ADVERTISEMENT
Απόντος άλλου αξιόπιστου δημιουργού στην "ερυθρόλευκη" περιφέρεια, αλλά και του Οθέλο Χάντερ που ταιριάζει καλύτερα απ' όλους τους ψηλούς στο pick'n'roll και θα έδινε επιπλέον λύση στην επίθεση, το πλάνο του Παναθηναϊκού λειτούργησε. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου αναλώθηκε σε πολλά τρίποντα με αποτέλεσμα το αρχικό 6/8 στο ξεκίνημα της 2ης περιόδου, να μετατραπεί σε 6/21 (δηλαδή 0/13), μέχρι να μπουν τα δύο του Παπαπέτρου και του Σπανούλη στο τελευταίο 2λεπτο. Πρίντεζης και Λοτζέσκι κλήθηκαν - όπως και στο παιχνίδι του Κυπέλλου - να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά στην επίθεση, ενώ οι δύο νεοαποκτηθέντες Στρόουμπερι και Χάκετ, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, είναι εμφανές ότι δεν μπορούν να δώσουν παραγωγικότητα. Γενικά, οι Πειραιώτες θα πρέπει να προβληματιστούν από το σε βάρος τους επιμέρους 50-25, από τη λήξη της πρώτης περιόδου (17-32 στο 9') μέχρι και το 37', όταν το “τριφύλλι” ξέφυγε με +10 (67-57).
Ανέτοιμος και ο ΠΑΟ!
Από την άλλη πλευρά, ούτε ο νικητής Παναθηναϊκός έθελξε με την απόδοσή του. Ειδικότερα οι εφετινές προσθήκες έδειξαν ότι ακόμη χρειάζονται μαθήματα για να εμπεδώσουν τα ειδικά χαρακτηριστικά που σημαδεύουν ένα ντέρμπι, ενώ οι ψηλοί του έχουν αργά πόδια και δεν μπορούν εύκολα να ακολουθήσουν στο pick'n'roll. Ο Καλάθης έδωσε μόνο αμυντική ώθηση και είχε τραβηγμένες επιλογές στην επίθεση και η ανατροπή έγινε χάρη στην οξυδέρκεια του Διαμαντίδη (5π., 5ρ., 3ασ., 3κλ.), που χρειάστηκε να παίξει σχεδόν 33 λεπτά, στην διάθεση του Φώτση, τους κρίσιμους πόντους του Γιάνκοβιτς και στην αναπάντεχη συνεισφορά από τον Κούζμιτς. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ο Σάσα Τζόρτζεβιτς χρειάζεται χρόνο για να κάνει τις σωστές προσαρμογές, να “κρύψει” κάποιες χτυπητές αδυναμίες και να δουλέψει περισσότερο με τους παίκτες του στο αμυντικό κομμάτι. Οι δύο νίκες επί του Ολυμπιακού, του δίνουν την ευκαιρία να το κάνει με ηρεμία αλλά εκτός του προβαδίσματος στην κατάκτηση του Κυπέλλου, της ψυχολογικής ευφορίας και της ικανοποίησης του κόσμου, ουσιαστικά δεν του προσφέρουν κανένα άλλο πλεονέκτημα.
Γιατί ο Ολυμπιακός δεν είναι σε μειονεκτική θέση!
Το ίδιο ισχύει και για τους “ερυθρόλευκους” που αν εξαιρέσει κανείς την μονοδιάστατη και απογοητευτική εικόνα, που λογικά παρουσιάζουν αυτή την εποχή στην επίθεση, βρίσκονται ακριβώς στην ίδια φάση που ήταν πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν είχαν χάσει από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο και είχαν υποστεί μία ήττα-σοκ από την Κηφισιά στην 2η αγωνιστική. Φέτος, μέχρι τη ρεβάνς του ΣΕΦ (25 Ιανουαρίου) που λογικά θα κρίνει και το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέϊ-οφ, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θα έχει την ευκαιρία να ενσωματώσει τον χρησιμότατο Οθέλο Χάντερ στο rotation, να “μοντάρει” την ομάδα του και να βελτιώσει την εικόνα της στην επίθεση, χωρίς να δώσει ένα επικίνδυνο ματς, μέχρι και την 9η αγωνιστική όταν και υποδέχεται την ΑΕΚ στο Φάληρο. Με δεδομένο ότι ο εφετινός ΠΑΟΚ προς το παρόν δείχνει πολύ κατώτερος από πέρυσι...
Το πλάνο της Κηφισιάς
Από τα υπόλοιπα ματς της 2ης αγωνιστικής, ξεχωρίζουν το μεγάλο “διπλό” της Κηφισιάς και το 2/2 των Τρικάλων επί αντιπάλων με τους οποίους οι Θεσσαλοί έχουν τους ίδιους στόχους. Η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου, παρ' ότι διατήρησε μόνο δύο παίκτες από πέρυσι και έχει σχεδόν υποδιπλάσιο budget, απέδειξε ότι ο συνδυασμός του σωστού προπονητικού πλάνου και της εμπιστοσύνης από την διοίκηση, μπορεί να κάνει μικρά “θαύματα”. Το παρ' ολίγον έμφραγμα της πρεμιέρας κόντρα στον Αρκαδικό, ακολουθήθηκε από έναν θρίαμβο επί του ΠΑΟΚ, που προβλημάτισε και δείχνει ότι χρειάζεται τουλάχιστον δύο παίκτες (έναν ψηλό κι έναν point-guard) για να θυμίσει την ομάδα των προηγούμενων ετών.
Οι καλές επιλογές του καλοκαιριού
Όσο για την ομάδα του Κώστα Φλεβαράκη, φαίνεται ότι η εμπειρία του coach σε συνδυασμό με τις καλές επιλογές των ξένων από τον πρώην γενικό διευθυντή, Ευθύμη Ρεντζιά, αποδίδουν καρπούς. Για μία επαρχιακή ομάδα που σε μία τόσο δυσχερή οικονομικά εποχή, έχει ως μοναδικό στόχο την σωτηρία, μία εκτός έδρας νίκη στην Αμαλιάδα, όπου έχασε πέρυσι και ένα +9 επί ενός αντιπάλου με τους ίδιους στόχους, είναι αποτελέσματα πάνω στα οποία μπορεί να χτιστεί η πορεία προς την παραμονή. Η αποχώρηση του πολύ ποιοτικού για τα δεδομένα των Τρικάλων, Ισλανδού πλέϊ-μέϊκερ, Βίλιαμσον, σίγουρα αποτελεί πλήγμα και μένει να δούμε τι αντίκτυπο θα έχει στη συνέχεια.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ και ο "κολοσσός" Λαρεντζάκης!
Εύφημος μνεία αξίζει ο Κολοσσός Ρόδου, για την ολική επαναφορά του και την πειστική νίκη (80-67) του κόντρα σε ένα πιο "γεμάτο" (σε ρόστερ) και ποιοτικό, Ρέθυμνο, αποτέλεσμα που είχε την υπογραφή του νεαρού Λαρεντζάκη (25π., 9ρ. με 9/12 σουτ) που έκανε μία ολοκληρωμένα εξαιρετική εμφάνιση αλλά και του coach Άρη Λυκογιάννη, που έχει φτιάξει ένα μαχητικό σύνολο. Το αποτέλεσμα της Τρίπολης (50-90), χάλασε τις πολύ καλές εντυπώσεις που άφησε ο Αρκαδικός στην πρεμιέρα κόντρα στην Κηφισιά και πιστοποίησε ότι ο Άρης, έχει ανέβει τουλάχιστον ένα σκαλί από πέρυσι. Το "διπλό" (62-60) του Κόροιβου στην Πάτρα καταδεικνύει ότι ο Χάρης Μαρκόπουλος κατόρθωσε να πείσει τους παίκτες να ξεχάσουν την επώδυνη εντός έδρα ήττα από τα Τρίκαλα αλλά και ότι βαρόμετρο για την εικόνα του Απόλλωνα είναι η απόδοση του Αμερικανού Μέγιερ, που από τους 31 πόντους της Κρήτης κατρακύλησε στους 8 στο ντέρμπι της Πελοποννήσου. Όσο για την ΑΕΚ, παρά την αγχωτική νίκη (70-65) επί του - για δεύτερο σερί παιχνίδι - απρόσμενα μαχητικού Λαυρίου, κάνει "μπαμ" ότι αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στην θέση του πλέϊ-μέϊκερ αλλά και στην περιφερειακή της άμυνα, κάτι που φάνηκε και στον αγώνα της με την Κράσνι Οκτιάμπρ για το Eurocup. Καθαρά θέμα τύχης είναι που δεν το έχει πληρώσει ακόμη στο πρωτάθλημα...
(Υ.Γ.): Προσωπικά δεν τον γνώρισα καλά, γιατί στα πρώτα μου χρόνια στη δημοσιογραφία, βρισκόταν στην δύση της προπονητικής του καριέρας. Έχοντας περάσει τα περισσότερα μαθητικά μου χρόνια στη Νέα Σμύρνη, όμως, δίπλα σε καλούς φίλους που θήτευσαν στον Πανιώνιο, άκουσα κι έβλεπα τα καλύτερα για τον χαρακτήρα του, την απλότητα και την ανθρωπιά του. Ήταν ένας ρομαντικός του αθλήματος με μία δική του, διαφορετική πνευματική προσέγγιση για το μπάσκετ και είχε έναν μοναδικά ευγενικό τρόπο στην προσωπική επαφή με τους συνανθρώπους του. Πριν από κάποια χρόνια στην Πάρο, έτυχε και καθίσαμε μία φορά σε κοινή μπασκετική παρέα και πραγματικά θαύμασα τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων των συνδαιτημόνων προς το πρόσωπο. Στο πρόσωπο του Μάκη Δενδρινού, δεν έφυγε μία ευγενικά αυθεντική φυσιογνωμία του χώρου, αλλά ένας πραγματικά πολύ καλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας! Να 'ναι καλά εκεί που πάει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου