Αναρωτιόμουν στη διάρκεια του ματς ποιο επιχείρημα θα αντιπαραβάλουν
όσοι απεχθάνονται χρόνια τώρα την εθνική Ιταλίας, επειδή -τάχα μου-
παίζει κατενάτσιο. Αυτή η «Bella Italia» του Πραντέλι πήγε στο Euro 2012
για να πείσει και τους πιο δύσπιστους ότι η Ιταλία είναι μια χώρα που
γεννάει πρωταθλητές και συγχρόνως ποδοσφαιριστές με ένα πολύ ξεχωριστό
ταμπεραμέντο.
Οπως «Bella Italia» ήταν αυτή του 2006. Οπως Bella Italia ήταν αυτή του Euro 2000, που έχασε τον τελικό στον ξαφνικό θάνατο από την Γαλλία. Οπως Bella Italia ήταν το 1982, σκορπώντας τριάρες σε Γερμανία και Βραζιλία. Για όλους αυτούς τους λόγους, τα επιχειρήματα του τύπου «οι Ιταλοί παίζουν αντιποδόσφαιρο» μου προκαλούν τον γέλωτα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αντιποδόσφαιρο η χώρα που γέννησε τον Ντελ Πιέρο; Τον Μπάτζιο; Τον Σιρέα; Τον Ριβέρα; Τον Μπρούνο Κόντι; Ας γελάσω...
Πολλές φορές συμβαίνει να απομυθοποιούμε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται επί του παρόντος και να μυθοποιούμε ποδοσφαιριστές που έπαιξαν πριν πολλά χρόνια: ε λοιπόν, θυμηθείτε το: μετά από 15-20 χρόνια όλοι θα λένε (εγώ πάντως το λέω από τώρα) για τον κορυφαίο γκολκίπερ όλων των εποχών (όχι στο ιταλικό, αλλά στο παγκόσμιο) ποδόσφαιρο, τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Ολοι θα λένε επίσης ότι υπήρχε ένας παίκτης μοναδικός στο είδος του: δεν τον λες εξάρι, δεν τον λες οκτάρι, δεν τον λες δεκάρι, γιατί ο τύπος είναι όλα αυτά μαζί σε συσκευασία ενός. Αντρέα Πίρλο. Ενας μάγος της μπάλας που ουδέποτε πήρε την προβολή που του άξιζε, γιατί δεν είναι Βραζιλιάνος, δεν είναι Αργεντινός και δεν έχει συμβόλαια δεκάδων εκατομμυρίων με αθλητικές εταιρείες. Είναι Ιταλός και ό,τι κι αν γίνει στον τελικό θα πρέπει να πάρει τη Χρυσή Μπάλα. Πρωτάθλημα με την Γιουβέντους και MVP του Euro. Τι άλλο να κάνει ο άνθρωπος;
Αν δεν έβαζα τον παραπάνω τίτλο στο κείμενο, θα διάλεγα σίγουρα τον τίτλο «Το θαύμα του Πραντέλι». Για μια σειρά από λόγους:
1) Τον Κασάνο τον είχαν ξεγράψει όλοι μετά το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που λίγο έλειψε να του κόψει τελείως τη μπάλα. Ο Κασάνο γύρισε δειλά δειλά στο τέλος της σεζόν, έπαιξε ελάχιστα ματς με τη Μίλαν και ο Πραντέλι τον κάλεσε! Πολλοί τον είπαν τρελό, αλλά ο Τσέζαρε κάτι ήξερε. Ηξερε ότι για έναν μεγάλο αθλητή όπως ο Αντόνιο μετράει πάνω απ' όλα το κίνητρο. Κι ο Κασάνο είχε το κίνητρο της ζωής του: να αποδείξει ότι δεν είναι τελειωμένος. Το απέδειξε. Περίτρανα.
2) Σε πείσμα όσων περίμεναν ότι η Ιταλία θα διατηρούσε το 3-5-2 της πρεμιέρας σε όλη τη διοργάνωση, ο Πραντέλι εμφάνισε έναν καταπληκτικό ρόμβο (4-4-2), ξαφνιάζοντας τους πάντες και πρώτους απ' όλους τους αντίπαλους προπονητές: με το ιδιοφυές «ενορχηστρωτής μπροστά από τα στόπερ ο Πίρλο, μέσα δεξιά ο Μαρκίζιο, μέσα αριστερά ο Ντε Ρόσι και σκάρτο δεκάρι ο Μοντολίβο». Υπέροχο...
3) Στήριξε μέχρι τέλους τον Μπαλοτέλι κι ενώ οι 9 στους 10 προπονητές στη θέση του θα τον είχαν πετάξει έξω με τις κλωτσιές για τα καμώματα που έκανε και συνεχίζει να κάνει.
4) Εμφάνισε από το πουθενά τον 29χρονο (!) γυρολόγο των γηπέδων Ντιαμάντι, που έχει περάσει από Λιβόρνο, Γουεστ Χαμ, Μπρέσια και τώρα παίζει στην Μπολόνια. Και τον εμφάνισε σαν έτοιμο από καιρό, όπως είχε κάνει ο Λίπι το 2006 με τον Γκρόσο.
5) Αριστερά μπακ με ανάποδο πόδι (δεξί) έχουμε δει πολλά. Δεξί μπακ με ανάποδο πόδι (αριστερό) ομολογώ ότι δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί σε τόσο υψηλό επίπεδο. Το τόλμησε κι αυτό ο Πραντέλι και του βγήκε (Μπαλζαρέτι). Για όλα αυτά και άλλα πολλά, στον αξιότιμο κύριο Τσέζαρε αξίζουν θερμά συγχαρητήρια...
Πηγή: sday.gr
Οπως «Bella Italia» ήταν αυτή του 2006. Οπως Bella Italia ήταν αυτή του Euro 2000, που έχασε τον τελικό στον ξαφνικό θάνατο από την Γαλλία. Οπως Bella Italia ήταν το 1982, σκορπώντας τριάρες σε Γερμανία και Βραζιλία. Για όλους αυτούς τους λόγους, τα επιχειρήματα του τύπου «οι Ιταλοί παίζουν αντιποδόσφαιρο» μου προκαλούν τον γέλωτα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αντιποδόσφαιρο η χώρα που γέννησε τον Ντελ Πιέρο; Τον Μπάτζιο; Τον Σιρέα; Τον Ριβέρα; Τον Μπρούνο Κόντι; Ας γελάσω...
Πολλές φορές συμβαίνει να απομυθοποιούμε ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται επί του παρόντος και να μυθοποιούμε ποδοσφαιριστές που έπαιξαν πριν πολλά χρόνια: ε λοιπόν, θυμηθείτε το: μετά από 15-20 χρόνια όλοι θα λένε (εγώ πάντως το λέω από τώρα) για τον κορυφαίο γκολκίπερ όλων των εποχών (όχι στο ιταλικό, αλλά στο παγκόσμιο) ποδόσφαιρο, τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Ολοι θα λένε επίσης ότι υπήρχε ένας παίκτης μοναδικός στο είδος του: δεν τον λες εξάρι, δεν τον λες οκτάρι, δεν τον λες δεκάρι, γιατί ο τύπος είναι όλα αυτά μαζί σε συσκευασία ενός. Αντρέα Πίρλο. Ενας μάγος της μπάλας που ουδέποτε πήρε την προβολή που του άξιζε, γιατί δεν είναι Βραζιλιάνος, δεν είναι Αργεντινός και δεν έχει συμβόλαια δεκάδων εκατομμυρίων με αθλητικές εταιρείες. Είναι Ιταλός και ό,τι κι αν γίνει στον τελικό θα πρέπει να πάρει τη Χρυσή Μπάλα. Πρωτάθλημα με την Γιουβέντους και MVP του Euro. Τι άλλο να κάνει ο άνθρωπος;
Αν δεν έβαζα τον παραπάνω τίτλο στο κείμενο, θα διάλεγα σίγουρα τον τίτλο «Το θαύμα του Πραντέλι». Για μια σειρά από λόγους:
1) Τον Κασάνο τον είχαν ξεγράψει όλοι μετά το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που λίγο έλειψε να του κόψει τελείως τη μπάλα. Ο Κασάνο γύρισε δειλά δειλά στο τέλος της σεζόν, έπαιξε ελάχιστα ματς με τη Μίλαν και ο Πραντέλι τον κάλεσε! Πολλοί τον είπαν τρελό, αλλά ο Τσέζαρε κάτι ήξερε. Ηξερε ότι για έναν μεγάλο αθλητή όπως ο Αντόνιο μετράει πάνω απ' όλα το κίνητρο. Κι ο Κασάνο είχε το κίνητρο της ζωής του: να αποδείξει ότι δεν είναι τελειωμένος. Το απέδειξε. Περίτρανα.
2) Σε πείσμα όσων περίμεναν ότι η Ιταλία θα διατηρούσε το 3-5-2 της πρεμιέρας σε όλη τη διοργάνωση, ο Πραντέλι εμφάνισε έναν καταπληκτικό ρόμβο (4-4-2), ξαφνιάζοντας τους πάντες και πρώτους απ' όλους τους αντίπαλους προπονητές: με το ιδιοφυές «ενορχηστρωτής μπροστά από τα στόπερ ο Πίρλο, μέσα δεξιά ο Μαρκίζιο, μέσα αριστερά ο Ντε Ρόσι και σκάρτο δεκάρι ο Μοντολίβο». Υπέροχο...
3) Στήριξε μέχρι τέλους τον Μπαλοτέλι κι ενώ οι 9 στους 10 προπονητές στη θέση του θα τον είχαν πετάξει έξω με τις κλωτσιές για τα καμώματα που έκανε και συνεχίζει να κάνει.
4) Εμφάνισε από το πουθενά τον 29χρονο (!) γυρολόγο των γηπέδων Ντιαμάντι, που έχει περάσει από Λιβόρνο, Γουεστ Χαμ, Μπρέσια και τώρα παίζει στην Μπολόνια. Και τον εμφάνισε σαν έτοιμο από καιρό, όπως είχε κάνει ο Λίπι το 2006 με τον Γκρόσο.
5) Αριστερά μπακ με ανάποδο πόδι (δεξί) έχουμε δει πολλά. Δεξί μπακ με ανάποδο πόδι (αριστερό) ομολογώ ότι δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί σε τόσο υψηλό επίπεδο. Το τόλμησε κι αυτό ο Πραντέλι και του βγήκε (Μπαλζαρέτι). Για όλα αυτά και άλλα πολλά, στον αξιότιμο κύριο Τσέζαρε αξίζουν θερμά συγχαρητήρια...
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου