Τα φαβορί, οι «κουμπάροι» και τα δικά μας ερωτηματικά!!

Ο Αρης Λαούδης γράφει για τα τρία φαβορί της φετινής Ευρωλίγκας, τους ρεαλιστικούς στόχους του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και το «τώρα ή ποτέ» των Τούρκων με τους Ομπράντοβιτς και Ιβκοβιτς στον πάγκο.

Το «i feel devotion» ηχεί στ' αυτιά των μπασκετικών και η Ευρωλίγκα που θα πρεπε να 'χει μπλε λογότυπο με τους Ελληνες να αυξάνονται και να πληθύνονται, είναι στην αφετηρία με διαφορετικά δεδομένα για τις ελληνικές ομάδες, αλλά με τα ίδια και καλύτερα δεδομένα για τους Ελληνες του εξωτερικού.

ADVERTISEMENT

Με επτά ομάδες να διαθέτουν έναν τουλάχιστον Ελληνα (πλην του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού) και την Ούνικς να μοιάζει με προάστιο της Αθήνας, η Ευρωλίγκα είναι πιο ελληνική από ποτέ και η κούπα θα ξεφύγει από τα χέρια μας μόνο αν γίνουν πράματα και θάματα.
Η φετινή διοργάνωση έχει πολλά ερωτηματικά και οι ομάδες μας είναι μέσα σ' αυτά. Υπάρχουν τα ξεκάθαρα φαβορί, αυτοί που παρακολουθούν από κοντά και σε απόσταση αναπνοής, αυτοί που άλλαξαν εντελώς πρόσωπο και πάνε από την αρχή κι αυτοί που συμμετέχουν με τη χαρά της συμμετοχής και την ελπίδα να «κλέψουν» καμια νίκη στην πρώτη φάση...
ΤΣΣΚΑ με νοοτροπία Ιτούδη
Δεν θέλει και ιδιαίτερη σκέψη για να αντιληφθεί κανείς πως οι τρεις ομάδες που ξεκινούν από τη θέση του φαβορί είναι κατά σειρά η Ρεάλ, η ΤΣΣΚΑ και η Μπαρτσελόνα. Οι Μαδριλένοι γιατί έχουν μακράν το ποιοτικότερο ρόστερ με τους περισσότερους παίκτες σε κάθε θέση, οι Ρώσοι γιατί ενισχύθηκαν σε θέσεις «κλειδιά» και η Μπαρτσελόνα γιατί είναι παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια μέσα στις ομάδες που ξεκινούν με στόχο να πάρουν την κούπα.
Αν έπρεπε να ποντάρω τα λεφτά μου, θα τα έβαζα στην ΤΣΣΚΑ, με την λογική πως στο σύγχρονο μπάσκετ (κι όχι μόνο) οι ομάδες ξεκινούν από τον «άσο» και πάνε παρακάτω. Το δίδυμο Ντε Κολό - Τεόντοσιτς είναι το καλύτερο στην Ευρώπη, με την προϋπόθεση πως ο Μίλος θα παρουσιάσει το πρόσωπο του Μουντομπάσκετ κι όχι αυτό των τελευταίων χρόνων. Ο Ιτούδης ξέρει να διαχειρίζεται δύσκολες περιπτώσεις σαν του Τεόντοσιτς, αλλά το «κλειδί» για να πετύχει είναι να καταφέρει να αλλάξει τη νοοτροπία της ΤΣΣΚΑ που την τελευταία διετία έμοιαζε με μια flat ομάδα που έχανε - νικούσε και τα αντιμετώπιζε όλα με τον ίδιο τρόπο.
Ολυμπιακός για φάιναλ φορ, Παναθηναϊκός για πρόκριση
Ο Ολυμπιακός δικαιούται να στοχεύει στη συμμετοχή στο φάιναλ φορ, με δεδομένο ότι διατήρησε την ίδια ποιότητα στο ρόστερ του. Ιδιος κορμός, ίδια φιλοσοφία, με μικροαλλαγές στο ρόστερ που θεωρητικά δεν θα επηρεάσουν σημαντικά την συνολική εικόνα του. Είναι από τις έξι - επτά ομάδες που δικαιούνται να βάζουν ως στόχο το φάιναλ φορ ή τέλος πάντων απ' αυτές που θα χρειαστούν πέντε παιχνίδια για να τους αποκλείσει ο αντίπαλος στη φάση των «8».
Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει χωρίς ταβάνι και με αφετηρία να περάσει στους «16». Είναι μακράν στον δυσκολότερο όμιλο, θεωρητικά στην πρώτη φάση θα πρέπει να «καβαλήσει» μία από τις Αρμάνι, Μπάγερν (εκτός της Τουρόφ), αλλά το βασικό ζητούμενο είναι να «καβαλήσει» τα δικά του προβλήματα με τους τραυματισμούς.
Οι «πράσινοι» θα αναγκαστούν να βγάλουν όλη την πρώτη φάση, χωρίς τον βασικό πλέι μέικερ (Νέλσον), έχουν ένα μεγάλο ερωτηματικό στη θέση «5» που πάνε σε λογική «κι αν μου κάτσει» και παράλληλα χρειάζονται χρόνο για να «δέσουν» σαν ομάδα, με δεδομένο ότι έκαναν προετοιμασία, χωρίς βασικούς παίκτες λόγω τραυματισμών. Αν ωστόσο περάσουν, τότε η β' φάση μπορεί να τους φανεί περίπατο, σε σχέση με την πρώτη.
'Η τώρα ή ποτέ για τους Τούρκους
Φενέρ και Εφές είναι τα μεγαλύτερα ερωτηματικά στην Ευρωλίγκα. Είναι οι ομάδες με την μεγαλύτερη πίεση αυτή την στιγμή, με την παρουσία στο φάιναλ φορ να θεωρείται επιτακτική ανάγκη. Παίκτες έχουν, προπονητές έχουν, λεφτά να... φάνε και οι κότες έχουν, αν δεν τα καταφέρουν και τώρα, τότε δεν θα τα καταφέρουν ποτέ.
Η Φενέρ του Ομπράντοβιτς έχει σαφώς ποιοτικότερο υλικό και μεγαλύτερη ισορροπία σαν ομάδα από την Εφές του Ντούντα, αλλά δεν με πείθει πως με το δίδυμο γκαρντ που διαθέτει (Χίκμαν, Γκούντελοκ) θα πάει σε φιλοσοφία Ομπράντοβιτς. Ή ο «Ζοτς» θα προσαρμοστεί ή οι Αμερικάνοι θα γίνουν... Νίκολας και θα χρειαστούν κανένα 6μηνο για να καταλάβουν τη λογική.
Η Εφές έχει θεωρητικά ένα σκαλοπάτι μεγαλύτερης υπομονής, με δεδομένο ότι είναι ο πρώτος χρόνος του Ιβκοβιτς στην ομάδα και το ρόστερ άλλαξε σε ποσοστό 70%. Είναι ομάδα χωρίς αξιόπιστο πόιντ γκαρντ, άρα ομάδα με συγκεκριμένο ταβάνι, βάσει παράδοσης στην Ευρωλίγκα.
Από 'κει και πέρα, υπάρχουν πολλές ομάδες με άγνωστο «ταβάνι», όπως για παράδειγμα η Ούνικς που θα μπορούσε να είναι ελληνική ομάδα κι έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να πετύχει κάτι σπουδαίο. Μπορεί να μην έχει τη «βαριά» φανέλα, αλλά διαθέτει ταλέντο, εμπειρία, παίκτες - νικητές κι έναν προπονητή που έχει ως παράσημο ότι κατάφερε να μπει στα παπούτσια του Ομπράντοβιτς.
Ομάδα ερωτηματικό είναι η Αρμάνι Μιλάνο, η Μπάγερν που συμμετέχουν στον όμιλο του Παναθηναϊκού, η Λαμποράλ Κούτσα που ξεκίνησε από το μηδέν, η Βαλένθια του Περάσοβιτς, ακόμη και η Μακάμπι που είναι αποδυναμωμένη, αλλά ποιος μπορεί να τους ξεγράψει...

*Πηγή: gazzetta.gr*