Ο Μάνος Αντώναρος διαμαρτύρεται που η ελληνική
δημοσιογραφία ακολουθεί την ειδησεογραφία. Το πολιτικό ρεπορτάζ μόνο κατ
ευφημισμό είναι "ρεπορτάζ".
Βαριέμαι να σας πω (ξανα-εξιστορήσω δλδ) τις πολιτικές εξελίξεις στην
χώρα μας. Θα είναι σαν να υποτιμώ τη νοημοσύνη σας ή να γράφω κάτι…έτσι
για να το γράψω.
Αυτό δεν ήταν εξέλιξη. Ηταν το βασανιστήριο με τη σταγόνα…
Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι «να σας πω κάτι που έτσι κι αλλιώς ξέρετε από κάποιον άλλον!»
Κάποιος πρέπει να πει στα κανάλια (επειδή αυτά διαμορφώνουν χαχαχαχα άποψη) ότι οι δημοσιογράφοι τους πρέπει κάποτε (έστω και μία φορά ρε παιδί μου) να προηγηθούν της είδησης. Το ότι απλώς μεταφέρουν την είδηση, δεν είναι δα και τόσο big deal. Oλοι κι όλες μπορείτε να το κάνετε, αρκεί να σας δώσουν ένα μικρόφωνο.
Το κόλπο είναι να πεις κάτι που ΘΑ γίνει και να το’χεις βρει μόνος σου. Αλλιώς δεν είναι είσαι δημοσιογράφος, αλλά «εκτελούνται μεταφοραί».
Παράδειγμα:
Ολη την εβδομάδα έλεγαν οι δημοσιογράφοι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα συναντηθεί με τον Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί το λέγανε: Επειδή τέτοια ανακοίνωση του μοίραζε το κόμμα.
Τελικά συναντήθηκαν. Τόμπολα! Αμέσως άρχισαν να αναλύουν τι θα γίνει τώρα που συναντήθηκαν…
Ο καλός δημοσιογράφος –δηλαδή αυτός που έχει ταλέντο- είναι εκείνος που θα είχε κάνει ρεπορτάζ (τίιιιιιιιιιιιιιι είναι αυτό;) και θα επέμενε ότι ο Παναδρέου-Σαμαράς θα συναντηθούν…
Ας πάρουμε ένα υπερβολικό παράδειγμα …ποδοσφαιρικό… για να συνεννοηθούμε:
Την άλλη εβδομάδα έρχεται στον ΟΦΗ ο Ινιέστα (καλά λέμε και καμμιά μαλακία για να περνά ή ώρα)… λοιπόν ας πούμε ότι γίνεται… ο σπουδαίος ρεπόρτερ είναι αυτός που θα το πεί πριν βγάλει ανακοίνωση η ΠΑΕ ή ο παίκτης… όλα τα «μετά» είναι τζάμπα μαγκιά…π.χ. το ρεπορτάζ «Ευτυχισμένος» δηλώνει ο Αναστόπουλος… είναι μια τρίχα και μισή…
ΟΚ! Δεν μπορεί να’ναι όλα αποκλειστικά ρε παιδί μου… το καταλαβαίνω… όμως είδατε εσείς κανέναν να πηγαίνει στη Γερμανία και να παίρνει δυο δηλώσεις από τη Μέρκελ;
ΟΧΙ!
Είδατε εσείς κανέναν να την έχει πέσει δίπλα από τον Λουκά Παπαδήμο;
Όχι!
Ναι, αλλά το ονομά του παίζει εδώ και μια εβδομάδα…
Ακόμα και η δήλωση: «δεν θέλω να κάνω καμμιά δήλωση» είναι επιτυχία, γιατί δίνεις στον άλλον (τον αναγνώστη, τηλεθεατή, ακροατή) ότι το έχεις το θέμα… ότι το κυνηγάς… ότι είσαι εκεί…
Ούτε ένας απ’ αυτούς του μεγαλόσχημους δημοσιογράφους, που μας πρήζουν από το πρωί μέχρι το βράδι, δεν έχει βγει δημοσίως να παραδεχθεί «συγγνώμη, αλλά τα γεγονότα μας προλαβαίνουν»…
Ποιος ήξερε ότι ο Γιωργάκης θα τα έκανε μπάχαλο φέροντας ξαφνικά στο προσκήνιο το Δημοψήφισμα;
Ποιος ήξερε ότι τελικά θα το’παιρνε πίσω;
Ποιος ήξερε ότι η Καϊλή θα έκανε δηλώσεις;
Ποιος ήξερε ότι η Καϊλή θα έκανε κωλοτούμπα;
Το «υποθέτω» δεν είναι δημοσιογραφία…
Ποιός ξέρει αν οι εταίροι μας συζητούσουν το θέμα σε άλλη βάση (και ποια θα’ναι αυτή;) τώρα που τους κάναμε το χατήρι και φτιάξαμε κυβέρνηση (λέμε τώρα) συνεργασίας;
Να σας πω και ένα απλό;
Χθες το βράδι έξω από το Προεδρικό Μέγαρο ήταν δεκάδες ξένα τηλεοπτικά συνεργεία και ανταποκριτές… Δεν προσέξατε ότι τα δικά μας βρέθηκαν από «πρώτο τραπέζι πίστα» στο «πίσω διάζωμα;»
Γιατί;
Επειδή είναι μαλθακοί και βρέθηκαν αντιμέτωποι με ανταποκριτές που δεν υποχωρούν με τίποτα.
Σε ποδοσφαιρική διάλεκτο θα λέγαμε:
Φάγαμε 3 γκολ εντός έδρας από τα αποδυτήρια.
Συμπέρασμα:
Η εξουσία θα ήταν στην Ελλάδα πολύ πιο προσεκτική και πιο διαλλακτική, αν τα ΜΜΕ έκαναν καλά τη δουλειά τους…
Αν ήξερε (η εξουσία) ότι δεν έχει τα ΜΜΕ στο τσεπάκι της, αλλά απέναντί της.
Εχουμε χορτάσει σ’ αυτή τη χώρα από σχολιαστές (καλή ώρα σαν εμένα)… καιρός είναι να βρούμε και ρεπόρτερ…
Καιρός είναι να τη ψάξουμε τη δουλειά….
Ψάξου, που λέμε και εμείς οι αθλητικο-πειραγμένοι… χεχεχεχεχεχεχε!
Καλή εβδομάδα
Μάνος Αντώναρος
Πηγή: gazzetta.gr
Αυτό δεν ήταν εξέλιξη. Ηταν το βασανιστήριο με τη σταγόνα…
Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι «να σας πω κάτι που έτσι κι αλλιώς ξέρετε από κάποιον άλλον!»
Κάποιος πρέπει να πει στα κανάλια (επειδή αυτά διαμορφώνουν χαχαχαχα άποψη) ότι οι δημοσιογράφοι τους πρέπει κάποτε (έστω και μία φορά ρε παιδί μου) να προηγηθούν της είδησης. Το ότι απλώς μεταφέρουν την είδηση, δεν είναι δα και τόσο big deal. Oλοι κι όλες μπορείτε να το κάνετε, αρκεί να σας δώσουν ένα μικρόφωνο.
Το κόλπο είναι να πεις κάτι που ΘΑ γίνει και να το’χεις βρει μόνος σου. Αλλιώς δεν είναι είσαι δημοσιογράφος, αλλά «εκτελούνται μεταφοραί».
Παράδειγμα:
Ολη την εβδομάδα έλεγαν οι δημοσιογράφοι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα συναντηθεί με τον Γιώργο Παπανδρέου. Γιατί το λέγανε: Επειδή τέτοια ανακοίνωση του μοίραζε το κόμμα.
Τελικά συναντήθηκαν. Τόμπολα! Αμέσως άρχισαν να αναλύουν τι θα γίνει τώρα που συναντήθηκαν…
Ο καλός δημοσιογράφος –δηλαδή αυτός που έχει ταλέντο- είναι εκείνος που θα είχε κάνει ρεπορτάζ (τίιιιιιιιιιιιιιι είναι αυτό;) και θα επέμενε ότι ο Παναδρέου-Σαμαράς θα συναντηθούν…
Ας πάρουμε ένα υπερβολικό παράδειγμα …ποδοσφαιρικό… για να συνεννοηθούμε:
Την άλλη εβδομάδα έρχεται στον ΟΦΗ ο Ινιέστα (καλά λέμε και καμμιά μαλακία για να περνά ή ώρα)… λοιπόν ας πούμε ότι γίνεται… ο σπουδαίος ρεπόρτερ είναι αυτός που θα το πεί πριν βγάλει ανακοίνωση η ΠΑΕ ή ο παίκτης… όλα τα «μετά» είναι τζάμπα μαγκιά…π.χ. το ρεπορτάζ «Ευτυχισμένος» δηλώνει ο Αναστόπουλος… είναι μια τρίχα και μισή…
ΟΚ! Δεν μπορεί να’ναι όλα αποκλειστικά ρε παιδί μου… το καταλαβαίνω… όμως είδατε εσείς κανέναν να πηγαίνει στη Γερμανία και να παίρνει δυο δηλώσεις από τη Μέρκελ;
ΟΧΙ!
Είδατε εσείς κανέναν να την έχει πέσει δίπλα από τον Λουκά Παπαδήμο;
Όχι!
Ναι, αλλά το ονομά του παίζει εδώ και μια εβδομάδα…
Ακόμα και η δήλωση: «δεν θέλω να κάνω καμμιά δήλωση» είναι επιτυχία, γιατί δίνεις στον άλλον (τον αναγνώστη, τηλεθεατή, ακροατή) ότι το έχεις το θέμα… ότι το κυνηγάς… ότι είσαι εκεί…
Ούτε ένας απ’ αυτούς του μεγαλόσχημους δημοσιογράφους, που μας πρήζουν από το πρωί μέχρι το βράδι, δεν έχει βγει δημοσίως να παραδεχθεί «συγγνώμη, αλλά τα γεγονότα μας προλαβαίνουν»…
Ποιος ήξερε ότι ο Γιωργάκης θα τα έκανε μπάχαλο φέροντας ξαφνικά στο προσκήνιο το Δημοψήφισμα;
Ποιος ήξερε ότι τελικά θα το’παιρνε πίσω;
Ποιος ήξερε ότι η Καϊλή θα έκανε δηλώσεις;
Ποιος ήξερε ότι η Καϊλή θα έκανε κωλοτούμπα;
Το «υποθέτω» δεν είναι δημοσιογραφία…
Ποιός ξέρει αν οι εταίροι μας συζητούσουν το θέμα σε άλλη βάση (και ποια θα’ναι αυτή;) τώρα που τους κάναμε το χατήρι και φτιάξαμε κυβέρνηση (λέμε τώρα) συνεργασίας;
Να σας πω και ένα απλό;
Χθες το βράδι έξω από το Προεδρικό Μέγαρο ήταν δεκάδες ξένα τηλεοπτικά συνεργεία και ανταποκριτές… Δεν προσέξατε ότι τα δικά μας βρέθηκαν από «πρώτο τραπέζι πίστα» στο «πίσω διάζωμα;»
Γιατί;
Επειδή είναι μαλθακοί και βρέθηκαν αντιμέτωποι με ανταποκριτές που δεν υποχωρούν με τίποτα.
Σε ποδοσφαιρική διάλεκτο θα λέγαμε:
Φάγαμε 3 γκολ εντός έδρας από τα αποδυτήρια.
Συμπέρασμα:
Η εξουσία θα ήταν στην Ελλάδα πολύ πιο προσεκτική και πιο διαλλακτική, αν τα ΜΜΕ έκαναν καλά τη δουλειά τους…
Αν ήξερε (η εξουσία) ότι δεν έχει τα ΜΜΕ στο τσεπάκι της, αλλά απέναντί της.
Εχουμε χορτάσει σ’ αυτή τη χώρα από σχολιαστές (καλή ώρα σαν εμένα)… καιρός είναι να βρούμε και ρεπόρτερ…
Καιρός είναι να τη ψάξουμε τη δουλειά….
Ψάξου, που λέμε και εμείς οι αθλητικο-πειραγμένοι… χεχεχεχεχεχεχε!
Καλή εβδομάδα
Μάνος Αντώναρος
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου