Να μην τους ματιάσουμε!!

Ο Γιώργος Κογκαλίδης γράφει για την Εθνική που νικάει με το... σπαθί της και μπορεί να μας βγάλει στους δρόμους, αλλά και για τις παγίδες του ματς με την Σερβία. Πρώτη θέση, χωρίς να έχουμε γνωρίσει την ήττα, πολύ όμορφο (θελκτικό για τον μέσο φίλαθλο) μπάσκετ, ψυχραιμία στα δύσκολα, ψυχή, μυαλό, εξαιρετικό σκάουτινγκ από τους συνεργάτες του Φώτη Κατσικάρη και μια ομάδα που εξηγεί γιατί εμείς οι μπασκετικοί την ονομάσαμε "επίσημη αγαπημένη" μας.
Η Εθνική ξεπέρασε και το εμπόδιο (υψηλό αυτή τη φορά) της Αργεντινής, τερμάτισε πρώτη στον όμιλο και ξεκινά τα χιαστί με έναν διόλου ευκαταφρόνητο αντίπαλο, αλλά σε καμία περίπτωση φόβητρο, τη -κατά τα άλλα- φίλη Σερβία. Το σημαντικό δεν είναι ότι απέφυγε τη Γαλλία, αλλά πως δεν θα βρει στο διάβα της την Ισπανία (στους "8"), ένα ματς που θα ήταν "αντίο ζωή", αφού οι οικοδεσπότες μοιάζουν να είναι το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο.
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε στοχοπροσήλωση κι αυτό φάνηκε από το απόλυτο (στο μεγαλύτερο διάστημα) στις βολές. Είχε καλές επιλογές, αλλά και τύχη, εξ ου και το 6/9 που για αρκετή ώρα ήταν το νούμερο στα τρίποντα. Για να νικήσεις χρειάζεσαι και τύχη, αλλά ως τώρα αυτή η ομάδα ό,τι πέτυχε το πέτυχε με το… σπαθί της.
Το σημαντικότερο κι αυτό που προσωπικά κρατώ από την αναμέτρηση με την Αργεντινή είναι πως δεν λύγισε όταν το γήπεδο… κατηφόρισε. Όταν οι αντίπαλοί μας (με ανορθόδοξο μπάσκετ και ακόμα περισσότερη δόση τύχης) επιχείρησαν να φέρουν τα πάνω κάτω, απάντησε με μυαλό, με ψυχραιμία, στοιχεία που τα χρειαζόμαστε για τη συνέχεια.
Αντικειμενικά, με την ψυχρή γλώσσα των αριθμών, η πρόκριση στους "16" δεν συνιστά επιτυχία. Όχι γι' αυτήν την Εθνική, όχι για το ελληνικό μπάσκετ. Επιτυχία είναι η εικόνα της. Επιτυχία είναι το ότι ο Κατσικάρης έπεισε τους διεθνείς (κάποιοι δεν είναι και τα πιο εύκολα παιδιά του κόσμου) να βάλουν το "εμείς" πάνω από το "εγώ". Επιτυχία είναι το θεαματικό μπάσκετ που παίζουμε. Επιτυχία είναι πως έχουμε υποχρεώσει όλους να παρακολουθούν με θαυμασμό τον τρόπο που κινούνται οι Έλληνες παίκτες, σε άμυνα και επίθεση.
Η μεγαλύτερη ίσως επιτυχία είναι πως κανείς δεν ασχολείται μόνο με το μπροστά μέρος του γηπέδου, αλλά όλοι δείχνουν πως έχουν αντιληφθεί ότι τα πάντα ξεκινούν από την άμυνα.
Από εδώ και πέρα χρειάζεται να πετύχουμε και σε επίπεδο διάκρισης, ώστε να μην ζήσουμε την εκδοχή της εξαιρετικής επίδοσης στα μαθηματικά, αλλά να μην προσέλθουμε για να (ξανα)γράψουμε… ιστορία. Η Σερβία είναι μια ομάδα που θέλει προσοχή, που δύσκολα θα μας ανοίξει διάπλατα την πόρτα για τους "8", αλλά που έχουμε τον χρόνο να τη "διαβάσουμε".
Αυτή η Εθνική, που ξεκίνησε δείχνοντας ότι έχει ταβάνι, με πολλές απουσίες, χωρίς επιθετικό ηγέτη, με παιδιά που ψάχνουν τα πατήματα και τον ρόλο τους στο σύνολο, έχει αρχίσει και μας… ψήνει για τα καλά ότι μπορεί να μας… βγάλει στους δρόμους.
Να μην τους ματιάσουμε…*Πηγή: sportdog.gr*