Διότι όπως και το κάνουμε, δεν βλέπεις κάθε μέρα μια ομάδα να
πετυχαίνει 156 πόντους... Ούτε έναν παίκτη να βάζει 37 και με 10/12
τρίποντα σε 14 λεπτά συμμετοχής.
Ηταν τραγικός ο αντίπαλος; Να συμφωνήσουμε... Ομως τόσο απολαυστικό θέαμα σε ματς 83 πόντων δεν έχουμε δει. Γι αυτό και όλοι όσοι είδαν το παιχνίδι των ΗΠΑ με τη Νιγηρία το απόλαυσαν. Αλλωστε δεν ήταν φιλικό ματς, ήταν αναμέτρηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και για να μην ξεχνιόμαστε εδώ στην Ελλάδα, η... τραγική Νιγηρία απέκλεισε την Εθνική μας.
Αυτό που έκαναν η ΗΠΑ μόνο Dream Team μπορεί να το καταφέρει. Μόνο μια ομάδα όνειρο. Κάποιοι φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους λέγοντας πως δεν υπάρχει σύγκριση με την ομάδα του 1992. Κι αυτό είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση. Αν θέλετε τη δική μας άποψη η Εθνική των ΗΠΑ του 2012 είναι η μόνη που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την Dream Team, αλλά ακόμα κι αν δεχθούμε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, πρέπει να παραδεχθούμε ότι είμαστε μπροστά σε άλλο ένα φαινόμενο του Παγκοσμίου Αθλητισμού.
Καλό είναι φυσικά να περιμένουμε και τα επόμενα ματς, όπως και να δούμε τα πράγματα όπως είναι. Αλλιώς ήταν το μπάσκετ παγκοσμίως το 1992 και αλλιώς είναι τώρα. Τότε οι ΝΒΑερς ήταν μύθοι που απαγορευόταν να τους κοιτάξεις. Μετά από 20 χρόνια, υπάρχουν παίκτες της Εθνικής ΗΠΑ που έχουν γνωρίσει ήττες σε μεγάλες διοργανώσεις... Ο ΛεΜπρον και ο Αντονι είχαν χάσει από την Ελλάδα το 2006.
Με βάση, λοιπόν, την κατάσταση που επικρατεί στο μπάσκετ το 2012, αυτό που έγινε στο ματς ΗΠΑ - Νιγηρία επιτρέπει κάθε είδους θαυμασμό. Ηταν μια παράσταση που αξίζει να την δεις όχι μία, αλλά δέκα φορές. Δεν πρόκειται να βαρεθεί κανείς. Οχι γιατί έγιναν όλα τα ρεκόρ, αλλά γιατί ένα ματς με μεγάλη διαφορά, είχε πραγματικό ενδιαφέρον για 40 λεπτά. Γιατί μπήκαν 29 τρίποντα από τις ΗΠΑ, γιατί ο Καρμέλο Αντονι έβαλε 10 τρίποντα και 37 πόντους, σε 14 λεπτά. Δεν γίνονται κάθε μέρα τέτοιες εμφανίσεις και μάλιστα αν οι ΗΠΑ δεν πατούσαν φρένο στο τελευταίο δεκάλεπτο, θα έφταναν μέχρι και τους 170 πόντους! Ναι, στην τελευταία περίοδο ο Μάικ Σιζέφσκι έδωσε εντολή για ζώνη, ώστε να σταματήσει η πίεση στους Νιγηριανούς... Κι επίσης, σταμάτησαν οι αιφνιδιασμοί. Εβγαιναν μόνοι τους οι Αμερικανοί και σταματούσαν... Ακόμα και τότε, περίμεναν τους αντιπάλους και σούταραν τρίποντα.
Ας απολαύσουμε, λοιπόν, ένα σύνολο που δικαιούται να συγκριθεί με τους μύθους της Βαρκελώνης. Οπως κάνουν σε όλο τον κόσμο. Πρώτο θέμα ήταν στα περισσότερα αθλητικά site της γης το 156-73 επί της Νιγηρίας. Ας τους απολαύσουν κι όσοι θεωρούν καλύτερη την ομάδα του 1992....Γιατί στο Λονδίνο βλέπουμε κάτι πολύ ωραίο. Μια άλλη Dream Team.
ΠΗΓΗ: Superbasket.gr
Ηταν τραγικός ο αντίπαλος; Να συμφωνήσουμε... Ομως τόσο απολαυστικό θέαμα σε ματς 83 πόντων δεν έχουμε δει. Γι αυτό και όλοι όσοι είδαν το παιχνίδι των ΗΠΑ με τη Νιγηρία το απόλαυσαν. Αλλωστε δεν ήταν φιλικό ματς, ήταν αναμέτρηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και για να μην ξεχνιόμαστε εδώ στην Ελλάδα, η... τραγική Νιγηρία απέκλεισε την Εθνική μας.
Αυτό που έκαναν η ΗΠΑ μόνο Dream Team μπορεί να το καταφέρει. Μόνο μια ομάδα όνειρο. Κάποιοι φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους λέγοντας πως δεν υπάρχει σύγκριση με την ομάδα του 1992. Κι αυτό είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση. Αν θέλετε τη δική μας άποψη η Εθνική των ΗΠΑ του 2012 είναι η μόνη που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την Dream Team, αλλά ακόμα κι αν δεχθούμε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, πρέπει να παραδεχθούμε ότι είμαστε μπροστά σε άλλο ένα φαινόμενο του Παγκοσμίου Αθλητισμού.
Καλό είναι φυσικά να περιμένουμε και τα επόμενα ματς, όπως και να δούμε τα πράγματα όπως είναι. Αλλιώς ήταν το μπάσκετ παγκοσμίως το 1992 και αλλιώς είναι τώρα. Τότε οι ΝΒΑερς ήταν μύθοι που απαγορευόταν να τους κοιτάξεις. Μετά από 20 χρόνια, υπάρχουν παίκτες της Εθνικής ΗΠΑ που έχουν γνωρίσει ήττες σε μεγάλες διοργανώσεις... Ο ΛεΜπρον και ο Αντονι είχαν χάσει από την Ελλάδα το 2006.
Με βάση, λοιπόν, την κατάσταση που επικρατεί στο μπάσκετ το 2012, αυτό που έγινε στο ματς ΗΠΑ - Νιγηρία επιτρέπει κάθε είδους θαυμασμό. Ηταν μια παράσταση που αξίζει να την δεις όχι μία, αλλά δέκα φορές. Δεν πρόκειται να βαρεθεί κανείς. Οχι γιατί έγιναν όλα τα ρεκόρ, αλλά γιατί ένα ματς με μεγάλη διαφορά, είχε πραγματικό ενδιαφέρον για 40 λεπτά. Γιατί μπήκαν 29 τρίποντα από τις ΗΠΑ, γιατί ο Καρμέλο Αντονι έβαλε 10 τρίποντα και 37 πόντους, σε 14 λεπτά. Δεν γίνονται κάθε μέρα τέτοιες εμφανίσεις και μάλιστα αν οι ΗΠΑ δεν πατούσαν φρένο στο τελευταίο δεκάλεπτο, θα έφταναν μέχρι και τους 170 πόντους! Ναι, στην τελευταία περίοδο ο Μάικ Σιζέφσκι έδωσε εντολή για ζώνη, ώστε να σταματήσει η πίεση στους Νιγηριανούς... Κι επίσης, σταμάτησαν οι αιφνιδιασμοί. Εβγαιναν μόνοι τους οι Αμερικανοί και σταματούσαν... Ακόμα και τότε, περίμεναν τους αντιπάλους και σούταραν τρίποντα.
Ας απολαύσουμε, λοιπόν, ένα σύνολο που δικαιούται να συγκριθεί με τους μύθους της Βαρκελώνης. Οπως κάνουν σε όλο τον κόσμο. Πρώτο θέμα ήταν στα περισσότερα αθλητικά site της γης το 156-73 επί της Νιγηρίας. Ας τους απολαύσουν κι όσοι θεωρούν καλύτερη την ομάδα του 1992....Γιατί στο Λονδίνο βλέπουμε κάτι πολύ ωραίο. Μια άλλη Dream Team.
ΠΗΓΗ: Superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου