Άρθρο του Γιώργου Καρελιά.
Από τέτοιες στιγμές, που έχω άμεση συνείδηση και γνώση, μπορώ να ισχυριστώ οτι ιστορική ήταν η 24η Ιουλίου 1974, όταν κατέρρευσε η Χούντα των Συνταγματαρχών και η χώρα βρέθηκε, σχεδόν γυμνή κι ανυπεράσπιστη, ένα βήμα πριν από τον πόλεμο με την Τουρκία. Τον αποφύγαμε. Η χώρα βρήκε το δρόμο της και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Άλλη μια τέτοια στιγμή έζησα – και προσωπικά- στις 30 Ιανουαρίου του 1996 (κρίση των Ιμίων), όταν και πάλι φτάσαμε ένα βήμα πριν από την πολεμική σύρραξη. Θυμάμαι τα σφιγμένα πρόσωπα όσων έμπαιναν και έβγαιναν στη συνεδρίαση πολιτικών και στρατιωτικών και όσων ήμασταν απέξω περιμένοντας το αποτέλεσμα. Η φράση «ιστορικές στιγμές», είχε νόημα.
Τότε, τι ήταν αυτό που ζήσαμε προχτές το βράδυ ; Μπορώ να την περιγράψω ως άλλη μια μάχη μεταξύ υπευθυνότητας και λαϊκισμού, μεταξύ ορθού λόγου και παραλογισμού. Μπορεί σήμερα να είναι όλα ήσυχα( και η ειδησεογραφία να εστιάζεται στο «έργο» που άφησαν πίσω τους οι πλιατσικολόγοι με τις μολότοφ και τα σφυριά), αλλά αν είχε συμβεί το μοιραίο, οι κάμερες θα κατέγραφαν σήμερα σκηνές πολιορκίας των τραπεζών, όπου θα σπεύδαμε όλοι να σηκώσουμε τα ευρώ μας εν όψει χρεοκοπίας. Δεν ξέρω αν θα κατέγραφαν και σκηνές επιδρομών στα σούπερ μάρκετ.
Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Δεν πειράζει. Και αυτό το οφείλουμε στο ότι 199 από τους 300 της Βουλής έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά (πολλοί γνωρίζοντας ότι δεν θα ξαναπεράσουν την πόρτα της) και ψήφισαν την νέα συμφωνία με τους δανειστές μας. Ναι, αυτήν που μειώνει ξανά μισθούς και συντάξεις, αυτήν που πιθανότατα θα διαλύσει το μεταπολιτευτικό διπολικό σύστημα διακυβέρνησης. Αλλά που πιθανότατα απέτρεψε την άμεση χρεοκοπία μας.
Το πιο εύκολο πράγμα στις μέρες μας είναι να βρίζουμε τους πολιτικούς. Είναι η εύκολη λύση και για εμάς τους δημοσιογράφους, αρέσει και σε όσους μας διαβάζουν και μας ακούνε. Αισθάνομαι ότι οι 199 που ψήφισαν «ναι» τα ξημερώματα της Δευτέρας συνέβαλαν στη συγγραφή μιας ακόμη σημαντικής στιγμής , που στο μέλλον μπορεί να χαρακτηριστεί κι αυτή ιστορική.
Η άλλη «λύση», την οποία πρότειναν οι θιασώτες του «όχι», δεν ήταν λύση. Ηταν γροθιά στο μαχαίρι. Μια τυφλή επιλογή, που δεν είχε υπολογίσει τι θα συνέβαινε την επόμενη μέρα. Ευτυχώς για όλους μας δεν το ζούμε. Δεν ξέρω για πόσο, αλλά τώρα το αποφύγαμε. Ο λαϊκισμός και η ανευθυνότητα ηττήθηκαν. Προς το παρόν ναι, αλλά δεν είναι και λίγο.
Και τώρα τελειώσαμε; Όχι δα. Τα δύσκολα ακολουθούν. Αποφύγαμε το πέσιμο στο βάραθρο, αλλά κρατιόμαστε στο χείλος του. Σε ένα με ενάμισι μήνα θα έχουμε εκλογές. Οι ψηφοφόροι, που δεν είναι αθώοι για όσα σήμερα υφίστανται, θα κληθούν να αποφασίσουν ποιοι θέλουν να διαχειριστούν τις τύχες τους τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα αποφύγαμε τα χειρότερα. Αλλά μέχρι την κάλπη μπορεί ο λαϊκισμός και η ανευθυνότητα να καταφέρουν να πάρουν τη ρεβάνς. Στο χέρι μας είναι να τα αποτρέψουμε. Τα άλλοθι τελείωσαν.
πηγή:aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου