Ας
ξεκινήσουμε από τα βασικά. Σε μία κανονική χώρα που το ποδόσφαιρο
αντιμετωπίζεται ως ένα από τα πλέον συναρπαστικά θεάματα, όσα έγιναν στο
ΟΑΚΑ δεν θα είχαν γίνει.
Σε μία
κανονική χώρα το ματς θα είχε γίνει και με τους οπαδούς των δύο ομάδων,
οι οπαδοί της μίας δεν θα είχαν μπει στο γήπεδο μόλις ο αντίπαλος έβαζε
γκολ, ο προπονητής των νικητών δεν θα είχε συμπεριφερθεί ποτέ έτσι,
κ.ο.κ.
Αλλά για
χάρη της κουβέντας ας υποθέσουμε ότι όλα όσα έγιναν μέχρι την στιγμή που
και ο τελευταίος παίκτης του Ολυμπιακού μπήκε στη φισούνα μετά την
μπούκα των λιγοστών οπαδών της ΑΕΚ, είχαν συμβεί σε ένα ντέρμπι στο
εξωτερικό. Ας δούμε τι θα είχε συμβεί από την αμέσως επόμενη στιγμή ως
την επόμενη ημέρα. Και για να μην μπλέξουμε με παραδείγματα θα
χρησιμοποιήσω τα ίδια φυσικά πρόσωπα που “πρωταγωνίστησαν” στο δικό μας
σκηνικό...
Σε μία κανονική χώρα λοιπόν με το που θα τελείωνε το πανηγύρι των τρελών... εντός του γηπέδου θα ακολουθούσαν τα εξής.
Η ΑΕΚ σε μία κανονική χώρα θα...
Σύσσωμοι
όλοι οι άνθρωποι (παράγοντες, ποδοσφαιριστές, εκπρόσωποι) της ΑΕΚ, θα
έλεγαν ότι ακριβώς είπε ο Τραϊανός Δέλλας μετά τη λήξη του ματς.
Ο Δημήτρης
Μελισσανίδης θα φώναζε τις κάμερες και δεν θα έλεγε “δεν ξέρω γιατί
διακόπηκε, δεν έγινε και κάτι σοβαρό, φταίνε ο Καλογερόπουλος, ο
Ζωγράφος και ο Γκιρτζίκης”, αλλά θα έλεγε.
“Είναι χρέος
της ΑΕΚ απέναντι στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στους Ελληνες φιλάθλους και
στους 65 χιλιάδες φίλους μας που ήρθαν στο γήπεδο και συμπεριφέρθηκαν
άψογα, να βρούμε αυτούς τους λίγους που μας εξέθεσαν και μπήκαν μέσα. ΘΑ
ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΜΕ. Θα χρησιμοποιήσουμε ότι μέσο διαθέτουμε, κάμερες
ηλεκτρονικό εισιτήριο, φωτογραφίες και θα τους αναγνωρίσουμε.
Ολους αυτούς
θα τους απαγορεύσουμε δια βίου να ξαναμπούν σε οποιοδήποτε γήπεδο
παίζει η ΑΕΚ και θα δώσουμε τα ντοκουμέντα στις αρχές προκειμένου να
ασκηθούν και οι ποινικές διώξεις που προβλέπονται”.
Στη συνέχεια θα έλεγε όσα περίπου είπε η ανακοίνωση που εξέδωσε την επόμενη ημέρα η ΠΑΕ.
Η φράση “Η
ΑΕΚ επιζητεί την εφαρμογή των κανονισμών, αποδεχόμενη με σθένος να
είναι η πρώτη” είναι η ομορφότερη φράση που διάβασαν τα μάτια μου τα
τελευταία χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οποιον την σκέφτηκε και την
έβαλε μέσα στην ανακοίνωση της ΑΕΚ τον ευχαριστώ με όση δύναμη έχω...
Τι θα έκανε ο Ολυμπιακός σε μία κανονική χώρα...
Μετά τις
δηλώσεις του Δημήτρη Μελισσανίδη, θα είχε ακολουθήσει μία ανακοίνωση του
Ολυμπιακού. Σχεδόν 15-20 λεπτά μετά τα συμβάντα. Οσο χρόνο θα
χρειάζονταν για να δουν με προσοχή το βίντεο με όλα όσα είχαν συμβεί.
Η ανακοίνωση
της ΠΑΕ Ολυμπιακός θα ανέφερε λοιπόν. “Ζητούμε συγγνώμη από τον φίλαθλο
κόσμο για την συμπεριφορά του προπονητή μας Περέιρα και του
ποδοσφαιριστή μας Κασάμι. Η είσοδος των οπαδών της ΑΕΚ στον αγωνιστικό
χώρο δεν δικαιολογείται και η ΠΑΕ ΑΕΚ θα πρέπει να τιμωρηθεί. Θα πρέπει
όμως να της αναγνωριστεί ότι όπως διαπιστώσαμε και εμείς οι ίδιοι, έκανε
κάθε προσπάθεια ώστε τα πάντα να κυλήσουν ομαλά.
Αυτό όμως
δεν σημαίνει ότι οι συμπεριφορές του κυρίου Περέιρα και του
ποδοσφαιριστή Κασάμι μας αφήνουν αδιάφορους και δεν μας προβληματίζουν. Η
ΠΑΕ Ολυμπιακός ζητεί την εφαρμογή των ποινών που προβλέπονται από τον
ΚΑΠ για την συμπεριφορά τους, ενώ θα τους καλέσουμε και εμείς ως ΠΑΕ σε
απολογία, θα τους επιβάλουμε μεγάλα χρηματικά πρόστιμα και θα
εξετάσουμε, αν διαπιστώσουμε ότι δεν δείχνουν πραγματική μεταμέλεια, το
ενδεχόμενο ακόμη και της διακοπής της μεταξύ μας συνεργασίας”.
Ο Ολυμπιακός
όσα θα έγραφε στην ανακοίνωσή του θα τα εννοούσε απολύτως και αν όντως
διέκρινε ότι ο κύριος Περέιρα δεν κατάλαβε τι ακριβώς έκανε και κυρίως
δεν μετάνιωσε και δεν ζητούσε δημόσια συγγνώμη θα έπρεπε να σταματήσει
τη συνεργασία μαζί του, χωρίς καν να του δώσει αποζημίωση. Θα πήγαινε
στην UEFA και στα αρμόδια
όργανα της να εξηγήσει ότι την συνεργασία την διέκοψε επειδή ο κύριος
Περέιρα προσέβαλε τον ίδιο τον σύλλογο με την συμπεριφορά του και
αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη για αυτήν. Είναι βέβαιο ότι η UEFA ή και το CAS θα δικαίωναν τον Ολυμπιακό.
Τι θα έκαναν οι θεσμοί του ποδοσφαίρου σε μία κανονική χώρα...
Την επομένη
το πρωί θα είχαν κληθεί σε απολογία όλοι οι εμπλεκόμενοι. Η Λίγκα και η
ΕΠΟ θα είχαν δείξει τέτοιου είδους αντανακλαστικά που θα είχαν ήδη
οριστεί οι ημερομηνίες (άμεσα, το πολύ σε δύο τρεις ημέρες) όπου θα
έδιναν τις απολογίες τους όλοι οι εμπλεκόμενοι. Οι αποφάσεις θα είχαν
βγει το πολύ σε μία εβδομάδα και θα ήταν πολύ αυστηρές για όλους. Οι
εφέσεις θα εξετάζονταν επίσης άμεσα και μέσα σε 10 το πολύ ημέρες θα
είχαν υπάρξει οι τελεσίδικες και αμετάκλητες ποινές. Α και κάτι άσχετο
που δεν έχει να κάνει με ποινές. Ο ΠΣΑΠ, ο σύνδεσμος των ποδοσφαιριστών
θα είχε... βραβεύσει την επομένη κιόλας τον ποδοσφαιριστή Δημήτρη Σιόβα
(πειθαρχικά δεν υπάρχει κάτι μεμπτό στις δηλώσεις του) με το “χρυσό
βατόμουρο” ως τον ποδοσφαιριστή που έκανε τις πιο ηλίθιες δηλώσεις ever!!!
Τι θα έκαναν οι δημοσιογράφοι σε μία κανονική χώρα...
Λίγα λεπτά
μετά την διακοπή τα πρώτα κείμενα θα είχαν σηκωθεί. Οι ρεπόρτερ
Ολυμπιακού ή οι αρθρογράφοι που ειδικεύονται σε θέματα Ολυμπιακού θα
είχαν ασχοληθεί ελάχιστα, στο τέλος, στο φινάλε του ρεπορτάζ με τα όσα
έκαναν οι οπαδοί της ΑΕΚ και την διακοπή. Θα είχαν ασχοληθεί με την
συμπεριφορά του Περέιρα, του Κασάμι, αλλά και τους σοβαρούς
τραυματισμούς του Μανιάτη και του Ντουρμάζ ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος.
Σε αυτή την χώρα δεν έγραψαν λέξη για όλα αυτά, αλλά ασχολήθηκαν μόνο με
τους λίγους κάφρους της ΑΕΚ και τις δηλώσεις του Μελισσανίδη.
Αντιστοίχως
οι ρεπόρτερ ΑΕΚ ή όσοι καταπιάνονται στην αρθρογραφία τους με ζητήματα
ΑΕΚ θα έπρεπε να έχουν καταγγείλει τους κάφρους της ομάδας τους που για
μία ακόμη φορά της στέρησαν πράγματα, να σταθούν στον προπονητή Δέλλα
και το παράδειγμα που δίνει, στον τραυματισμό του Μάνταλου για τον οποίο
ήθελε ενημέρωση ο φίλος της ΑΕΚ και στο τέλος ας υπήρχε και μία τζούρα
για Περέιρα και Κασάμι.
Στην Ελλάδα
υπάρχει πλέον το εξής φαινόμενο. Ο ρεπόρτερ Ολυμπιακού δεν γράφει τα
κακώς κείμενα στην ομάδα του. Δεν υπάρχουν ποτέ τέτοια. Γράφει για τα
κακώς κείμενα στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ. Αντίστοιχα αυτός
της ΑΕΚ γράφει για του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ κ.τ.λ.π.
Σε αυτή τη
χώρα αν αντέχαμε τόση αλήθεια, θα είχαμε γράψει και δύο κουβέντες για
όσα ανεκδιήγητα είπε αμέσως μετά τη λήξη του ματς ο Μελισσανίδης. Θα
είχε δεχτεί πολύ σκληρή κριτική για όσα έκανε ότι δεν είδε. Και την
επομένη μετά την ανακοίνωση θα του είχε δοθεί το credit και
θα του είχαν αποδοθεί τα εύσημα για αυτήν την ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ.
Διότι όταν σε κάποιον ασκείς σκληρή κριτική έχεις το δικαίωμα να του
πεις και το “μπράβο” αμέσως μετά, όταν διόρθωσε αυτό για το οποίο
άσκησες κριτική. Και επαναλαμβάνω για μία ακόμη φορά το ευχαριστώ μου σε
όποιον συνέταξε αυτή την ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ.
Αυτά θα μπορούσαν να συμβούν ΚΑΙ στην Ελλάδα που δεν είναι κανονική χώρα...
Επειδή
πολλοί θα με θεωρήσετε ονειροπόλο, αιθεροβάμων και δεν ξέρω κι' εγώ τι
άλλο και ενδεχομένως όχι άδικα. Θα το πάω και παρακάτω. Ας υποθέσουμε
ότι όλοι αυτοί στους οποίους αναφέρομαι δεν είναι αυτής της λογικής και
δεν έχουν αυτή την αντίληψη. Και πάλι θα έπρεπε να κάνουν αυτά που
γράφω, ακόμη και εδώ στην Ελλάδα που δεν είναι μία κανονική χώρα. Διότι
έτσι θα κέρδιζαν την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου τους.
Εσείς
πιστεύετε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων της ΑΕΚ συμφωνούν με
τις δηλώσεις Μελισσανίδη ή με την ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΕΚ; Ασφαλώς με την
ανακοίνωση. Εσείς πιστεύετε ότι οι φίλοι της ΑΕΚ το βράδυ του αγώνα
ταυτίστηκαν με τον Μελισσανίδη ή με τον Δέλλα; Μα φυσικά με τον Δέλλα.
Εσείς
πιστεύετε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του Ολυμπιακού αν ο
Μαρινάκης έβγαζε μία ανακοίνωση σαν αυτή που προανέφερα για τον Περέιρα
και τον Κασάμι θα ενθουσιάζονταν ή θα στράβωναν; Εγώ λέω ότι θα
πανηγύριζαν, θα αισθάνονταν ότι έχουν ένα πρόεδρο που τους εκπροσωπεί
σωστά. Χίλια μπράβο θα του έλεγαν.
Κι' όμως
στην Ελλάδα οι παράγοντες δυσκολεύονται να δουν και το αυτονόητο, το
προφανές, διότι εδώ δεν μιλάμε μόνο για το σωστό που μπορεί να
υποστηρίξει κάποιος ότι είναι υποκειμενικό, εδώ μιλάμε για το
αυτονόητο...
Σε μία κανονική χώρα ο Μελισσανίδης και ο Μαρινάκης...
Σε μία
κανονική χώρα ο πρόεδρος της ΑΕΚ, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, θα ήξερε να
χάνει. Και δεν θα τον πείραζε η ήττα. Οχι αυτή η ήττα, γενικώς η όποια
ήττα. Πόσο μάλλον αυτή η ήττα. Την βραδιά που η ΑΕΚ επιβεβαίωσε σε όλους
τους τόνους και με όλους τους τρόπους το “ΕΡΧΟΜΑΙ” που φωνάζει (Πάνω
από 65 χιλιάδες θεατές στις κερκίδες και απολύτως ανταγωνιστική ομάδα
στον αγωνιστικό χώρο κόντρα στον πρωταθλητή Σούπερ Λίγκας), παρά το
γεγονός ότι το ταμπλό έγραψε 0-1 και πρόκριση του Ολυμπιακού, ή ήττα
είναι απολύτως αποδεκτή. Ηταν μία ήττα επιβεβαίωσης της ΑΕΚ που και την
αποδέχεσαι και την διαφημίζεις. Και δεν την χρεώνεις σε κανέναν Ζωγράφο
και Γκιρτζίκη, την χρεώνεις στον πρωταθλητή Ολυμπιακό που για μία
λεπτομέρεια κατάφερε να σε νικήσει, εσένα που είσαι στην Β' Εθνική, αλλά
ΕΡΧΕΣΑΙ!
Σε μία
κανονική χώρα, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, θα
αποθέωνε την ΑΕΚ που έρχεται, θα αποδέχονταν τη νίκη ως ασήμαντη μπροστά
στον ανταγωνισμό της ΑΕΚ της Β' Εθνικής και των 65 χιλιάδων θεατών, δεν
θα επέτρεπε σε κανέναν Σιόβα να νομίζει ότι μπορεί να μειώσει τον
αντίπαλο λέγοντας ότι “ήρθαμε να αποκλείσουμε μία ομάδα Β' Εθνικής” και
δεν θα έκανε ποτέ τη νίκη του αυτοσκοπό, ο οποίος πρέπει να επιτευχθεί
με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Και δεν αναφέρομαι σε αυτό το ματς, αλλά με
την νίκη αυτοσκοπό γενικώς. Μία ομάδα που δεν χάνει, που δεν στερείται
πράγματα, που δεν στερείται τίτλους, δεν μπορεί και να τους χαίρεται. Σε
μία κανονική χώρα ο κύριος Μαρινάκης θα μπορούσε να το καταλάβει εύκολα
αυτό...
Σε μία κανονική χώρα, ο Κοντονής που θα έβλεπε να έχουν συμβεί όλα αυτά δεν θα χρειάζονταν να κάνει απολύτως τίποτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου