Πέρασαν
48 χρόνια (παρά κάτι μήνες είναι η αλήθεια) από εκείνον τον Μάιο, στα
τέλη του οποίου η Σέλτικ ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης κατακτώντας το
Κύπελλο Πρωταθλητριών στον μεγάλο τελικό απέναντι στην Ίντερ, στο
«Nacional» της Λισαβόνας.
Απόψε στο «Celtic Park», εκείνο το παιχνίδι αναβιώνει και οι «καθολικοί» υποδέχονται τους «νερατζούρι» για τη φάση των «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Το πνεύμα εκείνων των παιδιών (νυν παππούδων) που το 1967 έδειξαν γιατί οι παρέες καταφέρνουν αυτό που άλλοι όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν, θα συνοδεύει τους ποδοσφαιριστές του Ρόνι Ντέιλα.
Ο Τζοκ Στέιν ήταν ο καθοδηγητής της Σέλτικ που κατέκτησε το ευρωπαϊκό στον τελικό της Λισαβόνα. Ο πρωτομάστορας της επιτυχίας του σκοτσέζικου συλλόγου που ήξερε ακριβώς πως να διαχειριστεί τους ποδοσφαιριστές του, να τους γεμίσει φιλοδοξίες και όνειρα, να τους περάσει στο μυαλό την ιδέα πως δεν υπάρχει ταβάνι και πως ουδείς είναι ανίκητος.
Εκείνη η Ίντερ, είχε κατακτήσει δύο ευρωπαϊκά τρόπαια σε μια τριετία και φημιζόταν για το... κατενάτσιο που εφάρμοζε στο αγωνιστικό του πλάνο ο τότε προπονητής των «νερατζούρι», ο μεγάλος, Ελένιο Ερέρα.
Από τη Σκοτία ταξίδεψαν 12.000 οπαδοί για να στηρίξουν από κοντά την ομάδα, στην ιστορική στιγμή που βίωνε. Ποιος θα 'ξερε, τότε, πότε θα ήταν η επόμενη τεράστια ποδοσφαιρική επιτυχία; Κι ας τελείωνε τότε με πίκρα και πόνο... Ο Στέιν, που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Σέλτικ από το 1965, είχε φτιάξει ένα σύνολο με ντόπια παιδιά, που αντιλαμβάνονταν πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχαν καταφέρει και μόνο με την παρουσία τους στον τελικό, για ολόκληρη τη Σκοτία κι όχι μόνο για το ποδόσφαιρο της χώρας, ενώ στο μυαλό του, η τακτική έπαιρνε... άλλες διαστάσεις, προσπαθώντας να βρει τον καλύτερο τρόπο για ν' αντιμετωπίσει την Ίντερ.
«Θα ήθελα να πω στον Ελένιο και να γνωρίζει ότι η Σέλτικ θα είναι η πρώτη ομάδα που θα επιστρέψει στη Μεγάλη Βρετανία με το τρόπαιο. Θα προσπαθήσουμε να επιτεθούμε όπως δεν το έχουμε κάνει ποτέ! Θα είμαστε αποφασισμένοι μέσα στο γήπεδο! Οι τίτλοι δεν κατακτώνται από μονάδες, αλλά από ενωμένα σύνολα και από παίκτες με πάθος και καρδιά. Οι δικοί μου είναι τέτοιοι ποδοσφαιριστές και ξέρουν το μέγεθος της Σέλτικ. Βάζουν το συμφέρον της ομάδας πάνω από το προσωπικό τους. Για όλα αυτά, ο Ελένιο θα πρέπει να είναι σίγουρος... Για τα υπόλοιπα επί του αγωνιστικού, θα τα δει όλα στο γήπεδο» είχε δηλώσει πριν από την αναμέτρηση ο τεχνικός των «καθολικών», σε μια προσπάθεια να παίξει και τα γνωστά... mind games απέναντι στον προπονητή των Ιταλών.
Στις 25 Μαΐου, λοιπόν, γράφτηκε ιστορία.
Ο Μάτσολα μπορεί να έβαλε μπροστά στο σκορ την Ίντερ από το 7ο κιόλας λεπτό, όμως οι Γκέμελ (63') και Τσέιμερς (85') φρόντισαν να... υπακούσουν όσους είχαν μείνει πίσω στη Σκοτία και τους ζητούσαν να μην επιστρέψουν δίχως το τρόπαιο. Το είχαν πάρει, είχαν γίνει ήρωες και η ζωή τους θα είχε την ωραιότερη ανάμνηση, όσον αφορά αυτό το αυτό για το οποίο ο αείμνηστος Μπιλ Σάνκλι είχε πει: «το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό».
Δείτε φωτογραφίες από τον θρίαμβο της Σέλτικ:
Απόψε στο «Celtic Park», εκείνο το παιχνίδι αναβιώνει και οι «καθολικοί» υποδέχονται τους «νερατζούρι» για τη φάση των «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Το πνεύμα εκείνων των παιδιών (νυν παππούδων) που το 1967 έδειξαν γιατί οι παρέες καταφέρνουν αυτό που άλλοι όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν, θα συνοδεύει τους ποδοσφαιριστές του Ρόνι Ντέιλα.
Ο Τζοκ Στέιν ήταν ο καθοδηγητής της Σέλτικ που κατέκτησε το ευρωπαϊκό στον τελικό της Λισαβόνα. Ο πρωτομάστορας της επιτυχίας του σκοτσέζικου συλλόγου που ήξερε ακριβώς πως να διαχειριστεί τους ποδοσφαιριστές του, να τους γεμίσει φιλοδοξίες και όνειρα, να τους περάσει στο μυαλό την ιδέα πως δεν υπάρχει ταβάνι και πως ουδείς είναι ανίκητος.
Εκείνη η Ίντερ, είχε κατακτήσει δύο ευρωπαϊκά τρόπαια σε μια τριετία και φημιζόταν για το... κατενάτσιο που εφάρμοζε στο αγωνιστικό του πλάνο ο τότε προπονητής των «νερατζούρι», ο μεγάλος, Ελένιο Ερέρα.
Από τη Σκοτία ταξίδεψαν 12.000 οπαδοί για να στηρίξουν από κοντά την ομάδα, στην ιστορική στιγμή που βίωνε. Ποιος θα 'ξερε, τότε, πότε θα ήταν η επόμενη τεράστια ποδοσφαιρική επιτυχία; Κι ας τελείωνε τότε με πίκρα και πόνο... Ο Στέιν, που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Σέλτικ από το 1965, είχε φτιάξει ένα σύνολο με ντόπια παιδιά, που αντιλαμβάνονταν πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχαν καταφέρει και μόνο με την παρουσία τους στον τελικό, για ολόκληρη τη Σκοτία κι όχι μόνο για το ποδόσφαιρο της χώρας, ενώ στο μυαλό του, η τακτική έπαιρνε... άλλες διαστάσεις, προσπαθώντας να βρει τον καλύτερο τρόπο για ν' αντιμετωπίσει την Ίντερ.
«Θα ήθελα να πω στον Ελένιο και να γνωρίζει ότι η Σέλτικ θα είναι η πρώτη ομάδα που θα επιστρέψει στη Μεγάλη Βρετανία με το τρόπαιο. Θα προσπαθήσουμε να επιτεθούμε όπως δεν το έχουμε κάνει ποτέ! Θα είμαστε αποφασισμένοι μέσα στο γήπεδο! Οι τίτλοι δεν κατακτώνται από μονάδες, αλλά από ενωμένα σύνολα και από παίκτες με πάθος και καρδιά. Οι δικοί μου είναι τέτοιοι ποδοσφαιριστές και ξέρουν το μέγεθος της Σέλτικ. Βάζουν το συμφέρον της ομάδας πάνω από το προσωπικό τους. Για όλα αυτά, ο Ελένιο θα πρέπει να είναι σίγουρος... Για τα υπόλοιπα επί του αγωνιστικού, θα τα δει όλα στο γήπεδο» είχε δηλώσει πριν από την αναμέτρηση ο τεχνικός των «καθολικών», σε μια προσπάθεια να παίξει και τα γνωστά... mind games απέναντι στον προπονητή των Ιταλών.
Στις 25 Μαΐου, λοιπόν, γράφτηκε ιστορία.
Ο Μάτσολα μπορεί να έβαλε μπροστά στο σκορ την Ίντερ από το 7ο κιόλας λεπτό, όμως οι Γκέμελ (63') και Τσέιμερς (85') φρόντισαν να... υπακούσουν όσους είχαν μείνει πίσω στη Σκοτία και τους ζητούσαν να μην επιστρέψουν δίχως το τρόπαιο. Το είχαν πάρει, είχαν γίνει ήρωες και η ζωή τους θα είχε την ωραιότερη ανάμνηση, όσον αφορά αυτό το αυτό για το οποίο ο αείμνηστος Μπιλ Σάνκλι είχε πει: «το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό».
Δείτε φωτογραφίες από τον θρίαμβο της Σέλτικ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου