Ο Ολυμπιακός, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Μπαρτσελόνα έχουν ήδη παρκάρει τις
βάρκες τους στον Βόσπορο, μένει μια θέση κενή ανάμεσα τους για να
συμπληρωθεί το κουαρτέτο κι ο κλήρος πέφτει...
Συνήθως λέμε πως ο κλήρος πέφτει στον γενναίο, αλλά πέρα από την ανδρεία (και τα παρελκόμενα της), ο αυριανός πέμπτος αγώνας ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τη Μακαμπί είναι μια ακραιφνώς μπασκετική υπόθεση. Τουλάχιστον (πρέπει να) είναι τέτοια μέσα από τις τέσσερις γραμμές, όπου ασφαλώς παίζει ρόλο η καρδιά, αλλά πιο πολύ μετράει το μυαλό...
Το 'χε πει από πέρυσι άλλωστε (την παραμονή του τέταρτου αγώνα με την Μπαρτσελόνα) ο Ιτούδης πως "πρέπει να μπούμε στο γήπεδο, αφήνοντας τα συναισθήματα μας στα αποδυτήρια"!
Μεγάλη και σωστή κουβέντα, που προφανώς θα αποτελέσει τον ασφαλή οδηγό και τον πιο πολύτιμο σύμμαχο του Παναθηναϊκού στην υπέρ βωμών και εστιών αναμέτρηση της Πέμπτης, η οποία (τώρα που το σκέπτομαι) είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην ιστορία της ομάδας!
Προς επίρρωσιν αυτής της ενδεχομένως υπερβολικής άποψης (υπό την έννοια ότι δεν είναι καν ημιτελικός ή τελικός του Φάιναλ Φορ) καταθέτω τα εξής πειστήρια: η σειρά βρίσκεται στο 2-2, τα break κυκλοφορούν στον δακτύλιο του ΟΑΚΑ και του "Γιαντ Ελιάου" σαν τα μονά-ζυγά, δυο ματς έχουν κριθεί στο τελευταίο σουτ και στον πόντο, οι εντυπώσεις είναι σχετικώς μοιρασμένες και όλα αυτά απλώς υποστηρίζουν τα κίνητρα του Παναθηναϊκού, που είναι ακόμη περισσότερα!
Οι "πράσινοι" είναι πρωταθλητές Ευρώπης και επιδιώκουν να υπερασπιστούν τα σκήπτρα τους στην Πόλη, ιντριγκάρονται από την πρώτη ευκαιρία στην ιστορία τους να (βαδίσουν στα χνάρια, επί ημερών Φάιναλ Φορ, της Γιουγκοπλάστικα και της Μακαμπί και να) πετύχουν το repeat, έσωσαν και τώρα θέλουν να κερδίσουν τη συγκλονιστική παρτίδα, στο γήπεδο θα υπάρχει το αδιαχώρητο, πολλοί βάζουν το κίνητρο της υστεροφημίας (εφόσον ενδέχεται να είναι αυτός ο τελευταίος πειρασμός αυτούσιας της ομάδας )και συν τοις άλλοις έχει ήδη προκριθεί ο Ολυμπιακός!
Αν ήμασταν στην Αμερική, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα αναρτούσαν στην εξέδρα ένα πανό, που θα έγραφε "Not in our house", άλλωστε (γραμμένο στα αγγλικά) θα το καταλάβαιναν και οι Ισραηλινοί. Αυτό το "σπίτι" είναι όντως μια ανεκτίμητη προίκα για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος σε 19 προηγούμενες σειρές best of five μετρά ισάριθμες επιτυχίες: αστόχησε σε μια σειρά τριών αγώνων στις 12 Απριλίου του 2006 με θύτη στο ΟΑΚΑ (71-74) την Ταού, την οποία, παρεμπιπτόντως, νίκησε πέρυσι στη Βιτόρια (81-83), μετέτρεψε το 0-1 σε 3-1 και προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης η Μακαμπί.
Η σειρά ως τώρα είναι ένα μυστήριο τρένο! Με όπλα το πλεονέκτημα έδρας και την κρατούσα άποψη ότι είναι καλύτερα δομημένη και πιο ποιοτική ομάδα από τη Μακαμπί, ο Παναθηναϊκός εθεωρείτο ως το φαβορί, εάν όχι για sweep, τουλάχιστον για το 3-1. Ωστόσο το διπλό της Μακαμπί στο ΟΑΚΑ και (ως υστερόγραφο) το άστοχο τρίποντο του Νικ Καλάθη στην εκπνοή του τρίτου ματς έφεραν τους Ισραηλινούς με 2-1 μπροστά, για να ακολουθήσει η ισοφάριση που σηματοδότησε την ανάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας.
Είναι μυστήριο τρένο η σειρά και για τα σκαμπανεβάσματα της, με αποτέλεσμα να έχει χαθεί το μέτρο! Ο Παναθηναϊκός έχασε ματς των 90 πόντων, αλλά δεν νίκησε και σε εκείνο των 65, ενώ η Μακαμπί ξεπέρασε τα σημεία (πρόωρης) διάλυσης που παρουσίασε στο Νο 1, τη σκαπουλάρισε στο Νο 3, αλλά φάνηκε λιγόψυχη και έμεινε εκτεθειμένη από τακτικής πλευράς στο Νο 4.
Το τι (παραπάνω) θα σκαρώσουν οι δυο προπονητές, θα φανεί στο γήπεδο. Προφανώς ο Μπλατ θα εφαρμόσει και πάλι τις συνηθισμένες άμυνες προσαρμογής (ζώνες οι οποίες λειτουργούν με αρχές man to man)και θα επιδιώξει να προφυλάξει και να κρατήσει για περισσότερη ώρα ενεργούς τον Σχορτσανίτη και τον Χέντριξ.
Μιας και η κουβέντα παραπέμπει σε σκακιστική παρτίδα, νομίζω ότι ο Ομπράντοβιτς παίζει με τα λευκά πιόνια και θέλει να δει την ομάδα του να κάνει τα αυτονόητα: να στήσει pick n' roll, να εκμεταλλευθεί τα mismatch στα ποσταρίσματα και να απαντήσει με οργανωμένο μπάσκετ στο ελευθεριάζον στιλ των αντιπάλων του, που ζουν ή πεθαίνουν με τα αλλεπάλληλα "ένας εναντίον ενός" και τα παιχνίδια υπερφόρτωσης για λογαριασμό, κυρίως, του Λάνγκφορντ.
Ανατρέχοντας στα προηγούμενα τέσσερα ματς και αντιπαραβάλλοντας τις στατιστικές επιδόσεις των ομάδων, στέκομαι σε τρεις κρίσιμες κατηγορίες, που θα βαρύνουν και αύριο: ασίστ, λάθη, κατοχές μπάλες/τελικές προσπάθειες και επιθετικά ριμπάουντ...
>> Ο Παναθηναϊκός στηρίζεται ανέκαθεν στη δημιουργία και στον συνδυασμό της με τις καλές εκτελέσεις και μέχρι στιγμής υπερέχει αισθητά της Μακαμπί, με 67 έναντι 44 ασίστ! Το μόνο ματς στο οποίο η Μακαμπί είχε περισσότερες τελικές πάσες (16 έναντι 11) ήταν το Νο 3, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα οι "πράσινοι" μοίρασαν διπλάσιες!
>> Στα λάθη βγαίνουν ίσα βάρκα, ίσα γιαλός: 50 ο Παναθηναϊκός, 50 και η Μακαμπί, με maximum τα 33 (15-18) στο Νο 1 και minimum τα μόλις 17 (8-9) στο Νο 4.
>> Στα 165 λεπτά, οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν να επιδείξουν 275 κατοχές και τελικές προσπάθειες (αριθμός σε δίποντα, τρίποντα και οι βολές δια δυο) και οι αντίπαλοι τους στον περυσινό τελικό 289. Το +14 των Ισραηλινών δεν τους επέτρεψε να σκοράρουν κιόλας περισσότερους πόντους, καθώς ο Παναθηναϊκός έχει βάλει 325 και ελόγου τους 301. Το πιο περίεργο απ' όλα τα ματς ήταν το δεύτερο, στα 45 λεπτά του οποίου η Μακαμπί σούταρε 57 δίποντα και 13 τρίποντα, ενώ ο Παναθηναϊκός είχε 29 δίποντα και 32 τρίποντα!
>> Eνώ στα πρώτα δυο ματς ο Παναθηναϊκός πλειοδότησε σε επιθετικά ριμπάουντ (και στις ανάλογες δυνατότητες δεύτερης ευκαιρίας), στο επόμενα δύο, οι Ισραηλινοί κυριάρχησαν απολύτως: στο Νο 3 πήραν 11 έναντι 7 και στο Νο 4 ανέβασαν την επίδοση τους σε 16 έναντι 6! Πολλά θα κριθούν σε αυτόν τον τομέα από τη φυσιολογική αβαρία που υφίσταται μια ομάδα, εφόσον επιλέξει να παίξει προσωπική άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν...
* ΥΓ: Η συνέχεια επί του παρκέ, επί της οθόνης και επί του ταμπλό των ημιτελικών στο "Σινάν Ερντέμ"!
Συνήθως λέμε πως ο κλήρος πέφτει στον γενναίο, αλλά πέρα από την ανδρεία (και τα παρελκόμενα της), ο αυριανός πέμπτος αγώνας ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τη Μακαμπί είναι μια ακραιφνώς μπασκετική υπόθεση. Τουλάχιστον (πρέπει να) είναι τέτοια μέσα από τις τέσσερις γραμμές, όπου ασφαλώς παίζει ρόλο η καρδιά, αλλά πιο πολύ μετράει το μυαλό...
Το 'χε πει από πέρυσι άλλωστε (την παραμονή του τέταρτου αγώνα με την Μπαρτσελόνα) ο Ιτούδης πως "πρέπει να μπούμε στο γήπεδο, αφήνοντας τα συναισθήματα μας στα αποδυτήρια"!
Μεγάλη και σωστή κουβέντα, που προφανώς θα αποτελέσει τον ασφαλή οδηγό και τον πιο πολύτιμο σύμμαχο του Παναθηναϊκού στην υπέρ βωμών και εστιών αναμέτρηση της Πέμπτης, η οποία (τώρα που το σκέπτομαι) είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στην ιστορία της ομάδας!
Προς επίρρωσιν αυτής της ενδεχομένως υπερβολικής άποψης (υπό την έννοια ότι δεν είναι καν ημιτελικός ή τελικός του Φάιναλ Φορ) καταθέτω τα εξής πειστήρια: η σειρά βρίσκεται στο 2-2, τα break κυκλοφορούν στον δακτύλιο του ΟΑΚΑ και του "Γιαντ Ελιάου" σαν τα μονά-ζυγά, δυο ματς έχουν κριθεί στο τελευταίο σουτ και στον πόντο, οι εντυπώσεις είναι σχετικώς μοιρασμένες και όλα αυτά απλώς υποστηρίζουν τα κίνητρα του Παναθηναϊκού, που είναι ακόμη περισσότερα!
Οι "πράσινοι" είναι πρωταθλητές Ευρώπης και επιδιώκουν να υπερασπιστούν τα σκήπτρα τους στην Πόλη, ιντριγκάρονται από την πρώτη ευκαιρία στην ιστορία τους να (βαδίσουν στα χνάρια, επί ημερών Φάιναλ Φορ, της Γιουγκοπλάστικα και της Μακαμπί και να) πετύχουν το repeat, έσωσαν και τώρα θέλουν να κερδίσουν τη συγκλονιστική παρτίδα, στο γήπεδο θα υπάρχει το αδιαχώρητο, πολλοί βάζουν το κίνητρο της υστεροφημίας (εφόσον ενδέχεται να είναι αυτός ο τελευταίος πειρασμός αυτούσιας της ομάδας )και συν τοις άλλοις έχει ήδη προκριθεί ο Ολυμπιακός!
Αν ήμασταν στην Αμερική, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα αναρτούσαν στην εξέδρα ένα πανό, που θα έγραφε "Not in our house", άλλωστε (γραμμένο στα αγγλικά) θα το καταλάβαιναν και οι Ισραηλινοί. Αυτό το "σπίτι" είναι όντως μια ανεκτίμητη προίκα για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος σε 19 προηγούμενες σειρές best of five μετρά ισάριθμες επιτυχίες: αστόχησε σε μια σειρά τριών αγώνων στις 12 Απριλίου του 2006 με θύτη στο ΟΑΚΑ (71-74) την Ταού, την οποία, παρεμπιπτόντως, νίκησε πέρυσι στη Βιτόρια (81-83), μετέτρεψε το 0-1 σε 3-1 και προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης η Μακαμπί.
Η σειρά ως τώρα είναι ένα μυστήριο τρένο! Με όπλα το πλεονέκτημα έδρας και την κρατούσα άποψη ότι είναι καλύτερα δομημένη και πιο ποιοτική ομάδα από τη Μακαμπί, ο Παναθηναϊκός εθεωρείτο ως το φαβορί, εάν όχι για sweep, τουλάχιστον για το 3-1. Ωστόσο το διπλό της Μακαμπί στο ΟΑΚΑ και (ως υστερόγραφο) το άστοχο τρίποντο του Νικ Καλάθη στην εκπνοή του τρίτου ματς έφεραν τους Ισραηλινούς με 2-1 μπροστά, για να ακολουθήσει η ισοφάριση που σηματοδότησε την ανάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας.
Είναι μυστήριο τρένο η σειρά και για τα σκαμπανεβάσματα της, με αποτέλεσμα να έχει χαθεί το μέτρο! Ο Παναθηναϊκός έχασε ματς των 90 πόντων, αλλά δεν νίκησε και σε εκείνο των 65, ενώ η Μακαμπί ξεπέρασε τα σημεία (πρόωρης) διάλυσης που παρουσίασε στο Νο 1, τη σκαπουλάρισε στο Νο 3, αλλά φάνηκε λιγόψυχη και έμεινε εκτεθειμένη από τακτικής πλευράς στο Νο 4.
Το τι (παραπάνω) θα σκαρώσουν οι δυο προπονητές, θα φανεί στο γήπεδο. Προφανώς ο Μπλατ θα εφαρμόσει και πάλι τις συνηθισμένες άμυνες προσαρμογής (ζώνες οι οποίες λειτουργούν με αρχές man to man)και θα επιδιώξει να προφυλάξει και να κρατήσει για περισσότερη ώρα ενεργούς τον Σχορτσανίτη και τον Χέντριξ.
Μιας και η κουβέντα παραπέμπει σε σκακιστική παρτίδα, νομίζω ότι ο Ομπράντοβιτς παίζει με τα λευκά πιόνια και θέλει να δει την ομάδα του να κάνει τα αυτονόητα: να στήσει pick n' roll, να εκμεταλλευθεί τα mismatch στα ποσταρίσματα και να απαντήσει με οργανωμένο μπάσκετ στο ελευθεριάζον στιλ των αντιπάλων του, που ζουν ή πεθαίνουν με τα αλλεπάλληλα "ένας εναντίον ενός" και τα παιχνίδια υπερφόρτωσης για λογαριασμό, κυρίως, του Λάνγκφορντ.
Ανατρέχοντας στα προηγούμενα τέσσερα ματς και αντιπαραβάλλοντας τις στατιστικές επιδόσεις των ομάδων, στέκομαι σε τρεις κρίσιμες κατηγορίες, που θα βαρύνουν και αύριο: ασίστ, λάθη, κατοχές μπάλες/τελικές προσπάθειες και επιθετικά ριμπάουντ...
>> Ο Παναθηναϊκός στηρίζεται ανέκαθεν στη δημιουργία και στον συνδυασμό της με τις καλές εκτελέσεις και μέχρι στιγμής υπερέχει αισθητά της Μακαμπί, με 67 έναντι 44 ασίστ! Το μόνο ματς στο οποίο η Μακαμπί είχε περισσότερες τελικές πάσες (16 έναντι 11) ήταν το Νο 3, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα οι "πράσινοι" μοίρασαν διπλάσιες!
>> Στα λάθη βγαίνουν ίσα βάρκα, ίσα γιαλός: 50 ο Παναθηναϊκός, 50 και η Μακαμπί, με maximum τα 33 (15-18) στο Νο 1 και minimum τα μόλις 17 (8-9) στο Νο 4.
>> Στα 165 λεπτά, οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν να επιδείξουν 275 κατοχές και τελικές προσπάθειες (αριθμός σε δίποντα, τρίποντα και οι βολές δια δυο) και οι αντίπαλοι τους στον περυσινό τελικό 289. Το +14 των Ισραηλινών δεν τους επέτρεψε να σκοράρουν κιόλας περισσότερους πόντους, καθώς ο Παναθηναϊκός έχει βάλει 325 και ελόγου τους 301. Το πιο περίεργο απ' όλα τα ματς ήταν το δεύτερο, στα 45 λεπτά του οποίου η Μακαμπί σούταρε 57 δίποντα και 13 τρίποντα, ενώ ο Παναθηναϊκός είχε 29 δίποντα και 32 τρίποντα!
>> Eνώ στα πρώτα δυο ματς ο Παναθηναϊκός πλειοδότησε σε επιθετικά ριμπάουντ (και στις ανάλογες δυνατότητες δεύτερης ευκαιρίας), στο επόμενα δύο, οι Ισραηλινοί κυριάρχησαν απολύτως: στο Νο 3 πήραν 11 έναντι 7 και στο Νο 4 ανέβασαν την επίδοση τους σε 16 έναντι 6! Πολλά θα κριθούν σε αυτόν τον τομέα από τη φυσιολογική αβαρία που υφίσταται μια ομάδα, εφόσον επιλέξει να παίξει προσωπική άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν...
* ΥΓ: Η συνέχεια επί του παρκέ, επί της οθόνης και επί του ταμπλό των ημιτελικών στο "Σινάν Ερντέμ"!
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου