Ο Ηρακλής Αντύπας γράφει στο blog του στο gazzetta για τον Ολυμπιακό που προσπαθούσε μόνο με σέντρες να επιτεθεί αλλά και για τις δικαιολογημένς καθυστερήσεις που κράτησε ο Βοσκάκης.
Πριν από το ματς περίμενα ότι θα δούμε καλή μπάλα. Έτσι πίστευα. Για την ακρίβεια, ήμουν βέβαιος ότι αυτό θα συνέβαινε, καθώς ο Λεβαδειακός δεν είναι ομάδα που παίζει κλειστά και προσπαθεί να προσφέρει θέαμα.
Στο πρώτο ημίχρονο, παρακολουθήσαμε ένα ματς ανοιχτό και με αρκετά καλό ρυθμό.
Ναι μεν δεν… χάσαμε το μέτρημα στις ευκαιρίες, ωστόσο και οι δύο ομάδες προσπαθούσαν να επιτεθούν. Στο δεύτερο 45λεπτο, τα δεδομένα άλλαξαν. Και άλλαξαν γιατί, οι γηπεδούχοι προφανώς με εντολή του προπονητή τους, έστησαν τείχος μπροστά από την εστία του Κυριακίδη και έψαχναν να βρουν μια καλή αντεπίθεση.
Την αντεπίθεση αυτή την βρήκαν, αλλά στάθηκαν άτυχοι (αναφέρομαι στο δοκάρι που είχαν στο 80’). Ο Λεβαδειακός πρόσεξε την άμυνα, αλλά το θέμα μας είναι, τι έκανε ο Ολυμπιακός για να την διασπάσει;
Κατά την ταπεινή μας άποψη, τίποτα σωστό. Οι Πειραιώτες είχαν κατοχή, αλλά προσπάθησαν ΜΟΝΟ με σέντρες να απειλήσουν. Μιλάμε για αμέτρητες σέντρες και γεμίσματα. Ένα στιλ παιχνιδιού που μπορεί να αρέσει στους οπαδούς της… Γουίμπλετον, αλλά όχι σε αυτούς του Ολυμπιακού.
Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ, έχει τους πρωταθλητές πρώτους και αήττητους, αλλά δείχνει αγχωμένος. Και με άγχος δεν έχεις καθαρό μυαλό. Εδώ είχαν γραφτεί σε όλο τον Τύπο, ουκ ολίγα κείμενα και αναλύσεις, για το αν χωρούν στην ενδεκάδα ο Τζιμπούρ με τον Μήτρογλου. Στην Λιβαδειά, είδαμε μαζί τους και τον Πάντελιτς! Προσωπικά με τρία σέντερ φορ, δεν θυμάμαι από πότε είχαν να αγωνιστούν οι «ερυθρόλευκοι»…
Επίσης, δε νομίζω ότι ο Γκρέκο είναι για δεύτερο στη σειρά παιχνίδι, ο αδύναμος κρίκος του Ολυμπιακού. Πάλι αλλαγή στο ημίχρονο. Και αν κόντρα στην Βέροια, ο Γκρέκο… ξεχάστηκε λόγω του Πίνο, τώρα στη Λιβαδειά η απουσία του φάνηκε περισσότερο. Γιατί ο Ιταλός, από τους Μανιάτη και Μοδέστο, είναι σαφώς καλύτερος στο οργανωτικό τομέα. Και ο Ολυμπιακός βρέθηκε σε ένα σημείο να έχει γεμίσει με τους τρεις επιθετικούς ακόμα περισσότερο την άμυνα του Λεβαδειακού και ο Πίνο με τον Τοροσίδη ήταν αναγκασμένοι να ψάχνουν κεφάλια…
Ένα κεφάλι βέβαια, ήταν αυτό που έδωσε τη νίκη στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων. Αυτό του Τζιμπούρ από την έξοχη εκτέλεση φάουλ του Πίνο. Και επειδή κάποιοι φωνάζετε για το 1.5 λεπτό (λιγότερο ήταν) που κράτησε περισσότερο ο Βοσκάκης, έχετε ξεχάσει ότι έγιναν και καθυστερήσεις στις καθυστερήσεις, όπως και ότι στο 92’ ο Λεβαδειακός έκανε αλλαγή. Αλλά όταν κερδίζει ο Ολυμπιακός, πάντα κάτι υπάρχει. Και για να μην το ξεχάσουμε. Η εξαιρετική ομάδα του Λεβαδειακού, είναι παράρτημα;