Το επαγγελματικό μπάσκετ «λύγισε»

Η αδυναμία εύρεσης τηλεοπτικής στέγης δείχνει το μέγεθος του προβλήματος. Γράφει ο Γιώργος Βαλαβάνης. 

Η αναβολή της προγραμματισμένης έναρξης του πρωταθλήματος της Α1 αποτελεί ένα μικρό πλήγμα στο ήδη καταρρακωμένο πρεστίζ του επαγγελματικού μπάσκετ. Αλλωστε, τα δεδομένα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα και χρονίζουν, χωρίς πιθανότητες επίλυσης. Το μπάσκετ δεν... άντεξε την επαγγελματοποίησή του σε βάθος χρόνου και 21 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΣΑΚΕ, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, οι ομάδες που απαρτίζουν το πρωτάθλημα, δηλώνουν αδυναμία να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Το «γιατί» της δημιουργίας αυτού του μίζερου σκηνικού έχει ποικίλες απαντήσεις.
Το μπάσκετ έχει να επιδείξει μεγάλες και σημαντικές επιτυχίες και κυρίως έχει κάθε λόγο να υπερηφανεύεται για την καθαρότητά του. Μακριά από τηλεφωνικές συνομιλίες για τον καθορισμό αποτελεσμάτων και ακόμα πιο μακριά από την προσπάθεια επηρεασμού διαιτητών, το μπάσκετ διαθέτει τις δύο σοβαρότερες προδιαγραφές προσέλκυσης επενδυτών και διατήρησης των ήδη υπαρχόντων. Δεν προσφέρει, όμως, τις κατάλληλες εμπορικές προδιαγραφές και είναι φυσικό επόμενο να μαραζώνει τηλεοπτικά, χορηγικά και σε κάθε επίπεδο εσόδων, αφού κινείται με τους οικονομικούς όρους της αγοράς.
Παρά τη σχετική ευκολία δημιουργίας μιας ανταγωνιστικής ομάδας, οι 11 από τις 13 ομάδες του πρωταθλήματος, έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν το ίδιο «ταβάνι» στους προϋπολογισμούς τους. Υπολογίζουν στα μοναδικά σίγουρα έσοδά τους από το διεκδικούμενο -προς το παρόν- τηλεοπτικό συμβόλαιο και την επέκταση του χορηγικού συμβολαίου με την ΟΠΑΠ Α.Ε. για το πρωτάθλημα, η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί. Συνολικά, αυτά τα έσοδα κυμαίνονται μεταξύ 400-500.000 ευρώ. Η αύξηση των εξόδων σε συμβόλαια ποιοτικότερων παικτών, υφίσταται μόνο στις περιπτώσεις που ο ιδιοκτήτης μπορεί και θέλει να βάλει περισσότερα χρήματα από την τσέπη του. Σε διαφορετική περίπτωση, η διοίκηση της ΚΑΕ κάνει διαχείριση των προαναφερθέντων εσόδων και προσδοκά κάποιες εισπράξεις από τα εισιτήρια. Η διαφήμιση της φανέλας που αποτελούσε στη δεκαετία του ’90, αλλά και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, ένα ισχυρότατο έσοδο για τις επαγγελματικές ομάδες, έχει εξελιχθεί σε είδος εν ανεπαρκεία...
Ενώ τα έσοδα φθίνουν, γιατί το δυσμενές περιβάλλον της ελληνικής οικονομίας, δεν μπορεί να προσελκύσει τις χορηγίες που μπορούν να έχουν οι ισπανικές και οι ιταλικές ομάδες, ακόμα κι αν εκπροσωπούν ολόκληρες πόλεις, οι υποχρεώσεις των ανώνυμων εταιρειών καλαθοσφαίρισης, παραμένουν υψηλές.
Και μόνο, όμως, η πρόσφατη σκέψη που έγινε για επιστροφή των ομάδων στη μορφή του αθλητικού σωματείου, μεταφράζεται σε άνευ προηγουμένου «πισωγύρισμα». Μεγαλύτερο κι από αυτό που μπορεί να υποστεί η ελληνική οικονομία, αν χρεοκοπήσει...
Το μπάσκετ εξακολουθεί να έχει τη μεγαλύτερη συμπάθεια και εκτίμηση της φίλαθλης κοινής γνώμης, δεν χρειάζεται εξυγίανση, όμως οι αδυναμίες του είναι φανερές και κυρίως δυσεπίλυτες, εφόσον η οικονομική λογική επιβάλλεται του όποιου αισθήματος για την ομάδα.
Το «κλειστό» πρωτάθλημα
Η συμπόρευση ή η εκ διαμέτρου αντίθετη πορεία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού με τις άλλες 11 ομάδες του φετινού, «ψαλιδισμένου» (λόγω Πανελληνίου και μη αντικατάστασης του) πρωταθλήματος, στο θέμα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά τη χαώδη οικονομική και αγωνιστική διαφορά που έχει παγιωθεί στο επαγγελματικό μπάσκετ.
Οι «αιώνιοι» θεωρούν ότι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο δεν ανήκουν στην Α1 κατηγορία, αλλά η συμμετοχή τους αποτελεί... ύψιστη πολυτέλεια για τα χρήματα που δίνουν οι διοικήσεις των Γιαννακόπουλων και Αγγελόπουλων.
Η... προειδοποίηση συμμετοχής και των δύο σε άλλο πρωτάθλημα, όπως μπορεί να είναι η «κλειστή» Ευρωλίγκα, θα πραγματοποιηθεί (ο χρόνος δύσκολα θα προσδιοριστεί), είτε λόγω των πραγματικών αντιθέσεων που υπάρχουν στο ελληνικό πρωτάθλημα είτε λόγω της ίδιας της επιλογής που μπορεί να κάνουν οι «αιώνιοι» αντίπαλοι, ώστε να αποχωρήσουν από την Α1 και να έχουν μόνο αντιπάλους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Στον αντίποδα, οι λοιποί «φτωχοί συγγενείς» του ήδη υποβαθμισμένου ελληνικού πρωταθλήματος αναγνωρίζουν το κατά πολύ υψηλότερο επίπεδο του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και παράλληλα θεωρούν ότι μόνο με αυτές τις δύο ομάδες στις θέσεις του «οδηγού» και εφόσον η εμπορικότητά τους είναι δεδομένη, μπορούν να επιτευχθούν καλύτερες οικονομικές συμφωνίες, συνολικά για τη «λίγκα». Ομως, η κατεύθυνση που έχουν πάρει εκ των πραγμάτων οι παραδοσιακές ομάδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είναι ο συνασπισμός σε ένα «δικό» τους πρωτάθλημα, ακόμα κι αν η αποχώρηση από τα εθνικά πρωταθλήματα θα προκαλέσει πολλές και ίσως αξεπέραστες αντιδράσεις.
Πηγή: Καθημερινή