Ο Λευτέρης Αμπατζής γράφει για τους δύσκολους...
Σεπτέμβρηδες του Ζοσέ Μουρίνιο, για τη θολούρα του Πορτογάλου και για
τον Ιρβιν Γιάλομ που χρειάζεται.
Ο Σεπτέμβρης ήταν ανέκαθεν ο πιο ζόρικος μήνας -καθότι ο πρώτος- του
χρόνου. Είναι η περίοδος που περιμένεις να φύγει η ζέστη για να έρθει
πιο γρήγορα η νύχτα. Μια μετάβαση από την καλοκαιρινή ραστώνη στους
κανονικούς ρυθμούς της χειμερινής (το φθινόπωρο... πέθανε) παραγωγής.
Είναι ο μήνας που ανοίγουν τα σχολεία και ξεκινάει η νέα ποδοσφαιρική σεζόν. Για να ξεφύγουμε από τα... υπαρξιακά μας και να έρθουμε στο θέμα μας, Σεπτέμβρης (του 2007) ήταν ο μήνας που απολύθηκε από την Τσέλσι ο Ζοσέ Μουρίνιο, Σεπτέμβρης (του τρέχοντος έτους) είναι πάλι ο μήνας που νιώθει ο σημερινός προπονητής της Ρεάλ το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του.
Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πιστεύουμε ότι ο «Mr Special One» κινδυνεύει ξανά με απόλυση. Πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις, με κοινό όμως παρονομαστή την κακή αγωνιστική και ψυχολογική κατάσταση των ομάδων.
Στην Τσέλσι το βάρος που έπεσε στις πλάτες του Πορτογάλου είχε να κάνει με την πληθωρικότητα και τις απαιτήσεις του Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Στη Ρεάλ ολόκληρο το βάρος είναι ο σύλλογος, με την ιστορία και τα εκατομμύρια οπαδούς που σέρνει πίσω του. Φάνηκε στην τελευταία δημοσκόπηση της «As», όπου το 69% του κοινού της «βασίλισσας» θεωρεί ότι ο προπονητής είναι ο βασικός υπεύθυνος για την ήττα από τη Λεβάντε την Κυριακή (18/9) και την ισοπαλία με τη Σανταντέρ την Τετάρτη (21/9).
Πάμε τώρα στις διαφορές: Όταν ο Μουρίνιο πήγε στην Τσέλσι, η ομάδα είχε μισό αιώνα να πάρει πρωτάθλημα. Στη Ρεάλ εμφανίστηκε για να κατακτήσει το δέκατο ευρωπαϊκό και να σβήσει το μύθο, που αποτελεί πραγματικότητα πλέον, ότι η Μπαρτσελόνα των τελευταίων ετών είναι η κορυφαία ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ασφαλώς και ο πρώτος στόχος είναι πιο εφικτός από τον δεύτερο.
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η Μπαρτσελόνα (για την ακρίβεια η εμμονή του να τη ρίξει από την κορυφή) φθείρει συνεχώς τον Μουρίνιο. Όπως τον έφθειρε η γνωστή τακτική που ακολουθούσε μέχρι πρότινος, σε όποια ομάδα και αν δούλεψε, ως απορροφητικός…σπόγγος με τις δηλώσεις που έκανε. Ανοιγε μέτωπα παντού με σκοπό να προστατέψει την ομάδα του. Επαιρνε όλη τη φόρτιση πάνω του και προσπαθούσε να τη μεταδώσει ως θετική ενέργεια στους ποδοσφαιριστές του.
Και λέμε μέχρι πρότινος διότι μετά την ήττα από τη Λεβάντε ο Μουρίνιο αποφάσισε να μεταθέσει την ευθύνη στους παίκτες. Η κατηγορία προς τον Σάμι Κεντίρα για την κόκκινη κάρτα που είδε, δεν ενόχλησε μόνο τον ίδιο τον Γερμανό χαφ αλλά τους περισσότερους παίκτες στα αποδυτήρια της Ρεάλ.
Με εξαίρεση τα... πρωτοπαλίκαρα του Ζοσέ (Ρονάλντο, Καρβάλιο, Πέπε, Μαρτσέλο), οι υπόλοιποι με μπροστάρηδες τους «παλιούς» Κασίγιας και Σέρχιο Ράμος αντέδρασαν έντονα. Αν μάλιστα αληθεύει ότι ο Μουρίνιο δίνει συνεχώς εντολές στους παίκτες να διαμαρτύρονται στους διαιτητές, φαντάζεστε τι μπορεί να ειπώθηκε μετά τον αγώνα με τη Λεβάντε εντός των τειχών των αποδυτηρίων.
Ο προπονητής της Ρεάλ πάντως εμφανίστηκε ενωτικός στην τελευταία προπόνηση, αν κρίνουμε από τα ρεπορτάζ. Πιθανότατα να ζήτησε και συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Αλλωστε, το προσόν του, όπως λέει και στο τελευταίο διαφημιστικό σποτ που έκανε για γνωστή εταιρεία ξυριστικών μηχανών, είναι ότι απέναντι στους συνεργάτες και τους παίκτες του παραμένει ανοιχτός και δεν φοβάται να εκτεθεί.
Το έκανε και στην Τσέλσι αλλά δεν είχε υπολογίσει σωστά τον χαρακτήρα του Τζον Τέρι. Τον είχε και αυτόν για πρωτοπαλίκαρο (μαζί με τον Λάμπαρντ και τον Καρβάλιο), όμως στο τέλος ο αρχηγός αποδείχτηκε άνθρωπος του μεγάλου αφεντικού, επί της ουσίας εκείνος που ώθησε τον Αμπράμοβιτς στην απόφαση της απόλυσης.
Θα θέλαμε να... ψυχαναλύσουμε και τις δηλώσεις που κάνει συνέχεια ο «Mr Special One», αλλά δεν έχουμε τέτοια ειδικότητα. Από τη μια φταίνε οι εξωγενείς παράγοντες (διαιτητές, Τύπος, οι τακτικές των αντιπάλων ομάδων κ.λ.π.), από την άλλη ευθύνεται ο Κεντίρα. Στη μια πρόταση τα βάζει με τους παίκτες της Σανταντέρ που καθυστερούν το παιχνίδι, στην άλλη κάνει σκληρή αυτοκριτική. Γενικότερα, υπάρχει μια θολούρα, που πηγάζει από τη ματαιοδοξία του.
Δεν ξέρω αν γνωρίζει τον διάσημο ψυχοθεραπευτή Ιρβιν Γιάλομ, που είναι και επίτιμος καθηγητής ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ της Καλιφόρνια, ο Μουρίνιο. Είμαι σίγουρος όμως ότι έχει τη δυνατότητα να τον συναντήσει, αν φυσικά ποτέ χρειαστεί.
Πηγή: Sentragoal.gr
Είναι ο μήνας που ανοίγουν τα σχολεία και ξεκινάει η νέα ποδοσφαιρική σεζόν. Για να ξεφύγουμε από τα... υπαρξιακά μας και να έρθουμε στο θέμα μας, Σεπτέμβρης (του 2007) ήταν ο μήνας που απολύθηκε από την Τσέλσι ο Ζοσέ Μουρίνιο, Σεπτέμβρης (του τρέχοντος έτους) είναι πάλι ο μήνας που νιώθει ο σημερινός προπονητής της Ρεάλ το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του.
Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν πιστεύουμε ότι ο «Mr Special One» κινδυνεύει ξανά με απόλυση. Πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις, με κοινό όμως παρονομαστή την κακή αγωνιστική και ψυχολογική κατάσταση των ομάδων.
Στην Τσέλσι το βάρος που έπεσε στις πλάτες του Πορτογάλου είχε να κάνει με την πληθωρικότητα και τις απαιτήσεις του Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Στη Ρεάλ ολόκληρο το βάρος είναι ο σύλλογος, με την ιστορία και τα εκατομμύρια οπαδούς που σέρνει πίσω του. Φάνηκε στην τελευταία δημοσκόπηση της «As», όπου το 69% του κοινού της «βασίλισσας» θεωρεί ότι ο προπονητής είναι ο βασικός υπεύθυνος για την ήττα από τη Λεβάντε την Κυριακή (18/9) και την ισοπαλία με τη Σανταντέρ την Τετάρτη (21/9).
Πάμε τώρα στις διαφορές: Όταν ο Μουρίνιο πήγε στην Τσέλσι, η ομάδα είχε μισό αιώνα να πάρει πρωτάθλημα. Στη Ρεάλ εμφανίστηκε για να κατακτήσει το δέκατο ευρωπαϊκό και να σβήσει το μύθο, που αποτελεί πραγματικότητα πλέον, ότι η Μπαρτσελόνα των τελευταίων ετών είναι η κορυφαία ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ασφαλώς και ο πρώτος στόχος είναι πιο εφικτός από τον δεύτερο.
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η Μπαρτσελόνα (για την ακρίβεια η εμμονή του να τη ρίξει από την κορυφή) φθείρει συνεχώς τον Μουρίνιο. Όπως τον έφθειρε η γνωστή τακτική που ακολουθούσε μέχρι πρότινος, σε όποια ομάδα και αν δούλεψε, ως απορροφητικός…σπόγγος με τις δηλώσεις που έκανε. Ανοιγε μέτωπα παντού με σκοπό να προστατέψει την ομάδα του. Επαιρνε όλη τη φόρτιση πάνω του και προσπαθούσε να τη μεταδώσει ως θετική ενέργεια στους ποδοσφαιριστές του.
Και λέμε μέχρι πρότινος διότι μετά την ήττα από τη Λεβάντε ο Μουρίνιο αποφάσισε να μεταθέσει την ευθύνη στους παίκτες. Η κατηγορία προς τον Σάμι Κεντίρα για την κόκκινη κάρτα που είδε, δεν ενόχλησε μόνο τον ίδιο τον Γερμανό χαφ αλλά τους περισσότερους παίκτες στα αποδυτήρια της Ρεάλ.
Με εξαίρεση τα... πρωτοπαλίκαρα του Ζοσέ (Ρονάλντο, Καρβάλιο, Πέπε, Μαρτσέλο), οι υπόλοιποι με μπροστάρηδες τους «παλιούς» Κασίγιας και Σέρχιο Ράμος αντέδρασαν έντονα. Αν μάλιστα αληθεύει ότι ο Μουρίνιο δίνει συνεχώς εντολές στους παίκτες να διαμαρτύρονται στους διαιτητές, φαντάζεστε τι μπορεί να ειπώθηκε μετά τον αγώνα με τη Λεβάντε εντός των τειχών των αποδυτηρίων.
Ο προπονητής της Ρεάλ πάντως εμφανίστηκε ενωτικός στην τελευταία προπόνηση, αν κρίνουμε από τα ρεπορτάζ. Πιθανότατα να ζήτησε και συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Αλλωστε, το προσόν του, όπως λέει και στο τελευταίο διαφημιστικό σποτ που έκανε για γνωστή εταιρεία ξυριστικών μηχανών, είναι ότι απέναντι στους συνεργάτες και τους παίκτες του παραμένει ανοιχτός και δεν φοβάται να εκτεθεί.
Το έκανε και στην Τσέλσι αλλά δεν είχε υπολογίσει σωστά τον χαρακτήρα του Τζον Τέρι. Τον είχε και αυτόν για πρωτοπαλίκαρο (μαζί με τον Λάμπαρντ και τον Καρβάλιο), όμως στο τέλος ο αρχηγός αποδείχτηκε άνθρωπος του μεγάλου αφεντικού, επί της ουσίας εκείνος που ώθησε τον Αμπράμοβιτς στην απόφαση της απόλυσης.
Θα θέλαμε να... ψυχαναλύσουμε και τις δηλώσεις που κάνει συνέχεια ο «Mr Special One», αλλά δεν έχουμε τέτοια ειδικότητα. Από τη μια φταίνε οι εξωγενείς παράγοντες (διαιτητές, Τύπος, οι τακτικές των αντιπάλων ομάδων κ.λ.π.), από την άλλη ευθύνεται ο Κεντίρα. Στη μια πρόταση τα βάζει με τους παίκτες της Σανταντέρ που καθυστερούν το παιχνίδι, στην άλλη κάνει σκληρή αυτοκριτική. Γενικότερα, υπάρχει μια θολούρα, που πηγάζει από τη ματαιοδοξία του.
Δεν ξέρω αν γνωρίζει τον διάσημο ψυχοθεραπευτή Ιρβιν Γιάλομ, που είναι και επίτιμος καθηγητής ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ της Καλιφόρνια, ο Μουρίνιο. Είμαι σίγουρος όμως ότι έχει τη δυνατότητα να τον συναντήσει, αν φυσικά ποτέ χρειαστεί.
Πηγή: Sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου