Χρειάστηκαν
πολλές ώρες για να συνέλθουμε από αυτό που είδαμε… Δεν είναι –τόσο- το
αποτέλεσμα… Είναι όλο αυτό το πράγμα που παίχθηκε στον σημαντικότερο
μπασκετικό αγώνα του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια…
Η λέξη και η έννοια «ντροπή», είναι πραγματικά λίγη, για να
περιγράψει αυτό που «έπαθε» σήμερα η ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟΚ, στον
ημιτελικό κυπέλλου απέναντι στο Φάρο Κερατσινίου!
Και επαναλαμβάνουμε: Ντροπή δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά αυτό το
πράγμα το οποίο έπαιξε ο ΠΑΟΚ επί 40 λεπτά στην «καυτή» έδρα του
Κερατσινίου…(Ούτε αυτή η δικαιολογία υπάρχει...).
Ντροπή (ακόμη μεγαλύτερη) είναι ότι ΚΑΙ απόψε στο Κερατσίνι ίσχυσε
αυτό που λέγεται για το άθλημα: «Στο μπάσκετ κερδίζει ο καλύτερος».
Και… όντως ο Φάρος ήταν καλύτερος του ΠΑΟΚ!
Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς, που οι παίκτες του ΠΑΟΚ
περίμεναν εδώ και πόσες εβδομάδες, έτσι ώστε επιτέλους να πάνε τον
σύλλογο σε έναν τελικό και έτσι να αναζωπυρώσουν –λίγο- το ενδιαφέρον
όλων, σε αυτό τον αγώνα, οι αθλητές του ΠΑΟΚ και ο προπονητής τους,
είδαν τον Παπαμακάριο, τον Μπατή, τον Κομποδιέτα, τον Σκορδίλη, τον
Καράμπουλα, τον Παπαδόπουλο, τον Κατούφα και τον Πετροδημόπουλο, να
είναι καλύτεροι και σαφώς πιο αποφασισμένοι από αυτούς!
Οφείλω να ομολογήσω: Αγώνα πρωταθλήματος Α2, έχω χρόνια να
παρακολουθήσω. Δεν γνωρίζω (ακριβώς) το επίπεδο και της φετινής
κατηγορίας.
Ξέρουμε ότι ο Φάρος είναι η καλύτερη ομάδα της Α2… Ο Φάρος που
κέρδισε τον (δυνατό και φορμαρισμένο) ΠΑΟΚ, παίζοντας ένα.. πράγμα που
βλέπαμε το 1983 όταν αγωνίζονταν Δημόκριτος-Ιωνικός Νίκαιας. Στατικοί
παίκτες, ατομικές ενέργειες, πολλά «σκοτωμένα» σουτ και ρυθμός σαν σε…
slow motion από κάτι που δεν έπαιζε ούτε ο Παραγιός με τον Μάνθο
Κατσούλη και τον Δοξάκη εκείνη την δεκαετία…
Και όμως ο ΠΑΟΚ του Βασιλειάδη, του Σχορτσανίτη, του Χάτσερ, του
Τέπιτς και των άλλων, «κατάφερε» όχι μόνο να πέσει στο επίπεδο των
αντιπάλων, αλλά να πάει και πιο κάτω… Αν ο Φάρος έπαιζε αυτό το στατικό
και άνευρο μπάσκετ της δεκαετίας του ’80, ο ΠΑΟΚ είχε μόνο την λύση του…
Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ! Πήγε ακόμη πιο πίσω στην δεκαετία του ’70,
έχοντας ως μόνιμο στόχο να περάσει τη μπάλα στον ψηλό… Από εκεί και
πέρα… ΤΙΠΟΤΑ!
Τρία λεπτά ξεχάστηκαν και έτρεξαν (τότε που φάνηκε λίγο η διαφορά ποιότητας) και ο ΠΑΟΚ έκανε σερί… Αυτό ήταν!
Οι μάγκες του Κερατσινίου, τους έκοψαν τη φόρα, τους κατέβασαν και πάλι στο μπάσκετ του ’80 και… χαιρετίσματα.
Ένας ΠΑΟΚ που είχε στις τάξεις του έναν ξένο από… τη Γουατεμάλα;
Από το Μπαγκλαντές; Από το Περού; Έναν αθλητή που… λες και μπήκε πρώτη
φορά σε παρκέ… Ποιος Χάτσερ;
Άφαντος για 25 λεπτά ο Βασιλειάδης… Ο Τέπιτς να φοβάται το σουτ,
λες και έπαιζε πρώτη φορά σημαντικό αγώνα… Ο Τσόχλας πουθενά! Ο
Μαργαρίτης τίποτα! Ντούβνιακ και Μάρκοβιτς… ξεχασμένοι…
Και ο Σχορτσανίτης που… έκανε ότι μπορούσε.
Ο ΠΑΟΚ έχασε φέτος άλλο ένα σημαντικό παιχνίδι! Στα περασμένα
(Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό και μερικά άλλα σε Ελλάδα και Ευρώπη) τα έχασε
στο σουτ ή στη βολή! Τα έχασε όμως… Δεν τα πήραν οι αντίπαλοι!
Από τότε φάνηκε η έλλειψη προσωπικότητας. (Κάποτε αυτά τα ματς τα
έπαιρνε μόνος του ο Χαραλαμπίδης). Σήμερα «έτρεμαν» οι περισσότεροι, επί
πολλά λεπτά και όχι μόνο στο τέλος! Και τελικά δικαίωσαν το ότι… είναι
λίγοι.
* Ότι χάθηκε αυτό το σημαντικό παιχνίδι, δεν σημαίνει ότι πρέπει να
απαξιωθεί η προσπάθεια που κάνουν χρόνια οι Πρέλεβιτς, Σταυρόπουλος,
Μαρκόπουλος, Ζουρνατζίδης, Γαλατσόπουλος. Η αποτυχία της ομάδας απόψε
είναι τεράστια, θα έπρεπε όλοι να ντρέπονται, αλλά… από εκεί και πέρα
ποιος να τους ζητήσει ευθύνες ή να τους απαξιώσει ή να τους ξεφωνήσει;
Ο λαός του ΠΑΟΚ; (Αφήστε το καλύτερα με τον λαό του ΠΑΟΚ και την ομάδα μπάσκετ…)
* Στο τέλος πάμε σε κάτι άλλο… Δεν μας ενδιαφέρει το σκορ, δεν έχει σημασία ποιος κέρδισε, πώς τα κατάφερε, τι έγινε και τι θα γίνει…
Η διαιτησία δεν επηρέασε την εικόνα της αναμέτρησης και δεν φταίει
για το αναχρονιστικό μπάσκετ στο οποίο παγιδεύτηκε ο ΠΑΟΚ. (Ούτε φταίει
που στα 13΄΄ ο Τέπιτς σαν να μην ξέρει που βρίσκεται, κάνει φάουλ στον
αντίπαλο ενώ τελειώνει η επίθεση…).
Αλλά…
Αυτό το πράγμα με τον συγκεκριμένο αγαπημένο διαιτητή του
Παναθηναϊκού (καμία σχέση με το αποτέλεσμα και το ποιος θα πάει στον
τελικό…) δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αυτός ο άνθρωπος από την Πάτρα (τα
γράφαμε και πέρυσι) ξεφτιλίζει όλους όσους επιμένουν και του αναθέτουν
αποστολές... (Σήμερα δεν είχε αποστολή. Γενική είναι η αναφορά…).
Αυτό το πράγμα που βρήκε και σφύριξε στα 37΄΄ πριν το φινάλε…
μπορεί να οδηγήσει αθλητή (που οι σφυγμοί του καλπάζουν ) σε πράξη που
μετά θα κατηγορούμε όλοι μαζί…
Στο τέλος της επίθεσης ο Παπαμακάριος πάει να «πετάξει» τη μπάλα,
μετακινεί πεντακάθαρα και τα δύο πόδια (δεν έχει σταθερό), ο
Σχορτσανίτης του ακουμπάει (μετά τα βήματα) μόνο την μπάλα και αυτός ο
τύπος τολμάει και δίνει τρεις βολές, καθορίζοντας τον τελικό νικητή…
Μαζέψτε τον….
Έχει συνηθίσει σε «αποστολές» και θα κάνει μεγάλο κακό σε κάποιον
άλλο αγώνα, όπου το θύμα δεν θα κρατηθεί… Η απόφαση αυτή σε νοκ αουτ
ημιτελικό, είναι ότι χειρότερο σφυρίχτηκε την τελευταία δεκαετία
τουλάχιστον…
* Γι’ άλλη μία φορά: Η διαιτησία δεν έπαιξε ρόλο στην τραγική
εικόνα της ομάδας που λέγονταν ΠΑΟΚ. Ο Παναγιώτου όμως είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ
για το άθλημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου