Αν όμως έβλεπε κανείς την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου, θα διαπίστωνε
ότι οι Ελληνες πιτσιρικάδες ειλικρινά δεν είχαν να ζηλέψουν απολύτως
τίποτα από τους Ισπανούς.
Κόντρα στα μεγαλύτερα ταλέντα της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ, οι παίκτες του Τσάνα, που από δύο παιδικά λάθη έχαναν στο ημίχρονο με 0-2, έβαλαν την μπάλα κάτω, πρέσαραν ψηλά, έπαιξαν μοντέρνο ποδόσφαιρο και στρίμωξαν τους νυν, αλλά και επίδοξους πρωταθλητές Ευρώπης στα σχοινιά. Έφτασαν στο 1-2 με το γκολ του Διαμαντάκου, και πολύ εύκολα θα μπορούσαν να έχουν φτάσει και στην ισοφάριση, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικοί.
Ανεξάρτητα πάντως από το αποτέλεσμα, επιβεβαιώθηκε σε αυτό το απόλυτο κρας τεστ κόντρα στην ομάδα με το υψηλότερο επίπεδο σε αυτές τις ηλικίες στην Ευρώπη ότι αυτή η φουρνιά των Ελλήνων παικτών είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Και μάλιστα θα τόνιζα ότι επιβεβαιώθηκε όχι μόνο σε επίπεδο παικτών που παίζουν ανασταλτικά, αλλά και στους παίκτες που παίζουν από τη μεσαία γραμμή και κάτω.
Και το τονίζω αυτό το τελευταίο, διότι έχουμε μάθει να βγάζουμε ως Ελλάδα καλούς αμυντικούς, οι οποίοι διακρίνονται σε αυτό το επίπεδο, όπως το έκαναν τα προηγούμενα χρόνια ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι διακρίνονται και οι παίκτες που αναλαμβάνουν τη δημιουργία του παιχνιδιού. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Γιαννιώτας, ο Διαμαντάκος, ο Μαυρίας (όσο αγωνίστηκε) και ο Κατίδης έδειξαν ότι έχουμε τα προσόντα να παίξουμε ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου και ότι δεν διακρινόμαστε (το αντίθετο θα έλεγα, με ελαφρυντικό τις απουσίες του Κουρμπέλη και του Σταφυλίδη) για το αμυντικό παιχνίδι μας, αλλά για το επιθετικό μας παιχνίδι και το μοντέρνο ποδόσφαιρο που επιχειρούμε να παίξουμε.
Η ανακούφιση στο πρόσωπο του Ισπανού τεχνικού με τη λήξη του ματς, αλλά και η έκπληξη (στα όρια του θαυμασμού) για τα πόσα δύσκολα βάλαμε σε αυτόν και στην ομάδα του, παρά το 0-2 του πρώτου ημιχρόνου, νομίζω ότι αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο για αυτή την ομάδα. Και χωρίς να έχω δει την Πορτογαλία και την Εσθονία, τις οποίες και θα αντιμετωπίσουμε τις επόμενες ημέρες, εικάζω ότι είναι στο χέρι μας η πρόκριση στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Και ακόμη περισσότερο εικάζω, ότι άμεσα για κάποια από αυτά τα παιδιά θα έρθουν προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού που θα θελήσουν να τους αποκτήσουν. Και μακάρι να συμβεί αυτό, γιατί όσο πιο μικρός φεύγει ο Έλληνας ποδοσφαιριστής για το εξωτερικό τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή...
Πηγή: Sportday
Κόντρα στα μεγαλύτερα ταλέντα της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ, οι παίκτες του Τσάνα, που από δύο παιδικά λάθη έχαναν στο ημίχρονο με 0-2, έβαλαν την μπάλα κάτω, πρέσαραν ψηλά, έπαιξαν μοντέρνο ποδόσφαιρο και στρίμωξαν τους νυν, αλλά και επίδοξους πρωταθλητές Ευρώπης στα σχοινιά. Έφτασαν στο 1-2 με το γκολ του Διαμαντάκου, και πολύ εύκολα θα μπορούσαν να έχουν φτάσει και στην ισοφάριση, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικοί.
Ανεξάρτητα πάντως από το αποτέλεσμα, επιβεβαιώθηκε σε αυτό το απόλυτο κρας τεστ κόντρα στην ομάδα με το υψηλότερο επίπεδο σε αυτές τις ηλικίες στην Ευρώπη ότι αυτή η φουρνιά των Ελλήνων παικτών είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Και μάλιστα θα τόνιζα ότι επιβεβαιώθηκε όχι μόνο σε επίπεδο παικτών που παίζουν ανασταλτικά, αλλά και στους παίκτες που παίζουν από τη μεσαία γραμμή και κάτω.
Και το τονίζω αυτό το τελευταίο, διότι έχουμε μάθει να βγάζουμε ως Ελλάδα καλούς αμυντικούς, οι οποίοι διακρίνονται σε αυτό το επίπεδο, όπως το έκαναν τα προηγούμενα χρόνια ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι διακρίνονται και οι παίκτες που αναλαμβάνουν τη δημιουργία του παιχνιδιού. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Γιαννιώτας, ο Διαμαντάκος, ο Μαυρίας (όσο αγωνίστηκε) και ο Κατίδης έδειξαν ότι έχουμε τα προσόντα να παίξουμε ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου και ότι δεν διακρινόμαστε (το αντίθετο θα έλεγα, με ελαφρυντικό τις απουσίες του Κουρμπέλη και του Σταφυλίδη) για το αμυντικό παιχνίδι μας, αλλά για το επιθετικό μας παιχνίδι και το μοντέρνο ποδόσφαιρο που επιχειρούμε να παίξουμε.
Η ανακούφιση στο πρόσωπο του Ισπανού τεχνικού με τη λήξη του ματς, αλλά και η έκπληξη (στα όρια του θαυμασμού) για τα πόσα δύσκολα βάλαμε σε αυτόν και στην ομάδα του, παρά το 0-2 του πρώτου ημιχρόνου, νομίζω ότι αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο για αυτή την ομάδα. Και χωρίς να έχω δει την Πορτογαλία και την Εσθονία, τις οποίες και θα αντιμετωπίσουμε τις επόμενες ημέρες, εικάζω ότι είναι στο χέρι μας η πρόκριση στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Και ακόμη περισσότερο εικάζω, ότι άμεσα για κάποια από αυτά τα παιδιά θα έρθουν προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού που θα θελήσουν να τους αποκτήσουν. Και μακάρι να συμβεί αυτό, γιατί όσο πιο μικρός φεύγει ο Έλληνας ποδοσφαιριστής για το εξωτερικό τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή...
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου