Ο περσινός ΠΑΟΚ, που εκτός έδρας στο Europa League δεν έχασε πουθενά,
προφανώς θα έκανε τους Ισραηλινούς μια μπουκιά -για τον φετινό αυτό δεν
ήταν δεδομένο. Κι όμως ο ΠΑΟΚ το απλοποίησε το πράγμα και μπράβο του.
Τώρα τον περιμένουν ένας αντίπαλος, πριν από τους ομίλους του Europa
League, και αρκετές ερωτήσεις.
H Γεχούντα απέχει πάρα πολύ από το να χαρακτηριστεί «δυνατή ομάδα»: οι Ισραηλινοί γνωρίζοντας ότι δύσκολα θα προκριθούν στον επόμενο γύρο, έχουν ήδη πουλήσει τους δυο καλύτερούς τους παίκτες -ο Μόρι και ο Εντρι αμφιβάλλω αν θα ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη. Ομως το θέμα σε αυτά τα ματς δεν ήταν η δυναμικότητα της Γεχούντα αλλά τι θα παρουσίαζε ο ΠΑΟΚ.
Εννιά
Σε σχέση με την ομάδα του ΠΑΟΚ, που πέρυσι το καλοκαίρι αντιμετώπισε και απέκλεισε αρχικά τη Βαλερένγκα και στη συνέχεια τη φιλόδοξη Καρπάτι, η φετινή ομάδα του «Δικέφαλου» έχει εννέα παίκτες λιγότερους από αυτούς που λογίζονταν ως βασικοί! Χθες σε σύγκριση με πέρυσι δεν υπήρχαν ο Χαλκιάς, ο Τσιρίλο, ο Μαλεζάς και ο Κοντρέρας, ο Βιεϊρίνια, ο Ιβιτς και ο Αρίας και έλειψαν φυσικά από την αρχική ενδεκάδα ο Σαλπιγγίδης και ο Φωτάκης, που παραμένουν παίκτες του ΠΑΟΚ, αλλά δεν ήταν έτοιμοι! Για να το πω διαφορετικά, από την περσινή ομάδα ήταν χθες στο γήπεδο μόλις πέντε: ο Γκαρσία και ο Λάζαρ, ο Λίνο, ο Ετο και ο Αθανασιάδης. Αυτοί πλαισιώθηκαν κατά βάση από τους περσινούς αναπληρωματικούς: τον Κατσικά, τον Γιάννου, τον Γεωργιάδη, τον Γλύκο, τον Ρομπέρ. Μοναδικός καινούργιος στην ομάδα ο Κουμάλο, ποδοσφαιριστής με καλά στοιχεία, αλλά πέρυσι στη ναφθαλίνη, αφού δεν πήρε ευκαιρίες για να δείξει αν μπορεί να σταθεί στην Πρέμιερ Λιγκ. Ομολογώ ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν τη θυμάμαι σε καμία ομάδα ποτέ.
Τρόπος
Το σημαντικότερο για τον ΠΑΟΚ δεν είναι η νίκη (που ήταν διαδικαστική και εύκολη), αλλά το ότι φαίνεται ήδη ο τρόπος που ο Δώνης έχει αποφασίσει να διαχειριστεί την κατάσταση. Ο νέος ΠΑΟΚ μοιάζει με αγγλική ομάδα. Παίζει 4-4-2, το βάρος της ανάπτυξής του σηκώνουν τα ακραία μπακ (ο Ετο και κυρίως ο Λίνο), η μπάλα σηκώνεται όταν γίνουν οι πλαγιοκοπήσεις, ο Λάζαρ και ο Γκαρσία πρέπει να καλύψουν την άμυνα και να βγάλουν την πρώτη πάσα. Αν πέρυσι ο ΠΑΟΚ λειτουργούσε με βάση τον Κοντρέρας (που ανέβαζε ή μάζευε την άμυνα) και τον Βιεϊρίνια (που έπαιρνε πάντα την μπάλα στην επίθεση), φέτος η ομάδα μοιάζει πιο «τετράγωνη»: ίσως λίγο πιο προβλέψιμη, αλλά σίγουρα πιο ευανάγνωστη τακτικά. Αυτό το δεύτερο στη συγκεκριμένη ομάδα είναι βασικό: για να ανταποκριθούν οι νέοι (και οι περσινοί αναπληρωματικοί) στις απαιτήσεις του προπονητή, πρέπει το πλάνο να είναι σαφές, απλό και κατανοητό. Αυτό φάνηκε στο Ισραήλ.
Εμπιστοσύνη
Τι άλλο φάνηκε; Οτι αντίθετα με πέρυσι, σε κάποιους παίκτες θα υπάρξει εμπιστοσύνη –κυρίως στον Ρομπέρ, τον Γιάννου και τον Γεωργιάδη. Πέρυσι αυτοί ήξεραν ότι στο πρώτο λάθος είναι καταδικασμένοι να γυρίσουν στον πάγκο, αφού υπήρχαν παίκτες όπως ο Βιεϊρίνια, ο Ιβιτς κι ο Σαλπιγγίδης έτοιμοι να πάρουν τη θέση τους. Φέτος προβλέπω πως ακόμα κι αν μείνει ο «Σάλπι», οι τρεις αυτοί θα έχουν πολλές ευκαιρίες και πολλά συνεχόμενα ματς. Οπως ακριβώς και ο Πέλκας (ο Φετφατζίδης του ΠΑΟΚ), παιδί με δυνατότητες, αλλά σωματοδομή πιτσιρίκου.
Εμπόδιο
Καθώς η ομάδα πέρασε το πρώτο εμπόδιο, γεννιούνται πάντως ερωτήματα. Ο ΠΑΟΚ έχει φυσικά ανάγκη ενίσχυσης: η ερώτηση είναι τι είδους ενίσχυση μπορεί να είναι αυτή και με ποιον στόχο. Αν π.χ. πρέπει στην ομάδα να μπουν κάποιοι ποδοσφαιριστές καλύτεροι από αυτούς που αγωνίστηκαν στην πρώτη ενδεκάδα χθες, καλώς να έρθουν. Αν πρέπει να αποκτηθούν παίκτες χειρότεροι αυτών που αγωνίστηκαν στο Ισραήλ, τότε δεν χρειάζονται: μεταγραφές να γίνουν, σπατάλες ξανά όχι. Από την άλλη πρέπει να προσμετρηθεί και ποιος είναι ο στόχος της χρονιάς. Ο Δώνης δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι ο στόχος είναι το πρωτάθλημα: αν όντως είναι αυτός ο στόχος, τότε η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση και μάλιστα σοβαρή. Αν τώρα ο στόχος δεν είναι αυτός, τότε θα πρέπει να δουν πολύ προσεχτικά πόσο μπορεί να κοστίσει η ενίσχυση σε σχέση με αυτό που μπορεί τελικά η ομάδα να πετύχει. Θέλω να πω ότι αν ο ΠΑΟΚ πρέπει να φορτωθεί συμβόλαια συνολικής αξίας 1,2 εκατ. ευρώ για να 'ρθει όχι τρίτος αλλά τέταρτος, καλύτερα να κάνει οικονομία. Η σεζόν του μπορεί να είναι συναρπαστικότερη, αν αντί να μαζέψει τρεις–τέσσερις γυρολόγους, «βγάλει» δυο–τρεις μικρούς εκκολαπτόμενους πρωταθλητές.
Δύσκολα
O Σάκης Τσιώλης –πιθανότατα για να ανεβάσει το ηθικό των ποδοσφαιριστών του που απέκλεισαν την Ιντερ Μπακού διά πυρός και σιδήρου– χαρακτήρισε την πορτογαλική Μαρίτιμο «ομάδα ευκολότερη από τον προηγούμενο αντίπαλο του Αστέρα στη διοργάνωση». Δύσκολα μπορεί κάποιος αυτό να το υποστηρίξει σοβαρά: η Μαρίτιμο δεν είναι μεγαθήριο, αλλά έχει οκτώ συνεχόμενες παρουσίες στα προκριματικά του Europa League -πράγμα που σημαίνει πως οκτώ χρόνια πλασάρεται στην εξάδα των πρώτων του πορτογαλικού πρωταθλήματος.
Οι τεχνικά ανώτεροι Πορτογάλοι βγήκαν μπροστά από την αρχή. Ο Τσιώλης οργάνωσε την άμυνα, που όμως δεν ήταν άψογη (μεγάλη η απουσία του Μπαρτολίνι και η ανετοιμότητα του Σανκαρέ) και από εκεί κι έπειτα ζήτησε υπομονή και συγκέντρωση. Ο Αστέρας χθες δεν κράτησε πολύ την μπάλα, όπως συνηθίζει να κάνει και δεν πίεσε -όπως έκανε στο δεύτερο ημίχρονο με την Ιντερ Μπακού- αλλά επιχείρησε να παίξει ένα ματς υπομονής, σαν αυτά που χρόνια κάνει στην έδρα του στο ελληνικό πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ κι όποιον άλλο τολμάει στην Τρίπολη να πάρει την πρωτοβουλία. Ο Αστέρας άφησε τους Πορτογάλους να τρέξουν λίγο πιο πολύ στην αρχή και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, ήταν τυχερός σε μια δυο φάσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν οι Πορτογάλοι κουράστηκαν, έδειξε και τις επιθετικές του δυνατότητες: ο Αστέρας είναι μια ομάδα που δεν χρειάζεται να κάνει πολλές φάσεις για να σκοράρει κι αυτό το είδαμε και χθες. Το κακό είναι ότι ξαναείδαμε και τα λαθάκια που είχαν φανεί στο ματς με την Μπακού: τα ματς δεν τελειώνουν όταν ανοίξεις το σκορ.
Ο Αστέρας κάθισε ακριβώς τη στιγμή που δεν έπρεπε, δηλαδή μετά το υπέροχο γκολ του Ράγιος. Η Μαρίτιμο βρήκε το γκολ που ήθελε. Ολα γίνανε πιο δύσκολα…
Κομμένα πάλι όλα
Την καλύτερη στιγμή επιστροφής στην ΕΠΟ διαλέγει ο Βασίλης ο Γκαγκάτσης. Με το κράτος να ψάχνει με νυστέρι χειρουργικό τι μπορεί να κόψει, μια πιθανή επιστροφή του στην ΕΠΟ θα ήταν μια εξαιρετική αφορμή να κοπούν πάλι (αργά ή γρήγορα) όλα τα χρήματα στην ομοσπονδία και στις Ενώσεις. Με δεδομένη και την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ (ελπίζω στον οργανισμό να θυμούνται ότι ο Γκαγκάτσης ήθελε να φτιάξει κάποτε τον δικό του) θα κοπούν και οι χορηγίες και θα ζήσουν οι Ενώσεις ξανά υπέροχα. Οπως την τριετία 2005-08...
Πηγή: Sportday
H Γεχούντα απέχει πάρα πολύ από το να χαρακτηριστεί «δυνατή ομάδα»: οι Ισραηλινοί γνωρίζοντας ότι δύσκολα θα προκριθούν στον επόμενο γύρο, έχουν ήδη πουλήσει τους δυο καλύτερούς τους παίκτες -ο Μόρι και ο Εντρι αμφιβάλλω αν θα ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη. Ομως το θέμα σε αυτά τα ματς δεν ήταν η δυναμικότητα της Γεχούντα αλλά τι θα παρουσίαζε ο ΠΑΟΚ.
Εννιά
Σε σχέση με την ομάδα του ΠΑΟΚ, που πέρυσι το καλοκαίρι αντιμετώπισε και απέκλεισε αρχικά τη Βαλερένγκα και στη συνέχεια τη φιλόδοξη Καρπάτι, η φετινή ομάδα του «Δικέφαλου» έχει εννέα παίκτες λιγότερους από αυτούς που λογίζονταν ως βασικοί! Χθες σε σύγκριση με πέρυσι δεν υπήρχαν ο Χαλκιάς, ο Τσιρίλο, ο Μαλεζάς και ο Κοντρέρας, ο Βιεϊρίνια, ο Ιβιτς και ο Αρίας και έλειψαν φυσικά από την αρχική ενδεκάδα ο Σαλπιγγίδης και ο Φωτάκης, που παραμένουν παίκτες του ΠΑΟΚ, αλλά δεν ήταν έτοιμοι! Για να το πω διαφορετικά, από την περσινή ομάδα ήταν χθες στο γήπεδο μόλις πέντε: ο Γκαρσία και ο Λάζαρ, ο Λίνο, ο Ετο και ο Αθανασιάδης. Αυτοί πλαισιώθηκαν κατά βάση από τους περσινούς αναπληρωματικούς: τον Κατσικά, τον Γιάννου, τον Γεωργιάδη, τον Γλύκο, τον Ρομπέρ. Μοναδικός καινούργιος στην ομάδα ο Κουμάλο, ποδοσφαιριστής με καλά στοιχεία, αλλά πέρυσι στη ναφθαλίνη, αφού δεν πήρε ευκαιρίες για να δείξει αν μπορεί να σταθεί στην Πρέμιερ Λιγκ. Ομολογώ ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν τη θυμάμαι σε καμία ομάδα ποτέ.
Τρόπος
Το σημαντικότερο για τον ΠΑΟΚ δεν είναι η νίκη (που ήταν διαδικαστική και εύκολη), αλλά το ότι φαίνεται ήδη ο τρόπος που ο Δώνης έχει αποφασίσει να διαχειριστεί την κατάσταση. Ο νέος ΠΑΟΚ μοιάζει με αγγλική ομάδα. Παίζει 4-4-2, το βάρος της ανάπτυξής του σηκώνουν τα ακραία μπακ (ο Ετο και κυρίως ο Λίνο), η μπάλα σηκώνεται όταν γίνουν οι πλαγιοκοπήσεις, ο Λάζαρ και ο Γκαρσία πρέπει να καλύψουν την άμυνα και να βγάλουν την πρώτη πάσα. Αν πέρυσι ο ΠΑΟΚ λειτουργούσε με βάση τον Κοντρέρας (που ανέβαζε ή μάζευε την άμυνα) και τον Βιεϊρίνια (που έπαιρνε πάντα την μπάλα στην επίθεση), φέτος η ομάδα μοιάζει πιο «τετράγωνη»: ίσως λίγο πιο προβλέψιμη, αλλά σίγουρα πιο ευανάγνωστη τακτικά. Αυτό το δεύτερο στη συγκεκριμένη ομάδα είναι βασικό: για να ανταποκριθούν οι νέοι (και οι περσινοί αναπληρωματικοί) στις απαιτήσεις του προπονητή, πρέπει το πλάνο να είναι σαφές, απλό και κατανοητό. Αυτό φάνηκε στο Ισραήλ.
Εμπιστοσύνη
Τι άλλο φάνηκε; Οτι αντίθετα με πέρυσι, σε κάποιους παίκτες θα υπάρξει εμπιστοσύνη –κυρίως στον Ρομπέρ, τον Γιάννου και τον Γεωργιάδη. Πέρυσι αυτοί ήξεραν ότι στο πρώτο λάθος είναι καταδικασμένοι να γυρίσουν στον πάγκο, αφού υπήρχαν παίκτες όπως ο Βιεϊρίνια, ο Ιβιτς κι ο Σαλπιγγίδης έτοιμοι να πάρουν τη θέση τους. Φέτος προβλέπω πως ακόμα κι αν μείνει ο «Σάλπι», οι τρεις αυτοί θα έχουν πολλές ευκαιρίες και πολλά συνεχόμενα ματς. Οπως ακριβώς και ο Πέλκας (ο Φετφατζίδης του ΠΑΟΚ), παιδί με δυνατότητες, αλλά σωματοδομή πιτσιρίκου.
Εμπόδιο
Καθώς η ομάδα πέρασε το πρώτο εμπόδιο, γεννιούνται πάντως ερωτήματα. Ο ΠΑΟΚ έχει φυσικά ανάγκη ενίσχυσης: η ερώτηση είναι τι είδους ενίσχυση μπορεί να είναι αυτή και με ποιον στόχο. Αν π.χ. πρέπει στην ομάδα να μπουν κάποιοι ποδοσφαιριστές καλύτεροι από αυτούς που αγωνίστηκαν στην πρώτη ενδεκάδα χθες, καλώς να έρθουν. Αν πρέπει να αποκτηθούν παίκτες χειρότεροι αυτών που αγωνίστηκαν στο Ισραήλ, τότε δεν χρειάζονται: μεταγραφές να γίνουν, σπατάλες ξανά όχι. Από την άλλη πρέπει να προσμετρηθεί και ποιος είναι ο στόχος της χρονιάς. Ο Δώνης δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι ο στόχος είναι το πρωτάθλημα: αν όντως είναι αυτός ο στόχος, τότε η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση και μάλιστα σοβαρή. Αν τώρα ο στόχος δεν είναι αυτός, τότε θα πρέπει να δουν πολύ προσεχτικά πόσο μπορεί να κοστίσει η ενίσχυση σε σχέση με αυτό που μπορεί τελικά η ομάδα να πετύχει. Θέλω να πω ότι αν ο ΠΑΟΚ πρέπει να φορτωθεί συμβόλαια συνολικής αξίας 1,2 εκατ. ευρώ για να 'ρθει όχι τρίτος αλλά τέταρτος, καλύτερα να κάνει οικονομία. Η σεζόν του μπορεί να είναι συναρπαστικότερη, αν αντί να μαζέψει τρεις–τέσσερις γυρολόγους, «βγάλει» δυο–τρεις μικρούς εκκολαπτόμενους πρωταθλητές.
Δύσκολα
O Σάκης Τσιώλης –πιθανότατα για να ανεβάσει το ηθικό των ποδοσφαιριστών του που απέκλεισαν την Ιντερ Μπακού διά πυρός και σιδήρου– χαρακτήρισε την πορτογαλική Μαρίτιμο «ομάδα ευκολότερη από τον προηγούμενο αντίπαλο του Αστέρα στη διοργάνωση». Δύσκολα μπορεί κάποιος αυτό να το υποστηρίξει σοβαρά: η Μαρίτιμο δεν είναι μεγαθήριο, αλλά έχει οκτώ συνεχόμενες παρουσίες στα προκριματικά του Europa League -πράγμα που σημαίνει πως οκτώ χρόνια πλασάρεται στην εξάδα των πρώτων του πορτογαλικού πρωταθλήματος.
Οι τεχνικά ανώτεροι Πορτογάλοι βγήκαν μπροστά από την αρχή. Ο Τσιώλης οργάνωσε την άμυνα, που όμως δεν ήταν άψογη (μεγάλη η απουσία του Μπαρτολίνι και η ανετοιμότητα του Σανκαρέ) και από εκεί κι έπειτα ζήτησε υπομονή και συγκέντρωση. Ο Αστέρας χθες δεν κράτησε πολύ την μπάλα, όπως συνηθίζει να κάνει και δεν πίεσε -όπως έκανε στο δεύτερο ημίχρονο με την Ιντερ Μπακού- αλλά επιχείρησε να παίξει ένα ματς υπομονής, σαν αυτά που χρόνια κάνει στην έδρα του στο ελληνικό πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ κι όποιον άλλο τολμάει στην Τρίπολη να πάρει την πρωτοβουλία. Ο Αστέρας άφησε τους Πορτογάλους να τρέξουν λίγο πιο πολύ στην αρχή και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, ήταν τυχερός σε μια δυο φάσεις. Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν οι Πορτογάλοι κουράστηκαν, έδειξε και τις επιθετικές του δυνατότητες: ο Αστέρας είναι μια ομάδα που δεν χρειάζεται να κάνει πολλές φάσεις για να σκοράρει κι αυτό το είδαμε και χθες. Το κακό είναι ότι ξαναείδαμε και τα λαθάκια που είχαν φανεί στο ματς με την Μπακού: τα ματς δεν τελειώνουν όταν ανοίξεις το σκορ.
Ο Αστέρας κάθισε ακριβώς τη στιγμή που δεν έπρεπε, δηλαδή μετά το υπέροχο γκολ του Ράγιος. Η Μαρίτιμο βρήκε το γκολ που ήθελε. Ολα γίνανε πιο δύσκολα…
Κομμένα πάλι όλα
Την καλύτερη στιγμή επιστροφής στην ΕΠΟ διαλέγει ο Βασίλης ο Γκαγκάτσης. Με το κράτος να ψάχνει με νυστέρι χειρουργικό τι μπορεί να κόψει, μια πιθανή επιστροφή του στην ΕΠΟ θα ήταν μια εξαιρετική αφορμή να κοπούν πάλι (αργά ή γρήγορα) όλα τα χρήματα στην ομοσπονδία και στις Ενώσεις. Με δεδομένη και την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ (ελπίζω στον οργανισμό να θυμούνται ότι ο Γκαγκάτσης ήθελε να φτιάξει κάποτε τον δικό του) θα κοπούν και οι χορηγίες και θα ζήσουν οι Ενώσεις ξανά υπέροχα. Οπως την τριετία 2005-08...
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου