FC: Κάποιοι «δεν επικοινωνούν με τον εγκέφαλό τους»

Χρησιμοποιούμε συχνά σε δημόσιες ή ιδωτικές συζητήσεις τη φράση «το πρόβλημά μας είναι ότι δεν συζητάμε/κατανοούμε/εφαρμόζουμε τα αυτονόητα». Σωστό επιχείρημα, με τη διαφορά ότι ισχύει όταν απευθύνεται σε ανθρώπους που συμφωνούν τουλάχιστον στο τι ορίζουμε ως «αυτονόητα». Ας πούμε ότι είναι αυτό το οποίο επικαλούμαστε συχνά με τις λέξεις «κοινή λογική». Εμ έλα όμως που ούτε εδώ έχουμε σημείο σύγκλισης...  Σχολιάζει ο Γιάννης Ταούσης για το Fight Club.

Τρανή απόδειξη η εξωφρενικά αστεία -και ταυτοχρόνως άκρως σουρεαλιστική- παρεξήγηση που έχει «μολύνει» το ίντερνετ το τελευταίο 24ωρο: Λίγες ώρες μετά την αυτοκτονία του Δημήτρη Χρίστουλα ο δημοσιογράφος Άγγελος Τσέκερης ανάρτησε στη σελίδα του στο Facebook μια ανθολογία από υποθετικές ατάκες, που (υποτίθεται ότι) θα διαβάζαμε σήμερα ως σχόλια στο γεγονός από γνωστούς «φιλομνημονιακούς» δημοσιογράφους. Πείτε το φάρσα, μπλακ χιούμορ, εύστοχη/άστοχη χρονικά κίνηση ή οτιδήποτε άλλο, μόνο μην πείτε ότι δεν καταλαβαίνετε την περιπαικτική προσέγγιση του θέματος -όσο politically correct κι αν θεωρείτε τον εαυτό σας.

Κι όμως, τις ώρες που ακολούθησαν (και μέχρι τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο) πολλοί χρήστες του ίντερνετ -χωρίς καμία διάθεση τρολαρίσματος και με περισσή σοβαρότητα- έσπευσαν να αναμεταδώσουν την εν λόγω ανάρτηση, συνοδεύοντάς το περιεχόμενό της με κατακεραυνωτικά σχόλια. Την πίστεψαν δηλαδή! Τι λέω, όχι μόνο την πίστεψαν αλλά έγιναν έξαλλοι με τα όσα «δήλωσαν» τα αναφερόμενα σ’ αυτήν δημόσια πρόσωπα! Και να τα καυστικά σχόλια, και να οι απειλές, και να τα αποσιωπητικά «με σημασία», και να τα κεφαλαία που «φωνάζουν», και να τα θαυμαστικά, και να οι ύβρεις κλπ. Τόσο απλά, τόσο αθώα, τόσο ανόητα. Και νάτην η πόλωση ξανά, φύτρωσε στο πιο εύφορο γι’ αυτην «λιβάδι».

Λες και δεν έχουμε χορτάσει από δίπολα, λες και πρέπει να ποινικοποιήσουμε το στοχευμένο χιούμορ. Στέκομαι ενεός και άοπλος απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Και σκέφτομαι ότι ο «μικρός εμφύλιος» που κυοφορείται μεγαλώνει πιο γρήγορα όταν θολώνονται περισσότερο μυαλά που ήδη αγκομαχούν (ή δεν προσπαθούν καν) να κάνουν κτήμα τους την ορθή κατανόηση -κυρίως στις εμφανείς απόπειρες χιούμορ. Σε ένα σεμινάριο σχολής δημοσιογραφίας, προ 20ετίας, μια επικοινωνιολόγος μας είχε πει «επικοινωνία είναι να συμφωνούμε καταρχάς σε βασικά πράγματα. Για παράδειγμα (μας δείχνει ένα ποτήρι νερό που κρατούσε στα χέρια της) ότι αυτό είναι ένα ποτήρι νερό». Καθώς φαίνεται είμαστε πολύ μακριά ακόμα κι απ’ αυτό. Κι επειδή μιλάμε για κάτι που δεν μπορείς να το απαιτήσεις, περιστατικά σαν κι αυτό αναδεικνύουν απλώς ότι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, όντες για γέλια και για κλάματα μαζί, μέχρις ώτου μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε έχοντας μια ελάχιστη κοινή βάση πραγμάτων και δεδομένων που θα θεωρούνται πράγματι «αυτονόητα» απ’ όλους.

πηγή: sport-fm.gr