Η ΑΕΚ στη Μόσχα μου θύμισε κάτι μικρομεσαίες
ελληνικές ομάδες που έρχονταν τις προηγούμενες δεκαετίες στη Ν.
Φιλαδέλφεια. Το σχόλιο του Γιάννη Ξενάκη.
Μερικές εξ αυτών έφτιαχναν και δεν αξιοποιούσαν 2-3 καλές ευκαιρίες,
έκαναν αξιοπρεπή εμφάνιση και στο τέλος έχοντας εισπράξει τρία τεμάχια
από την ΑΕΚ έφευγαν ευχαριστημένες από το γήπεδο. Για την προσπάθεια,
για την καλή εικόνα, για τα σημάδια βελτίωσης.
Κάπως έτσι και η ΑΕΚ χτες βράδυ στη Μόσχα. Πτωχή, πλην τίμια. Έπαιξε όσο μπορούσε να παίξει, δεν αδιαφόρησε, δεν το παράτησε ούτε μετά το δεύτερο ρωσικό γκολ, αλλά έχασε. Έχασε γιατί ο πήχης της Ευρώπης είναι πολύ ψηλότερα από το αγωνιστικό της μπόι. Υπάρχει ένα ταβάνι στις δυνατότητες τούτης της ΑΕΚ που δημιούργησαν το καλοκαίρι (απόντων των μετόχων και της τσέπης τους) ο Αδαμίδης, ο Κασνακίδης, ο Χιμένεθ, ο Γκρέταρσον. Ταβάνι που δεν της επιτρέπει να κάνει την υπέρβαση μέσα στη Μόσχα, απέναντι σε μια σαφώς πιο ποιοτική ομάδα, στην οποία ο Πορτογάλος κόουτς έχει την πολυτέλεια να αφήνει στον πάγκο Ομπίνα και Καϊσέδο. Χωρίς να είναι το μεγαθήριο της Ευρώπης η Λοκομοτίβ, είναι απλώς μια ομάδα με καλύτερο ρόστερ από την ΑΕΚ.
Είναι ξεκάθαρο πως τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο, η ΑΕΚ είχε σωστό προσανατολισμό. Είχε ένα σοβαρό πλάνο, το οποίο έλειπε στα περισσότερα ματς που έδωσε η ομάδα καθοδηγούμενη ένα χρόνο από τον Χιμένεθ. Οι παίκτες άλλαζαν σωστά και τρεις και τέσσερις πάσες. Κυκλοφορία της μπάλας λέγεται αυτό, το οποίο ένα χρόνο σπανίως το βλέπαμε. Πίεζε ψηλά, οι γραμμές κοντινές, συνοχή, αλληλοκάλυψη, οι Ρώσοι έμειναν μακριά από την περιοχή του Αραμπατζή στο πρώτο μέρος. Και ευκαιρία σαν αυτή του Μπέλεκ δεν έκαναν.
Στο ποδόσφαιρο πολλά, ίσως τα περισσότερα, είναι θέμα ψυχολογίας. Έτσι και η ΑΕΚ. Έφαγε το γκολ στο 47'΄και άρχισε να δείχνει σημάδια κατάρρευσης. Πιο νευρική, περισσότερα λάθη, καθόλου ηρεμία στο παιχνίδι. Και όταν επανήλθε μετά το 2-0 και με τη φρεσκάδα από την είσοδο Λεονάρντο και Σιαλμά ήταν μάλλον αργά.
Αν η ΑΕΚ έχει να κρατήσει πράγματα από το χτεσινό παιχνίδι, οδηγός για καλύτερες μέρες μπορεί να είναι η εμφάνιση του α' ημιχρόνου. Την χαρακτηρίζουν η σοβαρότητα, η συνέπεια, η πειθαρχία. Η οργάνωση. Κανένα ίχνος αναρχίας στο παιχνίδι. Σε ατομικό επίπεδο νομίζω τα κέρδη ήταν δυο. Ο Γκέντσογλου και ο Σιαλμάς. Από τους πλέον ταλαντούχους παίκτες της γενιάς του ο πρώτος, έχει αδικήσει τον εαυτό του. Στη Μόσχα έκανε μακράν το καλύτερο παιχνίδι του τελευταίου χρόνου. Αυτός έβγαλε στο 15' την εξαιρετική κάθετη πάσα, το "πάρε-βάλε" γκολ στον Μπέλεκ. Αυτός ήταν που περιόρισε αισθητά τη δραστηριότητα ενός πολύ καλού τεχνίτη χαφ, όπως είναι ο Βόσνιος Ίμπρισιτς. Αυτός ήταν που είχε τα πιο αποτελεσματικά κοψίματα κι ας φαινόταν (με τα όποια λάθη του) πιο πληθωρικό το παίξιμο του Βάργκας.
Ο Σιαλμάς έβαλε το γκολ που πρέπει να βάζει ένας παραγωγικός σέντερ φορ όταν πηδάει με καλές προϋποθέσεις για κεφαλιά. Δραστήριος, κινητικός, τον ένιωσε η άμυνα των Ρώσων. Πολύ περισσότερο από τον Μπερνς που είχαμε καιρό να δούμε, αλλά έχω την αίσθηση πως και να μην τον ξαναδούμε δεν θα μας λείψει. Από τη στιγμή μάλιστα που έχουμε πλέον πειστεί ότι δεν θα γίνει ο νέος Χάρι Κιούελ. Ταχύτητα έχει ο Αυστραλός. Και έκρηξη. Το πρόβλημα είναι αλλού. Όταν παίρνει την μπάλα δεν ξέρει τι να την κάνει. Και κάπου εκεί μπερδεύει και τελειώνει το πράγμα.
Με δεδομένο ότι ο Γκούντγιονσεν δεν θα ξαναπαίξει φέτος και ο Λυμπερόπουλος είναι αντικειμενικά αδύνατον να δίνει το παρών σε κάθε ματς, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει ο προπονητής να επιμένει στον Μπέλεκ και να μην δοκιμάσει ακόμα και στη θέση του φορ τον Σιαλμά. Με το σκεπτικό ότι είναι δικός της παίκτης και όχι δανεικός. Ότι είναι γρήγορος, μπουκαδόρος και με τα δίχτυα δεν έχει πάρει διαζύγιο. Το ξέρω ότι σε μια στοιχειωδώς καλή ΑΕΚ ο Σιαλμάς δεν θα χωρούσε στο ρόστερ. Ή ακόμα και αν χωρούσε θα ήταν πέμπτη και έκτη επιλογή. Αν ξεκινήσουμε όμως αυτή τη κουβέντα στο τέλος θα συμφωνήσουμε ότι πρέπει να τους διώξουμε (σχεδόν) όλους. Και επειδή η ομάδα δεν γίνεται να ξεμείνει από παίκτες, τουλάχιστον ας προσπαθήσει να πάρει ο κόουτς το μάξιμουμ από τους υπάρχοντες. Μερικοί παίκτες πιθανόν να αρπάξουν την ευκαιρία. Κάποιοι άλλοι θα την κλωτσήσουν και στο τέλος θα εισπράξουν αυτό που τους αξίζει. Πάγκο, εξέδρα, πόρτα εξόδου.
Τώρα ως προς το κεφάλαιο Μπέλεκ, αν είναι σώνει και καλά να παίζει ο Καμερουνέζος, μόνο και μόνο για να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό αγώνων (νομίζω 20 συμμετοχές) και αποφύγει έτσι η ΑΕΚ να δώσει κάποια χιλιάρικα στην Ουντινέζε, τότε ...καλά κρασιά. Για να μην παρεξηγηθώ, ο Μπέλεκ είναι ένας ταλαντούχος επιθετικός, που ξέρει να βάζει το σώμα του, να "παίζει ξύλο" με την αντίπαλη άμυνα, να τρέχει και να μαρκάρει, να γυρίζει πίσω και να βοηθάει. Αν, μάλιστα, προκύψει καμιά ανάγκη στα αμυντικά χαφ, έτσι όπως τον έχω κόψει, μια χαρά μπορεί να ανταποκριθεί. Το ζήτημα με τον Μπέλεκ είναι ότι ήρθε να κάνει το "αγροτικό" του στην ΑΕΚ, να εξελιχθεί ο ίδιος, χωρίς να είναι σε θέση - από θέση σέντερ φορ - να δώσει το πιο βασικό πράγμα στην ομάδα: το γκολ.
Να υπενθυμίσω τι έγραφα για τον Μπέλεκ στις 19 Αυγούστου, λίγο μετά τη νίκη επί της Τιφλίδας;στο ΟΑΚΑ: "Βλέπουμε μια ΑΕΚ η οποία ξεκινά τη σεζόν με καθαρό σέντερ φορ έναν δανεικό Καμερουνέζο που κατά δική του δήλωση είναι 18 ετών. Σε μια θέση στην οποία διαχρονικά έχουν παίξει μεγάλοι γκολτζίδες, μοιάζει με ανέκδοτο να βγει η χρονιά μόνον με τον Μπέλεκ. Δεν αντιλέγω, έχει ταλέντο ο "μικρός". Καλά πατήματα, έκρηξη, κρατάει και σπάει την μπάλα, ανοίγει διαδρόμους, παίζει "ξύλο". Του λείπει η δευτερογενής ταχύτητα, η ευελιξία και εκτιμώ ότι του λείπει το ένστικτο του "κίλερ" στην αντίπαλη περιοχή. Και εξ όσων γνωρίζω, όλες οι ομάδες του κόσμου (με εξαίρεση ίσως την Μπαρτσελόνα, άντε και τη Ρεάλ) τα γκολ πρωτίστως και κατά βάση από τους σέντερ φορ τα περιμένουν. Αν ο Μπέλεκ τελειώσει τη σεζόν με διψήφιο αριθμό τερμάτων, η ΑΕΚ θα έχει πάρει αρκετά. Αν ο αριθμός είναι μονοψήφιος, θα πρέπει (τα γκολ) να τα συμπληρώσουν οι άλλοι. Ο Λυμπερόπουλος, ο Γκούντγιονσεν, ο Χοσέ Κάρλος. Πιθανόν σε κάποια ματς, αρκετά ίσως, να δούμε καθαρά προωθημένο τον "Λύμπε". Θα είναι μια λύση, όχι η ιδεατή".
Επειδή το πρόβλημα όσο περνάει ο καιρός θα είναι πιο έντονο, τον Γενάρη η διοίκηση οφείλει να βρει και να φέρει ένα κανονικό σέντερ φορ στην ομάδα. Είτε υπάρχει διοίκηση Αδαμίδη είτε κάποια άλλη, η ΑΕΚ είναι αδύνατον να βγάλει τη σεζόν με Μπέλεκ, Λυμπερόπουλο και Σιαλμά στην επίθεση. Αδικεί την ιστορία της (αρκεί να θυμηθούμε τι παίκτες έχουν παίξει μπροστά) και χαμηλώνει ακόμη πιο πολύ τις προσδοκίες αν πορευτεί με τέτοια γύμνια επιθετικά.
Πηγή: contra.gr
Κάπως έτσι και η ΑΕΚ χτες βράδυ στη Μόσχα. Πτωχή, πλην τίμια. Έπαιξε όσο μπορούσε να παίξει, δεν αδιαφόρησε, δεν το παράτησε ούτε μετά το δεύτερο ρωσικό γκολ, αλλά έχασε. Έχασε γιατί ο πήχης της Ευρώπης είναι πολύ ψηλότερα από το αγωνιστικό της μπόι. Υπάρχει ένα ταβάνι στις δυνατότητες τούτης της ΑΕΚ που δημιούργησαν το καλοκαίρι (απόντων των μετόχων και της τσέπης τους) ο Αδαμίδης, ο Κασνακίδης, ο Χιμένεθ, ο Γκρέταρσον. Ταβάνι που δεν της επιτρέπει να κάνει την υπέρβαση μέσα στη Μόσχα, απέναντι σε μια σαφώς πιο ποιοτική ομάδα, στην οποία ο Πορτογάλος κόουτς έχει την πολυτέλεια να αφήνει στον πάγκο Ομπίνα και Καϊσέδο. Χωρίς να είναι το μεγαθήριο της Ευρώπης η Λοκομοτίβ, είναι απλώς μια ομάδα με καλύτερο ρόστερ από την ΑΕΚ.
Είναι ξεκάθαρο πως τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο, η ΑΕΚ είχε σωστό προσανατολισμό. Είχε ένα σοβαρό πλάνο, το οποίο έλειπε στα περισσότερα ματς που έδωσε η ομάδα καθοδηγούμενη ένα χρόνο από τον Χιμένεθ. Οι παίκτες άλλαζαν σωστά και τρεις και τέσσερις πάσες. Κυκλοφορία της μπάλας λέγεται αυτό, το οποίο ένα χρόνο σπανίως το βλέπαμε. Πίεζε ψηλά, οι γραμμές κοντινές, συνοχή, αλληλοκάλυψη, οι Ρώσοι έμειναν μακριά από την περιοχή του Αραμπατζή στο πρώτο μέρος. Και ευκαιρία σαν αυτή του Μπέλεκ δεν έκαναν.
Στο ποδόσφαιρο πολλά, ίσως τα περισσότερα, είναι θέμα ψυχολογίας. Έτσι και η ΑΕΚ. Έφαγε το γκολ στο 47'΄και άρχισε να δείχνει σημάδια κατάρρευσης. Πιο νευρική, περισσότερα λάθη, καθόλου ηρεμία στο παιχνίδι. Και όταν επανήλθε μετά το 2-0 και με τη φρεσκάδα από την είσοδο Λεονάρντο και Σιαλμά ήταν μάλλον αργά.
Αν η ΑΕΚ έχει να κρατήσει πράγματα από το χτεσινό παιχνίδι, οδηγός για καλύτερες μέρες μπορεί να είναι η εμφάνιση του α' ημιχρόνου. Την χαρακτηρίζουν η σοβαρότητα, η συνέπεια, η πειθαρχία. Η οργάνωση. Κανένα ίχνος αναρχίας στο παιχνίδι. Σε ατομικό επίπεδο νομίζω τα κέρδη ήταν δυο. Ο Γκέντσογλου και ο Σιαλμάς. Από τους πλέον ταλαντούχους παίκτες της γενιάς του ο πρώτος, έχει αδικήσει τον εαυτό του. Στη Μόσχα έκανε μακράν το καλύτερο παιχνίδι του τελευταίου χρόνου. Αυτός έβγαλε στο 15' την εξαιρετική κάθετη πάσα, το "πάρε-βάλε" γκολ στον Μπέλεκ. Αυτός ήταν που περιόρισε αισθητά τη δραστηριότητα ενός πολύ καλού τεχνίτη χαφ, όπως είναι ο Βόσνιος Ίμπρισιτς. Αυτός ήταν που είχε τα πιο αποτελεσματικά κοψίματα κι ας φαινόταν (με τα όποια λάθη του) πιο πληθωρικό το παίξιμο του Βάργκας.
Ο Σιαλμάς έβαλε το γκολ που πρέπει να βάζει ένας παραγωγικός σέντερ φορ όταν πηδάει με καλές προϋποθέσεις για κεφαλιά. Δραστήριος, κινητικός, τον ένιωσε η άμυνα των Ρώσων. Πολύ περισσότερο από τον Μπερνς που είχαμε καιρό να δούμε, αλλά έχω την αίσθηση πως και να μην τον ξαναδούμε δεν θα μας λείψει. Από τη στιγμή μάλιστα που έχουμε πλέον πειστεί ότι δεν θα γίνει ο νέος Χάρι Κιούελ. Ταχύτητα έχει ο Αυστραλός. Και έκρηξη. Το πρόβλημα είναι αλλού. Όταν παίρνει την μπάλα δεν ξέρει τι να την κάνει. Και κάπου εκεί μπερδεύει και τελειώνει το πράγμα.
Με δεδομένο ότι ο Γκούντγιονσεν δεν θα ξαναπαίξει φέτος και ο Λυμπερόπουλος είναι αντικειμενικά αδύνατον να δίνει το παρών σε κάθε ματς, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει ο προπονητής να επιμένει στον Μπέλεκ και να μην δοκιμάσει ακόμα και στη θέση του φορ τον Σιαλμά. Με το σκεπτικό ότι είναι δικός της παίκτης και όχι δανεικός. Ότι είναι γρήγορος, μπουκαδόρος και με τα δίχτυα δεν έχει πάρει διαζύγιο. Το ξέρω ότι σε μια στοιχειωδώς καλή ΑΕΚ ο Σιαλμάς δεν θα χωρούσε στο ρόστερ. Ή ακόμα και αν χωρούσε θα ήταν πέμπτη και έκτη επιλογή. Αν ξεκινήσουμε όμως αυτή τη κουβέντα στο τέλος θα συμφωνήσουμε ότι πρέπει να τους διώξουμε (σχεδόν) όλους. Και επειδή η ομάδα δεν γίνεται να ξεμείνει από παίκτες, τουλάχιστον ας προσπαθήσει να πάρει ο κόουτς το μάξιμουμ από τους υπάρχοντες. Μερικοί παίκτες πιθανόν να αρπάξουν την ευκαιρία. Κάποιοι άλλοι θα την κλωτσήσουν και στο τέλος θα εισπράξουν αυτό που τους αξίζει. Πάγκο, εξέδρα, πόρτα εξόδου.
Τώρα ως προς το κεφάλαιο Μπέλεκ, αν είναι σώνει και καλά να παίζει ο Καμερουνέζος, μόνο και μόνο για να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό αγώνων (νομίζω 20 συμμετοχές) και αποφύγει έτσι η ΑΕΚ να δώσει κάποια χιλιάρικα στην Ουντινέζε, τότε ...καλά κρασιά. Για να μην παρεξηγηθώ, ο Μπέλεκ είναι ένας ταλαντούχος επιθετικός, που ξέρει να βάζει το σώμα του, να "παίζει ξύλο" με την αντίπαλη άμυνα, να τρέχει και να μαρκάρει, να γυρίζει πίσω και να βοηθάει. Αν, μάλιστα, προκύψει καμιά ανάγκη στα αμυντικά χαφ, έτσι όπως τον έχω κόψει, μια χαρά μπορεί να ανταποκριθεί. Το ζήτημα με τον Μπέλεκ είναι ότι ήρθε να κάνει το "αγροτικό" του στην ΑΕΚ, να εξελιχθεί ο ίδιος, χωρίς να είναι σε θέση - από θέση σέντερ φορ - να δώσει το πιο βασικό πράγμα στην ομάδα: το γκολ.
Να υπενθυμίσω τι έγραφα για τον Μπέλεκ στις 19 Αυγούστου, λίγο μετά τη νίκη επί της Τιφλίδας;στο ΟΑΚΑ: "Βλέπουμε μια ΑΕΚ η οποία ξεκινά τη σεζόν με καθαρό σέντερ φορ έναν δανεικό Καμερουνέζο που κατά δική του δήλωση είναι 18 ετών. Σε μια θέση στην οποία διαχρονικά έχουν παίξει μεγάλοι γκολτζίδες, μοιάζει με ανέκδοτο να βγει η χρονιά μόνον με τον Μπέλεκ. Δεν αντιλέγω, έχει ταλέντο ο "μικρός". Καλά πατήματα, έκρηξη, κρατάει και σπάει την μπάλα, ανοίγει διαδρόμους, παίζει "ξύλο". Του λείπει η δευτερογενής ταχύτητα, η ευελιξία και εκτιμώ ότι του λείπει το ένστικτο του "κίλερ" στην αντίπαλη περιοχή. Και εξ όσων γνωρίζω, όλες οι ομάδες του κόσμου (με εξαίρεση ίσως την Μπαρτσελόνα, άντε και τη Ρεάλ) τα γκολ πρωτίστως και κατά βάση από τους σέντερ φορ τα περιμένουν. Αν ο Μπέλεκ τελειώσει τη σεζόν με διψήφιο αριθμό τερμάτων, η ΑΕΚ θα έχει πάρει αρκετά. Αν ο αριθμός είναι μονοψήφιος, θα πρέπει (τα γκολ) να τα συμπληρώσουν οι άλλοι. Ο Λυμπερόπουλος, ο Γκούντγιονσεν, ο Χοσέ Κάρλος. Πιθανόν σε κάποια ματς, αρκετά ίσως, να δούμε καθαρά προωθημένο τον "Λύμπε". Θα είναι μια λύση, όχι η ιδεατή".
Επειδή το πρόβλημα όσο περνάει ο καιρός θα είναι πιο έντονο, τον Γενάρη η διοίκηση οφείλει να βρει και να φέρει ένα κανονικό σέντερ φορ στην ομάδα. Είτε υπάρχει διοίκηση Αδαμίδη είτε κάποια άλλη, η ΑΕΚ είναι αδύνατον να βγάλει τη σεζόν με Μπέλεκ, Λυμπερόπουλο και Σιαλμά στην επίθεση. Αδικεί την ιστορία της (αρκεί να θυμηθούμε τι παίκτες έχουν παίξει μπροστά) και χαμηλώνει ακόμη πιο πολύ τις προσδοκίες αν πορευτεί με τέτοια γύμνια επιθετικά.
Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου