Στην
Ελλάδα ορισμένα πράγματα τα μεγαλοποιούμε πριν καν τα ζήσουμε ή τα
αντιμετωπίσουμε. Μερικές φορές τα φαντάσματα κυκλοφορούν παντού και οι
θεωρίες συνωμοσίας ξεπερνούν ακόμη και την μεγαλύτερη φαντασία.
Κάπως έτσι
αντιλαμβάνομαι ότι υποδέχτηκαν αρκετοί τον Κλαούντιο Ρανιέρι. Με
καχυποψία και με θεωρίες συνωμοσίας πριν καν παρουσιαστεί. Οταν δε έκανε
και τις πρώτες κλήσεις το μέτρημα έδινε και έπαιρνε για τους παίκτες
του Ολυμπιακού. Μέσα σε αυτούς βέβαια μετρούσαμε και τους Αβράαμ,
Σάμαρη, Μανωλά...
Ανεξάρτητα
όμως από το πόσοι είναι του Ολυμπιακού και πόσοι δεν είναι εγώ δεν
διακρίνω καμία παράξενη και περίεργη επιλογή του Ρανιέρι, ούτε καμία
εμμονή, ούτε πολύ περισσότερο κάποιο... χαρτάκι.
Διότι αν
παίρνεις... χαρτάκι και μάλιστα συγκεκριμένου χρώματος φαντάζομαι ότι
τον Τζαβέλλα δεν τον καλείς στην Εθνική, όχι αν είναι τραυματίας ο
Καράμπελας, αλλά ακόμη κι' αν δεν υπάρχει κανένα αριστερό μπακ στο
ρόστερ. Φαντάζομαι αν παίρνεις χαρτάκι δεν παίρνεις παίκτη από την ΑΕΚ
της Β' Εθνικής (Μάνταλος) όσο κι' αν σου άρεσε στο φιλικό με την Ρόμα
και πολύ περισσότερο δεν τον προορίζεις και για βασικό, όπως δείχνει
στις πρώτες δοκιμές του ο Ρανιέρι.
Πέρα όμως
από όλα αυτά ας μην τον κάνουμε σαν τα μούτρα μας τον Ρανιέρι.
Τουλάχιστον όχι πριν του δώσουμε μία ευκαιρία απλώς να επιβεβαιώσει αυτό
που “φωνάζει” το βιογραφικό του. Οτι δηλαδή είναι ο καλύτερος
προπονητής που κάθισε ποτέ στον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας.
Διότι το
βιογραφικό του Ιταλού αυτό λέει. Το αν θα ταιριάξει μαζί μας, θα δέσει
με τους παίκτες, γενικά θα υπάρξει χημεία, πράγμα απολύτως απαραίτητο
για την δημιουργία μίας καλής Εθνικής ομάδας, προφανώς θα χρειαστούμε
χρόνο για να το διαπιστώσουμε.
Από την άλλη
το να αρχίζουν οι υπαινιγμοί ότι ένα τόσο σημαντικό όνομα της
προπονητικής ήρθε στην Ελλάδα για να... πάρει χαρτάκι από τον
οποιοδήποτε πρόεδρο, παράγοντα, για να καλέσει παίκτες ή να σχηματίσει
ενδεκάδα και μάλιστα πριν καν κάτσει στον πάγκο της Εθνικής έστω και σε
ένα επίσημο ματς είναι υπερβολικό και καθαρά ελληνικό φαινόμενο.
Αλλωστε στην
πρώτη δοκιμή που έκανε για ενδεκάδα, παίκτης του Ολυμπιακού σε αυτήν
υπάρχει μόνο ο δανεικός από την Φούλαμ Μήτρογλου. Κανείς άλλος. Και το
αν είναι υπερβολικό που κάλεσε τον Διαμαντάκο και όχι τον Καρέλλη για
παράδειγμα, είναι σίγουρα πολύ σχετικό. Τον Διαμαντάκο είδε να σκοράρει
στα φιλικά του Ολυμπιακού στις ΗΠΑ, τον Διαμαντάκο είδε να παίζει
βασικός και να σκοράρει στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με την Νίκη
Βόλου, τον Διαμαντάκο επέλεξε να καλέσει. Ούτε φυσικά γίνεται να
σχηματίσουμε άποψη και να τον... σταυρώσουμε επειδή κάλεσε τον Φορτούνη,
έναν παίκτη που ήταν και στους 30 της προεπιλογής του Σάντος για το
Μουντιάλ. Και τέλος πάντων ας τον ζήσουμε δύο τρεις μήνες τον Ιταλό
προπονητή κι' αν διαπιστώσουμε ότι είναι άδικος, ή ότι... λοξοκοιτάζει
μόνο προς μία ομάδα, ας τον... κρίνουμε τότε. Οχι όμως μέσα από τις
πρώτες κλήσεις που έκανε και πριν καν παίξει ένα επίσημο ματς...
Και όλα αυτά
τα γράφω παρά το γεγονός ότι διαφωνώ με τις πρώτες δοκιμές του Ρανιέρι
στις κλειστές προπονήσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι ορθώς ο Μάνταλος είναι
στην αποστολή, αλλά στο 4-3-3 είναι προτιμότερο να παίξει βασικός ο Κονέ
ως εσωτερικός μέσος αντί του Μάνταλου, ότι στο δεξί άκρο της επίθεσης
είναι προτιμότερος ο Χριστοδουλόπουλος από τον Σάλπι, ενώ για την κορυφή
της επίθεσης, μου μοιάζει ως πιο σίγουρη λύση, τώρα στα πρώτα ματς ο
Αθανασιάδης από τον Μήτρογλου. Τον τελευταίο βέβαια οφείλω να πω ότι
εμείς δεν τον βλέπουμε, ενώ ο Ρανιέρι τον ζει κάθε μέρα στις προπονήσεις
και διαπιστώνει καλύτερα από τον καθένα σε τι κατάσταση είναι.
Ανεξάρτητα
όμως από το τι νομίζει ο καθένας για το ποιοι πρέπει να ξεκινούν οι
ποιοι πρέπει να είναι στην αποστολή ο Ρανιέρι δεν μας έχει δώσει καμία
πραγματική αφορμή για να... βλέπουμε φαντάσματα ή έστω να είμαστε
καχύποπτοι μαζί του. Τουλάχιστον όχι ακόμη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου