Μετά την επιστροφή των Τιερί Ανρί και Πολ Σκόουλς,
οι Άγγλοι οπαδοί κάθε ομάδας της Πρέμιερ Λιγκ εκφράζουν τις επιθυμίες
τους για το ποιους θέλουν να δουν να επιστρέφουν στην αγωνιστική δράση
με τη φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας!
Άρσεναλ-Τόνι Άνταμς
«Τι είναι αυτό που συνεχώς χρεώνεται σε αυτή την Άρσεναλ; η έλλειψη ηγέτη. Αν και τα πράγματα έχουν βελτιωθεί μετά τις μεταγραφές του Βενγκέρ στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου του Αυγούστου, σίγουρα μία ομάδα που θα ξεκινούσε από την άμυνα με τον Τόνι Άνταμς θα κρατούσε τις νίκες απέναντι στην Γουλβς και την Φούλαμ τα Χριστούγεννα».
Λίβερπουλ-Γιαν Μέλμπι
«Απλά ο καλύτερος πασέρ που έχω δει με τη φανέλα της Λίβερπουλ, συμπεριλαμβανομένου και του Τσάμπι Αλόνσο. Ο σπουδαίος Δανός μπορούσε να προσγειώσει την μπάλα σε κέρμα από τα 40 μέτρα. Ήταν ο τέλεος για να κρατάει την μπάλα πριν το αγγλικό ποδόσφαιρο υιοθετήσει την τακτική του 4-5-1. Με τους σύγχρονους προπονητές φυσικής κατάστασης, θα μπορούσε να καλύψει και με το παραπάνω το κενό του Τσάμπι Αλόνσο στη μεσαία γραμμή της Λίβερπουλ».
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Ντένις Λο
«Κάθε ομάδα χρειάζεται γκολ και το να βλέπεις τους επιθετικούς της Γιουνάιτεντ, πέραν του Γουέιν Ρούνεϊ, να πασχίζουν να βάλουν την μπάλα στα δίχτυα σου φέρνει στο νου έναν παίκτη που έκανε το σκοράρισμα να δείχνει τόσο απλό. Αν πεις στον κόσμο τώρα ότι ένας Σκωτσέζος επιθετικός θα ήταν ο καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής, θα γελούσαν μέσα στη μούρη σου. Ο νευρώδης Λο ίσως ήταν λεπτός σαν τηλεγραφόξυλο, αλλά η άρνησή του να φοβηθεί και η γενναιότητα του, η ευκινησία του και η οξύτητά του μέσα στην περιοχή τον έκαναν να σκοράρει κατά μέσο όρο περισσότερα από ένα γκολ ανά δύο παιχνίδια.
Κάθε χτύπημα συνοδευόταν από ένα τεράστιο χαμόγελο και μια σφιγμένη γροθιά και ήταν αυτό που τον έκανε τόσο αγαπητό στους οπαδούς. Τα τελευταία του χρόνια στη Γιουνάιτεντ σημαδεύτηκαν από έναν εξουθενωτικό τραυματισμό στο γόνατο, ο οποίος `αντιμετωπίστηκε` με με καυτά καταπλάσματα στο πόδι. Ο τραυματισμός του στέρησε τη θέση στην ομάδα του 1968 που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών και έπρεπε να ήταν το επιστέγασμα αυτού που ονομάστηκε Βασιλιάς του Ολντ Τράφορντ».
Τσέλσι-Γκουστάβο Πογιέτ
«Η Τσέλσι ξόδεψε το προηγούμενο καλοκαίρι αναζητώντας έναν μικρό μάγο, ο οποίος θα μπορούσε να δώσει τη χαμένη δημιουργικότητα και να ξεκλειδώσει τις αντίπαλες άμυνες και ακόμα και ο 45χρονος Τζιαφράνκο Τζόλα θα μπορούσε να είναι ιδανικός. Αλλά παρά το ότι η ευφυΐα από τη Σαρδηνία ψηφίστηκε ο καλύτερος παίκτης που είχε ποτέ η Τσέλσι, η επιλογή μου σε αυτή την παράξενη, ασταθή χρονιά θα είναι ο Γκουστάβο Πογιέτ. Γκολ, πονηριά και άσβεστη θέληση για τη νίκη».
Νιούκαστλ-Άλαν Σίρερ
«Ο ρέκορντμαν-σκόρερ της Πρέμιερ Λιγκ δείχνει ακόμα κομψός στον καναπέ του κατά τη διάρκεια του Μatch of the Day και θα εμφανιζόταν ωφελημένος από την καιρό που πέρασε απολαμβάνοντας τον ευεργετικό ήλιο των νησιών Μπαρμπάδος. Σίγουρα ο ρυθμός του έχει περάσει εδώ και καιρό. Αλλά αναγνωρίζω ότι ο 41χρονος θα έχει ακόμα λίγη από την παλιά του δύναμη και μαγεία. Θα υπήρχαν κάποια νόστιμα γκολ στη συνεργασία του Ντεμπά Μπα με τον Άλαν Σίρερ».
Μπλάκμπερν-Άλαν Σίρερ
«Όταν βλέπεις τους υπόλοιπους της Πρέμιερ Λιγκ, τα γκολ είναι σαν χρυσόσκονη και κανείς δεν την πασπαλίζει στην Μπλάκμπερν όπως το έκανε ο Άλαν Σίρερ. Σκόραρε 30 και περισσότερα γκολ για τρεις συνεχόμενες χρονιές από το 1994, οδηγώντας την Μπλάκμπερν στον τίτλο και ήταν ο παίκτης του οποίου τη φανέλα έπρεπε να αγοράσουν οι οπαδοί. Στα 41 του, είναι μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερος από τον Ράιαν Γκιγκς».
Τότεναμ-Νταβίντ Ζινολά
«Ο ποδοσφαιριστής-μοντέλο με τα μεταξένια μαλλιά είναι πιθανότατα ο καλύτερος τρόπος που ξόδεψε ποτέ η Τότεναμ 2.5 εκατομμύρια λίρες και ο εκδηλωτικός Γάλλος τα άξιζε απόλυτα. Σε μόλις τρεις χρονιές έγινε ζωντανός θρύλος στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φανταστική ντρίμπλα και το γκολ του στο Κύπελλο απέναντι στην Μπάρνσλεϊ το 1999; Ή το μακρινό του χτύπημα απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο δρόμο για το Λιγκ Καπ εκείνης της χρονιάς; Βάλτον μέσα στη θέση του κουρασμένου Ράφαελ Φαν ντερ Φαρτ και άφησέ τον ελεύθερο μέσα στον αγωνιστικό χώρο-Τι σκέψη!»
Έβερτον-Γουέιν Ρούνεϊ
«Λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της Έβερτον, εικονικά θα διάλεγες έναν παίκτη από τον τωρινό αιώνα. Τα ονόματα των Αρτέτα, Πίεναρ, Λέσκοτ, Τζόνσον, Ρατζίνσκι, Γιακούμπου, Φέργκιουσον, θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ομάδα. Δεν θα πάω τόσο μακριά όπως στον Γκασγκόιν ή τον Ζινολά, αλλά αν υπάρχει ένας παίκτης που άφησε το σύλλογο και θα μπορούσε ακόμα να κάνει τη δουλειά αν επέστρεφε, αυτός είναι ο Γουέιν Ρούνεϊ. Μπορεί να έφυγε υπό ομιχλώδεις συνθήκες και το όνομά του να μην είναι δημοφιλές στο Γκούντισον Παρκ, αλλά αποτελεί το φυλακτό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Εθνικής Αγγλίας και είναι μόλις 26».
Μπόλτον- Τζέι-Τζέι Οκότσα
«Με τον πειρασμό, βασισμένο στην θέση της ομάδας και τις εμφανίσεις του Ιβάν Κλάσνιτς μπροστά, να επιλέξω την επιστροφή του Ντάνιελ Στάριντζ ή του Γιόχαν Ελμάντερ, η ποδοσφαιρική και η συναισθηματική καρδιά των οπαδών της Μπόλτον θέλει αν δει τον Τζέι-Τζέι Οκότσα για μια ακόμα φορά. Σε συνδυασμό με την εμπειρία του, η όψη του Νιγηριανού σούπερ σταρ να ετοιμάζεται πριν εξαπολύσει ένα σουτ-σήμα κατατεθέν του, ακόμα προκαλεί νοσταλγία στο Ρίμποκ. Ταλαντούχος και επαγγελματίας. Φανταχτερός, αλλά ουσιώδης. Με χιούμορ, αλλα συγκεντρωμένος. Πάντα πρόθυμος να δώσει το 100% των δυνατοτήτων για έναν διαρκή σκοπό, χωρίς γκλαμουριά. Τζέι-τζέι, είσαι πάντα ευπρόσδεκτος εδώ».
Άστον Βίλα - Τόμας Χίτζλπεργκερ
«Οι οπαδοί της Άστον Βίλα πάντα θα καλωσόριζαν πίσω τον Τόμας Χίτζλπεργκερ, ακόμα κι αν ο «Der Hammer» ήταν λίγο περιφρονητικός όταν έφυγε για την Στουτγκάρδη το 2005, λέγοντας ότι θέλει να πάει σε μεγαλύτερο σύλλογο. Στην Βίλα λείπει ένας μέσος με ικανότητες στο σκοράρισμα, με μακρινό σουτ και ο Γερμανός δεν απέκτησε το παρατσούκλι του χωρίς λόγο. Είναι ακόμα μόνο 30 ετών και η Βίλα ευελπιστούσε να τον αποκτήσει όταν άφηνε την Γουέστ Χαμ πέρυσι. Το αν η τωρινή ομάδα του, Βόλφσμπουργκ, είναι μεγαλύτερη από την Άστον Βίλα, είναι αμφισβητήσιμο».
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου