Με τον Χολέμπας αριστερά, η ομάδα έβγαλε
περισσότερες και καλύτερες επιθέσεις, αφήνοντας ελπίδες ότι μπορεί να
βελτιώσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα που έδειχνε μέχρι τώρα. Γράφει
ο Βασίλης Παπανικολάου.
Επειδή εμείς ξέρουμε ότι δεν έχουμε την καλύτερη ομάδα του κόσμου, ας
έχουμε τουλάχιστον την τύχη να κληρωθούμε στα τελικά του Euro με ομάδες
σαν τη Ρωσία. Ομάδες που ναι μεν τεχνικά είναι μια κλάση παραπάνω από τη
δική μας, αλλά που έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι η επιτυχία στα
τελικά των διεθνών διοργανώσεων εξαρτάται αποκλειστικά από τέτοιου
είδους χαρακτηριστικά. Με τέτοιο μπλαζέ ύφος παρουσιάστηκε χθες βράδυ
στο Καραϊσκάκη η Ρωσία. Σαν ποδοσφαιρικά μπαλέτα Μπολσόι, που ήρθαν στην
Ελλάδα για να παρουσιάσουν την τέχνη της μπάλας.
Απέναντι όμως σε τέτοιες ομάδες, που ξέρουν να κάνουν τακουνάκια και πασίτσες αλλά δεν ξέρουν συγχρόνως να βάζουν γερά τους αγκώνες στο λαιμό του αντιπάλου, η Εθνική μας βρίσκει τη χαρά της ζωής. Γίνεται ανταγωνιστική και βρίσκει χώρο να διεκδικήσει τη νίκη όπως έκανε και χθες. Βέβαια, το χθεσινό ματς παραήταν φιλικό ώστε να βγουν οριστικά συμπεράσματα για το τι πρέπει να κάνουμε και τι να αποφύγουμε όταν θα έρθει η ώρα των τελικών. Ωστόσο, παρά το λίγο κόσμο που τελικά πήγε στο γήπεδο, οι παίκτες του Σάντος έδειξαν να βρίσκονται καλά στο γήπεδο και να καλύπτουν με αρκετά καλό τρόπο τόσο τις αμυντικές όσο και τις επιθετικές αδυναμίες τους.
Τι είδαμε χθες; Για ακόμη ένα παιχνίδι διαπιστώσαμε ότι η παλιά απροσπέλαστη ελληνική άμυνα δεν υπάρχει πια. Παρά το γεγονός ότι η Εθνική μας έχει μεσοαμυντικά πολύ καλές μονάδες, η εστία του Τζόρβα δέχεται πολλές φάσεις και δύσκολα μπορεί να κρατήσει το «μηδέν». Αυτό μάλλον πρέπει να το ξεχάσουμε από δω και στο εξής. Δημιουργικά όμως η ομάδα δεν ήταν κακή. Σίγουρα εξακολουθούμε και κουβαλάμε τα αιώνια προβλήματα, αφού συνεχίζουμε να μην έχουμε τους τεχνίτες ποδοσφαιριστές που μπορούν να σκέφτονται πρωτότυπα, αλλά το καλό είναι ότι οι υπάρχοντες παίκτες κάνουν την ανάγκη φιλότιμο και δημιουργούν περισσότερα απ' όσα μπορούν.
Χθες επί παραδείγματι, ο Κατσουράνης απέδειξε (και πάλι) ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλέι μέικερ με καλά αποτελέσματα. Αρκεί βεβαίως ο προπονητής να τον απαλλάξει (όσο επιτρέπεται) από την ευθύνη του ανασταλτικού χαφ. Ο Χολέμπας, επίσης, με το εντυπωσιακό ντεμπούτο, έδειξε ότι μπορεί να υπάρξει «ζωή» και στην αριστερή πλευρά της ανάπτυξης, πράγμα που μέχρι τώρα δεν υπήρχε στη σκέψη κανενός. Με την μπάλα να ανοίγεται πια και στην αριστερή πλευρά και μεγαλύτερη ισορροπία έχει η ανάπτυξη του παιχνιδιού, αλλά και πιο ξεκούραστος για μεγαλύτερο διάστημα κρατιέται ο Τοροσίδης.
Αυτό λειτούργησε καλά χθες και ήταν ένας βασικός λόγος που μετρήσαμε πολύ περισσότερες επιθέσεις σε σχέση με άλλους αγώνες. Συμπερασματικά, η Εθνική άφησε ελπίδες ότι μπορεί να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο απ' ό,τι πιστεύει η πλειονότητα των φιλάθλων. Χρειάζεται όμως δουλειά και περισσότεροι αυτοματισμοί στο παιχνίδι της, διότι δυστυχώς δεν μπορεί να βασιστεί στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών όπως κάνουν άλλες εθνικές ομάδες.
Πηγή: Εξέδρα
Απέναντι όμως σε τέτοιες ομάδες, που ξέρουν να κάνουν τακουνάκια και πασίτσες αλλά δεν ξέρουν συγχρόνως να βάζουν γερά τους αγκώνες στο λαιμό του αντιπάλου, η Εθνική μας βρίσκει τη χαρά της ζωής. Γίνεται ανταγωνιστική και βρίσκει χώρο να διεκδικήσει τη νίκη όπως έκανε και χθες. Βέβαια, το χθεσινό ματς παραήταν φιλικό ώστε να βγουν οριστικά συμπεράσματα για το τι πρέπει να κάνουμε και τι να αποφύγουμε όταν θα έρθει η ώρα των τελικών. Ωστόσο, παρά το λίγο κόσμο που τελικά πήγε στο γήπεδο, οι παίκτες του Σάντος έδειξαν να βρίσκονται καλά στο γήπεδο και να καλύπτουν με αρκετά καλό τρόπο τόσο τις αμυντικές όσο και τις επιθετικές αδυναμίες τους.
Τι είδαμε χθες; Για ακόμη ένα παιχνίδι διαπιστώσαμε ότι η παλιά απροσπέλαστη ελληνική άμυνα δεν υπάρχει πια. Παρά το γεγονός ότι η Εθνική μας έχει μεσοαμυντικά πολύ καλές μονάδες, η εστία του Τζόρβα δέχεται πολλές φάσεις και δύσκολα μπορεί να κρατήσει το «μηδέν». Αυτό μάλλον πρέπει να το ξεχάσουμε από δω και στο εξής. Δημιουργικά όμως η ομάδα δεν ήταν κακή. Σίγουρα εξακολουθούμε και κουβαλάμε τα αιώνια προβλήματα, αφού συνεχίζουμε να μην έχουμε τους τεχνίτες ποδοσφαιριστές που μπορούν να σκέφτονται πρωτότυπα, αλλά το καλό είναι ότι οι υπάρχοντες παίκτες κάνουν την ανάγκη φιλότιμο και δημιουργούν περισσότερα απ' όσα μπορούν.
Χθες επί παραδείγματι, ο Κατσουράνης απέδειξε (και πάλι) ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλέι μέικερ με καλά αποτελέσματα. Αρκεί βεβαίως ο προπονητής να τον απαλλάξει (όσο επιτρέπεται) από την ευθύνη του ανασταλτικού χαφ. Ο Χολέμπας, επίσης, με το εντυπωσιακό ντεμπούτο, έδειξε ότι μπορεί να υπάρξει «ζωή» και στην αριστερή πλευρά της ανάπτυξης, πράγμα που μέχρι τώρα δεν υπήρχε στη σκέψη κανενός. Με την μπάλα να ανοίγεται πια και στην αριστερή πλευρά και μεγαλύτερη ισορροπία έχει η ανάπτυξη του παιχνιδιού, αλλά και πιο ξεκούραστος για μεγαλύτερο διάστημα κρατιέται ο Τοροσίδης.
Αυτό λειτούργησε καλά χθες και ήταν ένας βασικός λόγος που μετρήσαμε πολύ περισσότερες επιθέσεις σε σχέση με άλλους αγώνες. Συμπερασματικά, η Εθνική άφησε ελπίδες ότι μπορεί να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο απ' ό,τι πιστεύει η πλειονότητα των φιλάθλων. Χρειάζεται όμως δουλειά και περισσότεροι αυτοματισμοί στο παιχνίδι της, διότι δυστυχώς δεν μπορεί να βασιστεί στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών όπως κάνουν άλλες εθνικές ομάδες.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου