίως η προσπάθεια επιστροφής στα μεγάλα σαλόνια να δημιουργούσε περίπου τα ίδια χρέη με τα σημερινά, αφού δεν θα υπήρχαν καθόλου έσοδα για δύο με τρία χρόνια, εκτός κι αν επιλεγόταν η ακόμα πιο διφορούμενη λύση της αγοράς ΑΦΜ από άλλη ομάδα.
Η τρίτη επιλογή είναι η τωρινή προσπάθεια με την ασπίδα του Θωμά Μαύρου. Αν οι μέτοχοι της ΑΕΚ όντως ήξεραν τι ήθελαν (το πιο σωστό που είπε χθες ο Θωμάς είναι ότι... «δεν ξέρετε τι θέλετε») ή αν δεν είχαν κάποιους άλλους σκοπούς ή φόβους που σε εμένα τουλάχιστον δεν είναι ξεκάθαροι, θα είχαν πέσει στα πόδια του Μαύρου και θα τον ευχαριστούσαν γιατί δεδομένα τους προσφέρει τη μεγαλύτερη ευκαιρία να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Τους απαλλάσσει, άθελά του, από τις ευθύνες τους, τους προσφέρει σανίδα σωτηρίας. Οταν όμως από τη μία πλευρά λες ότι... «εγώ δεν πληρώνω» και από την άλλη θέλεις να διοικείς με τους δικούς σου ανθρώπους, τότε το πράγμα γίνεται ύποπτο...
Δεν γίνεται να τα έχεις όλα δικά σου. Και λίγο από Μαύρο για να γλυτώσεις από την οργή του κόσμου και λίγο από ΑΕΚ για να έχεις λόγο αν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά με την κάλυψη του Μαύρου – μαριονέτα, δεν γίνεται...
Το να μπορέσει η ΑΕΚ να εξυγιανθεί εντός Superleague (χωρίς να είναι άμεσα ανταγωνιστική) και σε βάθος τουλάχιστον τριετίας και να γίνει έτσι περισσότερο ελκυστική σαν προϊόν απ' ότι είναι σήμερα είναι πιο εφικτό (αν και όχι εύκολο) σε σχέση με τις όποιες λύσεις – τραβεστί ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια με ανθρώπους μπροστινούς που καμία σχέση δεν είχαν με το μέγεθος και το μεγαλείο αυτής της ομάδας. Αυτό το μεγαλείο που ένας Θωμάς Μαύρος μπορεί να εκπροσωπήσει και να σηκώσει στις πλάτες του.
Πηγή: Sentragoal.gr
Για να γίνει κάποιος ίνδαλμα πρέπει να το λέει η ψυχή του, πρέπει να είναι... original, πρέπει να είναι πραγματικός, πρέπει να έχει το χάρισμα να μιλάει στην ψυχή του κόσμου, πρέπει να είναι ο εαυτός του.
Και ο Θωμάς Μαύρος, ασχέτως τι πίστευε και τι πιστεύει ο καθένας για αυτόν, έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια να είναι πραγματικός, να βγάζει προς τα έξω τον ίδιο του τον εαυτό, να μην προσποιείται, να μην προσπαθεί να φτιασιδώσει το προφίλ του. Ο Μαύρος θα είναι πάντα ο Μαύρος και σε όσους αρέσει.
Ισως για αυτό ο μεγάλος Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης, πρώτος απ' όλους (οι υπόλοιποι απλώς ακολούθησαν) όταν τον έγραψε για πρώτη φορά... Θ(ε)ωμά στον «Δικέφαλο» είχε καταφέρει να προσθέσει ένα ακόμα μικρό κομμάτι ιστορίας.
Ακούγοντας για λίγο τον Θωμά Μαύρο στο σημερινό του ξέσπασμα στα Σπάτα κατά των μετόχων, το πρώτο που σκέφτηκα για όσους το τελευταίο διάστημα έχουν κακομεταχειριστεί την ΑΕΚ μέχρι αηδίας, παρά τα δεδομένα χρήματα που έχουν βάλει χωρίς να φροντίσουν ώστε να μην τα ρίχνουν σε βαρέλι χωρίς πάτο, ήταν ότι... «με αυτόν μπλέξατε και μπλέξατε πάρα πολύ».
Και αυτό γιατί ο Μαύρος δεν προσφέρεται ούτε για Θανόπουλος, ούτε για Αδαμίδης, ο Θ(ε)ωμάς των ΑΕΚτζήδων δεν προσφέρεται για μαριονέτα, δεν κάνει για το ρόλο του μπροστινού, έστω κι αν ζει το δικό του όνειρο παρά τις δυσκολίες, να πάρει την μεγάλη του αγάπη στα χέρια του και φιλοδοξεί, παρά τις εναντίον του πιθανότητες, να τραβήξει το καράβι από την ξέρα.
Ακόμα και σαν ποδοσφαιριστής ο Θωμάς Μαύρος δεν ενδιαφέρθηκε για το προφίλ του, δεν... έπαιξε με τον Τύπο, μάλλον ως ακοινώνητος μπορεί να κατηγορηθεί, όταν είχε βρεθεί στον κολοφώνα της δόξας του, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις, αλλά ήταν ο Θωμάς.
Ακούγοντάς τον στο ραδιόφωνο να γρονθοκοπεί χωρίς έλεος τους μετόχους της ΠΑΕ και τα ανθρωπάκια που τους εκπροσωπούν, είχα μετά από πολλά χρόνια την ευκαιρία να εξηγήσω γιατί ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου πήρε και τήρησε την απόφαση να κόψει το γήπεδο όταν ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος ακολουθώντας εισήγηση... Αλέφαντου έστελνε τον Μαύρο εκτός ΑΕΚ το καλοκαίρι του 1987... Ηγέτης άλλωστε γεννιέσαι, δεν γίνεσαι.
Σκεπτόμενος ψύχραιμα τα πράγματα αυτό το καλοκαίρι με την ΑΕΚ στην πιο δεινή θέση της σύγχρονης ιστορίας της είχα πραγματικές αμφιβολίες για το κατά πόσο ο Θωμάς Μαύρος έχει τα φόντα και τις ικανότητες να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη, αφού η αγάπη για την ομάδα, όσο δυνατή κι είναι, δεν αρκεί σε τόσο δύσκολες καταστάσεις.
Το που θα βρει τα χρήματα, ήταν το τελευταίο που με απασχολούσε. Η ΑΕΚ ποτέ δεν εξάρτησε τις αγωνιστικές της επιτυχίες από το βάθος του πορτοφολιού της. Συνήθως, όταν έρεε το χρήμα, άρχιζαν και οι παρεκτροπές... Αλλα με απασχολούσαν, πολύ πιο σοβαρά.
Διαβάζοντας τα όσα δήλωσε στα Σπάτα ο Θωμάς Μαύρος άρχισα πλέον να πιστεύω ότι στην παρούσα συγκυρία, ακόμα κι αν δεν είναι ο πλέον κατάλληλος, ίσως είναι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει τη δουλειά. Φαντάζεστε μία ΑΕΚ με πρόεδρο τον Αδαμίδη (απλό παράδειγμα) και ενδεκάδα με Γροντή, Κουρέλα, Καλογέρη και Αρκούδα; Προσωπικά το μόνο που θα μπορούσα να φανταστώ είναι ότι θα... έπεφτε το ξύλο της αρκούδας και όχι του φιλότιμου Αρκούδα...
Με τον Μαύρο δίπλα σε αυτά τα παιδιά, τα προβλήματα δεν ξεπερνιόνται, η ΑΕΚ δεν γίνεται ανταγωνιστική, οι σφαλιάρες και η γρήγορη προσγείωση, μετά τα θετικά δείγματα γραφής στα φιλικά με Πρέστον και Μπλάκμπερν, είναι πολύ κοντά, αλλά το ταξίδι γίνεται γοητευτικό.
Και η σκληρή εποχή που ζούμε έχουν ή ρομαντισμό ή αυτοκτονίες. Κάθε προσπάθεια να ερμηνευτεί με τα προ 2009 δεδομένα είναι ουτοπική. Η οικονομική κρίση έχει κάτι από επιστροφή στις ρίζες. Και πιο γερή... ρίζα από του Θ(ε)ωμά δεν γίνεται να υπάρξει αυτή τη στιγμή για την ΑΕΚ...
Ας δούμε όμως τα πράγματα ακόμα πιο ρεαλιστικά. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή έχει τρεις επιλογές:
Η πρώτη να βρεθεί άμεσα επενδυτής ή επενδυτές, να βάλουν με το καλημέρα ένα ποσό περί τα 30 εκατ. ευρώ (όπως έλεγε ο Μελισσανίδης στους νυν μετόχους) και η απόδραση από το σημερινό αδιέξοδο να γινόταν πιο γρήγορα. Αποτελεί μάλλον ουτοπία και για τον πιο αισιόδοξο να περιμένει ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Η δεύτερη επιλογή είναι η χρεοκοπία, Δ' Εθνική, σβήσιμο των χρεών και ξεκίνημα από την αρχή. Πιο ρεαλιστική, πιο κυνική, πιο άμεση, αλλά και με σημαντικό στίγμα για την ιστορία της. Χωρίς να αποκλείεται βεβαίως η προσπάθεια επιστροφής στα μεγάλα σαλόνια να δημιουργούσε περίπου τα ίδια χρέη με τα σημερινά, αφού δεν θα υπήρχαν καθόλου έσοδα για δύο με τρία χρόνια, εκτός κι αν επιλεγόταν η ακόμα πιο διφορούμενη λύση της αγοράς ΑΦΜ από άλλη ομάδα.
Η τρίτη επιλογή είναι η τωρινή προσπάθεια με την ασπίδα του Θωμά Μαύρου. Αν οι μέτοχοι της ΑΕΚ όντως ήξεραν τι ήθελαν (το πιο σωστό που είπε χθες ο Θωμάς είναι ότι... «δεν ξέρετε τι θέλετε») ή αν δεν είχαν κάποιους άλλους σκοπούς ή φόβους που σε εμένα τουλάχιστον δεν είναι ξεκάθαροι, θα είχαν πέσει στα πόδια του Μαύρου και θα τον ευχαριστούσαν γιατί δεδομένα τους προσφέρει τη μεγαλύτερη ευκαιρία να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Τους απαλλάσσει, άθελά του, από τις ευθύνες τους, τους προσφέρει σανίδα σωτηρίας. Οταν όμως από τη μία πλευρά λες ότι... «εγώ δεν πληρώνω» και από την άλλη θέλεις να διοικείς με τους δικούς σου ανθρώπους, τότε το πράγμα γίνεται ύποπτο...
Δεν γίνεται να τα έχεις όλα δικά σου. Και λίγο από Μαύρο για να γλυτώσεις από την οργή του κόσμου και λίγο από ΑΕΚ για να έχεις λόγο αν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά με την κάλυψη του Μαύρου – μαριονέτα, δεν γίνεται...
Το να μπορέσει η ΑΕΚ να εξυγιανθεί εντός Superleague (χωρίς να είναι άμεσα ανταγωνιστική) και σε βάθος τουλάχιστον τριετίας και να γίνει έτσι περισσότερο ελκυστική σαν προϊόν απ' ότι είναι σήμερα είναι πιο εφικτό (αν και όχι εύκολο) σε σχέση με τις όποιες λύσεις – τραβεστί ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια με ανθρώπους μπροστινούς που καμία σχέση δεν είχαν με το μέγεθος και το μεγαλείο αυτής της ομάδας. Αυτό το μεγαλείο που ένας Θωμάς Μαύρος μπορεί να εκπροσωπήσει και να σηκώσει στις πλάτες του.
Πηγή: Sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου