Όχι, βέβαια, για να απαλλάξουμε των ευθυνών του τον ακριβοπληρωμένο Ιταλό προπονητή. Αλλά; Πρώτα-πρώτα για να αυτοεκπαιδευόμαστε στη ζωή να αντιμετωπίζουμε χωρίς πανικό και την πίεση της θέρμης των πρώτων στιγμών κάθε θέμα, προσωπικό κι όχι.
Ασχολούμεθα με το ποδόσφαιρο, κερδίζει την προσοχή μας η μπάλλα και το κάθε γεγονός, όχι μόνον γιατί μας ευχαριστεί. Ταυτόχρονα είναι και μια άσκηση αυτοκριτικής. Ναι, κάποιες φορές γίνομαι φιλολογικός. Στο ψαχνό να μπούμε.
Φταίει μόνον ο Ρανιέρι; Σου δίνω την πληροφορία ότι μέσα στο πρόγραμμα είναι και η μεγαλύτερη γκέλα της Ιστορίας από την κορυφαία ομάδα του κόσμου, που έχει στο πάγκο της τον καλύτερο προπονητή. Θέλω να πω ότι και μ' άλλον προπονητή η εθνική ομάδα αυτή η συγκεκριμένη του 2004, είχε πιθανότητες να χάσει πάλι στο Καραϊσκάκη από τα Φερόε.
Το ζήτημα δεν είναι ότι ηττήθηκε η Ελλάδα από ομάδα που δεν έχει θέση ούτε στο πρωτάθλημα της Β΄εθνικής Ελλάδος. Αλλά; Στέκεσαι στο γιατί οι Έλληνες διεθνείς δεν αγωνίστηκαν για τη νίκη. Η απάντηση είναι μία. Έχεις να κάνεις με ναυάγιο. Αυτή είναι η αλήθεια. Καμμία διάθεση, κανένα κίνητρο να σαλπάρουμε, να σηκώσουμε πανιά και στα παπάρια μας ποιος είναι και τι οδηγίες δίνει ο καπετάνιος. Στα παπάρια του και ο καπετάνιος όταν τον κάλεσαν να αναλάβει εθνική ομάδα και του παραδώσανε την εθνική καφενείου.
Αυτό είναι. Γιατί ναυάγησε το έργο, όχι γιατί είναι, που πιθανόν να είναι, ακατάλληλος, αδιάφορος, τυχοδιώκτης, όχι επικοινωνιακός ο Ρανιέρι.
ΚΛΙΚΑ έφαγε τον Ρανίερι. Αυτό λέει ο Ιταλός και θα μιλήσει με ονόματα, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
Φαγώθηκε ο Ρανιέρι. Ποιος τον έφαγε, όμως; Στα παπάρια μας ο Ιταλός, ο μόνος μη χαμένος από τα ρεζιλίκια της εθνικής ομάδας. Σιγά, ρε. Που καθαρίσαμε την ομάδα επειδή ο πρόεδρος της ΕΠΟ σκούπισε τον προπονητή. Ο Σαρρής απλά πήρε την απόφαση, το ερώτημα είναι ποιος, ποιοι φάγανε τον Ρανιέρι. Ποιος, ποιοι δεν τον γουστάρανε επειδή ίσως, λέμε, δεν πήγε πάσο την κλίκα.
Ποια είναι η κλίκα; Έτσι λέμε στο ποδόσφαιρο εκείνους τους παίκτες που θέλουν να κάνουν κουμάντο στην ομάδα. Είσαι στην κλίκα, παίζεις. Δεν είσαι, σε σαμποτάρουν. Και η δύναμη της κλίκας είναι τέτοια που την αποδέχεται και ο πρόεδρος της ομάδας και ο προπονητής.
Υπάρχει κλίκα στην εθνική ομάδα; Γιατί, όχι. Ίσως ναι, ίσως όχι. Ο ίδιος ο Ρανιέρι λέει στους δικούς του, ότι υπάρχει και τον έφαγε. Μάλιστα, ακούγεται στην πιάτσα ότι στην πρώτη συνέντευξη που θα δώσει μετά την απόλυσή του, θα μιλήσει με ονόματα. Πρώτα τα λεφτά, όμως. Πρώτα να τα μιλήσει με τον Σαρρή. Ασε να λένε ότι τα εχουνε βρει. Δεν έχουν συζητήσει καν για τα οικονομικά και ο Ιταλός δεν πρόκειται να κάνει σκόντο. Τα έχουμε πει από την πρώτη μέρα.
Γυρίζουμε στο θέμα της κλίκας. Η εθνική, του 2004 στην κλίκα είχε στηριχθεί και πέτυχε τη μεγαλύτερη έκπληξη από καταβολής. Στην κλίκα των παικτών. Ήταν μια κανονική συμμορία η εθνική ομάδα πριν δέκα χρόνια και χάρη του συμμορίτικου πνεύματος της όλοι οι παίκτες ήταν μια γροθιά. Τα έχω γράψει πολλές φορές αυτά.
Η κλίκα, λοιπόν, η συμμορία, όπως θες να την πεις, έχει και την καλή πλευρά της. Το όφελος της εθνικής ομάδας. Το όφελος κάθε μέλους της κλίκας, όμως μέσα από το γενικό καλό, το συνολικό καλό.
Μετά το 2004 η εθνική ομάδα εξελίχθηκε σε βιομηχανία! Παράγει λεφτά. Οι διεθνείς κονομάνε. Η ΕΠΟ κερδίσει πακέτα. Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Νόμιμα και καθαρά σ' αυτούς που έτσι ή, αλλοιώς έχουν συμμετοχή στην πορεία της εθνικής ομάδας, στην παρουσία της στα Ευρω και στα μουντιάλ.
Όποιος είναι στην εθνική, κονομάει. Όποιος δεν είναι, όποιος σταματάει να είναι, χάνει. Με τον Ρανιέρι, μάλλον επί Ρανιέρι, το πράμα μπερδεύτηκε. Με την κλήση στην ομάδα νέων ονομάτων, νέων διεθνών, εξαφανίστηκε οριστικά η ευεργετική δύναμη της κλίκας που λειτούργησε στην εθνική για μια δεκαετία.
Δεν είναι, λοιπόν, η παρέμβαση της κλίκας που με προπονητή τον Ρανιέρι υπονόμευσε την εθνική ομάδα, με συνέπεια να έχει μόνον αποτυχή αποτελέσματα και στα τέσσερα ματς. Ο λόγος της μιας γκέλας μετά την άλλη ίσως να οφείλεται στην απουσία κλίκας σήμερα στην εθνική ομάδα.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου