Θυμόσοφος όπως πάντοτε ο Παναγιώτης, δεν χρειάστηκε να σκεφτεί καθόλου
για να μου δώσει την απάντηση, που -για τα χρηστά ήθη της εποχής- ήταν
ολίγον τι ακατάλληλη δι' ανηλίκους, αλλά ας το πάρει το ποτάμι...
«Κοίτα, αδερφέ, εάν δεν μπορείς να αποφύγεις έναν βιασμό, χαλάρωσε και απόλαυσέ τον»!
Την επόμενη μέρα ο βιασμός από τα «κτήνη» που καθοδηγούσε ως αρχηγός ο Τζόε Ντούμαρς υπήρξε αναπότρεπτος για την εθνική ομάδα, η οποία δεν ήταν και τόσο χαλαρή, αλλά τον απόλαυσε: το γράφω αυτό, διότι προτού αρχίσει να βγάζει τις στοναχές προηγήθηκε στο σκορ (με το λέι απ του Μπακατσιά), ενώ έγραψε ιστορία ως η μόνη που απέφυγε την κατοστάρα!
Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα η Νιγηρία επίσης έγραψε ιστορία ως η μόνη που απέφυγε τη διακοσάρα, αν και με τον ακατάπαυστο οργασμό που είχαν οι Αμερικανοί η επιτυχία της αφρικανικής ομάδας θα πρέπει να αποδοθεί σε συμπτωματικούς λόγους!
Το εννοώ αυτό για τον ακατάπαυστο οργασμό που είχε η δέκατη εκδοχή της «Dream Team», με πρώτο και καλύτερο τον Καρμέλο Αντονι, ο οποίος προφανώς υπέφερε από... πριαπισμό!
Ως γνωστόν, ο πριαπισμός είναι η πάθηση που χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη στύση, η οποία στην προκειμένη περίπτωση επέτρεψε στον 28χρονο φόργουορντ των Νικς να (προλάβει να) ρίξει 10 στα 12 τρίποντα και να βάλει 37 πόντους μέσα σε 14 λεπτά και 29 δευτερόλεπτα!
Πλάκα πλάκα, με τέτοια στύση ο Μέλο ξεπέρασε και τον (θεωρούμενο ως) ανεπανάληπτο Γκουσγκούνη!
Βεβαίως, αυτό το εκκωφαντικό 156-73 δεν είναι τυχαίο, καθότι προχθές που σημειώθηκε είχε Πανσέληνο, η οποία φαντάζομαι ότι θα ήταν θεατή όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στο Λονδίνο...
Το γράφω αυτό ενθυμούμενος ότι πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, που δούλευα στη «Βραδυνή», ο τότε προϊστάμενος του αθλητικού τμήματος Λευτέρης Γενεράλης έβγαινε από το γραφείο του, μεσούσης μιας τηλεοπτικής μετάδοσης ποδοσφαιρικού αγώνα και ρωτούσε προσποιούμενος φυσιολογική άγνοια
«Στη δικιά μου τηλεόραση μέσα το σκορ είναι 1-0, στη δικιά σας πόσο είναι;».
Ε, με την ίδια λογική, φαντάζομαι ότι και από τον λονδρέζικο ουρανό η Σελήνη θα ήταν εξίσου πασιφαής και, ως γνωστόν, σε τέτοιες περιπτώσεις (ο λαός πιστεύει ότι) μέσα σε ένα φυσιολογικό άτομο μπορεί να ξυπνήσει ο λυκάνθρωπος!
Τούτο προφανώς συνέβη με τον Καρμέλο και τους συντρόφους τους, που όλοι τους ήταν (παν)σεληνιασμένοι!
Τον πριαπισμό και τον σεληνιασμό των Αμερικανών τον πλήρωσαν οι φουκαράδες οι Νιγηριανοί, αν και εμείς οι πληγέντες (τις προάλλες στο Καράκας) από τους «African Tigers» δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ τον Αγιο Μπακάρε για δύο λόγους...
Ο πρώτος είναι ότι κράτησε στον πάγκο τον (δήμιο της ελληνικής ομάδας) Ντακουντούρο, με τη δικαιολογία ότι ήταν τραυματίας, και ο δεύτερος, η απόφασή του να παίξει άμυνα ζώνης, που έκανε τον Μάικ Σιζέφσκι να αισθάνεται Στέργιος Κουφός at his best!
To γράφω αυτό, διότι οι Αμερικανοί (βαδίζοντας στα χνάρια του Ρεθύμνου) βάρεσαν 46 τρίποντα, από τα οποία έβαλαν τα 29 και αυτός ο βομβαρδισμός σε συνδυασμό με τα 30/37 δίποντα έκαναν την άμυνα της Νιγηρίας να μοιάζει με αφύλακτο πεδίο βολής.
«Πράγματι, παίξαμε μια κλειστή ζώνη και ρισκάραμε τα ελεύθερα σουτ των αντιπάλων μας» είπε ο Μπακάρε, ο οποίος με τους 156 πόντους που «έφαγε» η ομάδα του ασφαλώς κράτησε μπόλικη κάβα για τη συνέχεια
Εδώ, βεβαίως, τίθεται ένα πρακτικό ζήτημα που μάλιστα είναι διαχρονικό για τους προπονητές οι οποίοι αντιμετωπίζουν τους κάθε λογής ΝΒΑers και δεν ξέρουν ποια αμυντική τακτική θα μπορούσε να αποβεί αποτελεσματική...
Κόντρα στη ζώνη σουτάρουν, απέναντι στη match up αξιοποιούν την αδύνατη πλευρά, στο man to man εκμεταλλεύονται τα αθλητικά προσόντα τους και τη δεινότητά τους στο «ένας εναντίον ενός», το zone press και τις παγίδες μπορούν να το αναχαιτίσουν μεταφέροντας γρήγορα την μπάλα με πάσα και όχι με ντρίμπλα, ε, τι στα κομμάτια μπορεί να κάνει ο κάθε Μπακάρε για να φυλάξει τα νώτα του;
Υπάρχει όμως απάντηση: «Εύρηκα», όπως αναφώνησε κάποτε ο Αρχιμήδης και από τον ενθουσιασμό του για την ανακάλυψη της αρχής της άνωσης βγήκε γυμνός στον δρόμο!
Για την ακρίβεια, εύρηκεν ο Μάκης Δενδρινός, ο οποίος εκείνο το ίδιο πρωινό στο Τορόντο είχε πει ότι «η μόνη ελπίδα μας είναι να παίξουμε άμυνα-σταυρό και δεν εννοώ τη ζώνη 1-3-1, αλλά την άμυνα που κάνεις τον σταυρό σου πριν από το τζάμπολ, αρχίζεις να παίζεις κι ο Θεός να βάλει το χέρι Του»!
Κατόπιν όλων αυτών, δεν ξέρω εάν σε τέτοιες περιπτώσεις ο σταυρός ξορκίζει το κακό των τριπόντων και εάν το χέρι του Θεού θα μπορούσε να κλείσει το οπτικό πεδίο του Καρμέλο, αλλά είμαι βέβαιος πως αν και χαλαροί, οι Νιγηριανοί δεν απόλαυσαν καθόλου τον προχθεσινό βιασμό τους!
Πηγή: Goal
«Κοίτα, αδερφέ, εάν δεν μπορείς να αποφύγεις έναν βιασμό, χαλάρωσε και απόλαυσέ τον»!
Την επόμενη μέρα ο βιασμός από τα «κτήνη» που καθοδηγούσε ως αρχηγός ο Τζόε Ντούμαρς υπήρξε αναπότρεπτος για την εθνική ομάδα, η οποία δεν ήταν και τόσο χαλαρή, αλλά τον απόλαυσε: το γράφω αυτό, διότι προτού αρχίσει να βγάζει τις στοναχές προηγήθηκε στο σκορ (με το λέι απ του Μπακατσιά), ενώ έγραψε ιστορία ως η μόνη που απέφυγε την κατοστάρα!
Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα η Νιγηρία επίσης έγραψε ιστορία ως η μόνη που απέφυγε τη διακοσάρα, αν και με τον ακατάπαυστο οργασμό που είχαν οι Αμερικανοί η επιτυχία της αφρικανικής ομάδας θα πρέπει να αποδοθεί σε συμπτωματικούς λόγους!
Το εννοώ αυτό για τον ακατάπαυστο οργασμό που είχε η δέκατη εκδοχή της «Dream Team», με πρώτο και καλύτερο τον Καρμέλο Αντονι, ο οποίος προφανώς υπέφερε από... πριαπισμό!
Ως γνωστόν, ο πριαπισμός είναι η πάθηση που χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη στύση, η οποία στην προκειμένη περίπτωση επέτρεψε στον 28χρονο φόργουορντ των Νικς να (προλάβει να) ρίξει 10 στα 12 τρίποντα και να βάλει 37 πόντους μέσα σε 14 λεπτά και 29 δευτερόλεπτα!
Πλάκα πλάκα, με τέτοια στύση ο Μέλο ξεπέρασε και τον (θεωρούμενο ως) ανεπανάληπτο Γκουσγκούνη!
Βεβαίως, αυτό το εκκωφαντικό 156-73 δεν είναι τυχαίο, καθότι προχθές που σημειώθηκε είχε Πανσέληνο, η οποία φαντάζομαι ότι θα ήταν θεατή όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στο Λονδίνο...
Το γράφω αυτό ενθυμούμενος ότι πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, που δούλευα στη «Βραδυνή», ο τότε προϊστάμενος του αθλητικού τμήματος Λευτέρης Γενεράλης έβγαινε από το γραφείο του, μεσούσης μιας τηλεοπτικής μετάδοσης ποδοσφαιρικού αγώνα και ρωτούσε προσποιούμενος φυσιολογική άγνοια
«Στη δικιά μου τηλεόραση μέσα το σκορ είναι 1-0, στη δικιά σας πόσο είναι;».
Ε, με την ίδια λογική, φαντάζομαι ότι και από τον λονδρέζικο ουρανό η Σελήνη θα ήταν εξίσου πασιφαής και, ως γνωστόν, σε τέτοιες περιπτώσεις (ο λαός πιστεύει ότι) μέσα σε ένα φυσιολογικό άτομο μπορεί να ξυπνήσει ο λυκάνθρωπος!
Τούτο προφανώς συνέβη με τον Καρμέλο και τους συντρόφους τους, που όλοι τους ήταν (παν)σεληνιασμένοι!
Τον πριαπισμό και τον σεληνιασμό των Αμερικανών τον πλήρωσαν οι φουκαράδες οι Νιγηριανοί, αν και εμείς οι πληγέντες (τις προάλλες στο Καράκας) από τους «African Tigers» δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ τον Αγιο Μπακάρε για δύο λόγους...
Ο πρώτος είναι ότι κράτησε στον πάγκο τον (δήμιο της ελληνικής ομάδας) Ντακουντούρο, με τη δικαιολογία ότι ήταν τραυματίας, και ο δεύτερος, η απόφασή του να παίξει άμυνα ζώνης, που έκανε τον Μάικ Σιζέφσκι να αισθάνεται Στέργιος Κουφός at his best!
To γράφω αυτό, διότι οι Αμερικανοί (βαδίζοντας στα χνάρια του Ρεθύμνου) βάρεσαν 46 τρίποντα, από τα οποία έβαλαν τα 29 και αυτός ο βομβαρδισμός σε συνδυασμό με τα 30/37 δίποντα έκαναν την άμυνα της Νιγηρίας να μοιάζει με αφύλακτο πεδίο βολής.
«Πράγματι, παίξαμε μια κλειστή ζώνη και ρισκάραμε τα ελεύθερα σουτ των αντιπάλων μας» είπε ο Μπακάρε, ο οποίος με τους 156 πόντους που «έφαγε» η ομάδα του ασφαλώς κράτησε μπόλικη κάβα για τη συνέχεια
Εδώ, βεβαίως, τίθεται ένα πρακτικό ζήτημα που μάλιστα είναι διαχρονικό για τους προπονητές οι οποίοι αντιμετωπίζουν τους κάθε λογής ΝΒΑers και δεν ξέρουν ποια αμυντική τακτική θα μπορούσε να αποβεί αποτελεσματική...
Κόντρα στη ζώνη σουτάρουν, απέναντι στη match up αξιοποιούν την αδύνατη πλευρά, στο man to man εκμεταλλεύονται τα αθλητικά προσόντα τους και τη δεινότητά τους στο «ένας εναντίον ενός», το zone press και τις παγίδες μπορούν να το αναχαιτίσουν μεταφέροντας γρήγορα την μπάλα με πάσα και όχι με ντρίμπλα, ε, τι στα κομμάτια μπορεί να κάνει ο κάθε Μπακάρε για να φυλάξει τα νώτα του;
Υπάρχει όμως απάντηση: «Εύρηκα», όπως αναφώνησε κάποτε ο Αρχιμήδης και από τον ενθουσιασμό του για την ανακάλυψη της αρχής της άνωσης βγήκε γυμνός στον δρόμο!
Για την ακρίβεια, εύρηκεν ο Μάκης Δενδρινός, ο οποίος εκείνο το ίδιο πρωινό στο Τορόντο είχε πει ότι «η μόνη ελπίδα μας είναι να παίξουμε άμυνα-σταυρό και δεν εννοώ τη ζώνη 1-3-1, αλλά την άμυνα που κάνεις τον σταυρό σου πριν από το τζάμπολ, αρχίζεις να παίζεις κι ο Θεός να βάλει το χέρι Του»!
Κατόπιν όλων αυτών, δεν ξέρω εάν σε τέτοιες περιπτώσεις ο σταυρός ξορκίζει το κακό των τριπόντων και εάν το χέρι του Θεού θα μπορούσε να κλείσει το οπτικό πεδίο του Καρμέλο, αλλά είμαι βέβαιος πως αν και χαλαροί, οι Νιγηριανοί δεν απόλαυσαν καθόλου τον προχθεσινό βιασμό τους!
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου