Οπως και να έχει ο Μπλαν αυτό έχει αποφασίσει (4-3-3), αυτό παίζει και με αυτό θα παίξει λογικά και στο Καραισκάκη.
Με την Μπορντό μπορεί να ξεκούρασε κάποιους παίκτες, κυρίως αυτούς που είχαν μεσοβδόμαδα ταξίδι στη Λατινική Αμερική (Καβάνι, Λαβέτσι), αλλά λογική δεν άλλαξε. Τη θέση του τραυματία Παστόρε στα κεντρικά χαφ πήρε ένας εξίσου δημιουργικός μέσος, ο Βεράτι και άλλοι δύο παίκτες που έπαιξαν στη μεσαία γραμμή ήταν οι ανασταλτικοί χαφ, ο Ματουιντί και ο Τιάγκο Μότα. Λογικά με αυτήν την τριάδα θα παίξει και στην Αθήνα από τη στιγμή που δεν υπάρχει Παστόρε...
Οσο όμως κι' αν αλλάζουν τα πρόσωπα, η λογική δεν αλλάζει. Με την Μπορντό έπαιξε ο Μόουρα με τον Ολυμπιακό λογικά θα παίξουν στα άκρα ο Καβάνι με τον Λαβέτσι και στην κορυφή ο Ιμπρα.
Σημασία όμως δεν έχουν τόσο τα πρόσωπα, όσο η φιλοσοφία της ομάδας που φτιάχνει ο Μπλαν. Η Παρί θέλει να έχει συνέχεια την μπάλα στα πόδια της και αυτό το κατορθώνει με χαρακτηριστική ευκολία. Στο ματς με την Μπορντό τα ποσοστά της στο πρώτο ημίχρονο άγγιξαν το 70%.
Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η φετινή Παρί στους αγώνες του πρωταθλήματος έχει κατά μέσο όρο κατοχή 67%. Ποσοστά που πιάνει η Μπάρτσα και η Μπάγερν. Οσο για την ακρίβεια στις μεταβιβάσεις, τρομάζει. Ποσοστό 87%. Δηλαδή σχεδόν οι εννιά από τις 10 πάσες που κάνει σε κάθε ματς είναι σωστές. Και κάνει και πάρα πολλές αφού έχει μονίμως την μπάλα στα πόδια της.
Εύκολα τώρα θα υποθέσετε ότι είναι φλύαρη. Αμ δε. Πρώτη σε τελικές προσπάθειες σε όλο το γαλλικό πρωτάθλημα. Πάνω από 20 τελικές σε κάθε ματς και μάλιστα σχεδόν 10 από αυτές είναι εντός εστίας. Δεν το λες και άσχημα. Το μόνο άσχημο στην Παρί ως τώρα είναι η αποτελεσματικότητά της. Τίποτα άλλο. Διότι και αμυντικά είναι εξαιρετικά αξιόπιστη. Περιττό να σας πω ότι έχει φάει τις λιγότερες φάσεις από οποιονδήποτε άλλον στο φετινό πρωτάθλημα.
Και πώς να μην είναι όταν το κεντρικό αμυντικό δίδυμό της είναι ο Τιάγκο Σίλβα και ο Αλεξ. Αν μπορούμε να βρούμε ένα αδύνατο σημείο, τότε αυτό ίσως να είναι (υπερβολή είναι και που το γράφω) ο Φαν ντερ Βίελ. Ο Ολλανδός ακραίος αμυντικός δεν δικαιολόγησε τον ντόρο που έγινε για αυτόν στο Μουντιάλ του 2010 και φυσικά δεν έγινε ένα από τα καλύτερα δεξιά μπακ του κόσμου, όπως είχαμε υποθέσει οι περισσότεροι βλέποντάς τον στα γήπεδα της Ν. Αφρικής.
Τι μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός λοιπόν με αυτή την ομάδα; Πρώτον να καταλάβει με ποιον παίζει και να αφήσει τα εύκολα συμπεράσματα “δεν είναι σε καλή κατάσταση” τα οποία βασίζονται μόνο στο ότι δεν είναι πρώτη στη βαθμολογία και όχι με το τι κάνει μέσα στο γήπεδο.
Δεύτερον να την πιέσει, αλλά όχι ψηλά. Στον άξονα της μεσαίας γραμμής εκεί από όπου κυκλοφορεί η μπάλα. Αυτή είναι η καρδιά της Παρί και χωρίς τον Παστόρε μπορεί να έχει κάποιες αρρυθμίες. Ο Ολυμπιακός μπορεί να τις κάνει περισσότερες αν πιέσει εκεί και κυρίως τον Μότα που δεν είναι top επίπεδο. Αν της χαλάσει την κυκλοφορία της μπάλας και το τίκι τάκα που προσπαθεί να παίξει, ίσως την αποσυντονίσει και κυρίως ίσως την εκνευρίσει.
Τρίτον να φτιάξει ένα σχήμα να παίξει στην κόντρα. Δεν είναι ότι έχουν αργές επιστροφές και ότι είναι ευάλωτοι είναι όμως ότι παίζουν πολύ ψηλά κάποιες φορές και αυτό μπορείς να το εκμεταλλευτεί ο Ολυμπιακός. Και τα δύο ακραία μπακ της Παρί (όποια κι' αν παίξουν, ο Μάξγουελ που με την Μπορντό έμεινε στον πάγκο, ο Φαν ντερ Βίελ, ο Ντιν) είναι παίκτες που ανεβαίνουν πολύ ψηλά. Και το ίδιο συμβαίνει και με τα στόπερ. Κυρίως ο Τιάγκο Σίλβα επειδή ξέρει πολύ μπάλα κάποιες φορές ανεβαίνει ακόμη και για να βοηθήσει στην ανάπτυξη και να κυκλοφορήσει μπάλα.
Ο Ολυμπιακός γενικώς θα έχει ένα πολύ δύσκολο βράδυ την Τρίτη και βέβαια θα έχει ένα δύσκολο βράδυ και το κοινό του. Αυτό το τελευταίο, πρέπει να προσαρμοστεί στην ιδέα ότι ο Ολυμπιακός πιθανότατα δεν θα έχει κατοχή και κυρίως θα κληθεί να αμυνθεί. Το ματς χρειάζεται υπομονή και από αυτούς και από την ομάδα τους. Διότι αν ο Ολυμπιακός, κόντρα σε αυτή την Παρί, ανεβεί ψηλά, πιέσει με ρίσκο και προσπαθήσει να γίνει “αφεντικό” του ματς κρατώντας τη μπάλα για λογαριασμό του, ο κίνδυνος είναι μεγάλος...Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου