Ο Γ. Ζαχαριάδης γράφει για τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη, που,πριν κάνει την επανάστασή του για την απαραίτητη κάθαρση του ποδόσφαιρου, δεν οχυρώνει την ομάδα του για να μην γίνεται ρεζίλι κόντρα σε ουραγούς
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
zahariadis@hotmail.com
Αφήστε κατά μέρος όλες αυτές τις αηδίες περί φιλότιμου και άλλες γραφικές διαπιστώσεις, καταλήγοντας στο ότι δεν χρειάζεται προσπάθεια από τον ΠΑΟΚ να κερδίσει τον ουραγό Πανθρακικό. Για την ακρίβεια, τον τελειωμένο Πανθρακικό, διότι έχει πετάξει εδώ και καιρό πετσέτα.
Και ρωτώ: Ποιος είναι ο φετινός ΠΑΟΚ που πηγαίνει… άνετος στην Κομοτηνή και θα τα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα τους; Ποιος είναι ο ΠΑΟΚ που έχει πείσει μέχρι τώρα ότι δεν είναι ικανός να χάσει από τον τελευταίο;
Οι απαντήσεις είναι γνωστές και είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνείται μαζί μου: Χρειάζεται απόλυτη προσοχή και σχέδιο δράσης. Όχι πάμε να τους κερδίσουμε τη… φανέλα. Έπαψε να ισχύει κάτι τέτοιο εδώ και πολύ καιρό και αυτό αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα. Ειδικά με ομάδες της ουράς.
Θέλω να πω λοιπόν σε αυτό το σημείο του τίμιου και ειλικρινέστατου αγώνα που κάνει ο Ιβάν Σαββίδης ότι την πάτησε για τα καλά. Διότι, εκεί που νόμιζε ότι δεν θα έχει άλλες σκοτούρες για να απασχοληθεί όσο θα εντείνει τις προσπάθειές του για την υποτιθέμενη κάθαρση του ελληνικού ποδόσφαιρου, δημιουργείται ένα ακόμη μέτωπο. Πολλά νέα προβλήματα που άλλωστε, ο ίδιος ήθελε, σε τελική ανάλυση να προκύψουν, όταν έβαλε με τον εαυτό του το στοίχημα ότι δεν θα διώξει φέτος τον προπονητή πριν τελειώσει η χρονιά.
Η χρονιά ίσως ολοκληρωθεί πολύ νωρίτερα από αυτό που υπολόγιζε κι αυτό γίνεται απόλυτα κατανοητό από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ δεν είναι βέβαιο ότι θα μπει στην πεντάδα.
Από τη μια είναι καλό για να γίνει επανεκκίνηση νωρίτερα κι όχι στα μέσα Ιουνίου, όταν πέρσι ήρθε άρον άρον ο Άρνεσεν και μετά ο Τούντορ και στήθηκε ομάδα με προχειρότητα και χαμένα εκατομμύρια που μοιράστηκαν από την Σλοβακία και κάτω, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Δεν είναι βέβαια αυτό που θέλουν στον ΠΑΟΚ.
Εκείνο που έπρεπε να θέλουν ήταν να διασφαλίσουν στο μέτρο του εφικτού τη νίκη στην Κομοτηνή για να αποφύγουν την κατρακύλα που αυτές τις μέρες θα σκεπάσει όποια προσπάθεια γίνεται για την εξυγίανση και ό,τι άλλο συμβαίνει για να καθαρίσει η βρωμιά του ποδοσφαιρου.
Με ένα κεφάλι γεμάτο ερωτηματικά για τις επόμενες μέρες του αγωνιστικού τμήματος, ο Σαββίδης ίσως είναι αναγκασμένος να δώσει απαντήσεις και να ασχοληθεί σοβαρά με την ομάδα, περισσότερο από ότι ασχολείται με τα προβλήματα του ελληνικού ποδόσφαιρου.
Θα πρέπει να οχυρώσει την ομάδα για όλα τα μεγάλα, αλλά, κυρίως για τα μικρά παιχνίδια που φέτος πλήγωσαν τον ΠΑΟΚ και στέρεψαν από δικαιολογίες τον άνθρωπο που παριστάνει τον προπονητή.
Φέτος, ο Σαββίδης , που του δίνουμε πολλά συγχαρητήρια επειδή υποστήριξε επιτέλους την επιλογή του στο θέμα προπονητή, έκανε το μεγαλύτερο λάθος: Αποφάσισε για τη στήριξη του προπονητή, στην πιο λανθασμένη και… βάναυση για τα οικονομικά του, επιλογή. Στήριξε τον Τούντορ κι ο ΠΑΟΚ ξύνει τον πάτο του βαρελιού και είναι άγνωστο αν, όταν αποχωρήσει, θα έχει μείνει κάτι όρθιο.
Οι παίκτες δεν είναι ανίδεοι. Δεν είναι και ρομπότ αν όλοι τους νομίζουν ότι θα τους αγγίξουν μέσω skype και θα τους μιλήσει στα αγγλικά ή σλοβάκικα ο αλλοδαπός πρόεδρος Μίχελ και θα τους συγκινήσει. Ορισμένοι τους έχουν πάρει (τους παράγοντες) στο ψιλό… Κι όχι άδικα.
*Πηγή: sport-fm.gr*
zahariadis@hotmail.com
Αφήστε κατά μέρος όλες αυτές τις αηδίες περί φιλότιμου και άλλες γραφικές διαπιστώσεις, καταλήγοντας στο ότι δεν χρειάζεται προσπάθεια από τον ΠΑΟΚ να κερδίσει τον ουραγό Πανθρακικό. Για την ακρίβεια, τον τελειωμένο Πανθρακικό, διότι έχει πετάξει εδώ και καιρό πετσέτα.
Και ρωτώ: Ποιος είναι ο φετινός ΠΑΟΚ που πηγαίνει… άνετος στην Κομοτηνή και θα τα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα τους; Ποιος είναι ο ΠΑΟΚ που έχει πείσει μέχρι τώρα ότι δεν είναι ικανός να χάσει από τον τελευταίο;
Οι απαντήσεις είναι γνωστές και είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνείται μαζί μου: Χρειάζεται απόλυτη προσοχή και σχέδιο δράσης. Όχι πάμε να τους κερδίσουμε τη… φανέλα. Έπαψε να ισχύει κάτι τέτοιο εδώ και πολύ καιρό και αυτό αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα. Ειδικά με ομάδες της ουράς.
Θέλω να πω λοιπόν σε αυτό το σημείο του τίμιου και ειλικρινέστατου αγώνα που κάνει ο Ιβάν Σαββίδης ότι την πάτησε για τα καλά. Διότι, εκεί που νόμιζε ότι δεν θα έχει άλλες σκοτούρες για να απασχοληθεί όσο θα εντείνει τις προσπάθειές του για την υποτιθέμενη κάθαρση του ελληνικού ποδόσφαιρου, δημιουργείται ένα ακόμη μέτωπο. Πολλά νέα προβλήματα που άλλωστε, ο ίδιος ήθελε, σε τελική ανάλυση να προκύψουν, όταν έβαλε με τον εαυτό του το στοίχημα ότι δεν θα διώξει φέτος τον προπονητή πριν τελειώσει η χρονιά.
Η χρονιά ίσως ολοκληρωθεί πολύ νωρίτερα από αυτό που υπολόγιζε κι αυτό γίνεται απόλυτα κατανοητό από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ δεν είναι βέβαιο ότι θα μπει στην πεντάδα.
Από τη μια είναι καλό για να γίνει επανεκκίνηση νωρίτερα κι όχι στα μέσα Ιουνίου, όταν πέρσι ήρθε άρον άρον ο Άρνεσεν και μετά ο Τούντορ και στήθηκε ομάδα με προχειρότητα και χαμένα εκατομμύρια που μοιράστηκαν από την Σλοβακία και κάτω, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Δεν είναι βέβαια αυτό που θέλουν στον ΠΑΟΚ.
Εκείνο που έπρεπε να θέλουν ήταν να διασφαλίσουν στο μέτρο του εφικτού τη νίκη στην Κομοτηνή για να αποφύγουν την κατρακύλα που αυτές τις μέρες θα σκεπάσει όποια προσπάθεια γίνεται για την εξυγίανση και ό,τι άλλο συμβαίνει για να καθαρίσει η βρωμιά του ποδοσφαιρου.
Με ένα κεφάλι γεμάτο ερωτηματικά για τις επόμενες μέρες του αγωνιστικού τμήματος, ο Σαββίδης ίσως είναι αναγκασμένος να δώσει απαντήσεις και να ασχοληθεί σοβαρά με την ομάδα, περισσότερο από ότι ασχολείται με τα προβλήματα του ελληνικού ποδόσφαιρου.
Θα πρέπει να οχυρώσει την ομάδα για όλα τα μεγάλα, αλλά, κυρίως για τα μικρά παιχνίδια που φέτος πλήγωσαν τον ΠΑΟΚ και στέρεψαν από δικαιολογίες τον άνθρωπο που παριστάνει τον προπονητή.
Φέτος, ο Σαββίδης , που του δίνουμε πολλά συγχαρητήρια επειδή υποστήριξε επιτέλους την επιλογή του στο θέμα προπονητή, έκανε το μεγαλύτερο λάθος: Αποφάσισε για τη στήριξη του προπονητή, στην πιο λανθασμένη και… βάναυση για τα οικονομικά του, επιλογή. Στήριξε τον Τούντορ κι ο ΠΑΟΚ ξύνει τον πάτο του βαρελιού και είναι άγνωστο αν, όταν αποχωρήσει, θα έχει μείνει κάτι όρθιο.
Οι παίκτες δεν είναι ανίδεοι. Δεν είναι και ρομπότ αν όλοι τους νομίζουν ότι θα τους αγγίξουν μέσω skype και θα τους μιλήσει στα αγγλικά ή σλοβάκικα ο αλλοδαπός πρόεδρος Μίχελ και θα τους συγκινήσει. Ορισμένοι τους έχουν πάρει (τους παράγοντες) στο ψιλό… Κι όχι άδικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου