«Είναι
καλός προπονητής τελικά ο Μαντσίνι; Έχτισε ποτέ μια ομάδα μόνος του από
την αρχή χωρίς μεγάλα αστέρια; Γιατί πήγαινε μόνιμα σε συλλόγους με
πολλά λεφτά;» Αυτές και δεκάδες άλλες ήταν (και είναι) οι ερωτήσεις που
ακολουθούν τον Ρομπέρτο Μαντσίνι από το ξεκίνημα της προπονητικής του
καριέρας. Όλες με μεγάλη δόση αλήθειας, όμως άλλες σίγουρα υπερβολικές.
Τα δύσκολα πρώτα χρόνια και το... μπαμ
Μπορεί η «κοσμοπολίτικη» εικόνα που βγάζει ο 50χρονος προπονητής τα τελευταία χρόνια είναι αυτή που έχει μείνει στο μυαλό των περισσότερων, όμως το ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο. Στη χρεοκοπημένη Φιορεντίνα το 2001, όπου παρά τις αναγκαίες αποχωρήσεις των μεγάλων αστέρων (Ρούι Κόστα, Τόλντο), ο Μαντσίνι πρόλαβε να κερδίσει ένα κύπελλο, πριν οι βιόλα υποβιβαστούν το 2002. Εξίσου δύσκολη συνέχεια και στη Λάτσιο των οικονομικών προβλημάτων. Κι εκεί τα μεγάλα ονόματα έφευγαν το ένα πίσω από το άλλο (Νέστα, Κρέσπο), όμως ο Ιταλός τεχνικός έφτασε σε ένα ακόμη κύπελλο Ιταλίας, στα δύο χρόνια παρουσίας του στους «λατσιάλι».
Κάπου εκεί, σαν ένα μαγικό χέρι να πήρε τον Μαντσίνι από την κόλαση και να τον οδήγησε μονομιάς στον παράδεισο. Το συγκεκριμένο... χέρι ήταν του Μάσιμο Μοράτι, ο οποίος το έβαζε συνεχώς βαθιά στην τσέπη, προκειμένου να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις του νέου του προπονητή. Είναι γεγονός πως στα τέσσερα χρόνια (2004-2008) που έκατσε στον πάγκο της Ίντερ, ο Μαντσίνι κατέκτησε 3 πρωταθλήματα (το ένα στα χαρτιά), 2 Coppa Italia και 2 σούπερ καπ Ιταλίας. Τι κι αν ο αριθμός των τροπαίων σε αυτές τις τέσσερις σεζόν ήταν εντυπωσιακός. Ποτέ η Ίντερ δεν έγινε στη συνείδηση των Ιταλών φιλάθλων κυρίαρχος της Serie A, ούτε ο Ρομπέρτο Μαντσίνι μεγάλος προπονητής.
Το Calciopoli και τα λεφτά του Μοράτι
Κάτι ο υποβιβασμός της Γιουβέντους το 2006 για το σκάνδαλο Calciopoli (γι’ αυτό και το πρωτάθλημα στα χαρτιά για την Ίντερ το 2005-06), κάτι η αφαίρεση 8 βαθμών της Μίλαν από τη σεζόν 2006-07 για τον ίδιο λόγο και η Ίντερ έπαιζε χωρίς αντίπαλο στο Καμπιονάτο. Οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι των «νερατζούρι» έκαναν χρόνια να συνέλθουν, με την ομάδα του Μαντσίνι να σαρώνει. Παρά την ανυπαρξία των αντιπάλων, ο Μοράτι δε δίσταζε να σκορπά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να φέρει στο Μιλάνο παίκτες όπως ο Ιμπραϊμοβιτς, ο Καμπιάσο, ο Ντάβιντς, ο Βερόν, ο Σάμουελ, ο Πιζάρο, ο Σολάρι, ο Φίγκο, ο Μάξγουελ, ο Βιεϊρά, ο Μαϊκόν, ο Γκρόσο και ο Κρέσπο.
Αυτά τα δεδομένα διόγκωσαν την αμφισβήτηση γύρω από το όνομα του Μαντσίνι, αφού με την πλειάδα αυτών των αστέρων στο ρόστερ του για τέσσερα χρόνια είχαν δημιουργηθεί οι προσδοκίες για κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Ίντερ μπορεί να έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης, όμως το κατάφερε με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της το 2010. Κάτι που έκανε ακόμη πιο έντονη την αμφισβήτηση για τις προπονητικές ικανότητες του Μαντσίνι, για τον οποίο οι Ιταλοί έλεγαν πως χωρίς το Calciopoli και τα λεφτά του Μοράτι δεν θα είχε πετύχει τίποτα.
Οι Άραβες και το τουρκικό... φιάσκο
Όλα αυτά ουδόλως απασχολούσαν τον Ιταλό προπονητή, ο οποίος από το 2009 είχε πει το «ναι» στο χαλί των εκατομμυρίων ευρώ που έστρωσαν μπροστά του οι Άραβες ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Σίτι. Θέλετε μήπως ονόματα που έφεραν στο Ετιχάντ και αγωνίστηκαν υπό τις οδηγίες του Μαντσίνι την τετραετία 2009-2013; Τέβες, Κόλο και Γιάγια Τουρέ, Βιεϊρά, Τζέκο, Μπαλοτέλι, Νταβίντ Σίλβα, Αγουέρο, Νασρί, Μαϊκόν και πολλοί πολλοί άλλοι. Κι εδώ προσδοκίες για Τσάμπιονς Λιγκ, όμως με Μαντσίνι προπονητή (και με αυτό το τρομακτικό ρόστερ) η Σίτι κατέκτησε μόλις ένα πρωτάθλημα το 2012 και ένα κύπελλο μια χρονιά νωρίτερα.
Η αποτυχία του να κάνει το κάτι παραπάνω τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου. Με την παρουσία του οκτώ σεζόν σε πάγκους δύο εκ των κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ, κανείς θα περίμενε πως ο Μαντσίνι θα συνέχιζε στην τεχνική ηγεσία κάποιου συλλόγου αντίστοιχου βεληνεκούς. Αντί για αυτό, το μάτι του Μαντσίνι... γυάλισε στα εκατομμύρια που του υποσχέθηκαν οι Τούρκοι της Γαλατάσαραϊ, με τον Ιταλό να γίνεται... Πασάς. Στην Κωνσταντινούπολη ο Μαντσίνι βρήκε ένα ρόστερ με παίκτες όπως ο Ντρογκμπά, ο Σνάιντερ και ο Άλτιντοπ. Οι υποσχέσεις όμως έμειναν... υποσχέσεις και ο Μαντσίνι αποχώρησε αυτό το καλοκαίρι από την Τουρκία, καθώς – όπως δήλωσε ο ίδιος – ο σύλλογος άλλαξε μεταγραφική πολιτική και σταμάτησε να αγοράζει μεγάλα ονόματα. Κάτι που δεν άρεσε στον προπονητή και αποχώρησε.
Η ευκαιρία να γίνει... προπονητής
Πλέον, στην Ίντερ τα δεδομένα είναι διαφορετικά από αυτά που έχει συνηθίσει στις ομάδες του ο Μαντσίνι την τελευταία δεκαετία. Ο νέος ιδιοκτήτης, Ερίκ Τοχίρ, είναι πιο «σφιχτός» στο μεταγραφικό παζάρι σε σχέση με τον Μάσιμο Μοράτι και νέος προπονητής των «νερατζούρι» δε βρήκε ρόστερ, ανάλογο με αυτό που διαχειριζόταν ο ίδιος στο Μιλάνο την τετραετία 2004-2008. Πλέον, η Γιουβέντους είναι πανίσχυρη, Ρόμα-Νάπολι-Φιορεντίνα είναι οι νέες δυνάμεις, ενώ η Μίλαν έχει κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Τώρα ο Μαντσίνι δεν παίζει μόνος του.
Ίσως όμως τώρα είναι η ευκαιρία του να αποδείξει πως είναι... κανονικός προπονητής. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσει να τον ακολουθεί η «ρετσινιά» του προπονητή που τον κάνει η ομάδα και δε θα μπορέσει να γίνει ποτέ ο προπονητής που κάνει αυτός την ομάδα.
Τα δύσκολα πρώτα χρόνια και το... μπαμ
Μπορεί η «κοσμοπολίτικη» εικόνα που βγάζει ο 50χρονος προπονητής τα τελευταία χρόνια είναι αυτή που έχει μείνει στο μυαλό των περισσότερων, όμως το ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο. Στη χρεοκοπημένη Φιορεντίνα το 2001, όπου παρά τις αναγκαίες αποχωρήσεις των μεγάλων αστέρων (Ρούι Κόστα, Τόλντο), ο Μαντσίνι πρόλαβε να κερδίσει ένα κύπελλο, πριν οι βιόλα υποβιβαστούν το 2002. Εξίσου δύσκολη συνέχεια και στη Λάτσιο των οικονομικών προβλημάτων. Κι εκεί τα μεγάλα ονόματα έφευγαν το ένα πίσω από το άλλο (Νέστα, Κρέσπο), όμως ο Ιταλός τεχνικός έφτασε σε ένα ακόμη κύπελλο Ιταλίας, στα δύο χρόνια παρουσίας του στους «λατσιάλι».
Κάπου εκεί, σαν ένα μαγικό χέρι να πήρε τον Μαντσίνι από την κόλαση και να τον οδήγησε μονομιάς στον παράδεισο. Το συγκεκριμένο... χέρι ήταν του Μάσιμο Μοράτι, ο οποίος το έβαζε συνεχώς βαθιά στην τσέπη, προκειμένου να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις του νέου του προπονητή. Είναι γεγονός πως στα τέσσερα χρόνια (2004-2008) που έκατσε στον πάγκο της Ίντερ, ο Μαντσίνι κατέκτησε 3 πρωταθλήματα (το ένα στα χαρτιά), 2 Coppa Italia και 2 σούπερ καπ Ιταλίας. Τι κι αν ο αριθμός των τροπαίων σε αυτές τις τέσσερις σεζόν ήταν εντυπωσιακός. Ποτέ η Ίντερ δεν έγινε στη συνείδηση των Ιταλών φιλάθλων κυρίαρχος της Serie A, ούτε ο Ρομπέρτο Μαντσίνι μεγάλος προπονητής.
Το Calciopoli και τα λεφτά του Μοράτι
Κάτι ο υποβιβασμός της Γιουβέντους το 2006 για το σκάνδαλο Calciopoli (γι’ αυτό και το πρωτάθλημα στα χαρτιά για την Ίντερ το 2005-06), κάτι η αφαίρεση 8 βαθμών της Μίλαν από τη σεζόν 2006-07 για τον ίδιο λόγο και η Ίντερ έπαιζε χωρίς αντίπαλο στο Καμπιονάτο. Οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι των «νερατζούρι» έκαναν χρόνια να συνέλθουν, με την ομάδα του Μαντσίνι να σαρώνει. Παρά την ανυπαρξία των αντιπάλων, ο Μοράτι δε δίσταζε να σκορπά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να φέρει στο Μιλάνο παίκτες όπως ο Ιμπραϊμοβιτς, ο Καμπιάσο, ο Ντάβιντς, ο Βερόν, ο Σάμουελ, ο Πιζάρο, ο Σολάρι, ο Φίγκο, ο Μάξγουελ, ο Βιεϊρά, ο Μαϊκόν, ο Γκρόσο και ο Κρέσπο.
Αυτά τα δεδομένα διόγκωσαν την αμφισβήτηση γύρω από το όνομα του Μαντσίνι, αφού με την πλειάδα αυτών των αστέρων στο ρόστερ του για τέσσερα χρόνια είχαν δημιουργηθεί οι προσδοκίες για κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Ίντερ μπορεί να έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης, όμως το κατάφερε με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της το 2010. Κάτι που έκανε ακόμη πιο έντονη την αμφισβήτηση για τις προπονητικές ικανότητες του Μαντσίνι, για τον οποίο οι Ιταλοί έλεγαν πως χωρίς το Calciopoli και τα λεφτά του Μοράτι δεν θα είχε πετύχει τίποτα.
Οι Άραβες και το τουρκικό... φιάσκο
Όλα αυτά ουδόλως απασχολούσαν τον Ιταλό προπονητή, ο οποίος από το 2009 είχε πει το «ναι» στο χαλί των εκατομμυρίων ευρώ που έστρωσαν μπροστά του οι Άραβες ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Σίτι. Θέλετε μήπως ονόματα που έφεραν στο Ετιχάντ και αγωνίστηκαν υπό τις οδηγίες του Μαντσίνι την τετραετία 2009-2013; Τέβες, Κόλο και Γιάγια Τουρέ, Βιεϊρά, Τζέκο, Μπαλοτέλι, Νταβίντ Σίλβα, Αγουέρο, Νασρί, Μαϊκόν και πολλοί πολλοί άλλοι. Κι εδώ προσδοκίες για Τσάμπιονς Λιγκ, όμως με Μαντσίνι προπονητή (και με αυτό το τρομακτικό ρόστερ) η Σίτι κατέκτησε μόλις ένα πρωτάθλημα το 2012 και ένα κύπελλο μια χρονιά νωρίτερα.
Η αποτυχία του να κάνει το κάτι παραπάνω τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου. Με την παρουσία του οκτώ σεζόν σε πάγκους δύο εκ των κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ, κανείς θα περίμενε πως ο Μαντσίνι θα συνέχιζε στην τεχνική ηγεσία κάποιου συλλόγου αντίστοιχου βεληνεκούς. Αντί για αυτό, το μάτι του Μαντσίνι... γυάλισε στα εκατομμύρια που του υποσχέθηκαν οι Τούρκοι της Γαλατάσαραϊ, με τον Ιταλό να γίνεται... Πασάς. Στην Κωνσταντινούπολη ο Μαντσίνι βρήκε ένα ρόστερ με παίκτες όπως ο Ντρογκμπά, ο Σνάιντερ και ο Άλτιντοπ. Οι υποσχέσεις όμως έμειναν... υποσχέσεις και ο Μαντσίνι αποχώρησε αυτό το καλοκαίρι από την Τουρκία, καθώς – όπως δήλωσε ο ίδιος – ο σύλλογος άλλαξε μεταγραφική πολιτική και σταμάτησε να αγοράζει μεγάλα ονόματα. Κάτι που δεν άρεσε στον προπονητή και αποχώρησε.
Η ευκαιρία να γίνει... προπονητής
Πλέον, στην Ίντερ τα δεδομένα είναι διαφορετικά από αυτά που έχει συνηθίσει στις ομάδες του ο Μαντσίνι την τελευταία δεκαετία. Ο νέος ιδιοκτήτης, Ερίκ Τοχίρ, είναι πιο «σφιχτός» στο μεταγραφικό παζάρι σε σχέση με τον Μάσιμο Μοράτι και νέος προπονητής των «νερατζούρι» δε βρήκε ρόστερ, ανάλογο με αυτό που διαχειριζόταν ο ίδιος στο Μιλάνο την τετραετία 2004-2008. Πλέον, η Γιουβέντους είναι πανίσχυρη, Ρόμα-Νάπολι-Φιορεντίνα είναι οι νέες δυνάμεις, ενώ η Μίλαν έχει κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Τώρα ο Μαντσίνι δεν παίζει μόνος του.
Ίσως όμως τώρα είναι η ευκαιρία του να αποδείξει πως είναι... κανονικός προπονητής. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσει να τον ακολουθεί η «ρετσινιά» του προπονητή που τον κάνει η ομάδα και δε θα μπορέσει να γίνει ποτέ ο προπονητής που κάνει αυτός την ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου