Ήθελε πολύ; Ήταν καλύτερη η Ντνίπρο του Ολυμπιακού, τον οποίο απέκλεισε με νίκη εντός 2-0 κι ισοπαλία εκτός 2-2; Ήταν δύο ομάδες χωρίς σημαντικές διαφορές κι η πρόκριση θα κρίνονταν στις λεπτομέρειες, όπως ακριβώς είχα γράψει πριν από τα μεταξύ τους παιχνίδια, όταν όλοι θεωρούσαν ως γκραν φαβορί τον Ολυμπιακό. Κι όπως πέρασαν οι Ουκρανοί στις λεπτομέρειες, έτσι θα μπορούσαν να περάσουν κι οι ερυθρόλευκοι.
Με κόντρα στο πόδι του Σαντάνα το 1-0 στο Κίεβο, με αυτογκόλ του Σιόβα το δεύτερο γκολ, με το πέναλτι που δεν σφύριξε και το κανονικό γκολ που ακύρωσε ο Αυστριακός διαιτητής στο τελευταίο λεπτό...Γιατί άλλο να πήγαινε ο Ολυμπιακός στη ρεβάνς με ήττα 1-2 κι άλλο που πήγε με ήττα 0-2. Απλά ας θυμηθούμε ότι στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός από το πρώτο τέταρτο θα είχε σκορ πρόκρισης (1-0)…Σε μία ρεβάνς, στην οποία έπαιξε με δέκα παίκτες σχεδόν σε όλο το β΄ ημίχρονο, λόγω της «εύκολης» αποβολής του Μιλιβόγεβιτς...
Έτσι είχε περάσει λοιπόν η Ντνίπρο, που στη συνέχεια κληρώθηκε με Άγιαξ και Κλαμπ Μπριζ, δηλαδή με αντιπάλους με τους οποίους επίσης ο Ολυμπιακός θα έπαιζε τις προκρίσεις στις λεπτομέρειες. Θα μπορούσε να αποκλειστεί, αλλά και να προκριθεί, όπως έκαναν οι Ουκρανοί. Κοινώς, πράγματι δεν ήθελε πολύ ο Ολυμπιακός τώρα να ήταν στους «4» του Γιουρόπα Λιγκ. Και τότε θα είχε ισχυροποιήσει πολύ τη θέση του απέναντι σε όλους…
Πιστεύει κανείς ότι αν ο Ολυμπιακός διεκδικούσε τώρα την παρουσία του σε ένα τελικό Κυπέλλου Ευρώπης (γιατί η Ντνίπρο ένα βήμα απέχει πλέον από τον τελικό), θα διανοούνταν οποιοσδήποτε να έκανε συζήτηση για...αποκλεισμό των ελληνικών συλλόγων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; Επαναλαμβάνω διεκδικώντας εισιτήριο για τελικό. Εγώ λέω «σε καμία περίπτωση»…
Αλλά και γενικά ο Ολυμπιακός θα ήταν σε πιο ισχυρή θέση απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται και τον πόλεμο που του γίνεται σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα. Γιατί άλλο είναι να έχεις πάρει ένα ακόμη πρωτάθλημα κι άλλο είναι να έχεις φτάσει μία ανάσα από ένα τελικό Κυπέλλου Ευρώπης...Τους το βουλώνεις όλων…Τι να σου πουν και ποιός να πιστέψει τι...
Κι είναι πραγματικά κρίμα ο Ολυμπιακός να έχει κάνει τέσσερα σερί Τσάμπιονς Λιγκ με εννιά και δέκα πόντους κάθε χρόνο (!) και να μην μπορεί να κάνει το παραπάνω βήμα στο Γιουρόπα Λιγκ, όπου είχε την ευκαιρία και πριν τρία χρόνια να κάνει τη διαφορά και πάλι έμεινε έξω από Ουκρανούς (Μέταλιστ)…
Για να καταλήξουμε για άλλη μία φορά στο πολύ απλό συμπέρασμα, ότι όλα στο τέλος εξαρτώνται από τους παίκτες. Κι από τον προπονητή φυσικά. Εκεί λοιπόν είναι το ζητούμενο. Κι η πραγματικότητα είναι ότι φέτος οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν πήγαν στο 100%, δεν τα έδωσαν όλα. Έφταιγε ο Μίτσελ κι η προετοιμασία του, έφταιξε μετά ο Περέϊρα (που δεν πήγε να πάρει την πρόκριση από το α΄ ημίχρονο στο Κίεβο, όπου η Ντνίπρο έπαιζε πρώτο ματς μετά τρίμηνη αποχή), δεν μπορώ να είμαι ακόμη βέβαιος τι έφταιξε, αλλά πάνω απ΄ όλα η ευθύνη ήταν των ίδιων των παικτών του Ολυμπιακού. Και θα τους άξιζε να μην πάρει πίσω ο σύλλογος το πρόστιμο του μισού εκατομμυρίου Ευρώ, ακόμη κι αν πάρουν και το Κύπελλο...
Δεν λέω ότι δεν θα μπορούσε να είχε η ομάδα πιο ποιοτικό ρόστερ, αλλά κι αυτό το ρόστερ δεν ήταν καθόλου κακό. Αν ήταν κακό το ρόστερ δεν θα έπαιρνε η ομάδα εννιά πόντους στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με Γιουβέντους κι Ατλέτικο (κερδίζοντας και τις δύο και προηγούμενος και με 2-1 μέσα στο Τορίνο) ούτε θα έπαιρνε παραμάζωμα τη Ντνίπρο στο ξεκίνημα του αγώνα στο Καραϊσκάκη...
Ήθελε, όμως, περισσότερη δουλειά η ομάδα κι από τον Μίτσελ κι από τους παίκτες, περισσότερη προσπάθεια από τους παίκτες, αλλά και περισσότερη πίεση, εγώ θα έλεγα. Να ξέρουν ότι εδώ οι απαιτήσεις είναι πολύ ψηλές και να μην συμβιβάζονται με το πρωτάθλημα και το Κύπελλο και την καλή πορεία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Πολύ απλά, γιατί για τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να είναι αρκετά αυτά, από την στιγμή που είχε την πρόκληση και τη μεγάλη, όπως αποδείχθηκε πανηγυρικά και στη συνέχεια, ευκαιρία για σπουδαία πράγματα στο Γιουρόπα Λιγκ, με το πρωτάθλημα μάλιστα ουσιαστικά να είχε κριθεί από τις 8 Φλεβάρη και το 0-0 στην Τούμπα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου