Θα ξεκαθαρίσω πριν αρχίσω, μια πολύ δυσάρεστη διαδικασία, για μια ακόμα φορά , της ανάλυσης ενοχλητικών καταστάσεων στην ομάδα, δύο πράγματα. Από την αρχή της θητείας του στον πάγκο της «Ένωσης», διατηρούσα ζωηρές επιφυλάξεις για το αν μπορεί ο Δέλλας, ακόμα και στη Β’ Εθνική. Φέτος ομολόγησα και ομολογώ πως με κέρδισε μέσα στη σεζόν, ανεξάρτητα με το τι έγινε στο τελευταίο δίμηνο. Ασφαλώς έχει πολλά ακόμα να μάθει, πρέπει να μάθε να διαχειρίζεται καλύτερα καταστάσεις μέσα στα παιχνίδια, αλλά είχα «ψηθεί» πως μια ευκαιρία στην Σούπερ Λίγκ, την δικαιούται. Επιπλέον, οι τακτικοί ακροατές θα θυμούνται, πως Δεκέμβριο και Ιανουάριο, πριν ακόμα τραυματιστεί ο Μάνταλος, είχε… μαλλιάσει η γλώσσα μου, πως έπρεπε να γίνουν προσθήκες για να είναι πιο έτοιμη η ομάδα του χρόνου, αλλά και πως πλέι-οφ, μόνο με αυτό το ρόστερ, δεν βγαίνουν.
Ο Δέλλας έχει δίκιο να έχει παράπονα για την αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών του. Πολλά ήταν τα περιστατικά μέχρι να φτάσουμε, στους σοβαρότατους τραυματισμούς, των Μάνταλου και Μπακάκη. Μήπως να θυμηθούμε τις… δέκα μέρες που θα έκανε να γυρίσει ο Σοϊλέδης το καλοκαίρι στην προετοιμασία και ουσιαστικά τέθηκε στις αρχές του χρόνου στη διάθεση του Δέλλα; Να θυμηθώ τις περιπτώσεις των Μπρέσεβιτς, Κορδέρο, Ντακόλ όλο γύριζαν, αλλά ποτέ δεν ήταν έτοιμοι; Σε μια ομάδα που έτσι κι αλλιώς το βάρος το σήκωσαν 13-14 παίκτες (πάλι καλά που ήρθε και ο Γιόχανσον) αυτές οι απώλειες ήταν σημαντικές. Όπως και τα πισωγυρίσματα για το χρόνο επιστροφής τους.
Επίσης κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πώς μπορεί να είσαι ευχαριστημένος από έναν προπονητή, μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, ξαφνικά μοιάζει να φταίει αποκλειστικά για την κακή εικόνα, όταν γνωρίζεις, είτε σαν διοίκηση, είτε σαν κόσμος της ομάδας, πως υπάρχουν δεδομένα προβλήματα; Η ομάδα έχει συνεχώς απώλειες, ποδοσφαιριστές που να επιστρέφουν δεν υπάρχουν και όλοι οι ποδοσφαιριστές μοιάζουν να μην έχουν ανάσες. Ακόμα και ο Γιόχανσον, που έχει αποδειχτεί ο πιο ανθεκτικός έχει φτάσει στα «κόκκινα». Με αυτές τις συνθήκες, ένας τραυματισμός σαν αυτόν που έπαθε χθες ο Μπακάκης, ήταν περίπου αναμενόμενος.
Με τον Δέλλα δεν συμφωνώ στο γεγονός της δημοσιοποίησης της διαφωνίας του με την διοίκηση για την τιμωρία των παικτών, γιατί αυτό είναι η αφορμή και όχι ο λόγος της ρήξης. Ο «Τράι» έχει αντιληφθεί πως στο πρόσωπο του, δεν υπάρχει πλέον η εμπιστοσύνη για το αν μπορεί να κουμαντάρει το καράβι στην Σούπερ Λίγκα. Αυτόματα αυτό τον βάζει σε ένα καθεστώς ανασφάλειας. Θα πει κανείς πως η σεζόν σχεδόν τελείωσε, για τη μαθηματική εξασφάλιση της ανόδου, χρειάζεται ένας πόντος ακόμα, οπότε μπορούσε να ανοίξει την κουβέντα, δίχως συνέπειες για την ομάδα. Για μένα είναι σφάλμα το γεγονός πως ως εφαλτήριο για τη διαφωνία, βγαίνει μπροστά ένα πειθαρχικό θέμα, στο οποίο πάντοτε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχει η διοίκηση.
Από τους αρκετούς εκ των εφεδρικών παικτών της, η ΑΕΚ δεν πήρε σχεδόν τίποτε. Κι αυτή είναι μια πραγματικότητα, που ο κόουτς, όφειλε να έχει αντιληφθεί νωρίτερα και να ζητούσε το χειμώνα δύο-τρεις προσθήκες. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο ή τουλάχιστον δεν γνωρίζουμε να έχει συμβεί. Για το ζήτημα της της αποκατάστασης των τραυματιών ο Δέλλας, δεν μίλησε ποτέ, μέχρι χθες. Κι αυτό είναι ένα ακόμα σφάλμα. Αν ο Δέλλας γενικά, είχε τοποθετηθεί σε ορισμένα πράγματα νωρίτερα, θεωρώ πως τα πάντα θα ήταν πιο σαφή και στον κόσμο και στον Τύπο.
Η συγκομιδή ναι μεν είναι καλή και στα πλέι-οφ, αλλά η εικόνα προβληματίζει. Και η αλήθεια για τη διοίκηση, είναι πως αυτή η ομάδα μοιάζει να θέλει πάρα πολλά τη νέα σεζόν για να είναι ανταγωνιστική με ή χωρίς τον Δέλλα. Είναι δεδομένο πως ο Τράι, ανοίγει την συζήτηση, γύρω από νέο προπονητή στην ΑΕΚ, αλλά δεν θεωρώ πως έκανε μόνος του το ξεκίνημα. Εκείνη η έκτακτη σύσκεψη μετά το ματς με την Παναχαϊκή στο ΟΑΚΑ, στα πλέι-οφ, ήταν αυτή που ξεκλείδωσε το θέμα. Αν μπορεί να γίνει πρόβλεψη; Θεωρώ πως ο Δέλλας, θα προλάβει την διοίκηση, θ’ αποχωρήσει και δεν θα είναι ο προπονητής της ΑΕΚ, τη νέα σεζόν…
*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου