Το μοντέρνο σύστημα κι οι δυσκολίες!

Ο Κώστας Νικολακόπουλος σχολιάζει στο blog του στο gazzetta κάποια πράγματα για το ρόστερ του Ολυμπιακού σε σχέση με τον σχηματισμό της ενδεκάδας. Σαφώς και τα πράγματα που προέχουν για μία ομάδα είναι η ποιότητα των παικτών της και η δουλειά του προπονητή. Κι έπεται το σύστημα. Ωστόσο, είναι κι ο σχηματισμός μίας ενδεκάδας ένα ζήτημα. Δευτερεύων μεν, ζήτημα δε.
Έχω λοιπόν την αίσθηση ότι το σύστημα που εξυπηρετεί καλύτερα το ρόστερ που αυτή την στιγμή έχει ο Ολυμπιακός, είναι το 4-2-3-1. Η, αν θέλετε το 4-3-3, με δύο κεντρικούς-αμυντικούς μέσους κι ένα μεσοεπιθετικό μπροστά τους.
Καταλαβαίνω ότι στο μυαλό του Μίτσελ είναι το πιο μοντέρνο 4-3-3, με ένα κόφτη και δύο εσωτερικούς μέσους, που πρέπει να κάνουν εξίσου καλή δουλειά επιθετικά κι αμυντικά. Άλλωστε, κι ο Βαλβέρδε πρόπερσι κι ο Ζαρντίμ πέρσι έπαιξαν έτσι. Με αυτό το 4-3-3. Ίσως λόγω της συμμετοχής της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ σε αυτές τις δύο σεζόν.
Ωστόσο, οι παίκτες που αυτή την στιγμή έχει ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του, νομίζω ότι βολεύουν για «άλλο» 4-3-3, το λεγόμενο 4-2-3-1.
Ποια είναι η καλύτερη θέση του Τσόρι Ντομίνγκες; Πίσω από το σέντερ φορ (όπως έπαιξε όλη την χρονιά στη Ράγιο).
Ποια είναι η καλύτερη θέση του Φουστέρ; Πίσω από το σέντερ φορ (όπως τον είχε ο Βαλβέρδε όταν πρωτοέφερε τον παίκτη)
Ποια είναι η καλύτερη θέση του Ντε Βινσέντι; Πίσω από το σέντερ φορ (θυμηθείτε τις συνεργασίες του στον ΠΑΣ με τον Ίλιτς).
Ποια είναι η καλύτερη θέση του Τάτου; Πίσω από το σέντερ φορ (θυμηθείτε τις συνεργασίες του στον Ατρόμητο με το Μήτρογλου)
Ακόμη κι ο Ιμπαγάσα, στα 36 προς 37 πλέον, εκεί αποδίδει καλύτερα, αφού δεν έχει τα τρεξίματα που είχε πριν τρία χρόνια, όταν έπαιζε στον άξονα, δίπλα στον κόφτη Μοντέστο.
Στο 4-3-3 που παίζει ο Μίτσελ (το συνέχισε όπως το βρήκε από το Ζαρντίμ και στα φιλικά αυτό εξακολουθεί να παίζει), χρειάζονται δύο εσωτερικοί μέσοι καλοί και στο μπρος και στο πίσω. Οι Μανιάτης, Μασάντο, Γκρέκο μπορούν να το κάνουν (με την ποιότητα, βέβαια, που έχουμε δει)-ενδεχομένως κι οι Φέϊσα, Σάμαρης.
Βλέπουμε, δηλαδή, ότι μειώνονται έτσι οι επιλογές του προπονητή η, επιχειρεί ο προπονητής για να μην ακυρώσει παίκτες να τους βάλει και σε άλλες θέσεις-π.χ.στο φιλικό με την Φράϊμπουργκ οι Τσόρι, Φουστέρ, Τάτος έπαιξαν πλάγιοι επιθετικοί.
Με άλλες προσθήκες στο ρόστερ, ίσως είναι πιο εύκολο για το Μίτσελ να παίξει το πιο μοντέρνο 4-3-3, με τουλάχιστον δύο χαφ που έχουν και ανασταλτικές κι επιθετικές δυνατότητες. Αλλά με αυτό το ρόστερ ίσως δυσκολευθεί. Και πολύ δύσκολα να πάρει το 100% από μία σειρά παικτών (Τσόρι, Φουστέρ, Ντε Βινσέντι, Τάτο, ενδεχομένως και Σάμαρη, που στον Πανιώνιο είχε συνηθίσει κι έπαιζε δίπλα στον κόφτη).
Είμαι βέβαιος ότι ο Μίτσελ το σκέφτεται αυτό το 4-2-3-1, άσχετα αν δεν έχει ακόμη αποφασίσει να το καθιερώσει.
Πηγή: gazzetta.gr