Γράφει ο Μάνος Μανουσέλης...
Το περίφημο Copa del Rey είναι η απόλυτη γιορτή της πορτοκαλί μπάλας με ατμόσφαιρα και επίπεδο που ξεπερνά το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα.
Το ταξίδι από την Αθήνα κράτησε λιγότερο από τρεις ώρες, αλλά στην πραγματικότητα μεταφερθήκαμε τουλάχιστον 20 χρόνια μπροστά από ότι συμβαίνει στην πατρίδα μας, μέσα και έξω από τα γήπεδα!
Οπαδοί οκτώ διαφορετικών ομάδων βρέθηκαν στον Παλάου Σεν Τζόρντι, ένα παντελώς αντιμπασκετικό γήπεδο, τόσο διότι είναι αχανές και εκείνοι που βρίσκονται στο πάνω διάζωμα χρειάζονται κιάλια για να δουν τι συμβαίνει στο παρκέ, ενώ την ίδια στιγμή στο ένα πέταλο δεν υπάρχουν κερκίδες…
Λεπτομέρειες… Το γήπεδο δεν εμπόδισε χιλιάδες Καταλανούς, Βάσκους, Μαδριλένους, Σεβιλιάνους, Ανδαλουσιάνους, αλλά και απλούς φίλους του μπάσκετ από κάθε γωνιά του πλανήτη να συνθέσουν ένα απίστευτο παζλ από χρώματα στην κερκίδα!
Στα δικά μου τα μάτια η εικόνα έμοιαζε με θαύμα θαυμάτων! Οπαδοί οκτώ διαφορετικών ομάδων στις κερκίδες και να μην υπάρχει ούτε ένας αστυνομικός μέσα στο γήπεδο; Τόσος κόσμος να μην υπάρξει ένας κακός φίλαθλος που να πετάξει ένα μπουκάλι στο παρκέ; Να μην πέσουν δύο μπουνιές, μια ροχάλα; Μα πόσο ξενέρωτοι μπορεί να είναι όλοι αυτοί;
Το ένα ματς διαδεχόταν το άλλο, κάποιος έχανε, κάποιος κέρδιζε, αλλά η ατμόσφαιρα δεν άλλαζε. Κανένας δεν πήγαινε πίσω από τον πάγκο να βρίσει τον κόουτς των ηττημένων γιατί κοιμόταν όρθιος, κανένας δεν ορμούσε σε εκείνους που έχαναν τα σουτ, κανένας δεν σηκωνόταν να φύγει από την εξέδρα γιατί τέλειωσε το πρώτο ματς…
Οι διαιτητές ήταν μια ακόμη ευκαιρία για πολιτισμικό σοκ. Ο ένας από τους δύο προημιτελικούς ήταν ανάμεσα στην Ρεάλ και την Φουενλαμπράντα! Απλά πράγματα, έπαιζε το μεγαθήριο με τους τίποτα! Οι Μαδριλένοι δεν πήραν από τους διαιτητές ούτε μισό σφύριγμα και οι μικροί διεκδίκησαν τις όποιες πιθανότητες τους ως το τελευταίο λεπτά. Πώς να μην σκεφτείς ότι σε αντίστοιχο ματς στο ΟΑΚΑ ή, στο ΣΕΦ, οι γκρίζοι θα είχαν τελειώσει το παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο και με συνοπτικές διαδικασίες…
Αντί επιλόγου: Το ταξίδι στην Βαρκελώνη το κάναμε μαζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Η διαδρομή από την είσοδο του γηπέδου ως τις κερκίδες κράτησε και τις δύο μέρες πάνω από 45 λεπτά! Εκατοντάδες φίλαθλοι, της Μπαρτσελόνα, της Ρεάλ, της Κάχα Λαμποράλ, της Μάλαγα ήθελαν να του σφίξουν το χέρι και να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί του. Ο κόουτς δεν χάλασε χατίρι σε κανέναν… Οι συγκρίσεις με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας είναι μοιραίο να γίνονται… Δυστυχώς δεν μπορούμε να φορτώσουμε τις ευθύνες μας για όλα τα κακώς κείμενα στους Γερμανούς και το ΔΝΤ…
Πηγή: theinsiders.gr
Το περίφημο Copa del Rey είναι η απόλυτη γιορτή της πορτοκαλί μπάλας με ατμόσφαιρα και επίπεδο που ξεπερνά το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα.
Το ταξίδι από την Αθήνα κράτησε λιγότερο από τρεις ώρες, αλλά στην πραγματικότητα μεταφερθήκαμε τουλάχιστον 20 χρόνια μπροστά από ότι συμβαίνει στην πατρίδα μας, μέσα και έξω από τα γήπεδα!
Οπαδοί οκτώ διαφορετικών ομάδων βρέθηκαν στον Παλάου Σεν Τζόρντι, ένα παντελώς αντιμπασκετικό γήπεδο, τόσο διότι είναι αχανές και εκείνοι που βρίσκονται στο πάνω διάζωμα χρειάζονται κιάλια για να δουν τι συμβαίνει στο παρκέ, ενώ την ίδια στιγμή στο ένα πέταλο δεν υπάρχουν κερκίδες…
Λεπτομέρειες… Το γήπεδο δεν εμπόδισε χιλιάδες Καταλανούς, Βάσκους, Μαδριλένους, Σεβιλιάνους, Ανδαλουσιάνους, αλλά και απλούς φίλους του μπάσκετ από κάθε γωνιά του πλανήτη να συνθέσουν ένα απίστευτο παζλ από χρώματα στην κερκίδα!
Στα δικά μου τα μάτια η εικόνα έμοιαζε με θαύμα θαυμάτων! Οπαδοί οκτώ διαφορετικών ομάδων στις κερκίδες και να μην υπάρχει ούτε ένας αστυνομικός μέσα στο γήπεδο; Τόσος κόσμος να μην υπάρξει ένας κακός φίλαθλος που να πετάξει ένα μπουκάλι στο παρκέ; Να μην πέσουν δύο μπουνιές, μια ροχάλα; Μα πόσο ξενέρωτοι μπορεί να είναι όλοι αυτοί;
Το ένα ματς διαδεχόταν το άλλο, κάποιος έχανε, κάποιος κέρδιζε, αλλά η ατμόσφαιρα δεν άλλαζε. Κανένας δεν πήγαινε πίσω από τον πάγκο να βρίσει τον κόουτς των ηττημένων γιατί κοιμόταν όρθιος, κανένας δεν ορμούσε σε εκείνους που έχαναν τα σουτ, κανένας δεν σηκωνόταν να φύγει από την εξέδρα γιατί τέλειωσε το πρώτο ματς…
Οι διαιτητές ήταν μια ακόμη ευκαιρία για πολιτισμικό σοκ. Ο ένας από τους δύο προημιτελικούς ήταν ανάμεσα στην Ρεάλ και την Φουενλαμπράντα! Απλά πράγματα, έπαιζε το μεγαθήριο με τους τίποτα! Οι Μαδριλένοι δεν πήραν από τους διαιτητές ούτε μισό σφύριγμα και οι μικροί διεκδίκησαν τις όποιες πιθανότητες τους ως το τελευταίο λεπτά. Πώς να μην σκεφτείς ότι σε αντίστοιχο ματς στο ΟΑΚΑ ή, στο ΣΕΦ, οι γκρίζοι θα είχαν τελειώσει το παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο και με συνοπτικές διαδικασίες…
Αντί επιλόγου: Το ταξίδι στην Βαρκελώνη το κάναμε μαζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Η διαδρομή από την είσοδο του γηπέδου ως τις κερκίδες κράτησε και τις δύο μέρες πάνω από 45 λεπτά! Εκατοντάδες φίλαθλοι, της Μπαρτσελόνα, της Ρεάλ, της Κάχα Λαμποράλ, της Μάλαγα ήθελαν να του σφίξουν το χέρι και να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί του. Ο κόουτς δεν χάλασε χατίρι σε κανέναν… Οι συγκρίσεις με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας είναι μοιραίο να γίνονται… Δυστυχώς δεν μπορούμε να φορτώσουμε τις ευθύνες μας για όλα τα κακώς κείμενα στους Γερμανούς και το ΔΝΤ…
Πηγή: theinsiders.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου