O Kώστας Μιαούλης παραθέτει ορισμένους λόγους, που έφεραν τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού, για την στασιμότητα του τελευταίου μήνα, για τα περιθώρια βελτίωσης ενόψει Europa League.
Το παιχνίδι πήγαινε καλά για τους «ερυθρόλευκους» στα πρώτα 22
λεπτά. Φάση δεν είχε φτιάξει η Άρσεναλ, ο Ολυμπιακός έβρισκε χώρους και
πάτησε την αντίπαλη περιοχή, έστω και αν δεν έφτιαξε κλασσική ευκαιρία.
Αυτό που συνέβη μετά το 23ο λεπτό στο Φάληρο, είναι σα να ξεκίνησε ένα
άλλο παιχνίδι. Όταν άλλαξαν πτέρυγες ο Κάμπελ με τον Γουόλκοτ αρχίσαμε
να βλέπουμε ένα διαφορετικό ματς.
Ο Κοσταρικανός δεν είναι άγνωστος στο κοινό των «ερυθρολεύκων». Χάρισε ωραίες στιγμές στους φίλους του Ολυμπιακού όσο φορούσε τα «ερυθρόλευκα». Ο Μαζουακού θα βλέπει για κάμποσες ημέρες...στους εφιάλτες του τον Κάμπελ που τον... ισοπέδωσε. Το κέντρο της άμυνας του Ολυμπιακού είχε σοβαρά θέματα, όπως η αντίδραση του και στο πρώτο γκολ και στο δοκάρι, αλλά και στη φάση του δεύτερου γκολ, όπου έξι παίκτες παρακολουθούσαν τον Κάμπελ να δίνει ένα έτοιμο γκολ λες και έπαιζε...μόνος του. Θα μπορούσα να γράψω για επιλογές που δεν έκανε ο Σίλβα και άφησε έξω έμπειρους παίκτες, όπως ο Τσόρι και ειδικά ο Καμπιάσο. Αλλά για την επιλογή του Μαζουακού αντί του Σαλίνο, είναι εκείνο που δεν μου κάθεται με τίποτα.
Ο Ολυμπιακός για μια σειρά από λόγους δεν μπόρεσε ν’ ανταποκριθεί στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Για μένα το πρώτο είναι πως μετά το παιχνίδι με την Ντιναμό εντός έδρας, δεν έχει δώσει κάποιο πραγματικά ανταγωνιστικό παιχνίδι, εντός συνόρων. Δεν υπήρξε ποτέ προβληματισμός, σε αυτό το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τις αρχές Νοέμβρη μέχρι τώρα, για το πώς μπορεί ο Ολυμπιακός να γίνει ακόμα καλύτερος. Για το αν υπάρχουν, τουλάχιστον στο επίπεδο που θέλουν οι «ερυθρόλευκοι» να βρίσκονται, σημεία στα οποία θα πρέπει να βελτιωθεί η ομάδα, ειδικά αμυντικά. Και δεν υπήρξε, ούτε η απαραίτητη θαρρώ ψυχολογική προετοιμασία, για να μπορέσει να μπει σωστά η ομάδα σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Στο οποίο, όπως και για καμία ελληνική ομάδα, δεν είναι υπέρ, το να βρίσκεται στη θέση του φαβορί ή τουλάχιστον στη θέση του να εξυπηρετείται από πολλά αποτελέσματα.
Ασφαλώς η Άρσεναλ δεν είναι μια τυχαία ομάδα. Όταν για 16 χρόνια περνά συνεχόμενα στη φάση των νοκ-άουτ μία ομάδα δεν μπορεί να είναι τυχαία. Οι Λονδρέζοι παρά τα όποια προβλήματα τους, ήταν βέβαιο πως θα ερχόντουσαν για να χτυπήσουν το ματς. Η Άρσεναλ είναι μια ομάδα παράξενη, που έχει την ρετσινιά της ομάδας looser, αλλά στα εκτός έδρας παιχνίδια είναι πολύ επικίνδυνη.
Στην αρχή της σεζόν γινόταν πολλή συζήτηση για το αν θα ήταν προτιμότερο να περάσει ο Ολυμπιακός στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ ή για το αν θα ήταν προτιμότερο να συνεχίσει στο Europa League, όπου υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια διάκρισης. Για μία ομάδα που έχει υψηλές βλέψεις, αλλά και για μια Α.Ε (αν το δούμε από την επιχειρηματική άποψη) το προτιμότερο θα ήταν το πρώτο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός δεν οφείλει να δει σοβαρά την προοπτική της διάκρισης στην δεύτερη διασυλλογική διοργάνωση. Διαχρονικά φωνάζω πως η διάκριση στο Europa League, θα έπρεπε ν’ αποτελεί τον στόχο όλων των ομάδων μας που έχουν τέτοιους στόχους.
Αν ο Ολυμπιακός δουλέψει για την βελτίωση του, ανεξάρτητα με το πόσο μακριά βρίσκεται από τους υπόλοιπους στο ελληνικό πρωτάθλημα και δημιουργήσει μια συμπαγή άμυνα, μπορεί να φτάσει μακριά στο Europa League, αρκεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα, ειδικά από τη μέση και πίσω, που κακά τα ψέματα, έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους και σε παιχνίδια εντός συνόρων.
Καταληκτικά, ο αποκλεισμός από τους 16 δεν μπορεί να λογιστεί ως αποτυχία σε αρχικό βαθμό. Ο στόχος σε αυτόν τον δύσκολο όμιλο, ήταν εξαρχής η 3η θέση που θα του εξασφάλιζε την παρουσία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και τον Φεβρουάριο. Οι "ερυθρόλευκοι" δημιούργησαν με τα παιχνίδια τους με Άρσεναλ έξω και με την Ντιναμό, αλλά με την ισχύ τους στα δύο ντέρμπι εντός Ελλάδος (ΠΑΟΚ και ΑΕΚ), μεγάλες προσδοκίες. Η πρόκριση στους "16" αποτελούσε μια μεγάλη ευκαιρία, αλλά αυτή χάθηκε, από μία, όπως αποδείχτηκε, καλύτερη ομάδα. Ο προβληματισμός απ' αυτόν τον αποκλεισμό, μπορεί να γίνει δημιουργικός στο διάστημα που μεσολαβεί, μέχρι ν' αρχίσουν τα παιχνίδια του Europa League ώστε ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί βελτιωμένος, ειδικά στην άμυνα.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Ο Κοσταρικανός δεν είναι άγνωστος στο κοινό των «ερυθρολεύκων». Χάρισε ωραίες στιγμές στους φίλους του Ολυμπιακού όσο φορούσε τα «ερυθρόλευκα». Ο Μαζουακού θα βλέπει για κάμποσες ημέρες...στους εφιάλτες του τον Κάμπελ που τον... ισοπέδωσε. Το κέντρο της άμυνας του Ολυμπιακού είχε σοβαρά θέματα, όπως η αντίδραση του και στο πρώτο γκολ και στο δοκάρι, αλλά και στη φάση του δεύτερου γκολ, όπου έξι παίκτες παρακολουθούσαν τον Κάμπελ να δίνει ένα έτοιμο γκολ λες και έπαιζε...μόνος του. Θα μπορούσα να γράψω για επιλογές που δεν έκανε ο Σίλβα και άφησε έξω έμπειρους παίκτες, όπως ο Τσόρι και ειδικά ο Καμπιάσο. Αλλά για την επιλογή του Μαζουακού αντί του Σαλίνο, είναι εκείνο που δεν μου κάθεται με τίποτα.
Ο Ολυμπιακός για μια σειρά από λόγους δεν μπόρεσε ν’ ανταποκριθεί στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Για μένα το πρώτο είναι πως μετά το παιχνίδι με την Ντιναμό εντός έδρας, δεν έχει δώσει κάποιο πραγματικά ανταγωνιστικό παιχνίδι, εντός συνόρων. Δεν υπήρξε ποτέ προβληματισμός, σε αυτό το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τις αρχές Νοέμβρη μέχρι τώρα, για το πώς μπορεί ο Ολυμπιακός να γίνει ακόμα καλύτερος. Για το αν υπάρχουν, τουλάχιστον στο επίπεδο που θέλουν οι «ερυθρόλευκοι» να βρίσκονται, σημεία στα οποία θα πρέπει να βελτιωθεί η ομάδα, ειδικά αμυντικά. Και δεν υπήρξε, ούτε η απαραίτητη θαρρώ ψυχολογική προετοιμασία, για να μπορέσει να μπει σωστά η ομάδα σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Στο οποίο, όπως και για καμία ελληνική ομάδα, δεν είναι υπέρ, το να βρίσκεται στη θέση του φαβορί ή τουλάχιστον στη θέση του να εξυπηρετείται από πολλά αποτελέσματα.
Ασφαλώς η Άρσεναλ δεν είναι μια τυχαία ομάδα. Όταν για 16 χρόνια περνά συνεχόμενα στη φάση των νοκ-άουτ μία ομάδα δεν μπορεί να είναι τυχαία. Οι Λονδρέζοι παρά τα όποια προβλήματα τους, ήταν βέβαιο πως θα ερχόντουσαν για να χτυπήσουν το ματς. Η Άρσεναλ είναι μια ομάδα παράξενη, που έχει την ρετσινιά της ομάδας looser, αλλά στα εκτός έδρας παιχνίδια είναι πολύ επικίνδυνη.
Στην αρχή της σεζόν γινόταν πολλή συζήτηση για το αν θα ήταν προτιμότερο να περάσει ο Ολυμπιακός στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ ή για το αν θα ήταν προτιμότερο να συνεχίσει στο Europa League, όπου υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια διάκρισης. Για μία ομάδα που έχει υψηλές βλέψεις, αλλά και για μια Α.Ε (αν το δούμε από την επιχειρηματική άποψη) το προτιμότερο θα ήταν το πρώτο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός δεν οφείλει να δει σοβαρά την προοπτική της διάκρισης στην δεύτερη διασυλλογική διοργάνωση. Διαχρονικά φωνάζω πως η διάκριση στο Europa League, θα έπρεπε ν’ αποτελεί τον στόχο όλων των ομάδων μας που έχουν τέτοιους στόχους.
Αν ο Ολυμπιακός δουλέψει για την βελτίωση του, ανεξάρτητα με το πόσο μακριά βρίσκεται από τους υπόλοιπους στο ελληνικό πρωτάθλημα και δημιουργήσει μια συμπαγή άμυνα, μπορεί να φτάσει μακριά στο Europa League, αρκεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα, ειδικά από τη μέση και πίσω, που κακά τα ψέματα, έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους και σε παιχνίδια εντός συνόρων.
Καταληκτικά, ο αποκλεισμός από τους 16 δεν μπορεί να λογιστεί ως αποτυχία σε αρχικό βαθμό. Ο στόχος σε αυτόν τον δύσκολο όμιλο, ήταν εξαρχής η 3η θέση που θα του εξασφάλιζε την παρουσία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και τον Φεβρουάριο. Οι "ερυθρόλευκοι" δημιούργησαν με τα παιχνίδια τους με Άρσεναλ έξω και με την Ντιναμό, αλλά με την ισχύ τους στα δύο ντέρμπι εντός Ελλάδος (ΠΑΟΚ και ΑΕΚ), μεγάλες προσδοκίες. Η πρόκριση στους "16" αποτελούσε μια μεγάλη ευκαιρία, αλλά αυτή χάθηκε, από μία, όπως αποδείχτηκε, καλύτερη ομάδα. Ο προβληματισμός απ' αυτόν τον αποκλεισμό, μπορεί να γίνει δημιουργικός στο διάστημα που μεσολαβεί, μέχρι ν' αρχίσουν τα παιχνίδια του Europa League ώστε ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί βελτιωμένος, ειδικά στην άμυνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου