Ο Ηρακλής δεν κάλπασε αγωνιστικά προχθές, αλλά βαθμολογικά χλιμίντρισε. Για εκείνη τη βαθμολογική εξίσωση που λέγαμε. Με ένα γκολ με το καλημέρα του συνήθη ύποπτου, του Λουκίνα δηλαδή, υπέταξε τον Ολυμπιακό στο πολύ-πολύ ρελαντί. Στο περπατητό εν ολίγοις. Κατόπιν αυτού ένας βαθμουλάκος έμεινε για τον οποίο οι κυανόλευκοι αύριο καπάρωσαν κλειδαρά για την Κόρινθο για να κλειδώσουν, όπως δήλωσαν παίκτες, την άνοδο. Ή αν θέλετε όχι μόνο την άνοδο, αλλά και τον τίτλο κατά δηλώσεις του Νικόλα, ο οποίος είναι αλήθεια πως κοιμάται κάπως ξεσκέπαστος τελευταία και όχι μόνο εξαιτίας του θέρους.
Προσωπικά θα προτιμούσα μια πιο ρεαλιστική αντιμετώπιση της κατάστασης και κατόπιν ό,τι ήθελε προκύψει. Το ζητούμενο είναι στην Κόρινθο, αύριο, πρώτα να εξασφαλιστεί ο πόντος. Γιατί μ αυτόν τον Κούγια κανείς ποτέ δεν ξέρει τι θα αντιμετωπίσει. Θα μου πείτε τώρα, ο Κούγιας παίζει μπάλα; Όχι βέβαια. Όμως όπως ακούει ΑΕΚ και αφιονίζεται, κάπως έτσι συμβαίνει και με τον Ηρακλή, ενώ η ομάδα του πήγε κατά διαόλου και παίζει, όπως επικράτησε στην πιάτσα, για την… ιστορία της. Ποια ιστορία δηλαδή, όταν τα όσα ακούσαμε μέχρι τώρα από Ζωγράφους και άλλους ημετέρους της γιάφκας παλαιότερα, μόνο ιστορικότητα δεν διαθέτουν. Σκοπιμότητα και προδιαγραμμένες αποφάσεις. Τέλος πάντων. Πρωτάθλημα θέλει ο Νικόλας. Ας πάρει Πρωτάθλημα για να έχει να λέει αύριο-μεθαύριο.
Πριν κλείσω θα ήθελα να σπρεχάρω δυο, τρία φωνήεντα για την προχθεσινή περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Κόσμος και κοσμάκης και μεταξύ όλων και πλήθος βετεράνων του Ηρακλή. Βετεράνων όμως που μέχρι και πρότινος ( όπως ο Βάσια κατόπιν προσκλήσεως και τινών άλλων απρόσκλητων) δεν είχαν πατήσει το πόδι τους στο γήπεδο. Γιατί η πλειονότητα των παλαιμάχων ήταν πάντα εκεί από την αρχή και στήριζαν την ομάδα. Και πονούσαν και χαιρόταν γι αυτήν.
Εγώ από πλευράς μου έχω να υπενθυμίσω στη δημιουργούμενη διοίκηση της SuperLeague τα παρακάτω θυμόσοφα. Ότι λάμπει, αφενός, δεν είναι χρυσός και αφετέρου μην αποδειχθούν ορισμένο θησαυροί… άνθρακες.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου