Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

To μνημόνιο της μπάλας!!

Ο Νίκος Παπαδογιάννης πιστεύει ότι ο ελληνικός αθλητισμός χρειάζεται φωτιά, τσεκούρι και ατομική βόμβα.
«Έπεφτε ξύλο ακόμα και την ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου», κραύγαζαν βυθισμένα σε φέικ ένθεη μανία τα δελτία ειδήσεων, 24 ώρες μετά το τέλος του πολέμου του Ολυμπιακού Σταδίου.
ADVERTISEMENT
Ε, και λοιπόν; Πού την είδατε την ανορθογραφία, συνάδελφοι;
Αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή για να εκφράσουν τη φίλαθλη παιδεία τους οι χούλιγκανς. Η ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου. Διότι αυτή είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα των άπλυτων χούλιγκανς, της ατιμωρησίας και της απόλυτης ασυδοσίας.
Απορεί κανείς τι πρέπει να συμβεί για να βρεθεί σε απώλεια επίσημης στήριξης το ποδόσφαιρο, σεσημασμένο πλέον άντρο υποκόσμου και παράνομου στοιχηματισμού. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πλέον περιθώριο για ημίμετρα. Και οποιοδήποτε μέτρο που αρνείται να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του είναι ημίμετρο.
Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι. Με φωτιά και με τσεκούρι.
Να διακοπούν άμεσα και επ' αόριστον όλα τα επαγγελματικά πρωταθλήματα.
Να αποσυρθούν οι ελληνικές ομάδες από τα Κύπελλα Ευρώπης.
Να καταργηθούν διά νόμου οι κρατικές επιχορηγήσεις κάθε μορφής.
Να καταγγελθούν οι χορηγίες του ΟΠΑΠ προς τον επαγγελματικό αθλητισμό.
Να διαλυθεί η Super League και να υπαχθούν οι ΠΑΕ στο υπουργείο Εμπορίου.
Να επιβληθεί εμπάργκο στην ΕΡΤ για ο,τιδήποτε σχετικό με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Πλήρης απώλεια στήριξης. Δεν γίνεται αλλιώς. Ατομική βόμβα, ώστε να γίνει ατμός το σάπιο οικοδόμημα. Δεν χρειάζεται να θρηνήσουμε άλλους νεκρούς στον βωμό της μπάλας ούτε έχει νόημα να περιμένουμε εφαρμογή νόμων και κανονισμών από φορείς που αποδείχθηκαν κατ' επανάληψη ανίκανοι ή απρόθυμοι να τους βάλουν σε λειτουργία.
Και, διάολε, δεν είναι δουλειά της αστυνομίας να κυνηγάει τους κανίβαλους του ποδοσφαίρου. Δουλειά της αστυνομίας είναι να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών και των περιουσιών τους. Αλλού είναι η θέση των ΜΑΤ, όχι στα γήπεδα.
Είναι πολύ αργά για τεχνητές αναπνοές. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει πεθάνει και μολύνει με την μπόχα του ολόκληρη την κοινωνία. Μαζί και τον υπόλοιπο αθλητισμό: μήπως τα ίδια δεν συμβαίνουν στα ντέρμπι του μπάσκετ;
Οι περιφερόμενοι μπαχαλάκηδες της ασπρόμαυρης μπάλας μπαίνουν και τα σπάνε όπου δουν πολύχρωμα φώτα. Στο μπάσκετ. Στο βόλεϊ, ανδρών και γυναικών. Στο χάντμπολ.
Eίναι, λέει, «πέτσινο» το κύπελλο που κατέκτησε η ΑΕΚ. Συγγνώμη που σας χαλάω τη ζαχαρένια, ω υποκριτές, αλλά όλα τα κύπελλα και όλα τα πρωταθλήματα πέτσινα είναι, εφόσον διεξάγονται υπό αυτές τις συνθήκες. Ψωριάρικα. Τα ίδια έγραψα και τις μέρες των περυσινών τελικών της Α1 μπάσκετ και μου είπαν ότι προσπαθούσα να απαξιώσω την κούπα του Παναθηναϊκού ή να προκαλέσω την τιμωρία του Ολυμπιακού!
Όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη, άσχετα με το χρώμα τους. Ουδείς εκεί έξω είναι αναμάρτητος, ουδείς αθώος, ουδείς αμέτοχος του εγκλήματος, ουδείς καλύτερος από τους άλλους.
«Το ποδόσφαιρο γύρισε πολλά χρόνια πίσω», λέτε. Όχι. «Πολλά χρόνια πίσω», το ποδόσφαιρο ήταν καλύτερο. Την κατάντια τη σημερινή δεν την έχει ξαναζήσει το φίλαθλο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Στα γήπεδα έμειναν μόνο οι αλήτες, αυτοί που νιώθουν αλήτες και αυτοί που θα ήθελαν να είναι αλήτες, αλλά νιώθουν στενόχωρα μέσα στη γραβάτα τους. Δεν υπάρχουν πλέον ανυποψίαστοι, ούτε βλάκες. Η βλακεία είναι συνενοχή.
Ατομική βόμβα στον επαγγελματικό αθλητισμό. Απροειδοποίητα, για να μην προλάβει να φύγει κανείς.
Ας απορροφηθούν οι κρατικές επιχορηγήσεις από ομοσπονδίες αθλημάτων που υπηρετούν τον ερασιτεχνισμό, τη διά βίου άθληση, το σχολείο, τη γειτονιά. Αυτές που ψωμολυσσάνε και φυτοζωούν για να ευημερούν ο Μπέος, ο Μαρινάκης, ο Κούγιας και οι άλλοι ακατανόμαστοι.
Ποιος σοβαρός άνθρωπος χρειάζεται την μπάλα; Πότε θα πάει στο γήπεδο ένας πατέρας με το γιο του, αν όχι σε τελικό Κυπέλλου ΑΕΚ-Ατρόμητος ή στο μπάσκετ, ΠΑΟ-Ρέθυμνο; Τίνος η ζωή γίνεται καλύτερη χάρη σε τούτο το ποδόσφαιρο;
Πόσο νόμιμο χρήμα κινείται γύρω από την ξεφούσκωτη στρογγυλή θεά; Ποια «βιομηχανία» ζει από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, εκτός από το ξέπλυμα χρήματος και το Στοίχημα;
Αν το ζητούμενο είναι ο τζόγος, μικρό το κακό: έχουν εφευρεθεί αμέτρητοι τρόποι για να συντελεστεί η αφαίμαξη των αφελών που ποντάρουν στην τυφλή θεά τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο αύριο. Θα παίξουν Λόττο και Τζόκερ, θα πάνε στο καζίνο, θα τζογάρουν στο διαδίκτυο, όπως άλλωστε κάνουν και τώρα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, με τα γεμάτα πέρα από κάθε προσδοκία γήπεδα, υπενθύμισαν στον τελευταίο δύσπιστο ότι υπάρχει εκεί έξω κοινό που διψάει για πραγματικό αθλητισμό, ένας τεράστιος όγκος φιλάθλων που αρνείται να πλησιάσει στα γήπεδα όσο αυτά είναι προπύργιο της αλητείας και λημέρι του υποκόσμου.
Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, οι κοπρίτες που λυμαίνονται ατιμώρητοι τα γήπεδα με την ανοχή όσων έχουν συμφέρον να συντηρούν στρατούς, ας πάνε αλλού να βγάλουν το άχτι που τους προκαλεί η αγαμία ή το ξύλο που τρώνε από τις γυναίκες τους, όσοι έχουν τέτοιες.
Αφού δεν μπορούμε να καθαρίσουμε το σπίτι μας, ας το κάψουμε και ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Άλλωστε, δεν είναι παρά ένα ετοιμόρροπο ερείπιο που ζέχνει από τη βρόμα.
Μπορντέλο το χαρακτηρίσατε, κυρ Δώνη μου; Αν σας μηνύσει κάποιο αληθινό μπορντέλο επειδή το δυσφημήσατε με τις δηλώσεις σας, θα βρεθούν πλήθη να σας καταδικάσουν ως μάρτυρες κατηγορίας.
                                                                *****************
Όπως θα καταλάβατε από τους αναχρονισμούς, αυτό το κείμενο δεν είναι καινούριο. Δημοσιεύτηκε στo www.gazzetta.gr την Πρωτομαγιά του 2011, αμέσως μετά τον τελικό του ποδοσφαιρικού Κυπέλλου, μεταξύ ΑΕΚ και Ατρομήτου. Πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, που έγινε άλλοθι για όλες μας τις ανορθογραφίες. Με τίτλο: «Φωτιά και Τσεκούρι».
Εκτοτε, άλλαξαν πολλά στον ελληνικό αθλητισμό. Όλα προς το χειρότερο.
Εγκληματικές συμμορίες λυμαίνονται το ποδόσφαιρο, υπό τη σκανδαλώδη «ομερτά» των μέσων ενημέρωσης. Οι κερκίδες των φανατικών παραδόθηκαν εν πολλοίς στους νεοναζί. Τα κρούσματα ρατσισμού και νεοφασισμού έγιναν συνηθισμένο φαινόμενο και περνούν στα ψιλά ή στην ένοχη σιωπή.
Είχαμε άλλον έναν νεκρό από ξυλοδαρμό και μάλιστα σε γήπεδο της Γ’ Εθνικής. Τα ραντεβού θανάτου ανάμεσα σε χουλιγκάνους των μεγάλων ομάδων παραμένουν σε ημερήσια διάταξη, όπως και οι τραμπουκισμοί σε βάρος όσων (λίγων) δημοσιογράφων αντιστέκονται. Όχι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Εσείς που συνηθίζετε να κουνάτε το δάχτυλο, να το στρέψετε προς τη σωστή κατεύθυνση.
Το παράνομο στοίχημα ζει, βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει, σε πείσμα της δήθεν κάθαρσης. Οι οπαδικές εφημερίδες εξακολουθούν να υποδαυλίζουν ανεξέλεγκτες τα μίση. Ολοένα περισσότεροι κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου κυκλοφορούν με γραβάτες και αποθεώνονται από τα έγχρωμα πρόβατα.
Πρωταθλήματα ποδοσφαίρου κρίθηκαν σε συνθήκες ζούγκλας, ενώ πρωταθλήματα μπάσκετ τελείωσαν χωρίς να τελειώσουν. Το βόλεϊ, το χάντμπολ και το πόλο υπάρχουν μόνο και μόνο για να δίνουν εκεί τα ραντεβού τους οι κάφροι.
Οσες φορές είπαμε ότι φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού, ανακαλύψαμε με προσποιητή έκπληξη ότι το βαρέλι έχει κι άλλους πάτους.
Η αναβολή των επαγγελματικών πρωταθλημάτων «εις ένδειξη πένθους» δεν είναι ούτε φωτιά ούτε τσεκούρι ούτε πένθος. Διακοπή χρειάζεται. Επ’αόριστον. Κατάργηση. Ενα σκληρό μνημόνιο για τη μπάλα. Μέχρι να γίνουμε άνθρωποι.
Ο κόπρος του Αυγείου έχει πετρώσει και είναι πια αδύνατο να καθαριστεί. Για να καθαρίσουμε το σπίτι μας, θα πρέπει να το γκρεμίσουμε και να το ξαναχτίσουμε από την αρχή.

*Πηγή: gazzetta.gr*

Δεν υπάρχουν σχόλια: