Κατ΄ αρχήν, κάτσε πρώτα να τον δώσει, είναι η σωστή απάντηση, αλλά τέλος πάντων. Να κάνω ένα σχόλιο, γιατί το θέμα αφορά όχι μόνο τον Νέτο, αλλά και τις περισσότερες μεταγραφές του Γενάρη.
Μεσούσης της σεζόν, για να γίνει μεγάλη μεταγραφή, είναι πολύ δύσκολο.
Πως θα σου δώσει εσένα μία ομάδα βασικό της παίκτη; Και μετά πως θα τον αναπληρώσει; Θα πρέπει να ψάξει να βρει άλλον να τον αγοράσει κλπ, κλπ. Είναι μία αλυσίδα δηλαδή, που τελικά οδηγεί είτε σε δανεισμούς (αναπληρωματικών κατά βάση) παικτών, είτε σε αγορές (επίσης αναπληρωματικών κατά βάση) παικτών, που μένουν ελεύθεροι το καλοκαίρι κι άρα παραχωρούνται πιο εύκολα.
Ειδάλλως θα πρέπει να πάρεις παίκτη από Κατάρ, Αραβία κλπ, η, να στραφείς στην αγορά της Νότιας Αμερικής, όπου εκεί όμως θα έχεις το ρίσκο της προσαρμογής του παίκτη (βλέπε Μπελούτσι στους πρώτους μήνες του στον Ολυμπιακό)-εδώ πήρες τον Μπενίτες τον Αύγουστο κι είναι Γενάρης κι ακόμη ψάχνεται.
Τώρα, ειδικά για τον Νέτο, όταν έρθει η ώρα θα γράψω την γνώμη μου, αλλά αναφορικά με το…κλασικό ερώτημα, «αφού είναι καλός, γιατί δεν τον κρατάει η Ζενίτ και τον δίνει σ΄ εμάς;», η απάντηση είναι απλή: η Ζενίτ έχει κεντρικό αμυντικό δίδυμο τον βασικότερο αμυντικό στην εθνική Αργεντινής, τον Γκαράϊ και τον βασικό στην εθνική Βελγίου Λόμπαρτς (παρτενέρ του Κομπανί της Μάντσεστερ Σίτι). Πέρσι που η Ζενίτ δεν είχε τον Γκαράϊ, ο Νέτο είχε παίξει σε 35 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις. Φέτος που δεν παίζει πολύ, το παιδί θέλει να φύγει. Στο Μουντιάλ με την εθνική Πορτογαλίας ήταν...
Όπως κι η Λάτσιο. Εάν είχε βασικούς το Σιανί και το Νοβαρέτι θα τους έδινε στον Ολυμπιακό; Ποτέ. Κι οι ίδιοι δεν θα ήθελαν να έρθουν. Εδώ ακούω για το Νοβαρέτι (με μόλις δύο συμμετοχές φέτος) ότι ενώ η Λάτσιο τον έχει «έτοιμο», αυτός το παίζει δύσκολος…
Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Στις μεταγραφές από μεγάλα πρωταθλήματα, μία ελληνική ομάδα θα ψάξει να βρει τις ευκαιρίες. Και γενικότερα και ειδικότερα το Γενάρη.
Μην ξεχνάμε ότι…
Ο Ολυμπιακός πήρε το Μιλιβόγεβιτς επειδή ήταν αναπληρωματικός στην Άντερλεχτ. Και τον Μιραλάς επειδή ήταν ρεζέρβα στη Σεντ Ετιέν. Τον Αφελάϊ και τον Αμπιντάλ επειδή ήταν εκτός πλάνων σε Μπαρτσελόνα και Μονακό αντίστοιχα. Τον Κάμπελ επειδή ήταν εκτός πλάνων στην Άρσεναλ. Τον Μποτία επειδή δεν τον είχε για βασικό η Σεβίλλη. Τον Ομάρ, τον Κασάμι και τον Μαζουακού επειδή υποβιβάστηκαν οι Μπράουνσβαϊκ, Φούλαμ και Βαλανσιέν. Όπως είχε γίνει και με το Ρομπέρτο και τη Σαραγόσα. Και τον Βάϊς και την Πεσκάρα…
Κι η άλλη επιλογή είναι οι ελεύθεροι, στους οποίους πρέπει να τα σκάσει, σε άλλους περισσότερα, σε άλλους λιγότερα: Ο Ιμπαγάσα, ο Ρόμενταλ, ο Πάντελιτς, ο Τσόρι, ο Σαβιόλα η, και πιο μικρά ονόματα όπως ο Μοντέστο, ο Σαλίνο, ο Ντοσεβί.
Σίγουρα είναι μία παράμετρος το οικονομικό, το πόσα λεφτά δίνεις για μία μεταγραφή. Αλλά μη νομίζουμε φίλοι μου ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα να πείσεις ένα παίκτη από ένα σημαντικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα να έρθει στην Ελλάδα. Μακάρι να ήταν εύκολο.
Εδώ ο Μπεν Αρφά προτίμησε να πάει στη Νις, 12η στη βαθμολογία του γαλλικού πρωταθλήματος, παρά να έρθει στον πρωταθλητή Ελλάδας, που παίζει κι Ευρώπη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου