Καλώς η κακώς το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Και το
αποτέλεσμα του Final Four έδειξε πως η Μακάμπι ήταν η καλύτερη ομάδα, ο
Μπλατ ο καλύτερος κόουτς και ο Ράις ο MVP.
Θα πει κανείς «καλά, τώρα μας τα λες;». Δεν διεκδικώ σε καμία περίπτωση τον τίτλο του μάντη. Τουναντίον. Hμουν από αυτούς που πίστευαν πως εύκολα ή δύσκολα η Ρεάλ θα κατακτούσε τον τίτλο.
Ειδικά μετά το ματς της Παρασκευής το θεωρούσα πως αυτό θα γινόταν… εύκολα. Τελικά, όμως, ο Μπλατ και οι παίκτες του είχαν άλλη άποψη.
Τα… σημάδια έδειχναν Μακάμπι, αλλά κανείς δεν τα έβλεπε. Στην πρώτη φάση η ομάδα του Μπλατ πήγαινε τρένο, όπως και στο ξεκίνημα του TOP-16. Μέχρι που ήρθε η ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης, στη συνέχεια διασύρθηκε με 35αρα στη Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ και έπειτα ακολούθησαν οι ήττες από Λοκομοτίβ και Παρτιζάν που της στέρησαν την όποια πιθανότητα να τερματίσει στην πρώτη δυάδα. Και τι με αυτό; Σε καλό της βγήκε αφού απέφυγε τις δύο ελληνικές ομάδες, αλλά και την εξαιρετική τότε Μπαρτσελόνα.
Και έπεσε πάνω στην soft και άπειρη από τέτοιες καταστάσεις Αρμάνι. Τα σημάδια που λέγαμε. Η Αρμάνι είχε την ευκαιρία στο πρώτο ματς να πάρει το παιχνίδι, αλλά ο καλύτερος της παίκτης, ο πρώτος της σκόρερ και ένας από τους καλύτερους σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης, Κιθ Λάνγκφορντ, βρήκε σίδερο στη δεύτερη βολή σε νεκρό χρόνο και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ο Ράις έβαζε το ένα καλάθι μετά το άλλο. Στην ίδια μπασκέτα που έκανε πάρτι στη Ρεάλ και που έβαλε το νικητήριο καλάθι με την ΤΣΣΚΑ. Είπαμε, τα σημάδια…
Στη συνέχεια η σειρά μεταφέρθηκε στο Τελ Αβίβ, το παρκέ της Nokia Arena κατηφόρισε επικίνδυνα για τους Ιταλούς και να που οι Ισραηλινοί επέστρεψαν στο Μιλάνο. Εκεί πια ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ. Βρέθηκαν στο -4 (67-63) στο 39:41’’ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά ο Μπλούθενταλ θυμήθηκε τα νιάτα του. 67-66 και επαναφορά οι Ρώσοι. Ο Κριάπα έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του, ο Ράις έβαλε το λέι απ, ο Γουιμς… λιποθύμησε και τελικός…
Τα ίδια και εκεί. Στο -11 οι Ισραηλινοί, αλλά ο Ράις και η τρελοπαρέα του δεν τα παράτησαν. Airball ο Μίροτιτς, τρίποντο ο Σμιθ, ποικιλία ο Γιουλ, κάρφωμα ο Τάιους, θεατρινισμούς ο Ρούντι, αμυνάρες ο Μπλου. Ε, πλέον τα σημάδια είχαν δώσει τη θέση τους στην ικανότητα, την ψυχή, το πάθος και τη θέληση. Και κάπως έτσι ο τίτλος έγινε κίτρινος και μπλε…
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου