Εζησε τον εφιάλτη, κέρδισε τη μάχη!!

Εζησε τον απόλυτο εφιάλτη, αλλά η μάχη του για να μπει ξανά στα γήπεδα ήταν μεγάλη και σκληρή. Ο Νέναντ Κρστίτσιτς ζει τη... δεύτερη ζωή του και η Σαμπντόρια είναι η μεγάλη του οικογένεια! Γράφει ο Πολύδωρος Παπαδόπουλος.

Το βράδυ της Κυριακής η οικογένεια της Σαμπντόρια  λύγισε, ο Νέναντ Κρστίτσιτς παρά τη γέννηση του παιδιού του έμεινε στο πλευρό της ομάδας του για την πρώτη... μάχη της σεζόν! Ο Σέρβος έγινε πατέρας, αλλά δεν ξέχασε πως ο δικός του «πατέρας», ο σύλλογος της καρδιάς του τον χρειαζόταν! Ο ίδιος δεν συζήτησε ποτέ την απόφαση του Μιχαΐλοβιτς, μπήκε στην αποστολή, αγωνίστηκε και πανηγύρισε τη νίκη κόντρα στη μισητή αντίπαλο. Αλλωστε, είχε εξηγήσει τον λόγο που πήρε αυτή την απόφαση «Αυτή τη μέρα που γιορτάζω μια νέα ζωή, θέλω να ευχαριστήσω το κλαμπ που έσωσε την δική μου».

ADVERTISEMENT

Ο Σέρβος πάλεψε, είχε σύμμαχο τη Σαμπντόρια και δίψα για ζωή. Τον Δεκέμβριο του 2008, ο 18χρονος Νέναντ Κρστίτσιτς επέστρεψε στη Σερβία για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Δεν είχε περάσει άλλωστε καιρός από τότε που άφησε τη Μπέογκραντ για να δοκιμάσει την τύχη του σε ένα από καλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου. Αλλωστε, οι Γενοβέζοι έπιναν νερό στο όνομά του, τονίζοντας πως είχαν πετύχει φλέβα χρυσού.
Ωστόσο, από την πρώτη μέρα που επέστρεψε στο σπίτι του, η οικογένειά του διαπίστωσε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Πόνους στο στομάχι, απώλεια όρεξης. Τα συμπτώματα είχαν αρχίσει να εμφανίζονται λίγο μετά την επέμβαση στο μηνίσκο.
Το ιατρικό τιμ της Σαμπντόρια ανησυχούσε και ήθελε να τον υποβάλλει σε λεπτομερή ιατρικό έλεγχο πριν επιστρέψει στη χώρα του. Ο επικεφαλής μάλιστα του τιμ του τηλεφωνούσε διαρκώς για να ελέγχει την κατάστασή του. Η αγωνία του χτύπησε κόκκινο όταν οι μέρες περνούσαν, αλλά δεν υπήρχε καμία πρόοδο.

Οι εξετάσεις αίματος δεν είχαν δείξει κάτι ανησυχητικό, ενώ τα αποτελέσματα της βιοψίας δεν είχαν ακόμα βγει «Γύρνα πίσω στη Γένοβα» του είπε ο γιατρός του. «Λέμφωμα Burkitt» ήταν η απάντηση, μια επιθετική μορφή καρκίνου. Αμεση θεραπεία, χωρίς όμως καμιά εγγύηση για τη ζωή του. 
Η μάχη για να κρατηθεί στη ζωή ήταν πολύ δύσκολη, έμεινε στο νοσοκομείο τέσσερις μήνες και το βάρος του είχε μειωθεί στο 1/3. Ακόμα και μετά τη θεραπεία χρειάστηκε ένα χρόνο για να προπονηθεί ξανά. Ομως δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμά, με τους γιατρούς να τονίζουν: «Δεν έχασε ποτέ το ηθικό του και η τεράστια επιθυμία του να παίξει μπάλα τον κράτησε στη ζωή».
Τον Απρίλιο του 2010 πάτησε ξανά χορτάρι, έπαιξε με την ομάδα Νέων και σκόραρε κόντρα στη Μίλαν «Έκλαψα όταν είδα τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα. Πέρασε όλη η περιπέτειά μου μπροστά από τα μάτια μου. Σα να γεννήθηκα ξανά... Το καλοκαίρι του 2012 επέκτεινε το συμβόλαιό του μέχρι το 2016  και ίδιος τόνισε πως θέλησε να μείνει για πάντα «Δεν είναι μόνο μια ομάδα, δεν με άφησε ποτέ. Οι γιατροί και οι άνθρωποι του συλλόγου είναι η οικογένειά μου» τονίζει με δάκρυα στα μάτια.

*Πηγή: gazzetta.gr*