Επέστρεψα από τη Μαδρίτη γεμάτος καλή διάθεση, πρόθυμος να παρακολουθήσω
την αναμέτρηση του Άρη με την ΑΕΚ για μια θέση στα ημιτελικά των
πλέι-οφ. Είχα έτοιμα και τα απαραίτητα κλισέ, για "την αυτοκρατορία που
αντεπιτίθεται" και για "τη βασίλισσα που επιστρέφει στα σαλόνια".Και στρογγυλοκάθισα για να απολαύσω μπάσκετ, αντάξιο -ήλπιζα- των ισπανικών, τουρκικών και ρωσικών πλέι-οφ. Των ισότιμων, υποτίθεται, εταίρων μας στο τραπέζι της Ευρώπης.
Αδυσώπητη, η οθόνη της τηλεόρασης μου υπενθύμισε ότι η Ελλάδα είναι διαφορετικός πλανήτης. Έξι μέρες στο εξωτερικό ήταν αρκετές για να με κάνουν να ξεχαστώ. Τρεις ώρες στην πατρίδα ήταν αρκετές για να με προσγειώσουν ανώμαλα.
Πτερόεντα αντικείμενα, ελεεινές ύβρεις, επεισόδια, διακοπή, ανακοινώσεις, νόμος της ζούγκλας και κοπάδια μπαμπουίνων. Γουέλκαμ μπακ του δε τζανγκλ, Νικολάκη. Γκανς εντ ρόουζες, αλλά χωρίς τα ρόουζες.
Γιατί να υστερήσουν οι φανατικοί του Άρη από τους ουρακοτάνγκους του Πειραιά, της Αθήνας, αλλά και της Πυλαίας; Νόμος της ζούγκλας στο ΣΕΦ, νόμος της ζούγκλας στο ΟΑΚΑ, νόμος της ζούγκλας στο Αλεξάνδρειο, νόμος της ζούγκλας στον ΠΑΟΚ, νόμος της ζούγκλας προσεχώς και στην ΑΕΚ.
Προχθές στο χάντμπολ, αντιπροχθές στο γυναικείο πόλο, χθες στο βόλεϊ, σήμερα στο μπάσκετ, αύριο και εις τους αιώνας των αιώνων στο ποδόσφαιρο. Πάντοτε υπό την αιγίδα των προέδρων και συνήθως υπό την ανοχή της πολιτείας.
Και η ζωή συνεχίζεται, με σημαίες, με ταμπούρλα, με βεγγαλικά και με ιπτάμενες βολίδες. Μέχρι να θρηνήσουμε τον επόμενο νεκρό και να περάσουμε τις υποχρεωτικές 1-2 εβδομάδες χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα.
Ναι, ξέρω, ξέρω. Εσείς είστε λιγότερο κάφροι από τους άλλους. Άλλωστε δεν φταίτε, προκληθήκατε. Μη μας τσουβαλιάζεις όλους, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Και επιτέλους, κάτι πρέπει να γίνει με τη διαιτησία. Και πάνω απ'όλους ευθύνονται οι δημοσιογράφοι. Και όλα θα ήταν διαφορετικά, εάν υπήρχε ισονομία. Δεν γίνεται ρε παιδί μου να τιμωρείται πάντα η δική μας ομάδα και να πέφτουν στα μαλακά όλοι οι άλλοι.
Και έλεος πια με τα δήθεν επεισόδια, μόνο έξι μπουκάλια έπεσαν, δεν σκοτώθηκε και κανείς, τώρα σας έπιασε η ευαισθησία. Οσο για τα συνθήματα, σιγά τα αίματα, οι άλλοι λένε τρις χειρότερα. Δεν είναι εκκλησία το γήπεδο ούτε γίναμε αμερικανάκια να φωνάζουμε "ντί-φενς".
Kαι φτάνει πια μωρέ Παπαδογιάννη με τη μίρλα, ανυπόφορος έχεις καταντήσει, να πας να ζήσεις στο εξωτερικό άμα δεν σου αρέσει. Αλλά εκεί δεν θα έτρωγες με χρυσά κουτάλια ούτε θα πήγαινες τζάμπα ταξιδάκια, ε; Εεεεεε;
Α, και κάτω τα χέρια από την ομάδα που έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια μας, και κάτω τα χέρια από την ομάδα που έχει έξι ευρωπαϊκά, και κάτω τα χέρια από την ομάδα που θα είχε κι αυτή έξι ευρωπαϊκά αν δεν την αδικούσαν οι γκρίζοι λύκοι, και κάτω τα χέρια από τη βασίλισσα που μας πρωτοέμαθε το μπάσκετ, και κάτω τα χέρια από τον υπερήφανο λαό μας, και κάτω τα χέρια από τους προέδρους, που αν δεν έβαζαν αυτοί τα λεφτά τους εμείς θα ήμασταν μονόστηλο.
Σε ξέρουμε άλλωστε εσένα Νικολάκη, είσαι κολλητός με τον κωλόγαυρο τον Καρύδα και φίλος με τον βρωμοβάζελο τον Σκουντή και εξώγαμο του πουλημένου του Συρίγου και τράβα να τον συναντήσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Άντε, επιτέλους, να πέφτουν οι μάσκες!
Μη μου δίνετε σημασία. Κάθε που τελειώνει η Ευρωλίγκα και πέφτω μεμιάς στα ρυπαρά νερά του ελληνικού πρωταθλήματος, με πιάνουν οι ζοχάδες και δεν ξέρω τι μου φταίει.
Η περίοδος από τις 15 Μαϊου μέχρι τις 15 Ιουνίου είναι σαν τις δύσκολες μέρες του μήνα. Ευτυχώς υπάρχει το ΝΒΑ για να παίρνω ανάσες οξυγόνου κάθε πρωί που ξυπνάω.
Έπειτα ανοίγω τον υπολογιστή και γεμίζει ο τόπος δυσωδία. Ωσάν να μην έφτανε το ετήσιο φεστιβάλ της πρασινοκόκκινης παρακμής, έρχεται φέτος και παράλληλη δόση δυσοσμίας, με τις επικείμενες αναμετρήσεις Άρη-ΠΑΟΚ.
Ναι, ξέρω, μπορεί να κάνει το θαύμα κάποιος από τους δύο και να προκριθεί στον μεγάλο τελικό. Ή και οι δύο! Και τι μ'αυτό; Μήπως θα αλλάξει κάτι;
Ίσα ίσα, που θα ξεχυθούν στα παρκέ του μπάσκετ και οι τελευταίοι ποδοσφαιρικοί, αυτοί που ψάχνουν αφορμή για να βγάλουν τα ασπρόμαυρα απωθημένα τους.
Δεν τους ακούτε που αλαλάζουν, εδώ και μέρες; Δεν ξέρουν τι χρώμα έχει η μπάλα του μπάσκετ, ξέρουν όμως ότι η ομαδάρα τους είναι η καλύτερη απ'όλες και, πάνω απ'όλα, ότι αδικείται από τη διαιτησία, από το σύστημα κι από τα νεφελίμ.
Εμπρός λοιπόν, ας αρχίσουν οι εχθροπραξίες για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα. Ζούγκλα; Ζούγκλα. ´Ετσι είναι, αν έτσι αγαπάτε. Δεν θα χαλάσω άλλο τη ζαχαρένια μου. Έχουμε και πιο σοβαρές δουλειές ν'ασχοληθούμε, μόλις μυρίσει καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου