Η Εθνική συμπεριφέρεται, γιατί τέτοια είναι στη συμπεριφορά της εντός γηπέδου, ως μεγάλη ομάδα. Γράφει ο Αντώνης Κατσαρός.
Δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου παλαιότερη παρέα του
αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, με πρωταγωνιστές που είχαν διαθέσιμο
και προσφερόμενο κατά συνέπεια, έστω ανάλογο χαρακτήρα με αυτόν που
κουβαλάνε οι ποδοσφαιριστές που επιλέγει ο Σάντος.
Γιατί δεν είναι στα χαρακτηριστικά του Έλληνα ποδοσφαιριστή να μην μετράνε τρία γκολ που πετυχαίνει σ ένα ημίχρονο και να επιμένει με όση υπομονή χρειάζεται έως ότου ισοφαρίσει. Όπως έκαναν στο Καραϊσκάκη οι διεθνείς, κόντρα σε μία Ρωσία με αρκετές δυσκολίες για να αντιμετωπίσεις. Ανάλογες εκείνων που θα συναντήσουν στην τελική φάση το καλοκαίρι, στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας.
Ο Σάντος το είχε εξηγήσει άλλωστε την παραμονή του ματς. «Εάν θέλαμε να διατηρήσουμε το αήττητο δεν θα επιλέγαμε για φιλικό τους Ρώσους» ενημέρωσε όσους πίστευαν ότι τον ενδιαφέρει να συνεχίσει με την ταμπέλα του αήττητου. Τελικά δεν έχασε και είναι μάλλον δύσκολο να συμβεί αυτό την Τρίτη από τους Ρουμάνους στην Αυστρία.
Από το 18 λεπτό μέχρι το 44ο, η Εθνική βρήκε τρεις φορές τα αντίπαλα δίχτυα, ασχέτως εάν τα γκολ δεν μέτρησαν, σωστά. Οι παίκτες μας είχαν τις πρωτοβουλίες, βοηθώντας με τα λάθη τους τον Σάντος να αναγνώσει τα σημεία που χρειάζονται βελτίωση. Δεν είναι πάντως ούτε πολλά, ούτε καθοριστικά, γιατί ο κορμός είναι δουλεμένος και βοηθάει στη διάρκεια, στην κατοχή, στις ευκαιρίες και στις πιθανότητες να έρθει η νίκη, την ώρα του αγώνα.
Η κυκλοφορία, σε στιγμές που η Εθνική προσπαθεί να απειλήσει, βγαίνει με υπομονή και καθαρό μυαλό. Ενώ οι κομπίνες προκαλούν χώρους που αφήνουν εκτεθειμένη την άμυνα των αντιπάλων, βγάζοντας από τις πτέρυγες τους επιθετικούς. Οι οποίοι υποστηρίζουν με γεμίσματα και παράλληλα γυρίσματα στα χαμηλά, το κέντρο της επίθεσης.
Ο Σάντος δεν δίστασε να πει ότι η ομάδα απεχθάνεται την ήττα. Ακόμα κι όταν χρειαστεί να νιώσουμε κάποτε ηττημένοι, αυτό θα έχει γίνει, όχι γιατί δεν το παλέψαμε, αλλά επειδή νομοτελειακά είναι αδύνατον να μην συμβεί ποτέ. Εκείνο όμως που μπορούμε και οφείλουμε στο μέλλον να μετατρέψουμε σε μόνιμη κατάσταση, είναι ο χαρακτήρας της υπεροχής.
Το αίσθημα πως η Εθνική ,όταν αρχίζει ο αγώνας, θεωρεί αυτονόητο πως θα νικήσει. Σε αυτό το δρόμο δείχνουν οι διεθνείς ότι βρισκόμαστε και αυτή είναι η μεγαλύτερη περιουσία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πηγή: pamesports.gr
Γιατί δεν είναι στα χαρακτηριστικά του Έλληνα ποδοσφαιριστή να μην μετράνε τρία γκολ που πετυχαίνει σ ένα ημίχρονο και να επιμένει με όση υπομονή χρειάζεται έως ότου ισοφαρίσει. Όπως έκαναν στο Καραϊσκάκη οι διεθνείς, κόντρα σε μία Ρωσία με αρκετές δυσκολίες για να αντιμετωπίσεις. Ανάλογες εκείνων που θα συναντήσουν στην τελική φάση το καλοκαίρι, στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας.
Ο Σάντος το είχε εξηγήσει άλλωστε την παραμονή του ματς. «Εάν θέλαμε να διατηρήσουμε το αήττητο δεν θα επιλέγαμε για φιλικό τους Ρώσους» ενημέρωσε όσους πίστευαν ότι τον ενδιαφέρει να συνεχίσει με την ταμπέλα του αήττητου. Τελικά δεν έχασε και είναι μάλλον δύσκολο να συμβεί αυτό την Τρίτη από τους Ρουμάνους στην Αυστρία.
Από το 18 λεπτό μέχρι το 44ο, η Εθνική βρήκε τρεις φορές τα αντίπαλα δίχτυα, ασχέτως εάν τα γκολ δεν μέτρησαν, σωστά. Οι παίκτες μας είχαν τις πρωτοβουλίες, βοηθώντας με τα λάθη τους τον Σάντος να αναγνώσει τα σημεία που χρειάζονται βελτίωση. Δεν είναι πάντως ούτε πολλά, ούτε καθοριστικά, γιατί ο κορμός είναι δουλεμένος και βοηθάει στη διάρκεια, στην κατοχή, στις ευκαιρίες και στις πιθανότητες να έρθει η νίκη, την ώρα του αγώνα.
Η κυκλοφορία, σε στιγμές που η Εθνική προσπαθεί να απειλήσει, βγαίνει με υπομονή και καθαρό μυαλό. Ενώ οι κομπίνες προκαλούν χώρους που αφήνουν εκτεθειμένη την άμυνα των αντιπάλων, βγάζοντας από τις πτέρυγες τους επιθετικούς. Οι οποίοι υποστηρίζουν με γεμίσματα και παράλληλα γυρίσματα στα χαμηλά, το κέντρο της επίθεσης.
Ο Σάντος δεν δίστασε να πει ότι η ομάδα απεχθάνεται την ήττα. Ακόμα κι όταν χρειαστεί να νιώσουμε κάποτε ηττημένοι, αυτό θα έχει γίνει, όχι γιατί δεν το παλέψαμε, αλλά επειδή νομοτελειακά είναι αδύνατον να μην συμβεί ποτέ. Εκείνο όμως που μπορούμε και οφείλουμε στο μέλλον να μετατρέψουμε σε μόνιμη κατάσταση, είναι ο χαρακτήρας της υπεροχής.
Το αίσθημα πως η Εθνική ,όταν αρχίζει ο αγώνας, θεωρεί αυτονόητο πως θα νικήσει. Σε αυτό το δρόμο δείχνουν οι διεθνείς ότι βρισκόμαστε και αυτή είναι η μεγαλύτερη περιουσία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου