Ο Σταύρος Χονδροθύμιος γράφει για την ευρωπαϊκή κατρακύλα των παραδοσιακών αγγλικών ομάδων,το χαμένο κίνητρο που βρήκαν στο Europa League, αλλά & την ανεπάρκειά τους να σηκώσουν το βάρος της φανέλας
Έχασε χθες η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τη Μίντιλαντ, δεν
κέρδισε η Λίβερπουλ την Άουγκσμπουργκ και όλα... μέλι γάλα; Οι
περισσότεροι νομίζουν ότι δεν ιδρώνει το αυτί των αγγλικών ομάδων για τα
ανεπιτυχή αποτελέσματα, διότι έτσι κι αλλιώς, φαβορί παραμένουν για την
πρόκριση, αλλά κάνουν λάθος.
Η γενική βαθμολογία των χωρών, δεν ενδιαφέρει μόνο την Ελλάδα, που χρόνο με το χρόνο καταρρακώνεται και πλέον προσπαθεί να διατηρηθεί στη 14η θέση, για να μην χάσει ένα εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ, αλλά απασχολεί και ποδοσφαιρικούς… κολοσσούς όπως την Αγγλία. Η Ιταλία την καταδιώκει για να της πάρει την 3η θέση και μαζί και την τέταρτη ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Με εξαίρεση την Τότεναμ που πήρε θετικό αποτέλεσμα στην έδρα της Φιορεντίνα (την πιο ισχυρή αντίπαλο δηλαδή συγκριτικά με Μίντιλαντ και Άουγκσμπουργκ), οι Μάντσεστερ και Λίβερπουλ σε Δανία και Γερμανία αντίστοιχα, δεν τα κατάφεραν. Γενικότερα όμως με την εικόνα τους, δεν πείθουν κανέναν ότι μπορούν να φτάσουν μακριά στη διοργάνωση, όσο κι αν έχουν πολύ βαριά φανέλα.
Παράλληλα και στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Άρσεναλ νωρίς-νωρίς έπεσε πάνω στην Μπαρσελόνα, οπότε δύσκολα να συνεχίσει, η Τσέλσι παρά το 1-1 στη Γαλλία απέναντι στην ΠΣΖ δεν θα στοιχημάτιζε κανείς ότι μπορεί να χαρίσει φέτος αρκετούς ακόμα βαθμούς στη χώρα της και η Μάνστεστερ Σίτι, δεν μας έχει συνηθίσει να… μακροημερεύει στο θεσμό.
Χρόνια τώρα οι αγγλικές ομάδες, σνομπάρουν το Γιουρόπα Λιγκ και σε συνδυασμό με την άσχημη τριετία τους στο Champios League, πλέον απειλούνται. Μπορεί οικονομικά να μην πλήττονται ιδιαίτερα, καθώς αναφερόμαστε σε κάποιους από τις πιο πλούσιους συλλόγους του πλανήτη και τα έσοδα από τις διοργανώσεις της UEFA, δεν αποτελούν το κυριότερο κομμάτι του μπάτζετ τους. Χάνουν όμως σε κύρος, σε μεταγραφές (αφού κάποιοι πρωτοκλασάτοι παίκτες δεν θα επιθυμούν να αγωνιστούν σε ομάδα που δεν συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις), ελαττώνονται οι νέοι υποστηρικτές και μαζί οι πωλήσεις σε όλον τον πλανήτη στα προϊόντα με το brand name τους.
Π;vς έφτασε η κατάσταση έως εδώ όμως; Τις τρεις τελευταίες σεζόν, δεν υπήρχε αγγλική ομάδα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ , σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, όταν από το 2005 έως το 2012 -με μοναδική εξαίρεση το 2010- υπήρχε πάντα μια στον τελικό και μάλιστα το 2008 στη Μόσχα και τις δύο προέρχονταν από το Νησί.
Και εντάξει, δεν γίνεται στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση να φτάνει πάντα έως τον τελικό αγγλικός σύλλογος, γιατί ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Στο Γιουρόπα Λιγκ όμως που θεωρητικά οι ομάδες της «Γηραιάς Αλβιόνας» συγκαταλέγονται πάντα ανάμεσα στα μεγάλα φαβορί, γιατί η απουσία τους είναι εκκωφαντική; Εδώ κολλάει ο σνομπισμός που αναφέρθηκε πιο πάνω. Από το 2007 και μετά, μόνο δύο φορές είχαμε παρουσία αγγλικής ομάδας στον τελικό. Αν προσθέσουμε σε αυτό και τους πρόωρους αποκλεισμούς ομάδων που αντιμετώπιζαν τις αναμετρήσεις σαν ένα ακόμα ματς… Λιγκ Καπ, με τους προπονητές να ρίχνουν στον αγωνιστικό χώρο τα… δευτερότριτα, τότε έχουμε μπροστά μας την εξήγηση που ζητάμε.
Το θέμα είναι ότι μετά το επιπλέον κίνητρο που έδωσε η UEFA , αυτό της εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ, σε περίπτωση κατάκτησης του Γιουρόπα, η συμπεριφορά των αγγλικών ομάδων φαίνεται να αλλάζει. Το ερώτημα πλέον δεν είναι μόνο αν σνομπάρουν το συγκεκριμένο θεσμό, αλλά αν μπορούν να φτάσουν μέχρι το τέλος! Και η αλήθεια είναι ότι ενώ το πρωτάθλημά τους παραμένει θεαματικό, με ποδόσφαιρο υψηλότατου επιπέδου και με τρομερό ενδιαφέρον, οι εκπρόσωποι του στις διοργανώσεις της UEFA, δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των οπαδών τους, στη δυναμική των συλλόγων τους και στις δυνατότητες των ρόστερ τους.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Η γενική βαθμολογία των χωρών, δεν ενδιαφέρει μόνο την Ελλάδα, που χρόνο με το χρόνο καταρρακώνεται και πλέον προσπαθεί να διατηρηθεί στη 14η θέση, για να μην χάσει ένα εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ, αλλά απασχολεί και ποδοσφαιρικούς… κολοσσούς όπως την Αγγλία. Η Ιταλία την καταδιώκει για να της πάρει την 3η θέση και μαζί και την τέταρτη ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Με εξαίρεση την Τότεναμ που πήρε θετικό αποτέλεσμα στην έδρα της Φιορεντίνα (την πιο ισχυρή αντίπαλο δηλαδή συγκριτικά με Μίντιλαντ και Άουγκσμπουργκ), οι Μάντσεστερ και Λίβερπουλ σε Δανία και Γερμανία αντίστοιχα, δεν τα κατάφεραν. Γενικότερα όμως με την εικόνα τους, δεν πείθουν κανέναν ότι μπορούν να φτάσουν μακριά στη διοργάνωση, όσο κι αν έχουν πολύ βαριά φανέλα.
Παράλληλα και στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Άρσεναλ νωρίς-νωρίς έπεσε πάνω στην Μπαρσελόνα, οπότε δύσκολα να συνεχίσει, η Τσέλσι παρά το 1-1 στη Γαλλία απέναντι στην ΠΣΖ δεν θα στοιχημάτιζε κανείς ότι μπορεί να χαρίσει φέτος αρκετούς ακόμα βαθμούς στη χώρα της και η Μάνστεστερ Σίτι, δεν μας έχει συνηθίσει να… μακροημερεύει στο θεσμό.
Χρόνια τώρα οι αγγλικές ομάδες, σνομπάρουν το Γιουρόπα Λιγκ και σε συνδυασμό με την άσχημη τριετία τους στο Champios League, πλέον απειλούνται. Μπορεί οικονομικά να μην πλήττονται ιδιαίτερα, καθώς αναφερόμαστε σε κάποιους από τις πιο πλούσιους συλλόγους του πλανήτη και τα έσοδα από τις διοργανώσεις της UEFA, δεν αποτελούν το κυριότερο κομμάτι του μπάτζετ τους. Χάνουν όμως σε κύρος, σε μεταγραφές (αφού κάποιοι πρωτοκλασάτοι παίκτες δεν θα επιθυμούν να αγωνιστούν σε ομάδα που δεν συμμετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις), ελαττώνονται οι νέοι υποστηρικτές και μαζί οι πωλήσεις σε όλον τον πλανήτη στα προϊόντα με το brand name τους.
Π;vς έφτασε η κατάσταση έως εδώ όμως; Τις τρεις τελευταίες σεζόν, δεν υπήρχε αγγλική ομάδα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ , σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, όταν από το 2005 έως το 2012 -με μοναδική εξαίρεση το 2010- υπήρχε πάντα μια στον τελικό και μάλιστα το 2008 στη Μόσχα και τις δύο προέρχονταν από το Νησί.
Και εντάξει, δεν γίνεται στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση να φτάνει πάντα έως τον τελικό αγγλικός σύλλογος, γιατί ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Στο Γιουρόπα Λιγκ όμως που θεωρητικά οι ομάδες της «Γηραιάς Αλβιόνας» συγκαταλέγονται πάντα ανάμεσα στα μεγάλα φαβορί, γιατί η απουσία τους είναι εκκωφαντική; Εδώ κολλάει ο σνομπισμός που αναφέρθηκε πιο πάνω. Από το 2007 και μετά, μόνο δύο φορές είχαμε παρουσία αγγλικής ομάδας στον τελικό. Αν προσθέσουμε σε αυτό και τους πρόωρους αποκλεισμούς ομάδων που αντιμετώπιζαν τις αναμετρήσεις σαν ένα ακόμα ματς… Λιγκ Καπ, με τους προπονητές να ρίχνουν στον αγωνιστικό χώρο τα… δευτερότριτα, τότε έχουμε μπροστά μας την εξήγηση που ζητάμε.
Το θέμα είναι ότι μετά το επιπλέον κίνητρο που έδωσε η UEFA , αυτό της εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ, σε περίπτωση κατάκτησης του Γιουρόπα, η συμπεριφορά των αγγλικών ομάδων φαίνεται να αλλάζει. Το ερώτημα πλέον δεν είναι μόνο αν σνομπάρουν το συγκεκριμένο θεσμό, αλλά αν μπορούν να φτάσουν μέχρι το τέλος! Και η αλήθεια είναι ότι ενώ το πρωτάθλημά τους παραμένει θεαματικό, με ποδόσφαιρο υψηλότατου επιπέδου και με τρομερό ενδιαφέρον, οι εκπρόσωποι του στις διοργανώσεις της UEFA, δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των οπαδών τους, στη δυναμική των συλλόγων τους και στις δυνατότητες των ρόστερ τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου