Ο πολιτικός λόγος του δημοσιογράφου Γιάννη Πολίτη
ήταν τόσο ισχυρός που κόντεψε να σκίσει το παραπέταμα της δημόσιας
τηλεόρασης: «Οι δύο αρχηγοί έκαναν μεγάλη υπέρβαση. Κλήθηκαν μέσα σε
πέντε μέρες να συγκροτήσουν κυβέρνηση». Γράφει ο Κώστας Καίσαρης.
Πράγματι. Την ώρα που δέκα εκατομμύρια Ελληνες βρίζουνε, βλαστημάνε
«ανάθεμα την ώρα, κατάρα στη στιγμή, που βρέθηκαν μπροστά μας αυτοί οι
πολιτικοί», ο μοναδικός που υποκλίνεται στο μεγαλείο των
Παπανδρέου-Σαμαρά είναι ο Γιάννης Πολίτης. Ας είναι. Με δεδομένο, όμως,
ότι από τούδε και εντεύθεν ο Γιωργάκης θα πάψει να ασχολείται με τη
σωτηρία της πατρίδας και θα τον ενδιαφέρουν μόνο τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ,
οι προβολείς στρέφονται στον εν δυνάμει επόμενο πρωθυπουργό Αντώνη
Σαμαρά.
Τα νεύρα και η ζοχάδα του, όπως λέγαμε και χθες, εμφανή: «Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εδώ κι ελπίζω να είναι η τελευταία» ήταν τα λόγια του ανδρός. Λες και τον είχανε βάλει να σκάψει ή να πλύνει τίποτα πιάτα. Τόσο κόπο του έκανε να πάει από τη Συγγρού στο Προεδρικό Μέγαρο. Τόσο σεβασμό δείχνει στους θεσμούς.
Σαν αγγαρεία αντιμετώπιζε τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Κι επιβεβαίωσε όλα αυτά με την επόμενη δήλωσή του: «Δέχομαι για πρωθυπουργό οποιονδήποτε προταθεί». Αυτό που λέγαμε όλες αυτές τις μέρες: Είτε τον Παπαδήμο είτε τον Πετσάλνικο είτε τον Φούφουτο είτε τον Περπινιάδη. Λες και ψάχνανε να βρούνε κλητήρα ή οικιακή βοηθό.
Κι όταν στη συνέχεια βγαίνει ο Παπαδήμος και μιλάει για «ενότητα, συνεννόηση και σύνεση» ποια είναι η «απάντηση» του Σαμαρά; Οτι εγώ βλέπω αυτή την κυβέρνηση σαν το μεγαλύτερο εμπόδιο για να γίνω πρωθυπουργός. Οπως οι δρομείς των 3.000 μέτρων στιπλ τη λίμνη πριν από τον τερματισμό. Αυτό που όλο το αστικό πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Ευρώπη το βλέπει σαν σανίδα σωτηρίας, ο Σαμαράς το αντιμετωπίζει σαν καταστροφή.
Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί ότι σ' αυτή την κυβέρνηση, που όλοι αποκαλούν εθνικής ευθύνης, σωτηρίας ή συνεργασίας κι αυτός μεταβατική, δεν βάζει ούτε ένα πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας; Για να γίνει υπουργός του Παπαδήμου ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παραιτήθηκε από βουλευτής. Δεν εκφράζει δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση. Εκφράζει τον εαυτό του. Κι ό,τι μαλακία γίνει μέχρι τις εκλογές, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μετέχει ταυτόχρονα στην κυβέρνηση, ουδεμία ευθύνη φέρει.
Ο λόγος της μόνιμης ζοχάδας
Ο πολιτικός χρόνος είναι κάτι το εξαιρετικά ρευστό και εύθραυστο. Με τις μαλακίες που έκανε ο Γιωργάκης και τη χοντρομαλακία με το δημοψήφισμα, ο Σαμαράς ήτανε καβάλα στ' άλογο. Ο δρόμος προς τη νίκη στις επόμενες εκλογές ήταν ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Οσο κι αν τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων ήτανε πεσμένα, ό,τι μαλακία έκανε ο Παπανδρέου την πιστωνότανε σε πολιτικό κέρδος ο Σαμαράς. Τώρα όμως μπήκε όπως λένε στο κάδρο και η Νέα Δημοκρατία. Γι' αυτό κι ο Αντώνης είναι όλο νεύρα.
Τώρα θα είναι υποχρεωμένοι να ψηφίζουνε και οι δικοί του βουλευτές. Και μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου και βάλε που θα γίνουνε οι εκλογές, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα έχει διαμορφωθεί το σκηνικό. Φεύγοντας από πρωθυπουργός ο Παπανδρέου μόνο να κερδίσει έχει. Μπαίνοντας στο κυβερνητικό κόλπο ο Σαμαράς μόνο να χάσει έχει. Εξ ου και οι ζοχάδες όλες αυτές τις μέρες. Την ίδια ώρα η ανεργία ξεπέρασε το 18% και οι άνεργοι σε αριθμό τις 900.000. Για τον μήνα Αύγουστο. Από Σεπτέμβριο και μετά που βγαίνουν οφ τα τουριστικά επαγγέλματα οι αριθμοί είναι ακόμα μεγαλύτεροι. Για όλους αυτούς λοιπόν είτε ο Παπαδήμος είναι πρωθυπουργός είτε ο Βασίλης Τερλέγκας (φωτό) ένα και το αυτό είναι. Δεν αλλάζει τίποτα.
Οι άνθρωποι μπροστά στο δημόσιο χρέος είναι σαν τους ψύλλους στα άχυρα. Ουδείς πρόκειται ν' ασχοληθεί μαζί τους. Ακόμα όμως κι ένας που έχει δουλειά. Κι όχι παρτ τάιμ ούτε με επιχειρησιακή σύμβαση. Με τον κανονικό μισθό των 740 ευρώ. Μπορεί ένας άνθρωπος να ζήσει με 740 ευρώ το μήνα; Να πληρώνει νοίκι, κοινόχρηστα, να τρώει, να μετακινείται και να ντύνεται; Γίνονται όλα αυτά με εφτά κατοστάρικα; Αυτή πράγματι θα είναι μια ωραία ερώτηση στον κύριο Παπαδήμο όταν θα τεθεί στη διάθεση των δημοσιογράφων. Τι λένε επί του θέματος η επιστημονική του κατάρτιση και η μακρόχρονη διατριβή και πείρα του στα οικονομικά; Χαίρετε.
Μια στιγμή στην αιωνιότητα
ΤΟ οικονομικό πρόβλημα είναι γενικό. Η κρίση δεν κάνει διακρίσεις. Η διαφορά έχει να κάνει ως προς την αντιμετώπιση. Οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας φέρνουν την καταστροφή: «Η πατρίδα κινδυνεύει» λέει και ξαναλέει ο Βενιζέλος. Το σλόγκαν «στο τέλος του μήνα ενδεχόμενα να μην υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις» κρέμεται σε καθημερινή βάση σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το σβέρκο μισθωτών και συνταξιούχων. Στο ποδόσφαιρο αντίθετα που υπάρχουν ανάλογα προβλήματα η ψυχραιμία είναι ολύμπια: «Εχω δει τον Πανιώνιο να παίζει στη Β' Εθνική και ν' αλλάζει πολλές διοικήσεις» είπε ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Τσάβαλος. Κι αν πέσουμε σου λέει κατηγορία για μια ακόμα φορά δεν χάλασε ο κόσμος. Μια στιγμή στην αιωνιότητα θα είναι σε σχέση με τα 120 χρόνια ιστορίας του «ιστορικού».
Είπε την αλήθεια
ΔΙΑΤΥΠΩΣΕ μάλιστα και τη γενικότερη αντίληψή του περί του ποδοσφαίρου: «Δεν είναι το σημαντικότερο το οικονομικό. Δεν πρέπει ο παίκτης να μπαίνει στο γήπεδο και να σκέφτεται τα χρήματα». Με το ρόστερ της ομάδας να είναι ο μισός ΟΗΕ: Ενας Γκανέζος, δύο Νιγηριανοί, ένας Αλβανοφινλανδός κι ένας Ελληνοϊσραηλινός. Από Βαλκάνια Κροάτης, Βόσνιος και Σέρβος.
Κι από κει και πέρα Αυστριακός, Σουηδός, Ισπανός, Γεωργιανός και ο Εστογιανόφ από τη μακρινή Ουρουγουάη. Τι να σκέφτονται δηλαδή όλοι αυτοί όταν μπαίνουνε στο γήπεδο; Τη Σμύρνη και τις χαμένες πατρίδες; Δεν παίζουνε στον Πανιώνιο ο Μαυρίκης και ο Εμβολιάδης. Οπως λοιπόν από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, σχετικά με τον Πανιώνιο την είπε ο Τσακίρης: «Εχουμε τον δεύτερο πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή της χώρας κι ο Αναστόπουλος που δουλεύει τσάμπα στον ΟΦΗ και δεν κλαψουρίζει, μας έριξε τρίμπαλο μέσα στη Νέα Σμύρνη». Το σωστό να λέγεται.
Σταθερό το κομοδινί χρώμα στο μαλλί
Η ΑΔΙΚΙΑ είναι κατάφωρη. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης στάθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Ηταν επιλογές αυτές σχετικά με την υπουργοποίηση των Βουλευτών του ΛΑΟΣ; Τι παραπάνω έχουν δηλαδή ο Αδωνις και ο Ροντούλης από τη Λάρσα από τον Βαΐτση Αποστολάτο: Ο νάμπερ ένας αριστοκράτης του Κοινοβουλίου. Ευγενής, μειλίχιος, μελιστάλακτος και ο έχων τους καλύτερους τρόπους. Η επιμέλειά του στη βαφή των μαλλιών και στη διατήρηση του σταθερού κομοδινί χρώματος μοναδική. Σε μια χώρα που έγινε υπουργός μέχρι και η Αννα Νταλάρα, ο γλυκύτατος Βαΐτσης Αποστολάτος παραμένει απλός βουλευτής.
Αφού έγινε υπουργός ο Αδωνις Γεωργιάδης μπορεί πλέον να επιβεβαιωθεί η προφητεία των Μάγιας για την καταστροφή του κόσμου.
-Observer.
Ερώτηση: Πόσο ευχάριστο και τιμητικό είναι για τον Παπαδήμο να έχει εκ δεξιών και αριστερών του τους δύο αντιπροέδρους Βενιζέλο και Πάγκαλο;
Πηγή: Goal
Τα νεύρα και η ζοχάδα του, όπως λέγαμε και χθες, εμφανή: «Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εδώ κι ελπίζω να είναι η τελευταία» ήταν τα λόγια του ανδρός. Λες και τον είχανε βάλει να σκάψει ή να πλύνει τίποτα πιάτα. Τόσο κόπο του έκανε να πάει από τη Συγγρού στο Προεδρικό Μέγαρο. Τόσο σεβασμό δείχνει στους θεσμούς.
Σαν αγγαρεία αντιμετώπιζε τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Κι επιβεβαίωσε όλα αυτά με την επόμενη δήλωσή του: «Δέχομαι για πρωθυπουργό οποιονδήποτε προταθεί». Αυτό που λέγαμε όλες αυτές τις μέρες: Είτε τον Παπαδήμο είτε τον Πετσάλνικο είτε τον Φούφουτο είτε τον Περπινιάδη. Λες και ψάχνανε να βρούνε κλητήρα ή οικιακή βοηθό.
Κι όταν στη συνέχεια βγαίνει ο Παπαδήμος και μιλάει για «ενότητα, συνεννόηση και σύνεση» ποια είναι η «απάντηση» του Σαμαρά; Οτι εγώ βλέπω αυτή την κυβέρνηση σαν το μεγαλύτερο εμπόδιο για να γίνω πρωθυπουργός. Οπως οι δρομείς των 3.000 μέτρων στιπλ τη λίμνη πριν από τον τερματισμό. Αυτό που όλο το αστικό πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Ευρώπη το βλέπει σαν σανίδα σωτηρίας, ο Σαμαράς το αντιμετωπίζει σαν καταστροφή.
Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί ότι σ' αυτή την κυβέρνηση, που όλοι αποκαλούν εθνικής ευθύνης, σωτηρίας ή συνεργασίας κι αυτός μεταβατική, δεν βάζει ούτε ένα πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας; Για να γίνει υπουργός του Παπαδήμου ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παραιτήθηκε από βουλευτής. Δεν εκφράζει δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση. Εκφράζει τον εαυτό του. Κι ό,τι μαλακία γίνει μέχρι τις εκλογές, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μετέχει ταυτόχρονα στην κυβέρνηση, ουδεμία ευθύνη φέρει.
Ο λόγος της μόνιμης ζοχάδας
Ο πολιτικός χρόνος είναι κάτι το εξαιρετικά ρευστό και εύθραυστο. Με τις μαλακίες που έκανε ο Γιωργάκης και τη χοντρομαλακία με το δημοψήφισμα, ο Σαμαράς ήτανε καβάλα στ' άλογο. Ο δρόμος προς τη νίκη στις επόμενες εκλογές ήταν ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Οσο κι αν τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων ήτανε πεσμένα, ό,τι μαλακία έκανε ο Παπανδρέου την πιστωνότανε σε πολιτικό κέρδος ο Σαμαράς. Τώρα όμως μπήκε όπως λένε στο κάδρο και η Νέα Δημοκρατία. Γι' αυτό κι ο Αντώνης είναι όλο νεύρα.
Τώρα θα είναι υποχρεωμένοι να ψηφίζουνε και οι δικοί του βουλευτές. Και μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου και βάλε που θα γίνουνε οι εκλογές, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα έχει διαμορφωθεί το σκηνικό. Φεύγοντας από πρωθυπουργός ο Παπανδρέου μόνο να κερδίσει έχει. Μπαίνοντας στο κυβερνητικό κόλπο ο Σαμαράς μόνο να χάσει έχει. Εξ ου και οι ζοχάδες όλες αυτές τις μέρες. Την ίδια ώρα η ανεργία ξεπέρασε το 18% και οι άνεργοι σε αριθμό τις 900.000. Για τον μήνα Αύγουστο. Από Σεπτέμβριο και μετά που βγαίνουν οφ τα τουριστικά επαγγέλματα οι αριθμοί είναι ακόμα μεγαλύτεροι. Για όλους αυτούς λοιπόν είτε ο Παπαδήμος είναι πρωθυπουργός είτε ο Βασίλης Τερλέγκας (φωτό) ένα και το αυτό είναι. Δεν αλλάζει τίποτα.
Οι άνθρωποι μπροστά στο δημόσιο χρέος είναι σαν τους ψύλλους στα άχυρα. Ουδείς πρόκειται ν' ασχοληθεί μαζί τους. Ακόμα όμως κι ένας που έχει δουλειά. Κι όχι παρτ τάιμ ούτε με επιχειρησιακή σύμβαση. Με τον κανονικό μισθό των 740 ευρώ. Μπορεί ένας άνθρωπος να ζήσει με 740 ευρώ το μήνα; Να πληρώνει νοίκι, κοινόχρηστα, να τρώει, να μετακινείται και να ντύνεται; Γίνονται όλα αυτά με εφτά κατοστάρικα; Αυτή πράγματι θα είναι μια ωραία ερώτηση στον κύριο Παπαδήμο όταν θα τεθεί στη διάθεση των δημοσιογράφων. Τι λένε επί του θέματος η επιστημονική του κατάρτιση και η μακρόχρονη διατριβή και πείρα του στα οικονομικά; Χαίρετε.
Μια στιγμή στην αιωνιότητα
ΤΟ οικονομικό πρόβλημα είναι γενικό. Η κρίση δεν κάνει διακρίσεις. Η διαφορά έχει να κάνει ως προς την αντιμετώπιση. Οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας φέρνουν την καταστροφή: «Η πατρίδα κινδυνεύει» λέει και ξαναλέει ο Βενιζέλος. Το σλόγκαν «στο τέλος του μήνα ενδεχόμενα να μην υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις» κρέμεται σε καθημερινή βάση σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το σβέρκο μισθωτών και συνταξιούχων. Στο ποδόσφαιρο αντίθετα που υπάρχουν ανάλογα προβλήματα η ψυχραιμία είναι ολύμπια: «Εχω δει τον Πανιώνιο να παίζει στη Β' Εθνική και ν' αλλάζει πολλές διοικήσεις» είπε ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Τσάβαλος. Κι αν πέσουμε σου λέει κατηγορία για μια ακόμα φορά δεν χάλασε ο κόσμος. Μια στιγμή στην αιωνιότητα θα είναι σε σχέση με τα 120 χρόνια ιστορίας του «ιστορικού».
Είπε την αλήθεια
ΔΙΑΤΥΠΩΣΕ μάλιστα και τη γενικότερη αντίληψή του περί του ποδοσφαίρου: «Δεν είναι το σημαντικότερο το οικονομικό. Δεν πρέπει ο παίκτης να μπαίνει στο γήπεδο και να σκέφτεται τα χρήματα». Με το ρόστερ της ομάδας να είναι ο μισός ΟΗΕ: Ενας Γκανέζος, δύο Νιγηριανοί, ένας Αλβανοφινλανδός κι ένας Ελληνοϊσραηλινός. Από Βαλκάνια Κροάτης, Βόσνιος και Σέρβος.
Κι από κει και πέρα Αυστριακός, Σουηδός, Ισπανός, Γεωργιανός και ο Εστογιανόφ από τη μακρινή Ουρουγουάη. Τι να σκέφτονται δηλαδή όλοι αυτοί όταν μπαίνουνε στο γήπεδο; Τη Σμύρνη και τις χαμένες πατρίδες; Δεν παίζουνε στον Πανιώνιο ο Μαυρίκης και ο Εμβολιάδης. Οπως λοιπόν από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, σχετικά με τον Πανιώνιο την είπε ο Τσακίρης: «Εχουμε τον δεύτερο πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή της χώρας κι ο Αναστόπουλος που δουλεύει τσάμπα στον ΟΦΗ και δεν κλαψουρίζει, μας έριξε τρίμπαλο μέσα στη Νέα Σμύρνη». Το σωστό να λέγεται.
Σταθερό το κομοδινί χρώμα στο μαλλί
Η ΑΔΙΚΙΑ είναι κατάφωρη. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης στάθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Ηταν επιλογές αυτές σχετικά με την υπουργοποίηση των Βουλευτών του ΛΑΟΣ; Τι παραπάνω έχουν δηλαδή ο Αδωνις και ο Ροντούλης από τη Λάρσα από τον Βαΐτση Αποστολάτο: Ο νάμπερ ένας αριστοκράτης του Κοινοβουλίου. Ευγενής, μειλίχιος, μελιστάλακτος και ο έχων τους καλύτερους τρόπους. Η επιμέλειά του στη βαφή των μαλλιών και στη διατήρηση του σταθερού κομοδινί χρώματος μοναδική. Σε μια χώρα που έγινε υπουργός μέχρι και η Αννα Νταλάρα, ο γλυκύτατος Βαΐτσης Αποστολάτος παραμένει απλός βουλευτής.
Αφού έγινε υπουργός ο Αδωνις Γεωργιάδης μπορεί πλέον να επιβεβαιωθεί η προφητεία των Μάγιας για την καταστροφή του κόσμου.
-Observer.
Ερώτηση: Πόσο ευχάριστο και τιμητικό είναι για τον Παπαδήμο να έχει εκ δεξιών και αριστερών του τους δύο αντιπροέδρους Βενιζέλο και Πάγκαλο;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου