O Ρανιέρι είναι και θύμα, ο Σαρρής μόνο θύτης!!

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για μία σειρά από επιλογές (και όχι αυτή του Ιταλού προπονητή) που γκρέμισαν ότι χτίστηκε 11 χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο...

Πόσο ανεξάρτητη ιστορία είναι τα 10 γκολ της Εθνικής νέων στο φιλικό με την Ελβετία με το χειρότερο ξεκίνημα της Εθνικής Ανδρών σε προκριματική φάση από το 1974; Καθόλου, για αυτό άλλωστε σημειώθηκαν και ταυτόχρονα.

ADVERTISEMENT

Πόσο ανεξάρτητη είναι η εικόνα μίας Ομοσπονδίας που είναι στα πρόθυρα της διάλυσης με την εικόνα που βγάζουν οι Εθνικές ομάδες εντός του αγωνιστικού χώρου; Καθόλου.

Η ευκολία με την οποία ισοπεδώθηκαν τα πάντα μέσα σε 3 μήνες, είναι τέτοια που σοκάρει! Σοκάρει όχι γιατί δεν φανταζόμασταν ότι οι συγκεκριμένοι παράγοντες και δη ο πρόεδρος Γιώργος Σαρρής δεν ήταν ικανοί να τα διαλύσουν όλα, σοκάρει γιατί πρόλαβαν να τα διαλύσουν σε 90 ημέρες.

Σε αυτήν εδώ την στήλη έγραφα την επομένη της ήττας από την Ρουμανία, η οποία είχε συμπέσει χρονικά με την ήττα – αποκλεισμό της Εθνικής μπάσκετ από την Σερβία, ότι η οδυνηρή ήττα είναι του μπάσκετ, αλλά η ανησυχητική είναι αυτή στο ποδόσφαιρο. Για την Εθνική ομάδα μπάσκετ ήταν μία πολύ κακή βραδιά και τέλος. Το μέλλον της ανήκει και αυτό φαίνονταν ανεξάρτητα από την αποτυχία. Για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έκανε μπαμ ότι απλώς ήταν η αρχή του κακού.

Σε αυτήν εδώ την στήλη έγραφα ότι είναι εγκληματικό να διώχνει η Ομοσπονδία όλους τους ανθρώπους που την στελέχωναν χρόνια και να μην τους αντικαθιστά. Εμεινε λοιπόν ο Ρανιέρι και ο μπατζανάκης του (κυριολεκτικά) ο οποίος είναι ο βοηθός του και ο μάνατζέρ του να κάνουν κουμάντο σε όλα. Πώς φτάσαμε στον Τζλακώστα που δεν έχει καν δίπλωμα. “Τον διάλεξε ο Ρανιέρι” μας είπε η Ομοσπονδία. Από που και ως που ο Ρανιέρι διάλεξε τον Τζαλακώστα για την νέων; Επιναν καφέ μαζί στο Πριγκιπάτο και είχε ενθουσιαστεί από τις ιδέες του για το ποδόσφαιρο; Οχι φυσικά, τον “φύτεψε” στην ΕΠΟ ο μάνατζερ του Ρανιέρι που είναι κουμπάρος του Τζαλακώστα.

Ο Ρανιέρι είναι ένας προπονητής με πολύ καλό βιογραφικό. Ναι μπορεί τελικά να αποδειχτεί ότι δεν κάνει για πάγκο Εθνικής ομάδας. Αλλά όταν ανακοίνωσε Ρανιέρι η ΕΠΟ, κανείς μας και ορθώς, δεν έγραψε ή δεν είπε “τι κάνετε ρε...”. Το να την πέσεις στον Σαρρή που τον επέλεξε, είναι τουλάχιστον υπερβολικό, αλλά το πρόβλημα δεν είναι η επιλογή, αλλά ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την επιλογή του ο Σαρρής. Εναν προπονητή που δεν έχει καθίσει ποτέ στα 30 χρόνια καριέρας του σε πάγκο Εθνικής ομάδας, παρά μόνο σε πάγκους συλλόγων τον άφησε μόνο και αβοήθητο επειδή όπως λέει η ΕΠΟ “εκείνος το ζήτησε”.

Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία. Προσέξτε ο Ρανιέρι δεν διάλεξε μόνο τους συνεργάτες του, που ασφαλώς ήταν το απολύτως φυσιολογικό, αλλά διάλεξε και τους προϊστάμενους του. Ο Ρανιέρι διάλεξε ότι δεν θέλει τεχνικό διευθυντή. Ο Ρανιέρι επέλεξε ότι οι μισές θέσεις από το οργανόγραμμα της ΕΠΟ δεν πρέπει να αλλαχθούν, αλλά να καταργηθούν. Ολα αυτά μας τα λέει η ΕΠΟ, αλλά φυσικά δεν ισχύουν.

Ποτέ ο Ρανιέρι δεν είπε, δεν θέλω τεχνικό διευθυντή, αλλά ακόμη κι' αν το είχε πει ποιός τον ρωτάει; Και τέλος πάντων αφού δεν ήθελε και το είχε κάνει απολύτως σαφές γιατί μετά από ένα μήνα δέχτηκε τον Καραγκούνη; Ο Σαρρής “κρύφτηκε” πίσω από τον Ιταλό προπονητή και έκανε ένα σωρό “εγκλήματα” στο όνομα του Ρανιέρι.

Που πήγε το εθνικό πλάνο του Σάντος για όλες τις Εθνικές ομάδες που τόσα χρόνια το φτιάχναμε και απέδιδε;

“Δεν το θέλει ο Ρανιέρι;” ήταν η απάντηση.

“Που πήγε ο Φύσσας ή έστω ο αντικαταστάτης του, αν ο Φύσσας δεν κάνει καλά την δουλειά;

“Δεν τον θέλει ο Ρανιέρι και δεν θέλει και κανέναν”.

Γιατί μπαίνει προπονητής στην Εθνική ομάδα νέων κάποιος που δεν έχει καν δίπλωμα;

“Τον θέλει ο Ρανιέρι”.

Γιατί από την Ανδρών εκδιώχθηκε ο Βόκολος;

“Δεν τον θέλει ο Ρανιέρι;”.

Γιατί δεν κάναμε έστω ένα φιλικό παιχνίδι για να δει ο προπονητής κάποια πράγματα;

“Δεν ήθελε ο Ρανιέρι”.

Γιατί δεν υπήρχε στην Εθνική ομάδα κάποιος συνδετικός κρίκος μεταξύ των παικτών του προπονητή και της Ομοσπονδίας;

“Δεν θέλει ο Ρανιέρι;”.

Ο Σαρρής έκανε όλες τις... δουλειές του και όλες τις... εξυπηρετήσεις που έπρεπε να κάνει στο όνομα του Ρανιέρι! Ο Ρανιέρι σήμερα είναι για τους περισσότερους το μόνο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα και ο Ρανιέρι είναι το θύμα. Θύτης είναι ο Σαρρής.

Οταν όλα αυτά γράφονταν η απάντηση της πλειοψηφίας του κοινού, αλλά και μεγάλης μερίδας του Τύπου (βεβαίως βεβαίως) ήταν. “Σας έφαγε ο Ρανιέρι τον Φύσσα, τον Βόκολο, τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη και τον Γκέκα και δεν θα έχετε τους ρουφιάνους στην Εθνική ομάδα...”.

Οπως είχα γράψει και τότε έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. Οπως έτσι είναι αν έτσι νομίζετε ότι το πρόβλημα της Εθνικής ήταν ο ηττοπαθής Σάντος και οι παλιές καραβάνες που έβαζε. Ο Σάντος 4 χρόνια στον πάγκο της Εθνικής ομάδας μία εντός έδρας ήττα στα προκριματικά δεν έκανε. Και όταν το επιχείρημα έπεφτε στο τραπέζι, η απάντηση των περισσοτέρων ήταν “ναι σκοτώνει τα θηρία. Κερδίζει μισό μηδέν τις Γεωργίες και τις Κροατίες”.

Ενώ τώρα που μετράμε ήδη δύο εντός έδρας ήττες παίζοντας το δήθεν επιθετικό ποδόσφαιρο που ήθελαν όλοι με τα 4 φορ και τα νέα παιδιά, μας σκοτώνουν τα μεγαθήρια της Ρουμανίας και της Βόρειας Ιραλνδίας. Αλλά πάντα έτσι ήταν στην Ελλάδα. Πάντα κάτι το εκτιμούσαμε μόνο όταν το χάναμε. Σαν να μας ειρωνεύονταν ο Θεός το ίδιο βράδυ που η Βόρεια Ιρλανδία έκανε παρέλαση στο Καραϊσκάκη η Πορτογαλία του Σάντος, στο ντεμπούτο του στον πάγκο της χώρας του νικούσε 1-0 χωρίς να παίξει καλά με γκολ στο 95'...

Αλλά όλα αυτά μικρή σημασία έχουν. Το τι έγινε και το τι λέγαμε για την Εθνική Ελλάδας που 11 χρόνια έκανε θαύματα και οι περισσότεροι δεν τα καταλάβαιναν, είναι μία υπόθεση που δεν έχει νόημα να την συζητάμε. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα;

Τώρα λοιπόν δεν μπορούν να γίνουν και πολλά. Ο Ρανιέρι είναι αυτός που είναι και δεν θα πάψει να κάνει λάθη μέχρι να μάθει. Μόνο που ο χρόνος για να μάθει τελείωσε προ πολλού. Μόνο ο ίδιος δεν το έχει καταλάβει. Μάλλον ο ίδιος και η ΕΠΟ η οποία επισήμως, παραμονή του αγώνα με την Βόρεια Ιρλανδία, μας ενημέρωνε ότι “θέλουμε να τον κρατήσουμε και για το Μουντιάλ του 2018”. Μία μέρα μετά αναγκάστηκε να μας πει και πάλι επισήμως “δεν απολύεται ο Ρανιέρι, τον στηρίζουμε...”

Μέσα σε τρεις ημέρες ο Ιταλός άλλαξε 3 φορές σύστημα και έπαιξε κάτι που δεν το είχε δοκιμάσει ούτε σε προπόνηση. Ο Ρανιέρι μας είπε ότι θέλει χρόνο η ομάδα. Προφανώς νομίζει ότι είναι ακόμη σε club και δεν έχει καταλάβει ότι στις Εθνικές ομάδες όλου του κόσμου, ανέκαθεν δεν υπήρχε χρόνος. Τρεις προπονήσεις, ένα ματς και αντίο. Τα λέμε ξανά σε 2 μήνες. Αυτή είναι η ζωή των Εθνικών ομάδων και δεν πρόκειται να αλλάξει. Είναι αρκετά έμπειρος για το καταλάβει. Επρεπε ήδη να το έχει νιώσει. Αρνείται.

Ο Ρανιέρι μιλάει για αδυναμίες στο ρόστερ, για παίκτες που δεν μπορούν να παίξουν ένας εναντίον ενός, το μόνο που δεν είπε (αλήθεια όταν τον άκουγα στη συνέντευξη τύπου πίστεψα ότι θα το έλεγε από συνήθεια) είναι το “χρειαζόμαστε μεταγραφές”.

Μίστερ στα περισσότερα από όσα λες δίκιο έχεις, μόνο που αυτοί οι παίκτες με αυτές τις αδυναμίες μέχρι να έρθεις δεν είχαν ούτε μία φορά χάσει εντός έδρας. Αυτοί οι παίκτες με τον προηγούμενο προπονητή έφτασαν πριν δύο χρόνια στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και πριν τρεις μήνες στις 16 καλύτερες του κόσμου. Χωρίς να είναι καλοί στο ένας εναντίον ενός... Οπως δήλωσε και ο Τοροσίδης “ποτέ δεν παίζαμε μπαλάρα, αλλά είχαμε αρχή μέση και τέλος και παίζαμε με πάθος. Τώρα δεν κάνουμε ούτε αυτό...”.

Επαναλαμβάνω όμως όλο αυτό δεν θα αλλάξει σύντομα. Οτι μπορεί να γίνει θα γίνει μόνο από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν την προσπάθεια να βγούμε από το αδιέξοδο. Μόνο σε αυτούς μπορούμε να ελπίζουμε, διότι αν περιμένουμε από την ΕΠΟ, τον Σαρρή και τους υπόλοιπους, χαίρεται...

Διότι, ναι τα προβλήματα είναι πολλά, οι ποδοσφαιριστές έχουν δίκιο να μένουν με το στόμα ανοικτό και να σκουντάει ο ένας τον άλλο για να δουν αν είναι πραγματικότητα αυτό που άκουσαν, όταν το απόγευμα του αγώνα με την Βόρειο Ιρλανδία ο προπονητής ανακοίνωσε την ενδεκάδα, αλλά πλέον αυτό δεν θα αλλάξει. Αυτό που ήρθε η ώρα να αλλάξει είναι η δική τους διάθεση και συμμετοχή σε αυτή τη νέα προσπάθεια. Αυτοί πρέπει να καθίσουν κάτω, να βρουν έναν κώδικα επικοινωνίας που τον έχουν χάσει και είναι φανερό, να βγάλουν εγωισμό, να παίξουν ο ένας για τον άλλο και όχι ο καθένας για τον εαυτό του και όπου βγει. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει. Μόνο οι ποδοσφαιριστές μπορούν να γυρίσουν την κατάσταση έστω και κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Διαφορετικά το τέλος δεν έρχεται, ήρθε. Είναι εδώ. Αν η Εθνική δεν πάει σε αυτό το Euro των 24 ομάδων η κατρακύλα της στην βαθμολογία της UEFA θα είναι πολύ μεγάλη. Η ελεύθερη πτώση από τη θέση 14 στη θέση 30 θα σημάνει ταυτόχρονα και τον πιθανό αποκλεισμό από το Μουντιάλ της Ρωσίας το 2018. Διότι στον προκριματικό όμιλο θα μας περιμένουν δύο μεγαθήρια και η πρόκριση θα είναι βουνό. Κάπως έτσι χάθηκαν από τον χάρτη των τελικών φάσεων για αρκετά χρόνια ομάδες όπως η Ρουμανία ή το Βέλγιο. Κάπως έτσι είναι έτοιμος ο Σαρρής και η αυλή του με τις επιλογές τους να εξαφανίσουν από τον χάρτη και την Εθνική Ελλάδας. Οτι πιο όμορφο είχε το ελληνικό ποδόσφαιρο την τελευταία δεκαετία...

*Πηγή: gazzetta.gr*