H ΟΥΕΦΑ έδωσε ως καλύτερους τους Κασίγιας - Ντεμπισί, Ράμος, Πέπε, Λαμ -
Τζέραρντ, Πίρλο, Σίλβα, Tζαγκόεφ - Ρονάλντο και Γκόμεζ. Η δική μου
καλύτερη ενδεκάδα του Euro είναι λίγο διαφορετική.
Η ομάδα μου παίζει 4-4-2 σε ρόμβο. Δεν είναι της μόδας ο ρόμβος, αλλά αυτό έκανε ο Πραντέλι που ήταν ο πιο μοδάτος κόουτς στο τουρνουά. Εχουμε και λέμε:
Τερματοφύλακας
Αποκάλυψη ο εξαιρετικός Πορτογάλος Πατρίσιο. Οι άλλοι ήταν όλοι παλιοί, γνωστοί και σε μέτρια φόρμα. Επειδή ο Κασίγιας δεν πολυ-χρειάστηκε, νομίζω ότι ο πολυτιμότερος ήταν ο Μπουφόν. Ιδιαίτερα χάρη στη σπάνια ικανότητα να κρατά την ψυχραιμία του έπειτα από μεγάλα λάθη.
Δεξί μπακ
Δεν είχε πολλούς καλούς τέτοιους η διοργάνωση. Ο Μπόατενγκ είναι σκληρός, αλλά αργός. Ο Πορτογάλος Παρέιρα ήταν αξιόπιστος, αλλά όχι θεαματικός. Καλούτσικο το τουρνουά του Τζόνσον και του Τοροσίδη, που πάντως μπορεί και καλύτερα. Αποκάλυψη ο Τσέχος Γκέμπρε Σελασιέ. Ο Ντεμπισί ήταν μάλλον ο καλύτερος. Τόσο καλός που ο Μπλαν παρασύρθηκε και κόντρα στην Ισπανία τον χρησιμοποίησε στα χαφ.
Αριστερό μπακ
Εκανε πάλι καλές εμφανίσεις ο Λαμ, άρεσε πολύ ο Φάμπιο Κοεντράο που έπαιξε καλύτερα από ό,τι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Κορυφαίος όμως μακράν του δεύτερου ήταν ο Αλμπα που γιόρτασε την επιστροφή στη Βαρκελώνη, σκοράροντας στον τελικό.
Στόπερ
Ο Μπονούτσι έκανε ένα καλό Euro -ίσως ήταν ο πιο αξιόπιστος Ιταλός αμυντικός. Ο Ντάνι Αλβες χάλασε το τουρνουά του χάνοντας το κρίσιμο πέναλτι στον ημιτελικό. Ο ΛεΣκοτ τα πήγε πολύ καλά, όπως και ο Ράμος που έχει ωριμάσει. Πολλοί ανακάλυψαν τον δικό μας Κυριάκο Παπαδόπουλο, όλοι είδαν γιατί ο Μουρίνιο ήθελε τον σκληρό Πέπε στη Μαδρίτη.
Λίμπερο
Ο Ντε Ρόσι στην πρεμιέρα των Ιταλών κόντρα στους Ισπανούς ήταν ο πιο καλός από όλους, αλλά ο Πραντέλι δεν τον ξαναχρησιμοποίησε εκεί! Μου άρεσε ο βελτιωμένος Μεξές, ο σταθερός Τζον Τέρι, ο καλός με την μπάλα αλλά όχι απροσπέλαστος Χούμελς, φυσικά ο Μέλμπεργκ που έκανε μεγάλα ματς. Αλλά αυτό ήταν το Euro του αλάνθαστου Πικέ, που περνιέται για αγαπητικός της Σακίρα ενώ είναι σπουδαίος παίκτης.
Αμυντικό χαφ
Ο Μπουσκέτς έκανε μεγάλο τουρνουά -καλύτερο από τον Τσάμπι Αλόνσο. Η Γαλλία έχασε τον Ντιαρά πριν από το ματς με τους Ισπανούς, όταν και τον χρειάζονταν περισσότερο. Αθόρυβος αλλά πολύτιμος ο Κροάτης Βουκόγεβιτς. Ο Μεϊρέλες καλός, αλλά με αυτονομία 60 λεπτών. Ο Σάμι Κεντίρα όμως είναι αυτός που 'χει κάνει την πιο μεγάλη πρόοδο.
Δεξί χαφ
Ο Καμπάιγ σε θέση μέσα δεξιά άρεσε πολύ στα πρώτα ματς -όπως και ο Σβαϊνστάιγκερ. Πολύ ενδιαφέρων παίκτης και ο μαχητής Μπλαστσικόφσκι και ο ανερχόμενος Τζαγκόεφ: και οι δύο, παίκτες γραμμής. Μεγάλος πολεμιστής ο Γίρατσεκ που πήγε την Τσεχία στους «δεκάξι» μόνος του. Δεν μπορεί να λείπει από καμία ενδεκάδα ποτέ ο μεγάλος Τσάβι και ας μην είναι ακριβώς δεξί χαφ.
Αριστερό χαφ
Εχω δει τον Ρόμπεν να παίζει καλύτερα, αλλά και τον Αρσάβιν που ξεκίνησε φουριόζος και χάθηκε. Ο Κρον Ντέιλι ο Δανός ήταν μια αποκάλυψη, όπως και ο Ουκρανός Γιαρμολένκο. Ο Οζίλ έλειψε εκεί που η Γερμανία τον χρειάζονταν κυρίως και ο Μοντολίβο δεν υπήρχε στον τελικό. Εμένα μου έβγαλε τα μάτια ο Ράκιτιτς, αλλά η θέση είναι του Σίλβα.
Οργανωτής
Ο Τζέραρντ ήταν κάποιες στιγμές συγκινητικός. Ο Μουτίνιο είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς χαφ του καιρού μας. Ο Καραγκούνης απέδειξε πάλι ότι έχει στόφα πρωταθλητή. Ο Σνάιντερ είναι τρομερά κουρασμένος: θέλει ένα εξάμηνο άδεια. Συγκίνησε, άρεσε, εντυπωσίασε ο μοναδικός Αντρέα Πίρλο.
Ελεύθερος κυνηγός
Ο Ριμπερί κάνει ακόμα ντρίμπλες. Ο Ποντόλσκι είχε το μυαλό του στην Αρσεναλ. Ο Νασρί έκανε αγγαρεία. Ο Ρούνεϊ άργησε να ξεκινήσει και τελείωσε γρήγορα. Ο Ιμπραΐμοβιτς πέτυχε ένα μεγάλο γκολ κι ο Κασάνο έδωσε στον Μπαλοτέλι ένα στο πιάτο στο ματς με τη Γερμανία. Αποκάλυψη ο Μάτζουκιτς, αλλά αυτό ήταν το καλύτερο τουρνουά που 'χει κάνει ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Φορ
Δεν ήταν ένα τουρνουά καλών σέντερ φορ, απόδειξη ότι το κέρδισαν οι Ισπανοί που έπαιζαν χωρίς κλασικό. Ωστόσο ιστορίες με φορ είδαμε. Ο «Σέβα» συγκίνησε, ο Τόρες δείχνει να συνέρχεται, ο Γκόμεζ μοιάζει ολοένα και χειρότερος από τον μεγάλο Κλόζε και ο Φαν Πέρσι κάνει μόνο για την Αρσεναλ. Αλλά αυτός που ξεχώρισε ήταν ο Μπαλοτέλι με τα λίγα καλά του και τις πολλές τρέλες του.
ΜVP
O εκτός ενδεκάδας Ινιέστα ήταν ο χρησιμότερος παίκτης στη διοργάνωση. Θα γράψω σχετικά αύριο…
Καψούρης
Oλο τον προηγούμενο μήνα έγραψα ελάχιστα πράγματα για το ελληνικό ποδόσφαιρο -δεν γίνεται άλλωστε και τίποτα σπουδαίο στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια ό,τι γίνεται εμένα τουλάχιστον μου προκαλεί θλίψη. Ομάδες χωρίς άδεια ΟΥΕΦΑ και χωρίς φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα αλλά με προβλήματα τεράστια, ανίκανες να βρουν χρήματα για τα χρέη τους, προσπαθούν να συστρατεύσουν τον κόσμο πουλώντας ελπίδα αντί να αποφασίσουν να πάνε στη Δ' ή στη Γ' Εθνική και να ξεκινήσουν από την αρχή. Παίκτες που ομόρφυναν το πρωτάθλημά μας φεύγουν.
Αντί για μεταγραφές μιλάμε για προσφυγές και αντί για το τι ομάδες θα δούμε του χρόνου αναφερόμαστε ακόμα περισσότερο σε παράγοντες! Η επικαιρότητα η ελληνική αποτελείται από τα tweet του Αλαφούζου, τις ανακοινώσεις του Ολυμπιακού, τις νέες καταγγελίες Κούγια για όποιον έχει όρεξη. Οι πιο πολλοί πορεύονται χωρίς σχέδιο, περιμένουν μαγικές λύσεις, ανησυχούν μην τους κόψει η Nova τα χρήματα και δεν βλέπουν ότι το προϊόν ποδόσφαιρο υποβαθμίζεται. Δεν υπάρχουν ούτε λεφτά, ούτε ιδέες, ούτε φυσικά άνθρωποι που μπορούν να διαχειριστούν την ύφεση παρουσιάζοντας ομάδες που δεν κοστίζουν πολύ. Λίγες μέρες πριν αρχίσουν οι προετοιμασίες οι μισές ομάδες δεν ξέρουν σε τι ποδοσφαιριστές θα στηριχθούν: το μέλλον προκαλεί τρόμο.
Ανίκανες να πουλήσουν ποδόσφαιρο οι πιο πολλές ομάδες πουλάνε οπαδισμό, ελπίζοντας ότι θα κινητοποιήσουν δίπλα τους έναν κόσμο που δεν μπορεί να κάνει μακριά τους. Δεν αποκλείεται να τα καταφέρουν, αλλά αυτός ο κόσμος είναι τελικά ελάχιστος κι αυτό είναι το δράμα τους.
Παρακολούθησα το Euro σαν καψούρης για καλή μπάλα. Ηδη μου λείπει.
Και στην Εσθονία
Καμία ήττα δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να καβγαδίζεις στο γήπεδο με συμπαίκτες σου, πράγμα που έκαναν στην πρεμιέρα της Εθνικής Νέων στα τελικά του Πανευρωπαϊκού κόντρα στους Ισπανούς ο Μπουγαΐδης και ο Καπίνο. Ειδικά ο Μπουγαΐδης, που μάλλον δεν ήξερε ότι το ματς μεταδιδόταν και στην Ελλάδα, το παράκανε και τον πέρασε τον Καπίνο γενιές δεκατέσσερις σε πανευρωπαϊκή μετάδοση. Κατανοητή η ένταση του αγώνα, αλλά οι κανόνες συμπεριφοράς πρέπει να είναι σεβαστοί. Αλλιώς, βλέπω τον Κατσουράνη να πηγαίνει στην Εσθονία να βάλει τάξη.
ΠΗΓΗ: Sportday
Η ομάδα μου παίζει 4-4-2 σε ρόμβο. Δεν είναι της μόδας ο ρόμβος, αλλά αυτό έκανε ο Πραντέλι που ήταν ο πιο μοδάτος κόουτς στο τουρνουά. Εχουμε και λέμε:
Τερματοφύλακας
Αποκάλυψη ο εξαιρετικός Πορτογάλος Πατρίσιο. Οι άλλοι ήταν όλοι παλιοί, γνωστοί και σε μέτρια φόρμα. Επειδή ο Κασίγιας δεν πολυ-χρειάστηκε, νομίζω ότι ο πολυτιμότερος ήταν ο Μπουφόν. Ιδιαίτερα χάρη στη σπάνια ικανότητα να κρατά την ψυχραιμία του έπειτα από μεγάλα λάθη.
Δεξί μπακ
Δεν είχε πολλούς καλούς τέτοιους η διοργάνωση. Ο Μπόατενγκ είναι σκληρός, αλλά αργός. Ο Πορτογάλος Παρέιρα ήταν αξιόπιστος, αλλά όχι θεαματικός. Καλούτσικο το τουρνουά του Τζόνσον και του Τοροσίδη, που πάντως μπορεί και καλύτερα. Αποκάλυψη ο Τσέχος Γκέμπρε Σελασιέ. Ο Ντεμπισί ήταν μάλλον ο καλύτερος. Τόσο καλός που ο Μπλαν παρασύρθηκε και κόντρα στην Ισπανία τον χρησιμοποίησε στα χαφ.
Αριστερό μπακ
Εκανε πάλι καλές εμφανίσεις ο Λαμ, άρεσε πολύ ο Φάμπιο Κοεντράο που έπαιξε καλύτερα από ό,τι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Κορυφαίος όμως μακράν του δεύτερου ήταν ο Αλμπα που γιόρτασε την επιστροφή στη Βαρκελώνη, σκοράροντας στον τελικό.
Στόπερ
Ο Μπονούτσι έκανε ένα καλό Euro -ίσως ήταν ο πιο αξιόπιστος Ιταλός αμυντικός. Ο Ντάνι Αλβες χάλασε το τουρνουά του χάνοντας το κρίσιμο πέναλτι στον ημιτελικό. Ο ΛεΣκοτ τα πήγε πολύ καλά, όπως και ο Ράμος που έχει ωριμάσει. Πολλοί ανακάλυψαν τον δικό μας Κυριάκο Παπαδόπουλο, όλοι είδαν γιατί ο Μουρίνιο ήθελε τον σκληρό Πέπε στη Μαδρίτη.
Λίμπερο
Ο Ντε Ρόσι στην πρεμιέρα των Ιταλών κόντρα στους Ισπανούς ήταν ο πιο καλός από όλους, αλλά ο Πραντέλι δεν τον ξαναχρησιμοποίησε εκεί! Μου άρεσε ο βελτιωμένος Μεξές, ο σταθερός Τζον Τέρι, ο καλός με την μπάλα αλλά όχι απροσπέλαστος Χούμελς, φυσικά ο Μέλμπεργκ που έκανε μεγάλα ματς. Αλλά αυτό ήταν το Euro του αλάνθαστου Πικέ, που περνιέται για αγαπητικός της Σακίρα ενώ είναι σπουδαίος παίκτης.
Αμυντικό χαφ
Ο Μπουσκέτς έκανε μεγάλο τουρνουά -καλύτερο από τον Τσάμπι Αλόνσο. Η Γαλλία έχασε τον Ντιαρά πριν από το ματς με τους Ισπανούς, όταν και τον χρειάζονταν περισσότερο. Αθόρυβος αλλά πολύτιμος ο Κροάτης Βουκόγεβιτς. Ο Μεϊρέλες καλός, αλλά με αυτονομία 60 λεπτών. Ο Σάμι Κεντίρα όμως είναι αυτός που 'χει κάνει την πιο μεγάλη πρόοδο.
Δεξί χαφ
Ο Καμπάιγ σε θέση μέσα δεξιά άρεσε πολύ στα πρώτα ματς -όπως και ο Σβαϊνστάιγκερ. Πολύ ενδιαφέρων παίκτης και ο μαχητής Μπλαστσικόφσκι και ο ανερχόμενος Τζαγκόεφ: και οι δύο, παίκτες γραμμής. Μεγάλος πολεμιστής ο Γίρατσεκ που πήγε την Τσεχία στους «δεκάξι» μόνος του. Δεν μπορεί να λείπει από καμία ενδεκάδα ποτέ ο μεγάλος Τσάβι και ας μην είναι ακριβώς δεξί χαφ.
Αριστερό χαφ
Εχω δει τον Ρόμπεν να παίζει καλύτερα, αλλά και τον Αρσάβιν που ξεκίνησε φουριόζος και χάθηκε. Ο Κρον Ντέιλι ο Δανός ήταν μια αποκάλυψη, όπως και ο Ουκρανός Γιαρμολένκο. Ο Οζίλ έλειψε εκεί που η Γερμανία τον χρειάζονταν κυρίως και ο Μοντολίβο δεν υπήρχε στον τελικό. Εμένα μου έβγαλε τα μάτια ο Ράκιτιτς, αλλά η θέση είναι του Σίλβα.
Οργανωτής
Ο Τζέραρντ ήταν κάποιες στιγμές συγκινητικός. Ο Μουτίνιο είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς χαφ του καιρού μας. Ο Καραγκούνης απέδειξε πάλι ότι έχει στόφα πρωταθλητή. Ο Σνάιντερ είναι τρομερά κουρασμένος: θέλει ένα εξάμηνο άδεια. Συγκίνησε, άρεσε, εντυπωσίασε ο μοναδικός Αντρέα Πίρλο.
Ελεύθερος κυνηγός
Ο Ριμπερί κάνει ακόμα ντρίμπλες. Ο Ποντόλσκι είχε το μυαλό του στην Αρσεναλ. Ο Νασρί έκανε αγγαρεία. Ο Ρούνεϊ άργησε να ξεκινήσει και τελείωσε γρήγορα. Ο Ιμπραΐμοβιτς πέτυχε ένα μεγάλο γκολ κι ο Κασάνο έδωσε στον Μπαλοτέλι ένα στο πιάτο στο ματς με τη Γερμανία. Αποκάλυψη ο Μάτζουκιτς, αλλά αυτό ήταν το καλύτερο τουρνουά που 'χει κάνει ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Φορ
Δεν ήταν ένα τουρνουά καλών σέντερ φορ, απόδειξη ότι το κέρδισαν οι Ισπανοί που έπαιζαν χωρίς κλασικό. Ωστόσο ιστορίες με φορ είδαμε. Ο «Σέβα» συγκίνησε, ο Τόρες δείχνει να συνέρχεται, ο Γκόμεζ μοιάζει ολοένα και χειρότερος από τον μεγάλο Κλόζε και ο Φαν Πέρσι κάνει μόνο για την Αρσεναλ. Αλλά αυτός που ξεχώρισε ήταν ο Μπαλοτέλι με τα λίγα καλά του και τις πολλές τρέλες του.
ΜVP
O εκτός ενδεκάδας Ινιέστα ήταν ο χρησιμότερος παίκτης στη διοργάνωση. Θα γράψω σχετικά αύριο…
Καψούρης
Oλο τον προηγούμενο μήνα έγραψα ελάχιστα πράγματα για το ελληνικό ποδόσφαιρο -δεν γίνεται άλλωστε και τίποτα σπουδαίο στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια ό,τι γίνεται εμένα τουλάχιστον μου προκαλεί θλίψη. Ομάδες χωρίς άδεια ΟΥΕΦΑ και χωρίς φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα αλλά με προβλήματα τεράστια, ανίκανες να βρουν χρήματα για τα χρέη τους, προσπαθούν να συστρατεύσουν τον κόσμο πουλώντας ελπίδα αντί να αποφασίσουν να πάνε στη Δ' ή στη Γ' Εθνική και να ξεκινήσουν από την αρχή. Παίκτες που ομόρφυναν το πρωτάθλημά μας φεύγουν.
Αντί για μεταγραφές μιλάμε για προσφυγές και αντί για το τι ομάδες θα δούμε του χρόνου αναφερόμαστε ακόμα περισσότερο σε παράγοντες! Η επικαιρότητα η ελληνική αποτελείται από τα tweet του Αλαφούζου, τις ανακοινώσεις του Ολυμπιακού, τις νέες καταγγελίες Κούγια για όποιον έχει όρεξη. Οι πιο πολλοί πορεύονται χωρίς σχέδιο, περιμένουν μαγικές λύσεις, ανησυχούν μην τους κόψει η Nova τα χρήματα και δεν βλέπουν ότι το προϊόν ποδόσφαιρο υποβαθμίζεται. Δεν υπάρχουν ούτε λεφτά, ούτε ιδέες, ούτε φυσικά άνθρωποι που μπορούν να διαχειριστούν την ύφεση παρουσιάζοντας ομάδες που δεν κοστίζουν πολύ. Λίγες μέρες πριν αρχίσουν οι προετοιμασίες οι μισές ομάδες δεν ξέρουν σε τι ποδοσφαιριστές θα στηριχθούν: το μέλλον προκαλεί τρόμο.
Ανίκανες να πουλήσουν ποδόσφαιρο οι πιο πολλές ομάδες πουλάνε οπαδισμό, ελπίζοντας ότι θα κινητοποιήσουν δίπλα τους έναν κόσμο που δεν μπορεί να κάνει μακριά τους. Δεν αποκλείεται να τα καταφέρουν, αλλά αυτός ο κόσμος είναι τελικά ελάχιστος κι αυτό είναι το δράμα τους.
Παρακολούθησα το Euro σαν καψούρης για καλή μπάλα. Ηδη μου λείπει.
Και στην Εσθονία
Καμία ήττα δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να καβγαδίζεις στο γήπεδο με συμπαίκτες σου, πράγμα που έκαναν στην πρεμιέρα της Εθνικής Νέων στα τελικά του Πανευρωπαϊκού κόντρα στους Ισπανούς ο Μπουγαΐδης και ο Καπίνο. Ειδικά ο Μπουγαΐδης, που μάλλον δεν ήξερε ότι το ματς μεταδιδόταν και στην Ελλάδα, το παράκανε και τον πέρασε τον Καπίνο γενιές δεκατέσσερις σε πανευρωπαϊκή μετάδοση. Κατανοητή η ένταση του αγώνα, αλλά οι κανόνες συμπεριφοράς πρέπει να είναι σεβαστοί. Αλλιώς, βλέπω τον Κατσουράνη να πηγαίνει στην Εσθονία να βάλει τάξη.
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου