Ο Βαγγέλης Μπραουδάκης γράφει για την Εθνική του
Σάντος που έδειξε και πάλι ότι σφύζει από αυτοπεποίθηση, έχει πλάνο και
αναπτυγμένη την ομαδικότητα...
Πότε θα ηττηθεί η Εθνική; Η ερώτηση είναι ρητορική φυσικά, αλλά και
εύλογη, αφού ούτε χθες βράδυ (για 17ο συνεχόμενο αγώνα!) χάσαμε απέναντι
στην ισχυρή Ρωσία και παρά το άσχημο ξεκίνημα των διεθνών για
τουλάχιστον 20 λεπτά!
Κατόπιν ανταποκριθήκαμε απόλυτα στις απαιτήσεις του αγώνα -αν και ήμασταν πίσω στο σκορ-, ισοφαρίσαμε, ρισκάραμε (να δεχτούμε και δεύτερο τέρμα) ανεβαίνοντας πολύ ψηλά για να σημειώσουμε εμείς το νικητήριο, το αγγίξαμε στο δοκάρι του Γκέκα και το τελικό 1-1 μόνο ως θετικό μπορεί να αξιολογηθεί...
Ακόμα περισσότερο κιόλας από το σκορ αξιολογούνται θετικά η εμφάνιση της ομάδας και το ποδόσφαιρο που έπαιξε, καθώς μπορεί ο αγώνας να είχε χαρακτήρα προετοιμασίας και να μην ήταν επίσημος στη θεωρία, αλλά στην πράξη παραέμοιαζε επίσημος με διάθεση και από τις δύο ομάδες να τα δώσουν όλα, με ιδιαίτερα δυνατές μονομαχίες, με επικίνδυνα μαρκαρίσματα, με νεύρα...
Η Εθνική του Σάντος έδειξε και χθες ότι σφύζει από αυτοπεποίθηση -χαρακτηριστικό που μόνο οι ομάδες που ξέρουν και πιστεύουν στις ικανότητές τους έχουν-, δεν «χάνεται» αν κάτι αναπάντεχα πάει στραβά, έχει πλάνο λειτουργίας (στο βαθμό που μπορεί σύμφωνα με τα όποια ποιοτικά στοιχεία των διεθνών) και αναπτυγμένη σε μέγιστο βαθμό την ομαδικότητα. Δείχνει αξιοσημείωτα ώριμη...
Ωριμη για να ξεπεράσει και τις «παιδικές ασθένειες» σαν εκείνη την υποτονικότητα με την οποία ξεκίνησε το ματς (επειδή δεν ήταν επίσημο;), σε αντίθεση με τους Ρώσους, που και αμέσως σκόραραν και κυριάρχησαν στη μεσαία γραμμή μέχρι οι δικοί μας να σοβαρευτούν, αφού οι απέναντι έπαιζαν πολύ σοβαρά...
«Απεχθανόμαστε την ήττα» είπε ο ομοσπονδιακός προπονητής μετά το τέλος, αλλά και ποιος δεν την απεχθάνεται. Το θέμα είναι να μπορείς να την αποφεύγεις και να φλερτάρεις με τη νίκη. Κι αυτή η Εθνική (γεμάτη στις περισσότερες θέσεις της 11άδας) χτίζεται από ματς σε ματς με αυτήν ακριβώς τη φιλοσοφία. Χτίζεται σωστά και εύκολα ενσωματώνει στο οικοδόμημά της κάθε αξιόλογο νέο πρόσωπο, όπως τον Χολέμπας χθες βράδυ...
Κι ενώ στους «μεγάλους» πάμε καλά, στους «μικρούς» (στις Ελπίδες) είμαστε η χαρά του άτακτα επιθετικού παιχνιδιού. Μετά τα τέσσερα γκολ που δεχτήκαμε από τους Λευκορώσους (τους βάλαμε πέντε στα μεταξύ μας ματς), μας έριξαν κι άλλα πέντε οι Γερμανοί και δεν μας έφταναν τα τέσσερα δικά μας! Γκολ βγάζουμε με τη σέσουλα (τρία ο Φορτούνης, από δύο ο Βέλλιος, ο Μαυρίας, ο Πέτσος, ο Ποτουρίδης, που έχει χάσει και πέναλτι, και ένα ο Βλαχοδήμος), αλλά πίσω δεν ξέρουμε πώς να τα διατηρήσουμε. Ανακολουθία σε σχέση με την Εθνική του Σάντος...
Πηγή: Goal
Κατόπιν ανταποκριθήκαμε απόλυτα στις απαιτήσεις του αγώνα -αν και ήμασταν πίσω στο σκορ-, ισοφαρίσαμε, ρισκάραμε (να δεχτούμε και δεύτερο τέρμα) ανεβαίνοντας πολύ ψηλά για να σημειώσουμε εμείς το νικητήριο, το αγγίξαμε στο δοκάρι του Γκέκα και το τελικό 1-1 μόνο ως θετικό μπορεί να αξιολογηθεί...
Ακόμα περισσότερο κιόλας από το σκορ αξιολογούνται θετικά η εμφάνιση της ομάδας και το ποδόσφαιρο που έπαιξε, καθώς μπορεί ο αγώνας να είχε χαρακτήρα προετοιμασίας και να μην ήταν επίσημος στη θεωρία, αλλά στην πράξη παραέμοιαζε επίσημος με διάθεση και από τις δύο ομάδες να τα δώσουν όλα, με ιδιαίτερα δυνατές μονομαχίες, με επικίνδυνα μαρκαρίσματα, με νεύρα...
Η Εθνική του Σάντος έδειξε και χθες ότι σφύζει από αυτοπεποίθηση -χαρακτηριστικό που μόνο οι ομάδες που ξέρουν και πιστεύουν στις ικανότητές τους έχουν-, δεν «χάνεται» αν κάτι αναπάντεχα πάει στραβά, έχει πλάνο λειτουργίας (στο βαθμό που μπορεί σύμφωνα με τα όποια ποιοτικά στοιχεία των διεθνών) και αναπτυγμένη σε μέγιστο βαθμό την ομαδικότητα. Δείχνει αξιοσημείωτα ώριμη...
Ωριμη για να ξεπεράσει και τις «παιδικές ασθένειες» σαν εκείνη την υποτονικότητα με την οποία ξεκίνησε το ματς (επειδή δεν ήταν επίσημο;), σε αντίθεση με τους Ρώσους, που και αμέσως σκόραραν και κυριάρχησαν στη μεσαία γραμμή μέχρι οι δικοί μας να σοβαρευτούν, αφού οι απέναντι έπαιζαν πολύ σοβαρά...
«Απεχθανόμαστε την ήττα» είπε ο ομοσπονδιακός προπονητής μετά το τέλος, αλλά και ποιος δεν την απεχθάνεται. Το θέμα είναι να μπορείς να την αποφεύγεις και να φλερτάρεις με τη νίκη. Κι αυτή η Εθνική (γεμάτη στις περισσότερες θέσεις της 11άδας) χτίζεται από ματς σε ματς με αυτήν ακριβώς τη φιλοσοφία. Χτίζεται σωστά και εύκολα ενσωματώνει στο οικοδόμημά της κάθε αξιόλογο νέο πρόσωπο, όπως τον Χολέμπας χθες βράδυ...
Κι ενώ στους «μεγάλους» πάμε καλά, στους «μικρούς» (στις Ελπίδες) είμαστε η χαρά του άτακτα επιθετικού παιχνιδιού. Μετά τα τέσσερα γκολ που δεχτήκαμε από τους Λευκορώσους (τους βάλαμε πέντε στα μεταξύ μας ματς), μας έριξαν κι άλλα πέντε οι Γερμανοί και δεν μας έφταναν τα τέσσερα δικά μας! Γκολ βγάζουμε με τη σέσουλα (τρία ο Φορτούνης, από δύο ο Βέλλιος, ο Μαυρίας, ο Πέτσος, ο Ποτουρίδης, που έχει χάσει και πέναλτι, και ένα ο Βλαχοδήμος), αλλά πίσω δεν ξέρουμε πώς να τα διατηρήσουμε. Ανακολουθία σε σχέση με την Εθνική του Σάντος...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου