ΣΕ ποιον ανήκει το ελληνικό ποδόσφαιρο; Στην ΕΠΟ
που είναι η ανώτατη ποδοσφαιρική αρχή; Οχι. Σε ποιον ανήκει το
πρωτάθλημα; Στη Super League που το διοργανώνει; Επίσης όχι. Γράφει ο
Κώστας Καίσαρης.
Σε ποιον ανήκει η διαιτησία; Στην ΕΠΟ και τις επιτροπές της; Ξανα-μανά
όχι. Το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του ανήκει στον Ολυμπιακό και τον
Παναθηναϊκό. Σε κανέναν άλλον.
Ολοι οι άλλοι, είτε για θεσμούς πρόκειται, είτε για ομάδες, είτε για πρόσωπα, είναι κομπάρσοι. Πάνω απ' όλους κι όλα είναι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Ποιος είπε ότι ο Τζίγγερ δεν ασχολείται με τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο; Αν δεν ασχολείται ο Τζίγγερ, πώς προκύπτουν τα ρεπορτάζ στο Star και το Mega; Με αυτόματο πιλότο διατυπώνονται οι ειδήσεις και τα σχόλια; Σε προσωπική τους υπόθεση μετατράπηκε η επιστροφή Καλόπουλου στους πίνακες. Λες και οι άλλες 14 ομάδες δεν παίζουν στο πρωτάθλημα, αλλά παίζουν το π...λί τους. Ούτε βέβαια πρόκειται να σφυρίξει παιχνίδι του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού ο Καλόπουλος.
Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να ασχολούνται και να φωνάζουν. Πρώτος που ξεκίνησε το πινγκ πονγκ ήταν ο Παναθηναϊκός, χαρακτηρίζοντας την επιστροφή Καλόπουλου σαν casus belli και μιλώντας ταυτόχρονα για «επιστροφή φαντασμάτων». Και δεν θα μπορούσε να πάει πάσο ο Ολυμπιακός. Στην αρχή της ανακοίνωσης ο Ολυμπιακός αναφέρει ότι δεν πρόκειται να σχολιάσει την τοποθέτηση του Καλόπουλου στους πίνακες, όπως «δεν σχολίασε την αδικαιολόγητη απουσία του για ένα ολόκληρο δεκάμηνο απ' αυτούς»! Τα πράγματα είναι απλά. Ο Παναθηναϊκός θεωρεί ότι έχει ιερή υποχρέωση να εξαφανίσει τον Καλόπουλο.
Τον διαιτητή που συμβολίζει την περσινή σφαγή στο Καραϊσκάκη και όσα ακολούθησαν. Ο Ολυμπιακός, από την πλευρά του, θεωρεί ότι έχει ιερή υποχρέωση να προστατεύσει τον Καλόπουλο. Και αυτή η λογική είναι τόσο παλιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο όσο και οι λάσπες. Οποιος κερδίζει αυτές τις μάχες θεωρείται ότι είναι ο δυνατός. Αυτός που έχει το πάνω χέρι στο νταραβέρι. Με το να επιστρέψει ο Καλόπουλος, κάνει έμμεσα επίδειξη δύναμης ο Ολυμπιακός. Οτι προστατεύει τους διαιτητές που τον έχουν αβαντάρει. Δεν τους αφήνει να χαθούν. Οσο ήταν έξω από τους πίνακες ο Καλόπουλος, δυνατός ήταν ο Παναθηναϊκός, που είχε στο περιθώριο τον διαιτητή που τον έφαγε.
Από τη διαιτησία Σπάθα στο «Κλ. Βικελίδης» θα βγουν χρήσιμα συμπεράσματα
ΔΕΝ τσακώνονται λοιπόν για ψύλλου πήδημα Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: πλακώνονται για την ουσία. Ενα πράγμα θέλουν οι διαιτητές, να παίζουν. Γι' αυτό υπολογίζουν πάντα αυτόν που είναι δυνατός. Αυτόν που μπορεί ή να τους βγάλει από τους πίνακες ή να τους βάλει. Γι' αυτό και όλοι σχεδόν οι διαιτητές είναι σήμερα έτσι κι αύριο γιουβέτσι. Πρώτος και καλύτερος ο Καλόπουλος. Ο Ολυμπιακός ήταν ο δυνατός στο ξεκίνημα της καριέρας του, Ολυμπιακό σφύριζε.
Επί Πατέρα, όταν είχε αλλάξει η ΕΠΟ, άλλαξε ρότα και πήγε με τον δυνατό. Πέρυσι άλλαξε για μια ακόμη φορά και πήγε πάλι με τον ισχυρό. Οπως κι ο Σπάθας. Αλλος ο Σπάθας το 2009-10 που πήρε το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός, άλλος ο Σπάθας το 2010-11 που πήρε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Και δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι χοντράδες. Ο Ολυμπιακός να λέει στην ανακοίνωσή του ότι ο Γόντικας «είναι κατηγορούμενος για τη θητεία του στην ΕΡΤ για σοβαρά αδικήματα».
Δεν θα απαντούσε με την ίδια γλώσσα ο Παναθηναϊκός; Οτι εκκρεμεί για τον Μαρινάκη «ποινική δίωξη για απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση και απλή συνέργεια σε δωροδοκία». Και πετάει και τη σπόντα, υπό μορφή ερώτησης, «γιατί ο Ολυμπιακό, δεν έχει υπογράψει ακόμη την τροποποίηση της σύμβασης με τον ΟΠΑΠ;». Απαξ κι αρχίσει το πινγκ πονγκ σταματημό δεν έχει. Ο Ολυμπιακός μέσω κύκλων αποκαλεί τον Γόντικα υπάλληλο-πρόεδρο. Μαγκιά που είχε καθιερώσει πρώτος ο Μπέος ότι «εγώ είμαι αφεντικό και δεν μιλάω με υπαλλήλους» και την οποία έχει υιοθετήσει και ο Μαρινάκης.
Να τα μαζέψουμε και να τα κάνουμε πενηνταράκια: σαφώς και η επιστροφή Καλόπουλου πιστώνεται σαν νίκη του Ολυμπιακού. Και περιμένω να δω τη διαιτησία Σπάθα στο «Κλ. Βικελίδης», για να βγάλω γενικότερα συμπεράσματα. Κι όσο η δήθεν ανώτατη ποδοσφαιρική αρχή που ακούει στο όνομα ΕΠΟ υπηρετεί τον έναν από τους δύο αφεντάδες ή και τους δύο μαζί, χαιρετίσματα στις φασκομηλιές.
Οι σχέσεις ρεπόρτερ και παικτών
ΑΛΛΑ τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Προφανώς. Με καθυστέρηση μίας ημέρας, λόγω της απεργίας, γράψανε το ματς Τότεναμ - ΠΑΟΚ οι εφημερίδες. Με τον Χαλκιά να συμπεριλαμβάνεται στους διακριθέντες. Το 7 που του βάλανε με άριστα το 10 είναι καλός βαθμός. Καλύτερος από το 6 που βαθμολογήθηκε ο Σταφυλίδης.
Μπορείς να καταλάβεις τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στους ρεπόρτερ και τους παίκτες των ομάδων. Ειδικότερα, μάλιστα, όταν πρόκειται για Ελληνες. Λίγοι είναι πλέον οι Ελληνες σε κάθε ομάδα. Ελάχιστοι. Αν δεν τους προσέξουμε, με ποιους θα μιλάμε; Κατανοητά όλα αυτά. Μέχρι ποιου σημείου όμως; Προσωπικά, στα 45 χρόνια που βλέπω και καταλαβαίνω ποδόσφαιρο δεν έχω δει χειρότερη εμφάνιση γκολκίπερ. Δέκα φορές βγήκε να πιάσει την μπάλα και τις δέκα έπιασε αέρα.
Ηταν σαν να έπαιζε χωρίς τερματοφύλακα
ΚΑΙ για το γκολ της Τότεναμ ο Χαλκιάς (φωτό) φταίει. Αέρα βρίσκει στην έξοδο και δίνει στη συνέχεια της φάσης ο Ολλανδός διαιτητής το μαϊμού πέναλτι και την αποβολή του Σταφυλίδη. Κι από κει και πέρα, σε κάθε σέντρα στην περιοχή του ΠΑΟΚ ο Χαλκιάς έκανε την έξοδο του Μεσολογγίου. Συμβαίνει στους τερματοφύλακες να βρεθούν σε κακή μέρα, να έχουν καθαρή ευθύνη για ένα ή και για δύο γκολ.
Αυτό, όμως, του Χαλκιά δεν είχε προηγούμενο. Ηταν σαν να έπαιζε ο ΠΑΟΚ χωρίς τερματοφύλακα. Από τις σπάνιες, τις μοναδικές περιπτώσεις στο ποδόσφαιρο που ομάδα έχει καταφέρει να κερδίσει με τόσο κακό γκολκίπερ. Για τους ρεπόρτερ, όμως, αυτό που μετράει πάνω απ' όλα είναι οι σχέσεις εμπιστοσύνης που έχουν δημιουργήσει με τους ποδοσφαιριστές. Ο,τι και να γίνει, αυτές οι σχέσεις δεν χαλάνε ποτέ. Οι Ελληνες ποδοσφαιριστές δεν υστερούν ποτέ. ΑΝ δεν είναι οι κορυφαίοι, είναι από τους καλύτερους.
Καλύτερη κλήρωση δεν γινόταν
Οποιος του μέλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει. Ταμάμ ήταν η κλήρωση του Euro. Στη θέση της Πολωνίας που παίζουμε θα μπορούσε να ήταν η Ισπανία ή η Ολλανδία. Ακόμη μεγαλύτερη εύνοια με τη Ρωσία. Με το να αποφύγουμε, δηλαδή, μία από τις Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία. Ούτε μπορείς να πεις ότι σε φοβίζει η Τσεχία. Δεν είναι η ομάδα που ήταν κάποτε. Οπως βέβαια και η Ρωσία. Καλύτερη κλήρωση δύσκολα θα μπορούσε να γίνει. Ξεκίνημα λοιπόν με την Πολωνία. Πρεμιέρα με άγχος, κατά κανόνα ισοπαλία. Στα άλλα δύο παιχνίδια με αντιπάλους στα μέτρα μας, πάμε για μία νίκη και μία ισοπαλία και περνάμε.
Πηγή: Goal
Ολοι οι άλλοι, είτε για θεσμούς πρόκειται, είτε για ομάδες, είτε για πρόσωπα, είναι κομπάρσοι. Πάνω απ' όλους κι όλα είναι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Ποιος είπε ότι ο Τζίγγερ δεν ασχολείται με τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο; Αν δεν ασχολείται ο Τζίγγερ, πώς προκύπτουν τα ρεπορτάζ στο Star και το Mega; Με αυτόματο πιλότο διατυπώνονται οι ειδήσεις και τα σχόλια; Σε προσωπική τους υπόθεση μετατράπηκε η επιστροφή Καλόπουλου στους πίνακες. Λες και οι άλλες 14 ομάδες δεν παίζουν στο πρωτάθλημα, αλλά παίζουν το π...λί τους. Ούτε βέβαια πρόκειται να σφυρίξει παιχνίδι του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού ο Καλόπουλος.
Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να ασχολούνται και να φωνάζουν. Πρώτος που ξεκίνησε το πινγκ πονγκ ήταν ο Παναθηναϊκός, χαρακτηρίζοντας την επιστροφή Καλόπουλου σαν casus belli και μιλώντας ταυτόχρονα για «επιστροφή φαντασμάτων». Και δεν θα μπορούσε να πάει πάσο ο Ολυμπιακός. Στην αρχή της ανακοίνωσης ο Ολυμπιακός αναφέρει ότι δεν πρόκειται να σχολιάσει την τοποθέτηση του Καλόπουλου στους πίνακες, όπως «δεν σχολίασε την αδικαιολόγητη απουσία του για ένα ολόκληρο δεκάμηνο απ' αυτούς»! Τα πράγματα είναι απλά. Ο Παναθηναϊκός θεωρεί ότι έχει ιερή υποχρέωση να εξαφανίσει τον Καλόπουλο.
Τον διαιτητή που συμβολίζει την περσινή σφαγή στο Καραϊσκάκη και όσα ακολούθησαν. Ο Ολυμπιακός, από την πλευρά του, θεωρεί ότι έχει ιερή υποχρέωση να προστατεύσει τον Καλόπουλο. Και αυτή η λογική είναι τόσο παλιά στο ελληνικό ποδόσφαιρο όσο και οι λάσπες. Οποιος κερδίζει αυτές τις μάχες θεωρείται ότι είναι ο δυνατός. Αυτός που έχει το πάνω χέρι στο νταραβέρι. Με το να επιστρέψει ο Καλόπουλος, κάνει έμμεσα επίδειξη δύναμης ο Ολυμπιακός. Οτι προστατεύει τους διαιτητές που τον έχουν αβαντάρει. Δεν τους αφήνει να χαθούν. Οσο ήταν έξω από τους πίνακες ο Καλόπουλος, δυνατός ήταν ο Παναθηναϊκός, που είχε στο περιθώριο τον διαιτητή που τον έφαγε.
Από τη διαιτησία Σπάθα στο «Κλ. Βικελίδης» θα βγουν χρήσιμα συμπεράσματα
ΔΕΝ τσακώνονται λοιπόν για ψύλλου πήδημα Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: πλακώνονται για την ουσία. Ενα πράγμα θέλουν οι διαιτητές, να παίζουν. Γι' αυτό υπολογίζουν πάντα αυτόν που είναι δυνατός. Αυτόν που μπορεί ή να τους βγάλει από τους πίνακες ή να τους βάλει. Γι' αυτό και όλοι σχεδόν οι διαιτητές είναι σήμερα έτσι κι αύριο γιουβέτσι. Πρώτος και καλύτερος ο Καλόπουλος. Ο Ολυμπιακός ήταν ο δυνατός στο ξεκίνημα της καριέρας του, Ολυμπιακό σφύριζε.
Επί Πατέρα, όταν είχε αλλάξει η ΕΠΟ, άλλαξε ρότα και πήγε με τον δυνατό. Πέρυσι άλλαξε για μια ακόμη φορά και πήγε πάλι με τον ισχυρό. Οπως κι ο Σπάθας. Αλλος ο Σπάθας το 2009-10 που πήρε το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός, άλλος ο Σπάθας το 2010-11 που πήρε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Και δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι χοντράδες. Ο Ολυμπιακός να λέει στην ανακοίνωσή του ότι ο Γόντικας «είναι κατηγορούμενος για τη θητεία του στην ΕΡΤ για σοβαρά αδικήματα».
Δεν θα απαντούσε με την ίδια γλώσσα ο Παναθηναϊκός; Οτι εκκρεμεί για τον Μαρινάκη «ποινική δίωξη για απλή συνέργεια σε εγκληματική οργάνωση και απλή συνέργεια σε δωροδοκία». Και πετάει και τη σπόντα, υπό μορφή ερώτησης, «γιατί ο Ολυμπιακό, δεν έχει υπογράψει ακόμη την τροποποίηση της σύμβασης με τον ΟΠΑΠ;». Απαξ κι αρχίσει το πινγκ πονγκ σταματημό δεν έχει. Ο Ολυμπιακός μέσω κύκλων αποκαλεί τον Γόντικα υπάλληλο-πρόεδρο. Μαγκιά που είχε καθιερώσει πρώτος ο Μπέος ότι «εγώ είμαι αφεντικό και δεν μιλάω με υπαλλήλους» και την οποία έχει υιοθετήσει και ο Μαρινάκης.
Να τα μαζέψουμε και να τα κάνουμε πενηνταράκια: σαφώς και η επιστροφή Καλόπουλου πιστώνεται σαν νίκη του Ολυμπιακού. Και περιμένω να δω τη διαιτησία Σπάθα στο «Κλ. Βικελίδης», για να βγάλω γενικότερα συμπεράσματα. Κι όσο η δήθεν ανώτατη ποδοσφαιρική αρχή που ακούει στο όνομα ΕΠΟ υπηρετεί τον έναν από τους δύο αφεντάδες ή και τους δύο μαζί, χαιρετίσματα στις φασκομηλιές.
Οι σχέσεις ρεπόρτερ και παικτών
ΑΛΛΑ τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Προφανώς. Με καθυστέρηση μίας ημέρας, λόγω της απεργίας, γράψανε το ματς Τότεναμ - ΠΑΟΚ οι εφημερίδες. Με τον Χαλκιά να συμπεριλαμβάνεται στους διακριθέντες. Το 7 που του βάλανε με άριστα το 10 είναι καλός βαθμός. Καλύτερος από το 6 που βαθμολογήθηκε ο Σταφυλίδης.
Μπορείς να καταλάβεις τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στους ρεπόρτερ και τους παίκτες των ομάδων. Ειδικότερα, μάλιστα, όταν πρόκειται για Ελληνες. Λίγοι είναι πλέον οι Ελληνες σε κάθε ομάδα. Ελάχιστοι. Αν δεν τους προσέξουμε, με ποιους θα μιλάμε; Κατανοητά όλα αυτά. Μέχρι ποιου σημείου όμως; Προσωπικά, στα 45 χρόνια που βλέπω και καταλαβαίνω ποδόσφαιρο δεν έχω δει χειρότερη εμφάνιση γκολκίπερ. Δέκα φορές βγήκε να πιάσει την μπάλα και τις δέκα έπιασε αέρα.
Ηταν σαν να έπαιζε χωρίς τερματοφύλακα
ΚΑΙ για το γκολ της Τότεναμ ο Χαλκιάς (φωτό) φταίει. Αέρα βρίσκει στην έξοδο και δίνει στη συνέχεια της φάσης ο Ολλανδός διαιτητής το μαϊμού πέναλτι και την αποβολή του Σταφυλίδη. Κι από κει και πέρα, σε κάθε σέντρα στην περιοχή του ΠΑΟΚ ο Χαλκιάς έκανε την έξοδο του Μεσολογγίου. Συμβαίνει στους τερματοφύλακες να βρεθούν σε κακή μέρα, να έχουν καθαρή ευθύνη για ένα ή και για δύο γκολ.
Αυτό, όμως, του Χαλκιά δεν είχε προηγούμενο. Ηταν σαν να έπαιζε ο ΠΑΟΚ χωρίς τερματοφύλακα. Από τις σπάνιες, τις μοναδικές περιπτώσεις στο ποδόσφαιρο που ομάδα έχει καταφέρει να κερδίσει με τόσο κακό γκολκίπερ. Για τους ρεπόρτερ, όμως, αυτό που μετράει πάνω απ' όλα είναι οι σχέσεις εμπιστοσύνης που έχουν δημιουργήσει με τους ποδοσφαιριστές. Ο,τι και να γίνει, αυτές οι σχέσεις δεν χαλάνε ποτέ. Οι Ελληνες ποδοσφαιριστές δεν υστερούν ποτέ. ΑΝ δεν είναι οι κορυφαίοι, είναι από τους καλύτερους.
Καλύτερη κλήρωση δεν γινόταν
Οποιος του μέλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει. Ταμάμ ήταν η κλήρωση του Euro. Στη θέση της Πολωνίας που παίζουμε θα μπορούσε να ήταν η Ισπανία ή η Ολλανδία. Ακόμη μεγαλύτερη εύνοια με τη Ρωσία. Με το να αποφύγουμε, δηλαδή, μία από τις Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία. Ούτε μπορείς να πεις ότι σε φοβίζει η Τσεχία. Δεν είναι η ομάδα που ήταν κάποτε. Οπως βέβαια και η Ρωσία. Καλύτερη κλήρωση δύσκολα θα μπορούσε να γίνει. Ξεκίνημα λοιπόν με την Πολωνία. Πρεμιέρα με άγχος, κατά κανόνα ισοπαλία. Στα άλλα δύο παιχνίδια με αντιπάλους στα μέτρα μας, πάμε για μία νίκη και μία ισοπαλία και περνάμε.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου