Γράφει ο Κώστας Κούσης
Το ζήτημα είναι αν αυτή η οργή μεταφράζεται και σε κάποια κίνηση ουσίας ή αν απλά περνάει «προς τα έξω» απλά για να λέμε ότι κάνουμε κάτι. Και με ποια έννοια το λέμε: στις κρίσιμες στιγμές και οι δύο, και όλοι, και ο ΚΑΟΔ, και τα Τρίκαλα, και η Λάρισα κάποτε, και ο Ηρακλής κάποτε, και άπαντες, λένε «ναι σε όλα» και το έργο συνεχίζεται. Στην κρίσιμη στιγμή ψηφίζουμε τον όποιον Βασιλακόπουλο ή Χαλβατζάκη ή Μαμαλάκη και είμαστε συντεταγμένοι με τις κεντρικές αποφάσεις και κατευθύνσεις, αλλά όταν χάνουμε ένα – δύο ματς, τότε θυμόμαστε να σηκώσουμε το «μπαιράκι» της «επανάστασης». Μετά θυμόμαστε ότι μας «έσφαξαν» ή φοβόμαστε ότι θα μας «σφάξουν», αλλά όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα κάνουμε και μια δήλωση για το πόσο καλή είναι η ΕΟΚ και ο ΕΣΑΚΕ και η ΚΕΔ και η ΟΔΚΕ και η Ευρωλίγκα και η ΦΙΜΠΑ και όλοι. Κάποτε η «Μπασκετομάνα» κανόνιζε τα πάντα. Μιλούσαν οι παράγοντες και οι άλλοι εκτελούσαν…
Tips
- Κάποτε είχαμε και δεινόσαυρους, βέβαια. Επί του παρόντος το θέμα είναι τι κάνουμε. Ας ελπίσουμε να έχουμε ένα καλό φινάλε στη σεζόν και για τους δύο, να αγαπήσει ο νέος κόσμος κι άλλο το μπάσκετ, κι όλα τα λύνουμε.
- Άλλωστε όποιος καταπιάνεται με την παραγοντική, πρέπει να γίνεται και πολιτικός κάποιες στιγμές. Να είναι ήξεις-αφίξεις που και που, δηλαδή. Κι όσο θυμάμαι, ο Αρβανίτης ήταν και λίγο πιο επιθετικός όταν έπρεπε. Να τα λέμε κι αυτά.
- Καλά για τον τρίτο της πόλης δε χρειάζεται να μιλήσουμε. Μια χαρά τα πάνε οι… Μαχητές. Του χρόνου θα τα πάνε ακόμη καλύτερα, αν τους στηρίξει η τοπική κοινωνία των Πεύκων… Πλούσια (…) συνοικία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου